Χωρίς ημερομηνία εξόφλησης και δίχως τίτλο....

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Αύριο, για μια ακόμη φορά, ο ήλιος θα βγει από την Ανατολή.

Πολλοί, θα κάτσουν πάλι για να δουν την Σπυροπούλου και την Μενεγάκη.

Νέες συνταγές μαγειρικής, ζώδια και τρόπους τηλεοπτικού αυνανισμού της σκέψης.

Άλλοι, θα δουν τις ειδήσεις στο Mega, στον Sky και στην ΝΕΡΙΤ.

Θα γεμίσουν τις άδειες απορίες τους με ένα καλάθι ψέμματα. Τα ψώνια τους.

Έτσι, η μέρα θα κυλήσει μονότονα, μέχρι την ώρα του Karadayi στον Antenna.

Εννοείται, πως στο μεταξύ θα φάνε και θα πάνε και στην τουαλέτα.

Θα κάνουν, όλα όσα απαιτεί ο μεταβολισμός της ύπαρξης τους.

Οι περισσότεροι περιμένουν και το Μουντιάλ, για να ξεδώσουν από τα βάσανα.

Οι πολιτικοί τώρα, τρίβουν τα χέρια τους, αφού θα μαγειρέψουν ήσυχοι τον νέο πρόεδρο τους.

Το ίδιο και οι πιτσαδόροι, που θα προετοιμάσουν πίτσες «αλά πουτανέσκα».

Η ζωή, θα συνεχίσει να εκπορνεύεται για λίγα ματωμένα Ευρώ.

Τα όνειρα θα μείνουν όνειρα και οι φόβοι θα γεννήσουν φόβους, στην έρημο της αδράνειας.

Καμία διαφυγή στο τώρα, ή στο αύριο του συμβιβασμένου χθες.

Μόνο μια ατομική τρύπα ασφαλείας σκαμμένη στην άμμο.

Σαν αμυντικό όρυγμα, ενάντια στην επιτιθέμενη απόγνωση.

Από όσα βλέπουν τα μάτια. Από όσα ακούν τα αυτιά.

Όχι βαθιά τρύπα. Ρηχή. 

Ίσα-ίσα, που να χωρούν οι ένοχες αυταπάτες της υποκρισίας.

Πως όλα θα πάνε καλά, ή έστω, πως φάνηκε ένα πανί στο βάθος του ορίζοντα.

Πως η γη, θα συνεχίσει να γυρίζει.

Πως θα βραδιάσει, όπως κάθε φορά.

Πως αυτοί, και πάλι θα τη γλιτώσουν, όταν οι άλλοι πεθαίνουν…

Και οι νεκροθάφτες στο τέλος του διαδρόμου, να καθαρίζουν τη ματαιότητα, των όποιων δισταγμών και των προσποιήσεων.

Φιλόσοφοι οι νεκροθάφτες. Οι τιμωροί των απατηλών εικόνων της βεβαιότητας, που γεννά η ύβρις κατά της ζωής.

Ο κύκλος σε πείσμα της γεωμετρίας, θα παραμείνει ανοικτός και ελλειπτικός.

Μια ιστορία, που θα μείνει δίχως αρχή και τέλος.

Ένα συμβόλαιο ζωής, με πολλούς όρους αποπληρωμής και με ψιλά γράμματα.

Χωρίς ημερομηνία εξόφλησης και δίχως τίτλο....