 |
Επί το έργον…της καταστροφής
|
Έτσι «προφυλάσσουμε» στην Ελλάδα την
πολιτιστική μας κληρονομιά
Το 2005 με άδειες της
Αρχαιολογίας και την στάση Πόντιου Πιλάτου που κράτησε η Νομαρχία αλλά και η
Δημαρχία Χίου, καταστράφηκε με μπουλντόζες το ανέπαφο αρχαίο νεκροταφείο του
3ου π. Χ. αιώνα στο Ριζάρη. Μια ιστορία που δείχνει τον τρόπο με τον οποίον διαχειριστήκαμε
τα χρόνια τα τελευταία το νησί μας. Ούτε τους νεκρούς μας δεν σεβαστήκαμε.
Η αίσθηση, όταν για
πρώτη φορά επισκέφτηκα τον χώρο ήταν μοναδική… Κάτω από την Γη, σε βάθος
τεσσάρων και πλέον μέτρων κάτω από το έδαφος – για να μην τους βρουν οι ξένοι
που λέει και ο ποιητής -160 τάφοι του 3ου αιώνα προ Χριστού βρίσκονταν
θαμμένοι. Αρχές Αύγουστου θυμάμαι μια μέρα γλυκιά με διάχυτη την ζέστη του
απογεύματος… Οι ακτίνες του Ήλιου στο γέρμα σχεδόν αγκάλιαζαν τις τεράστιες
αρχαίες ταφικές πέτρες… Είχα την αίσθηση πως ο χώρος είχε κυριευτεί από τις
ψυχές όλων αυτών των προγόνων… Έτσι σαν αγέρι, σαν θρόισμα σαν απαλό χάδι. Και
ήτανε τάφοι πολλοί, Από ενήλικες μέχρι παιδιά…
Η καταστροφή του
νεκροταφείου 2 μήνες μετά που συντελέστηκε μπροστά στα μάτια μου από τις
μπουλντόζες ήταν μια εμπειρία που όλα αυτά τα χρόνια με καταδιώκει… Και από την
άλλη ήταν η μέρα που ειλικρινά λυπήθηκα για την γενιά μου.
Και τότε έγραψα: Όχι.
Δεν μπήκαμε σαν μύστες… Μπήκαμε σαν άρπαγες. Κι ανοίξαμε «κιβωτούς» 2300 χρόνων
αρπάζοντα τιμαλφή και κτερίσματα. Και ξεθάψαμε επιμελημένες ταφές τόσο
ατημέλητα… Κι διαγουμίσαμε το χθες σκορπώντας την τέφρα και τις επιτάφιες
πλάκες 160 τάφων μέσα σε «λίγες ώρες» . Και σβήσαμε τα ίχνη των προγόνων μας…
του Αντώνη Τσατσαρώνη
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου