ΠΡΟΣΩΠΑ

ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΤΥΜΒΟΥ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΓΕΡ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΑΡΘΡΑ-ΔΟΚΙΜΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΧΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ. ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 12ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ-ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 13ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ-ΜΕΛΕΤΗ- Γ. Γ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΛΟΓΟΤΡΟΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ-ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΜΥΘΟΙ & ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ Ο ΚΥΝΙΚΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟ 1821 ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΙ ΠΟΙΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΗΡΩΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΤΟΥ 1821 ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΕΧΝΕΣ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗς ΑΦΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΤΕΧΝΗ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΦΩΤΟΘΗΚΗ ΧΑΡΑΚΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ-ΤΕΧΝΙΚΕΣ

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2020

Αλυζία, η πόλη με τα θαυμαστά έργα του Λυσίππου

Η αρχαία Αλυζία (Αλυζεία, Αλυττία) αποτέλεσε μια από τις σημαντικότερες Ακαρνανικές πολιτείες που η παρουσία της μαρτυρείται από πολλές πηγές.

Ιδρυτής της πόλης φέρεται ο Αλυζέας (και Αλιζέας), αδελφός της Πηνελόπης και γιος του Ικάριου. Ο Ικάριος με τον αδελφό του Τυνδάρεω (πατέρα της ωραίας Ελένης και της Κλυταιμνήστρας ) διωγμένοι από την Σπάρτη ήρθαν κοντά στον Οινέα της Καλυδώνας (ή στον Θέστιο, της Πλευρώνας) όπου τους προσφέρθηκε φιλοξενία, ενώ ο βασιλιάς τους αξιοποίησε στον πόλεμο κατά των Κουρητών με συνέπεια την κατάκτηση των εδαφών πέρα του Αχελώου…

Μετά την επιτυχημένη παρουσία τους στην Αιτωλία ο Ηρακλής τους βοήθησε να επιστρέψουν στην Σπάρτη, στο θρόνο (όπως και έγινε) όμως διατήρησαν στενές σχέσεις με την Αιτωλία αφού ο Τυνδάρεως παντρεύτηκε την Λήδα, κόρη του Θέστιου.

Η παράδοση ήθελε ο Ικάριος να μην φεύγει από την Αιτωλία, αλλά να παντρεύεται την Πολυκάστη, μαζί της ν’ αποκτάει τον Αλιζέα, την Πηνελόπη και τον Λευκάδιο και ν’ αποκτάει βασίλειο στην Ακαρνανία. Έτσι κατά τους μύθους ο διαγωνισμός των μνηστήρων για την απόκτηση της Πηνελόπης (αγώνισμα δρόμου) δεν έγινε στη Σπάρτη, αλλά στην Ακαρνανία, όπου διέμενε μόνιμα ο πεθερός του Οδυσσέα, γι’ αυτό και του παραχωρεί, ως γαμήλιο δώρο, μέρος του βασιλείου του, πιθανόν την Αιγίλιπα, την οποία προσάρτησε στο βασίλειο της Ιθάκης…

Μάλιστα έχει ιδιαίτερη σημασία η παρατήρηση του Αριστοτέλη για την επίσκεψη του Τηλέμαχου στη Σπάρτη (Οδύσσεια). Αυτός εύστοχα παρατηρεί ότι κατά την μακρά παραμονή του νεαρού Τηλέμαχου στη Σπάρτη, στο παλάτι του Μενελάου, δεν αναφέρεται πως ο νεαρός διάδοχος πήγε και στο παλάτι του Ικάριου, να επισκεφτεί τον παππού του. Ο λόγος είναι ότι εκείνος ποτέ δεν ζούσε στη Σπάρτη….

φωτ; ΘΕΩΝΗ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ  ΘΕΑ ΑΠΟ ΑΡΧΑΙΑ ΑΛΥΖΙΑ

Η πόλη κατείχε σημαντική γεωγραφική θέση στις θαλάσσιες επικοινωνίες (θαλάσσιο εμπόριο) προς τη δύση, δρόμους που από παλιά έλεγχε η Κόρινθος, όμως στα μέσα του 5ου αι τα πράγματα αλλάζουν. Ο Θουκυδίδης αναφέρει(7.31) ότι κατά την Σικελική εκστρατεία ο στρατηγός Δημοσθένης στάθμευσε εκεί και είναι γεγονός ότι η πόλη, πλέον, περνάει στην επιρροή της Αθήνας, δημιουργώντας στενούς δεσμούς μαζί της, ώστε ν’ αποτελέσει σταθερό σύμμαχο της και πύλη προς τη δύση. Μάλιστα το 374 π. Χ, έγινε νικηφόρα ναυμαχία ανάμεσα σε 60 αθηναϊκά καράβια, υπό τον Τιµόθεο και 55 Σπαρτιατικά, υπό τον Νικόλοχο, και οι Αθηναίοι έστησαν τρόπαιο στην Αλυζία.

Ο πληθυσμός της άγγιζε κατά τον Κικέρωνα τις 30.000 κατοίκους και όπως φαίνεται το παλαιό φράγμα του χειμάρρου στον Βάρνακα (στην θέση «Γλώσσες») σχετίζεται με το παρελθόν και τη δυναμική της.

Για τη συνέχεια του άρθρου εδώ:

https://ellinondiktyo.blogspot.com/2020/07/blog-post_7.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...