ΠΡΟΣΩΠΑ

ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΤΥΜΒΟΥ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΓΕΡ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΑΡΘΡΑ-ΔΟΚΙΜΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΧΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ. ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 12ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ-ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 13ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ-ΜΕΛΕΤΗ- Γ. Γ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΛΟΓΟΤΡΟΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ-ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΜΥΘΟΙ & ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ Ο ΚΥΝΙΚΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟ 1821 ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΙ ΠΟΙΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΗΡΩΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΤΟΥ 1821 ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΕΧΝΕΣ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗς ΑΦΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΤΕΧΝΗ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΦΩΤΟΘΗΚΗ ΧΑΡΑΚΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ-ΤΕΧΝΙΚΕΣ

Δευτέρα 16 Απριλίου 2018

Πένθος ηρωικό και εγερτήριο


Του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου
Γράφτηκε λοιπόν ο επίλογος με την κηδεία του Σμηναγού Γιώργου Μπαλταδώρου. Κηδεύτηκε προχθές μέσα σε ένα βαρύ και πένθιμο κλίμα για την πλειονότητα του ελληνικού λαού. Πλην ορισμένων, βεβαίως, ανίατα εθνοφοβικών, που ως εξοργιστικές εξαιρέσεις σάρκασαν και υποβάθμισαν το τραγικό γεγονός.

Οι περισσότεροι θυμόμαστε αρκετές περιπτώσεις Ελλήνων πιλότων στο παρελθόν (όπως π,χ, ο Κ. Ηλιάκης) που έπεσαν στην ώρα του καθήκοντος και μάλιστα έπειτα από αερομαχία. Όμως καμία από αυτές δε συζητήθηκε τόσο, δεν προβλήθηκε τόσο πολύ, δεν προκάλεσε τόση λύπη και θρήνο στις καρδιές των Ελλήνων. Γιατί; Τι έχει αλλάξει τώρα; Το κοινωνικό φαινόμενο αξίζει μιας εξήγησης. Θα επιχειρήσω να δώσω τη δική μου.

Κατά αρχήν, το αίσθημα του πένθους για κάποιον, προϋποθέτει ένα είδος ταύτισης με εκείνον. Έναν κάποιον δεσμό, που συνήθως συναντάται ανάμεσα στους συγγενείς και στους γνωστούς του. Κατά κάποιο τρόπο, ο Μπαλταδώρος έγινε τόσο οικείος σε όλους, όσο αν ήταν συγγενής του κάθε Έλληνα, αδελφός και γιος του. Το πένθος προϋποθέτει επίσης και το στοιχείο της αναγνώρισης μιας υψηλής αξίας στο πρόσωπο του εκλιπόντα, ο οποίος καθ-ιερώνεται πλέον ως ήρωας. Όμως η ανάδειξη ενός ήρωα προϋποθέτει τις δύσκολες συνθήκες, μέσα από τις οποίες εκδηλώνεται ο ηρωισμός του. Είναι οι συνθήκες αυτές που μετατοπίζουν το γεγονός από το επίπεδο ενός απλού «εργατικού ατυχήματος», όπως το χαρακτήρισαν οι λίγοι αυτοί χλιαροί Έλληνες, στη σφαίρα της ηρωικής δράσης και θυσίας. Και οι συνθήκες αυτές είναι πια καθημερινές στα πλαίσια ενός ακήρυκτου πολέμου φθοράς από την πλευρά της Τουρκίας. Οι Έλληνες ήδη το συνειδητοποιούν το τελευταίο διάστημα, έπειτα από μια σειρά ακραίων επιθετικών ενεργειών της Τουρκίας, όπως μεταξύ άλλων ο εμβολισμός του ελληνικού σκάφους της ακτοφυλακής και η σκόπιμη σύλληψη των δύο Ελλήνων στρατιωτικών στον Έβρο.

Αν λίγοι πενθούσαν κάποτε για τις απώλειες του παρελθόντος, αυτό δε σημαίνει ότι εκείνοι οι αείμνηστοι Έλληνες πιλότοι ήταν λιγότερο ήρωες από το Σμηναγό Μπαλταδώρο. Αυτό οφειλόταν κυρίως στην ανέμελη ζωή των εποχών της απατηλής ευημερίας και της ψευδαισθησιακής ελληνοτουρκικής φιλίας, που δεν άφηναν περιθώρια συνειδητοποίησης της ουσίας. Τώρα οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Οι Έλληνες, εξουθενωμένοι οικονομικά και απειλούμενοι εθνικά, συνειδητοποιούν την κατάσταση και αλλάζουν την οπτική τους. Η πτώση ενός αεροσκάφους και ο θάνατος ενός πιλότου, δε δικαιολογείται πια ως ένα ατύχημα σε καιρό ειρήνης, αλλά θεωρείται ηρωισμός και θυσία σε ημιπολεμικές συνθήκες. Το λέει καθαρά ένας επιτελής του ΓΕΕΘΑ σύμφωνα με την Real News με τη φράση: «Δεν περιμένουμε κανέναν πόλεμο στο Αιγαίο. Έχει ήδη ξεκινήσει κι έχουμε ήδη τον πρώτο νεκρό μας. Είναι η πρώτη ανθρώπινη απώλεια αυτού του ακήρυχτου ελληνοτουρκικού πολέμου νεύρων αλλά και φθοράς».

Η σελίδα στα ελληνοτουρκικά έχει γυρίσει και οι Έλληνες το γνωρίζουν. Με το πένθος τους δήλωσαν περίτρανα ότι είναι αποφασισμένοι να τιμούν τους ήρωες υπό αυτές τις δραματικές συνθήκες. Διατράνωσαν την εθνική τους ομοψυχία και θέληση γύρω από τη σορό του νεκρού Σμηναγού, που έγινε ένα είδος συμβόλου. Τώρα, σε σχέση με παλαιότερα και μπροστά στον κίνδυνο εκ Τουρκίας, οι Έλληνες αναγνώρισαν την αξία του ελληνικού στρατού και συνειδητοποίησαν πόσο ανάγκη έχουν την προστασία του. 

Με το πένθος αυτό στο πρόσωπο του Σμηναγού, αγκάλιασαν όλο το στράτευμα για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια ανυποληψίας, δυσπιστίας, επιφυλακτικότητας (λόγω Χούντας) και συκοφάντησης με κριτήρια αριστερής ιδεοληψίας. Το πένθος δείχνει ότι όλα αυτά λόγω του εξωτερικού κινδύνου εξέλειψαν. Ότι ο λαός και ο στρατός είναι ένα, όπως και πρέπει να είναι. Ότι ο ελληνικός στρατός δεν είναι μια αυτονομημένη και αυθύπαρκτη οντότητα, ξέχωρη από εκείνον, αλλά ότι είναι παιδιά και αίμα από το αίμα του λαού. Αυτό ήταν και ο Σμηναγός Μπαλταδώρος. Και αυτή η αλλαγή ήταν ίσως η αιτία που θορύβησε κάποιους. Αυτό το πένθος, το ηρωικό και εγερτήριο….

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...