Κείμενο: ελc team
Η αξία των έργων της έρχεται ξανά στο προσκήνιο και αποδεικνύει ότι η εκκεντρική ζωγράφος που μεσουράνησε στα σαλόνια του μεσοπολέμου στο Παρίσι δεν έχει χάσει τίποτα από τη γοητεία που την περιέβαλε.
Ακόμα και σήμερα, το όνομά της γράφεται και προφέρεται με πολλές εκδοχές. Αποτελεί και αυτό -έναν και πλέον αιώνα από τη γέννησή της-, μέρος της αδιαμφισβήτητης γοητείας της. Η Ταμάρα ντε Λέμπικα, η αμφιλεγόμενη «βαρόνη με πινέλο», η δημιουργός των αγέρωχων γυναικών με το απόμακρο βλέμμα ήξερε πάντα να δημιουργεί θόρυβο. Όπως και τώρα, μια ημέρα μετά τη δημοπρασία μιας σειράς έργων της από τον οίκο Christie’s, που η συζήτηση για την αξία των έργων της έρχεται ξανά στο προσκήνιο και αποδεικνύει ότι η εκκεντρική ζωγράφος που μεσουράνησε στα σαλόνια του μεσοπολέμου στο Παρίσι δεν έχει χάσει τίποτα από τη γοητεία που την περιέβαλε και αποτύπωνε με τον μοναδικό προσωπικό τρόπο στα παγκοσμίως αναγνωρίσιμα έργα της.
Το έργο της Portrait de Marjorie Ferry (1932) πουλήθηκε για 21,2 εκ. δολάρια και έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ. Ο ίδιος πίνακας είχε πουληθεί το 1995 για 552.500 δολάρια. Και όλο αυτό μόνο με δυο τηλεφωνήματα που ανέβασαν την τιμή του πίνακα κατά είκοσι και πλέον εκατομμύρια σε 25 χρόνια.
Η εμφάνισή της προκαλούσε πάντα συζητήσεις. Ντυμένη με ρούχα Σανέλ, όταν πρωτοεμφανίστηκε στο Παρίσι, στο ξενοδοχείο Ritz ή ταξίδευε στο Grand Hotel στο Monte Carlo, συναναστρεφόμενη την ελίτ της εποχής της, δεν παρέλειπε να προσθέτει το αριστοκρατικό «ντε» ανάμεσα στο μικρό της όνομα και το επώνυμό της, ενώ φρόντιζε να μπερδεύει τους κριτικούς υπογράφοντας άλλοτε με το αρσενικό «Λέμπικι», ή το θηλυκό «Λέμπικα». Αυτά όμως δεν έχουν σημασία μπροστά στο αποτέλεσμα των έργων της. Οι εξαιρετικά στυλιζαρισμένοι πίνακες με τα γυναικεία σώματα, τα πορτρέτα αριστοκρατών και πλουσίων σε στυλ Αρτ-Ντεκό, οι άνθρωποι που αιχμαλωτίστηκαν στον καμβά της αποπνέουν γοητεία και λίγη αυθάδεια κοιτάζοντας αόριστα με αισθησιασμό τυλιγμένοι σε σαγηνευτικές υφές και λουσμένοι σε κολακευτικό φως.
La Musicienne
Les jeunes filles
Ο Jean Cocteau, έλεγε ότι η Λέμπικα «αγάπησε την τέχνη και την υψηλή κοινωνία εξίσου». Οι επικεφαλής των Christie’s, Keith Gill, λέει ότι ένα από τα σπουδαιότερα στην τέχνη της Λέμπικα είναι πως είναι πλήρως αναγνωρίσιμη. Μπορεί το πιο διάσημο έργο της να είναι η αυτοπροσωπογραφία της στην πράσινη Μπουγκάτι, ένα έργο που σηματοδοτούσε την εποχή της μοντέρνας, χειραφετημένης γυναίκας, μιας γυναίκας που οδηγούσε το πιο ακριβό και στιλάτο σπορ ανοιχτό αυτοκίνητο της εποχής της ανατρέποντας κάθε συμβολισμό και σχέση μεταξύ της μηχανής και του ανδρικού φύλου, αλλά αυτό που όριζε τον πίνακα ήταν το ατσαλένιο της βλέμμα και μια σεξουαλικότητα μυστηριώδης, που όρισε και τη γυναίκα όπως την φανταζόταν: αγέρωχη, μελαγχολική, απόμακρη, φιλήδονη, φιλόδοξη και μυστηριώδη.
Η ίδια κράτησε, όσο μπορούσε, μυστηριώδη τη ζωή της μέχρι το τέλος. Από αυτά που είναι σε εμάς γνωστά. Παντρεύτηκε δυο φορές πλούσιους και ευγενείς άντρες, λάτρευε την πολυτέλεια, απέκτησε πολλά χρήματα, έκρυβε πολλές πτυχές της ζωής της επιτυχημένα οικοδομώντας έναν προσωπικό μύθο που της απέφερε πρωτίστως δόξα. Η ίδια ήθελε απελπισμένα να μην ξεφύγει από το λούστρο, το φως και τη σκιά αλλά και την τελειότητα των έργων της, από έναν κόσμο χωρίς ρωγμές, ατέλειες, προβλήματα, έναν κόσμο άψογο σαν τον αφρό της ακριβής σαμπάνιας.
Portrait de Marjorie Ferry
Tamara in the green Bugatti
Η ατσάλινη μορφή των έργων της, η τέχνη της Λέμπικα να συγχωνεύει άψογα κλασσικά και σύγχρονα στοιχεία, όγκους που θυμίζουν αρχαιοελληνικά αγάλματα με φόντο τους ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης, φανερώνει ότι είχε μελετήσει καλά τον κυβισμό και τον νεοκλασικισμό και είχε αποκτήσει ποικίλες καλλιτεχνικές ιστορικές επιρροές ακόμα και από τον κινηματογράφο που κατέληξαν σε ένα μείγμα εντελώς προσωπικό της. «Μεταξύ εκατό έργων ζωγραφικής, θα μπορούσατε πάντα να αναγνωρίζετε το δικό μου», έλεγε. Και είχε δίκιο όπως αποδεικνύει η ιστορία αφού οι εικόνες των γυναικών της ενθουσιάζουν ακόμα και σήμερα την αγορά και αυτές οι εικόνες είναι και τα πιο περιζήτητα έργα της. Άλλωστε ένα κομμάτι της μυστηριώδους προσωπικότητά της ήταν οι σχέσεις της με τις γυναίκες, με τις οποίες έζησε θυελλώδη ειδύλλια, δημιουργώντας έτσι και τα πιο ισχυρά ερωτικά έργα της καριέρας της.
Λίγο πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, το 1939, έφυγε με τον δεύτερο σύζυγό της για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Le Rêve
Portrait Of Madame M 1930
Αλλά βέβαια, μακριά από την avant-garde του Παρισιού, η Λέμπικα, χωρίς να περιβάλλεται από δούκες και πρίγκιπες ένιωσε τη λάμψη της να ξεθωριάζει μαζί με το χαμένο οριστικά σκηνικό της αριστοκρατικής Ευρώπης που βυθιζόταν στη δίνη του πολέμου. Δεν κατάφερε να κάνει έργα όπως αυτά που έκανε στις δεκαετίες του ’20 και του ’30 και πέρασε σε μια σχετική αφάνεια.
Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής της στο Μεξικό, εκεί πέθανε το 1980 και η στάχτη της διασκορπίστηκε -όπως επιθυμούσε- από την κόρη της Kizette στον κρατήρα του ηφαιστείου Popocateptl. Το ενδιαφέρον για το έργο της αναθερμάνθηκε μετά από μια έκθεση στο Palais du Luxembourg το 1973. Μετά τον θάνατό της η Μπάρμπαρα Στρέιζαντ και η Μαντόνα έγιναν συλλέκτριες του έργου της με την τελευταία να συμπεριλαμβάνει και μια σειρά από αυτά στην αρχή του βίντεο του σινγκλ της Vogue.
Σήμερα, περισσότεροι από 20 πίνακές της έχουν ξεπεράσει την τιμή του ενός εκατομμυρίου σε δημοπρασίες και η αιτία σύμφωνα με τους οίκους δημοπρασιών είναι η διαχρονική τους γοητεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου