ΠΡΟΣΩΠΑ

ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΤΥΜΒΟΥ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΓΕΡ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΑΡΘΡΑ-ΔΟΚΙΜΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΧΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ. ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 12ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ-ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 13ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ-ΜΕΛΕΤΗ- Γ. Γ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΛΟΓΟΤΡΟΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ-ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΜΥΘΟΙ & ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ Ο ΚΥΝΙΚΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟ 1821 ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΙ ΠΟΙΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΗΡΩΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΤΟΥ 1821 ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΕΧΝΕΣ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗς ΑΦΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΤΕΧΝΗ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΦΩΤΟΘΗΚΗ ΧΑΡΑΚΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ-ΤΕΧΝΙΚΕΣ

Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

ΤΑ «ΧΟΥΈΛΙΑΣ» ΤΟῦ ’21, «Μὲς στὴν ἔρμη χώρα, ποιός μένει νὰ κρατήσει ἄσβηστο τὸν πυρσὸ τοῦ ’21;»

Το Σαρ. Καργάκου

Κάθε φορ πο πλησιάζει μία θνικ πέτειος τρέμω γι τος… νεκρούς μας! Μν λθουν π τ βάθη το Κάτω Κόσμου καί, βλέποντας τ χάλια το Πάνω Κόσμου μας, ζητήσουν π τ Χάρο ν τος πάει στ τρίσβαθα κι κόμη πι βαθειά. Εναι θλιβερ σ κάθε θνικ πέτειο ο ρωες νεκροί μας ν διαπιστώνουν μελαγχολικά, πόσο δν μοιάζουνε μ μς. κενοι σαν π λλη «πάστα». μες γίναμε πι μαλακο κι π δοντόπαστα. Φοβόμαστε κόμη κα τ σκιά μας! Ο μόνοι πο λεβεντοπερπατον εναι ο κακοποιοί. Ο πι διάντροποι νοσφίζονται κα τ ’21. Κι ταν φυσικό, γιατί χάσαμε τ χνη, χάσαμε τ βηματισμ πο μς φερναν ς τ ’21.


         Διάβασα πρν π καιρ κάτι ντυπωσιακό. Κοντ στν βάνα πάρχει τ πι σεβάσμιο μνημεο τς Κούβας: Μία σειρ π χνάρια ποδιν πάνω στν πετρωμένο πηλ στν χθη μίας λίμνης. Τ χνάρια ατ εναι γνωστ μ τν νομασία «Χουέλιας ντ καχουλίνκα». Χουέλιας εναι τ χνάρια κα καχουλίνκα εναι τ νομα τς λίμνης. Σ’ ναν πρόσεκτο πισκέπτη κάποιος π τος γέροντες τς περιοχς κανε μία παρατήρηση σοφή: «Πρόσεχε ποπατς, γιατί τ’ χνάρια σου μπορε ν ζήσουν περισσότερο π σένα»!

         Δν νομίζω τι χει λεχθε τίποτε σοφώτερο γι τν στορία. Λένε πς στορία εναι μία πιστήμη –κα τέχνη προσθέτω γ– πο μελετ τ χνάρια πο ζον περισσότερο πό μς. Τ χνη πο μς δείχνουν π πο προερχόμαστε, στε ν ξέρουμε κα πρς τ πο πρέπει ν πορευόμαστε. Βέβαια στν Κούβα πάρχει κα κάτι πο ο ντόπιοι νομάζουν «μάτα πόλο», δίλεκτη φράση πο μπορε ν ποδοθε μ τν ρο «δεντροφονις». Πρόκειται γι φυτ τύπου κληματσίδας πο ζον παρασιτικά, πο ναρριχνται κα στ πανύψηλα «μπάνιαν», τ στραγγίζουν, τ στραγγαλίζουν κα ζον ατά, τ παράσιτα, ν τ δέντρα πο τ φιλοξένησαν πεθαίνουν.  

           Μ λη ατ τν εσαγωγ θέλω ν π τι κάποιοι στν τόπο μας δ κα καιρ προσπαθον ν σβήσουν τ «χουέλιας» το ’21 κι τσι νὰ μὴν ἰσχύει στὴ ζωή μας τὸ Κρητικό: «Τῶν μπροστινῶν πατήματα, τῶν πισινῶν γεφύρια». Νὰ μὴ βαδίζουμε, ὅπως βάδιζαν οἱ πρόγονοί μας, πού, ὅπως γράφει ὁ Μακρυγιάννης, ἔκαναν τὸν τόπο τοῦτο «νὰ ματαειπωθεῖ Ἑλλάς». Νὰ μὴν ξέρουμε ποῦ πατᾶμε καὶ πρὸς τὰ ποῦ τραβᾶμε καὶ ἀπυξίδωτοι νὰ βαδίζουμεἀπροσδιόριστα στὸ σκοτάδι τοῦ μέλλοντος.  

         Αὐτοὶ οἱ «δεντροφονιάδες», ποὺ μὲ κομματικὲς πλάτες ἀνέβηκαν σὲ θώκους ψηλοὺς καὶ μὲ κάθε λογῆς παρεμβολὲς ἐλέγχουν τὴν ἐπίσημη διανόηση καὶ τὰ λεγόμενα «μήντια», προσπαθοῦν νὰ θανατώσουν τὴν Βασιλικὴν Δρῦν τῆς Ἱστορίας τοῦ ’21 καὶ οἱ νέοι μας ἀνιστόρητοι νὰ ἀκολουθοῦν τὸ «μονοπάτι τοῦ τυφλοῦ ἄνθρωπου», ὅπως λένε οἱ Ἰνδιάνοι τοῦ Μεξικοῦ. Παρὰ τὴν πολικὴ θερμοκρασία ποὺ τυλίγει ὅσους τολμοῦν νὰ μάχονται γιὰ νὰ μὴν ἐξαλειφθεῖ ἡ μνήμη τοῦ ’21, ὑπάρχουν ἀκόμη Ἀργοναῦτες τοῦ πνεύματος. Ἥρωες τῆς αὐταπαρνήσεως ποὺ μοχθοῦν νὰ μὴν ὁδηγηθεῖ ὁ λαός μας στὴ «Χώρα τῶν Τυφλῶν». Νὰ ἀποτραπεῖ ἡ πνευματικὴ καὶ ἐθνική μας τύφλωση.    

       Ἀλλ’ αὐτοὶ δὲν ἀρκοῦν καὶ φοβᾶμαι ὅτι ματαιοπονοῦν. Ὁ λαός μας –ἰδίως ὁ κόσμος τῆς νεολαίας– ἔχει μείνει παντελῶς ἄρριζος. Τὸ δέντρο τῆς παραδόσεως ἔχει κοπεῖ σύρριζα. Οἱ ρίζες, ποὺ φθάνουν ὣς τὶς φλέβες τοῦ ’21, ἔχουν σπάσει. Ὁ λαός μας νόμισε ὅτι ἀπογειώθηκε, ἐπειδὴ πῆγε ψηλὰ σὰν τὸν χαρταετό. Ἀλλὰ μὲ κομμένο σπάγκο! Τώρα κινδυνεύει νὰ χαθεῖ ἀπὸ τὸ μαῦρο του τὸ χάλι στὰ χάη τῆς ἱστορίας τοῦ μέλλοντος. Διότι καὶ τὸ μέλλον ἔχει τὴ δική του ἱστορία. Δυστυχῶς στοὺς καιρούς μας χάθηκαν οἱ Σίβυλλες καὶ τὰ μαντεῖα τῶν ἀρχαίων χρόνων ποὺ μέσῳ τῶν χρησμῶν ἐξεμαίευαν ἀπὸ τοὺς θεοὺς τὰ σκοτεινὰ νήματα τῆς μοίρας. Καὶ ἡ χριστιανικότητά μας ἔχει ἀρχίσει νὰ χάνει τὰ διαισθητικά της χαρακτηριστικά. Τὸ πολὺ νὰ λειτουργεῖ σὰν μία παρηγορητικὴ δύναμη· ὄχι σὰν ὁδοδείκτης. Δὲν πιστεύουμε εἰλικρινὰ στὸ δρόμο ποὺ μᾶς δείχνει. Ἀσκοῦμε ὑποκρισία θρησκευτικότητας. Ὁ Γολγοθὰς ἔχει πολὺ ἀνήφορο…  

        Ἡ δική μου γενιὰ ποὺ γαλουχήθηκε μὲ πολὺ ’21 ἀπέρχεται. Ἡ παλαιότερη jam transiit. Ἔχει ἤδη ἀπέλθει. Μὲς στὴν ἔρμη χώρα,ποιός μένει νὰκρατήσει ἄσβηστο τὸν πυρσὸ τοῦ ’21; Πόσοι ἀπὸ τοὺς λεγόμενους σοφούς, ποὺ κατὰ καιροὺς καλοῦν οἱ κυβερνῆτες μας νὰ τοὺς δώσουν φῶς, μποροῦν νὰ ἀποκρυπτογραφήσουν τὴν ἀπόκρυφη γλώσσα τῆς μοίρας; Δὲν ἀερολογῶ καὶ οὔτε μοῦ ἀρέσει νὰ παραπέμπω σὲ μεταφυσικοῦ τύπου λύσεις. Ὡστόσο, ἀκράδαντα πιστεύω ὅτι τὸ μέλλον τῶν νέων εἶναι κρεμασμένο μὲ μία κλωστὴἀπὸ οὐράνιο φῶς.   

            Κι αὐτὸ τὸ φῶς μᾶς τὸ προσφέρει ἄπλετα ἡ μελέτη τοῦ ’21. Ἂς σκύψουν οἱ νέοι στὶς πρωτογενεῖς πηγές. Τί εἶναι ἡ δική μας κατάσταση μπρὸς στὰ ζοφερὰ χρόνια τῆς σκλαβιᾶς; Λέγει ὁ Γέρος τοῦ Μοριᾶ στὰ «Ἀπομνημονεύματα» ποὺ ὑπαγόρευσε στὸν Γ. Τερτσέτη: «Ἀφοῦ χαλιώντας ἡ Κωνσταντινούπολις ἐπυκνώθη ὁλοῦθε τὸ σκοτάδι τῆς δουλείας, συνέβη εἰς τὴν ἑλληνικὴν φυλήν ὅ,τι συμβαίνει τὴν νύχτα εἰς τὸν κόσμον, ποὺ ἡ ὥρα ἡ πλέον σκοτεινή, ἡ πλέον θαμπή τῆς νυχτὸς εἶναι ἡ ὥρα ποὺ σιμώνει τὸ φῶς τῆς ἡμέρας».   

         Ἀλλὰ τὸ φῶς τοῦ γλιτωμοῦ δὲν ἔρχεται μόνο του. Πρέπει νὰ τὸζητήσουμε καὶ νὰ μοχθήσουμε νὰ τὸ φέρουμε στὴν ψυχὴ καὶ τὸ πνεῦμα μας.Χρειάζεται ἐπίπονη καὶ ἐπίμονη προσπάθεια γιὰ νὰ ἀναστήσουμε μέσα μας τὸ ’21. Ὅπως γράφω σὲ τελευταία μελέτη μου, τὸ ’21 ἔχει πολὺ πληγωθεῖ. Πρέπει νὰ κλείσουμε τὶς δικές του, γιὰ νὰ κλείσουν καὶ οἱ δικές μας πληγές. Πληγώνοντας τὸ παρελθόν, πληγώνουμε τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον.


ΠΗΓΗ:
sarantoskargakos.gr






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...