του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου
ζωγράφου
Σήμερα, θα σας παρουσιάσω για αλλαγή, κάτι διαφορετικό. Πρόκειται για μια σειρά δημοσιευμένων σκίτσων μου
από το 2004, με το γενικό τίτλο "ΑΙΣΩΠΙΑΔΑ-2004", κατά το ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ. Κάποιες
από τις ιδέες των ευθυμογραφημάτων, όπως και οι πρωταγωνιστές τους, προέρχονται
από τους μύθους του Αίσωπου, προσαρμοσμένους στα γεγόνοτα της τρέχουσας την
εποχή εκείνη επικαίρότητας. Τότε, που όλοι ακόμη παραληρούσαν με τις μεγάλες
«δόξες» της Ελλάδας...πριν έρθει βεβαίως ο τελικός λογαριασμός, που κάποιοι νηφάλιοι,
από τότε τον είχαμε προβλέψει!
(1) Αγώνες Πολυεθνικών
εταιρειών...και ουσιών!
Το MASCULINE, είναι αυτό που θα κόψει το νήμα!
(2) Σίγουρα θα θυμάστε
το περιστατικό, όπου λίγο πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας,
πήρε φωτιά το δάσος της Φιλοθέης από τα πυροτεχνήματα που έριχναν στο πάρτι της
κας Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη. Το σκίτσο περιγράφει την διαδρομή της Ολυμπιακής
φλόγας, όπου όλα τα ζωάκια φωνάζουν τρομαγμένα:
-Πρόσεχε λίγο μαντάμ
Στρουθοπούλου-Παγωνάκη, μας το έκαψες το δάσος!!!
(3) Το σκίτσο περιγράφει την άφιξη κατά
σμήνη, των ξένων αθλητών, δημοσιογράφων και παραγόντων στην τελετή έναρξης των
Αγώνων της Αθήνας. Θα θυμάστε, φυσικά, το περιβόητο αερόστατο, αλλά και το
σλόγκαν WELCOME HOME! Λέει, λοιπόν, η καχύποπτη κουκουβάγια στα υπόλοιπα πουλιά
-Ρε μάγκες! Μήπως δεν
είναι η Τελετή έναρξης αυτή; Εδώ μου φαίνεται πως έχει ξεκινήσει η κυνηγετική
περίοδος!!
(4) Όπως θα θυμάστε τα
μέτρα ασφαλείας κατά τη διάρκεια των Αγώνων ήταν πολύ αυξημένα. Τόσο, που στις
κερκίδες συνέβαιναν διάφορα ευτράπελα, όπως στο φουκαριάρικο πουλί που φώναξε
τρομοκρατημένο, όταν του την έπεσαν ξαφνικά οι φρουροί:
- Ηρεμήστε ρε παιδιά! Η
Κόκα-Κόλα που άνοιξα ήταν!!
(5) Και ενώ οι Αγώνες
περνούν στο αθλητικό τους μέρος, στον Κλασικό Μαραθώνιο, ο αλαζόνας λαγός έχει ξαπλώσει
κάτω από ένα δέντρο για έναν υπνάκο, σίγουρος για τη νίκη του! Η χελώνα, όμως,
σπεύδει βραδέως, ακολουθώντας τη συμβουλή
του προπονητή της Ζήνωνα, καθώς στο δάσος αντηχεί το ροχαλητό του λαγού!:
-Ζζζζζζζ!...χρρρρρ, γκκγκρχχχχγκαχρρρ,
ζζζζζζζζ.....
(6) Στο εν τω μεταξύ, ο
λαγός που ξύπνησε, έχοντας καταλάβει ότι η χελώνα τον είχε περάσει, έβαλε τα
δυνατά του για να την προφτάσει, αλλά μάταια!
Η χελώνα έκοβε ήδη το
νήμα του Μαραθωνίου, καθώς αυτός πλησίαζε ξέπνοος. Τα μεγάφωνα του σταδίου
ανακοίνωναν τη μεγάλη της νίκη μέσα σε χιλιάδες χειροκροτήματα και ΟΛΕ:
-Κυρίες και κύριοι,
είναι απίστευτο, αλλά αληθινό!
Η χελώνα είναι χρυσή Αισωπιονίκης στο
Μαραθώνιο!!!
Ο λαγός τερματίζει
δεύτερος και καταϊδρωμένος!!
(7) Έτσι όλο το στάδιο
αποθέωσε κατά την απονομή του χρυσού μεταλλίου την Αισωπιονίκη χελώνα που
ανέβηκε στο υψηλότερο βάθρο, ανατρέποντας κάθε λογική πρόβλεψη. Δύο ποντικάκια
σχολιάζουν το παράδοξο γεγονός της νίκης:
-Άκουσα να λένε, πως η
χελώνα πήρε ουσίες!
-Ναι, της έδωσαν, λέει,
φιλοσοφικά «σκευάσματα» ο Αίσωπος και ο Ζήνων!
(8) Τις ημέρες εκείνες,
ένα αθλητικό σκάνδαλο συγκλόνισε τον πλανήτη! Στα ούρα των δύο πρωταθλητών μας
βρέθηκαν απαγορευμένες ουσίες και έτσι αποκλείστηκαν από τους Αγώνες! Όλοι τους
περίμεναν να πάνε να δώσουν νέο δείγμα για εξέταση, αλλά φευ! Συνέβη ένα
τροχαίο με την μοτοσυκλέτα τους! Τα ΜΜΕ περικυκλώνουν τον προπονητή τους τον
Τσακαλέκο, που έκανε την εξής βαρυσήμαντη δήλωση:
-Τι έχετε να δηλώσετε
για το ντόπινγκ των δύο πρωταθλητών;;
-Είναι σκευωρία! Είναι ξένος
δάκτυλος! Σε 10΄ θα πατήσουν έναν σκαντζόχοιρο και θα γίνει τροχαίο, μετά... θα
πάμε στο ΚΑΤ...πέραν αυτού ουδέν σχόλιον!
(9) Καθώς λοιπόν οι
Αγώνες προχωρούν, διάφορα περίεργα συμβαίνουν, όπως για παράδειγμα στο άθλημα
της τοξοβολίας, όπου το αερόστατο Zeppelin καταρρίπτεται ξαφνικά από μια άστοχη
βολή! Ο δύστυχος αθλητής τρέμει από το φόβο του:
-Mon Dieu! Mon Dieu! Ego
astoxise!
-Όχι, μον αμί, δεν
αστόχησες, ατύχησες!!
Μόλις πέτυχες διάνα ένα
δις Ευρώ!
(10) Συνεχίζουμε τη
μετάδοση των Αγώνων, με μια γρήγορη ματιά στις κερκίδες όπου τα πνεύματα μεταξύ
των οπαδών σε ένα αγώνα μπάσκετ, έχουν ανάψει! Τα μεγάφωνα του σταδίου απευθύνουν
συνεχείς εκκλήσεις για την λήξη των επεισοδίων:
-Προσοχή,προσοχή!
Οι σκύλοι και οι γάτες
να σεβαστούν επιτέλους το Ολυμπιακό πνεύμα!!
(11) Οι μέρες περνούν στην
Αισωπειάδα, το ίδιο και τα αθλήματα. Σήμερα είναι η μέρα του αθλήματος της
Άρσης Βαρών. Είμαστε στη στιγμή που ο Αισωπειονίκης Λεωνίδας Σαμπάνης,
προσπαθεί να σηκώσει με τρομερή δυσκολία τα βάρη, καθώς ο προπονητής του Αρκουδίδης,
φωνάζει για να τον εμψυχώσει:
- Κάτσε κάτω από τη
μπάρααααα!!
(12) Οι Αγώνες
συνεχίζονται τώρα στο υγρό στοιχείο και συγκεκριμένα στο άθλημα της
Ιστιοσανίδας. Το ενδιαφέρον των θεατών επικεντρώνεται, όπως είναι φυσικό, στον
Αισωπειονίκη Ν. Σπαράκη (Κακλαμανάκη) που είναι έτοιμος να κόψει το νήμα
τραγουδώντας:
- Άρμενακι μαι κυρά μου,
πάαααρε με! Έλα πάααααρε μεεεεε!
(13) Μπορεί αυτό το σκίτσο να είναι το
τελευταίο των Αγώνων, που σας παρουσίασα, αλλά είναι ταυτόχρονα και το πιο
σημαντικό, αφού έχει μέσα του τα "σπέρματα" και τις αιτίες των όσων
ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια έως σήμερα!
Απεικονίζει την Τελετή
λήξης του μεγάλου πάρτι, όπου το λιοντάρι έφαγε ως συνήθως τη μερίδα του
λέοντος (το εθνικό ταμείο)!. Ο Ζακ Ρόγκ, λοιπόν, πλαισιωμένος από την Γιάννα
Αλεποπούλου και το Κροκόδειλο κόστος, απευθύνει χαιρετισμό στα ζωάκια-θεατές,
που απορούν μεταξύ τους, ποιος να ήταν αυτός ο δυστυχής, που τα κόκαλα του
έμειναν στην πιατέλα;
-Μon Ami, αγκαπητά
ζώα!
Συγκαγητήγια τα
καταφέγατε!
Σας ευγκαγιστούμε!!
(σλούρπ)
Βλέπετε, τότε δε
γνώριζαν ότι τα κόκαλα στην πιατέλα ήταν της ελληνικής οικονομίας!
(πρώτη
δημοσίευση στο περιοδικό πολιτιστική «ΕΝΝΕΑΔΑ», 2004)
Το κανένα σχόλιο είναι ένα κακό σχόλιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί κανένα σχόλιο;
Δεν το είδαν πολλοί; Δεν άρεσε; Βαρέθηκαν όσοι το είδαν να σχολιάσουν;
Εμένα πάντως μου άρεσαν τα σκιτσάκια
γ.κ.
Σε ευχαριστώ πολύ φίλε Γιώργο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ανάρτηση την έχουν δει αρκετοί.
Ίσως να μην είχαν και κάτι να σχολιάσουν, ποιος ξέρει.
Το θέμα είναι, πως ένας σχολιασμός θα πρέπει να είναι αβίαστος και αυθόρμητος, όπως ο δικός σου, οπότε δε βλέπω με ποιον τρόπο θα μπορούσε κάποιος να πειστεί να σχολιάσει, αν δεν το νιώθει.
Όπως και αν έχει, η επικοινωνία με τους αναγνώστες, όποτε και αν γίνεται, μου αφήνει πάντα μια ευχάριστη αίσθηση πως το μπλογκ και ο κόπος που καταβάλλεται για αυτό βρίσκουν ανταπόκριση. Και μόνο για αυτό, έχεις απόλυτο δίκιο, ακόμη και ένα σχόλιο κάνει τη διαφορά.
Να είσαι καλά!