του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου
Η απόσταση μεταξύ λάθους και γκάφας, είναι
δυο-τρία τσιγάρα δρόμος, που έλεγαν στο χωριό μου. Άλλο πράγμα, δηλαδή, είναι
το λάθος κι άλλο είναι η γκάφα, όσο κι αν φαινομενικά μοιάζουν ίδια. Οι
διαφορές τους είναι λεπτές, αλλά ευδιάκριτες.
Για παράδειγμα: Όταν κάποιος προσφωνεί
έναν άλλον με το λάθος όνομα «Παπαπέτρου» κι αφού το καταλάβει ζητά
αμέσως συγνώμη και διορθώνει με το σωστό «Παπαζήση», τότε εμπίπτει στην κατηγορία του λάθους.
Όμως, το να αποκαλέσει αφηρημένος κάποιος
τη γυναίκα του «Μαρία», ενώ την λένε «Ελένη», ανήκει στο είδος της γκάφας
που θα χρειαστεί πολλές εξηγήσεις για να διώξει τη σκιά της υποψίας, διότι η
διάθεση που υποκρύπτει είναι ασαφής.
Το να βρίσκεται κάποιος στο στούντιο και
να συζητά ανεπίσημα πριν τη συνέντευξη, ενώ έχει ανοίξει κατά λάθος το
μικρόφωνο, είναι οπωσδήποτε γκάφα. Το έχουν πάθει πολλοί. Η ουσία και στις δύο
περιπτώσεις, είναι, πως αποκαλύπτεται αθέλητα μια πρόθεση και οι σκέψεις που θα
επιθυμούσαν να παρέμεναν κρυφές, αλλά δυστυχώς εκτέθηκαν από λάθος.
Γίνεται κατανοητό, ότι σε σχέση με το
λάθος, την γκάφα διαφοροποιεί μια υποκειμενική εμπλοκή του υποκείμενου, που
έχει ως πρόσημο της την κωμική ή και τραγική αποκάλυψη μιας κρυφής
σκοπιμότητας. Σε ποια από τις παραπάνω κατηγορίες να ανήκει άραγε ο κ.
Μουζάλας, που ζήτησε δήθεν συγνώμη για την «γκάφα» που έκανε να αποκαλέσει τα Σκόπια «Μακεδονία;».
Κατά τη γνώμη μου σε καμία! Δεν πρόκειται
για λάθος, ούτε για γκάφα. Ήταν μια νηφάλια και σκόπιμη τοποθέτηση και μάλιστα
με τα μικρόφωνα ανοιχτά. Όσο για τη «συγνώμη» που ζήτησε εκ των υστέρων, (είχε όλο τον
χρόνο να επανορθώσει, καθότι η εκπομπή ήταν μαγνητοσκοπημένη) είναι τόσο
υποκριτική, που της ταιριάζει το γνωστό: «από τότε που βγήκε η συγνώμη χάθηκε το
φιλότιμο».
Απορώ, όμως, που απορείτε για τη «γκάφα» του Μουζάλα, όταν αυτή είναι
η διακηρυγμένη με πλείστους τρόπους αντεθνική θέση του Σύριζα, των συνιστωσών
και των μελών του, που συμμετέχουν σε σκοπιανά πανηγύρια υποστήριξης ενός
ιστορικού ψεύδους. Με την ευκαιρία, δείτε
τώρα με άλλο μάτι και την αντιδραστική στάση τους για την Αμφίπολη. Η μη
αποπομπή του από την Κυβέρνηση, έστω και για τις εντυπώσεις, αλλά και η απόπειρα
υποβάθμισης του ολισθήματος του με την δημόσια υποστήριξη πρωτοκλασάτων κυβερνητικών
και κομματικών στελεχών του Σύριζα, δείχνει ότι στην πραγματικότητα η «γκάφα»
του απηχεί τα πιστεύω της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού, παρά τις
επικοινωνιακές τρίπλες του με τον κυβερνητικό εταίρο. Το μήνυμα που πέρασε προς
τα έξω η «γκάφα» και η ατιμωρησία του υπουργού και ειδικά προς τα Σκόπια, είναι:
«Είμαστε έτοιμοι. Ανοίξαμε και σας περιμένουμε».
Όμως η υποκρισία περισσεύει σε αυτή τη
ρημαγμένη χώρα, που κατάντησε χώρος. Λες και ο Μουζάλας είναι ο πρώτος που εκχωρεί
στους ψευτομακεδόνες το εθνικό μας δικαίωμα στην ιστορία και στο όνομα της
Μακεδονίας. Λες και ο Ξυδάκης (πολλές συμπτώσεις απόψεων μεταξύ τους ακόμα και
για το δημογραφικό με τους λαθρομετανάστες), δεν αποκάλεσε επίσης τα Σκόπια
Μακεδονία, όπως και πολλοί-πολλοί άλλοι, ποταμίσιοι, πασόκοι και νεοδημοκράτες.
Όσο για τον Κυριάκο, που διαμαρτύρεται υποκριτικά, ας αναζητήσει την ιστορική
ευθύνη του μπαμπά του (όπως του την καταλογίζουν επίσημοι ελληνοαμερικανικοί κύκλοι*))
για την εξαρχής και άνευ αιτίας παράδοση του ονόματος, υπό τη μορφή μιας
θνησιγενούς μεταβατικής ονομασίας, που γνώριζε ότι δεν επρόκειτο να αντέξει προϊόντος
του χρόνου και της προπαγάνδας των Σκοπίων. Γι΄αυτό άλλωστε, είχε και τον
ευσεβή πόθο της λησμονιάς του ονόματος «έπειτα από δέκα χρόνια». Όμως δεν
επαληθεύτηκε, διότι πολλοί Έλληνες ακόμα θυμούνται την Μακεδονία και τα «έργα»
του καθενός.
Από την άλλη, αρκεί να δείτε ποιοι ήταν οι
πρόθυμοι υποστηρικτές του Μουζάλα, για να καταλάβετε σε ποίας κλίκας τα νύχια έχει
πέσει η πατρίδα. Καμία λοιπόν έκπληξη, εφόσον ισχύει πάντα το «όμοιος ομοίω
αεί πελάζει», οι υποστηρικτές του ήταν ένας κι ένας. Δηλωμένοι τουρκολάγνοι σαν την
Ρεπούση και ακραιφνείς ελληνοφάγοι, αρνητές γενίτσαροι κι αναθεωρητές της
ιστορίας πλείστοι. Προσπερνώ, φυσικά, τη
μουσίτσα τον Τσίμα, που κατάπιε το καναρίνι, ενώ θα μπορούσε τουλάχιστον να
ξεροβήξει, για να φτάσω στο συγκαμένο τον Πανούλη και στους πατριωτικούς
λεονταρισμούς του κώλου που δεν πείθουν κανένα.
Για να μη μακρηγορούμε, το θέμα
του ονόματος έχει ήδη αποφασιστεί και απομένει να βρεθεί ο κατάλληλος χρόνος
για μας το ανακοινώσουν, επιστρατεύοντας και τα αναγκαία προσχήματα. Η κατάσταση
όπως τείνει να διαμορφωθεί, ανασύρει από τη μνήμη τα λεχθέντα υπό της τ. προέδρου
της Βουλής Ψαρούδα Μπενάκη προς τον τ. ΠτΔ Κ. Παπούλια, περί εδαφικής συρρίκνωσης
κι άλλα «ωραία»**. Το προσφυγικό ρεύμα επιτάχυνε τις εξελίξεις εις βάρος μας
και σίγουρα τα Σκόπια, ως σοβαρό κρατίδιο σε σχέση με εμάς, διαπραγματεύτηκε το
κλείσιμο των συνόρων του, που τόσο είχε ανάγκη η Ε.Ε, με σοβαρά ανταλλάγματα,
μεταξύ των οποίων και η οριστική διευθέτηση του ονόματος. Από εδώ και πέρα, η πίεση
της Ε.Ε. προς την Ελλάδα, προκειμένου να αποδεχθεί το τετελεσμένο, θα ασκηθεί μέσω
της οικονομίας και του εκβιασμού για την παραμονή στην Ευρώπη, αλλά και από το
ογκούμενο μεταναστευτικό πρόβλημα. Έτσι, τελικά θα μας το σερβίρουν στο πιάτο. Αυτή
την παράμετρο υποδήλωσε η «γκάφα» του Μουζάλα, που δεν ήταν αποτέλεσμα κούρασης
ή αφηρημάδας, αλλά υπαινιγμός προετοιμασίας και δοκιμή της αντίδρασης και των
αντανακλαστικών του λαού.
Ήδη οι σκοπιανοί πήραν τη δήλωση (όχι του
κάθε περαστικού Μουζάλα), ενός έλληνα πολιτικού και την έκαναν σημαία τους! Τα
έχουμε ξαναπεί. Αφήσαμε παράλογα να σέρνεται η υπόθεση του ονόματος για 25
χρόνια και τώρα κακοφόρμισε. Η δήθεν αιτιολογία πως όλοι έτσι τους λένε, άρα πρέπει
κι εμείς, είναι ύποπτη και αντεθνική. Ας τους λέει όπως θέλει όλος ο γαλαξίας!
Πρέπει να μας είναι αδιάφορο! Ας διακηρύξουμε επιτέλους με σοβαρό τρόπο στον
ΟΗΕ κι οπουδήποτε αλλού την ιστορική αλήθεια, επιστρατεύοντας τους δικούς τους
ιστορικούς επιστήμονες και διακόπτοντας τις ανόητες και δίχως ουσία διαπραγματεύσεις.
Τα κράτη έχουν τα δικά τους συμφέροντα και πρόθυμα συντάσσονται με το ψέμα, όταν
η ζημιά αφορά τους άλλους. Αυτό που καίει όλους, είναι να τους αναγνωρίσουμε
εμείς, που είμαστε οι νόμιμοι ιδιοκτήτες της ιστορίας μας. Χωρίς τη συναίνεση
της Ελλάδας, η απάτη μένει έωλη και το μπάσταρδο χωρίς όνομα. Αυτό θέλουν κι ας
γνωρίζουν πως πρόκειται για απάτη. Εμείς πρέπει να μείνουμε σταθεροί στη θέση
μας, που είναι μόνο η ιστορική αλήθεια και τίποτα λιγότερο. Ο καιρός έχει γυρίσματα
κι ο χρόνος λειτουργεί εναντίον των Σκοπίων. Αν οτιδήποτε εθνικό, για να είναι
τέτοιο, πρέπει να είναι ταυτόχρονα και αληθινό, σε αυτή την περίπτωση έχουμε
την καλύτερη δυνατόν ταύτιση αλήθειας και εθνικού δικαίου. Ας μας αδικούν οι
άλλοι. Δεν πειράζει. Σημασία έχει, να μην αδικήσουμε εμείς τους εαυτούς μας.
Αυτό θα ήταν ασυγχώρητο και τραγικό...
Παραπομπές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου