ΠΡΟΣΩΠΑ

ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΤΥΜΒΟΥ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΓΕΡ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΑΡΘΡΑ-ΔΟΚΙΜΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΧΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ. ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 12ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ-ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 13ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ-ΜΕΛΕΤΗ- Γ. Γ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΛΟΓΟΤΡΟΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ-ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΜΥΘΟΙ & ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ Ο ΚΥΝΙΚΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟ 1821 ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΙ ΠΟΙΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΗΡΩΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΤΟΥ 1821 ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΕΧΝΕΣ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗς ΑΦΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΤΕΧΝΗ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΦΩΤΟΘΗΚΗ ΧΑΡΑΚΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ-ΤΕΧΝΙΚΕΣ

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2014

Ο τύμβος της Αμφίπολης «εξελληνίζει» τους Έλληνες και τον κόσμο

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Την αφορμή για αυτό το άρθρο μου έδωσε, όχι τόσο το ενδιαφέρον των Ελλήνων απέναντι στα ευρήματα της συγκλονιστικής ανασκαφής στην Αμφίπολη, αλλά ο τρόπος με τον οποίο τα ξένα ΜΜΕ ερμηνεύουν το ενδιαφέρον αυτό ως «υπερβολικό», σε σχέση με το ανασκαφικό γεγονός. Σκέπτονται δηλαδή, πως η ανασκαφή χρησιμεύει ως ένα ψυχολογικό μέσο που το είχαμε ανάγκη ως λαός για να αντιμετωπίσουμε τάχατες την δεινή οικονομική κρίση και για να ανυψώσουμε ηθικά τον καταρρακωμένο μας εαυτό. Η οπτική αυτής της ερμηνείας θεωρώ πως με προσβάλλει ως Έλληνα που διατηρεί έντονο ενδιαφέρον για τις ανασκαφές, χωρίς οπωσδήποτε να χαρακτηρίζεται από τα παραπάνω ψυχολογικά σύνδρομα. Επίσης μειώνει, χωρίς να το λέει ξεκάθαρα, την νεοελληνική σκέψη, που φαίνεται έτσι να κινείται στο περιθώριο των παρορμήσεων, της ανάγκης, της φτώχειας, της ανωριμότητας και του φθηνού συναισθηματισμού της. Για κάποιους, ότι και αν κάνουμε, θα είμαστε πάντα «Ζορμπάδες» και χαρισματικοί φτωχοδιάβολοι. Όχι πως δεν υπάρχουν κάποιοι Έλληνες που πληρούν τις παραπάνω ψυχολογικές «προϋποθέσεις», αλλά η γενίκευση αυτή, κάθε άλλο παρά χρήσιμη είναι και αντικειμενική.

Είναι όμως αναγκαίο να πω, ότι μετά από 100 χρόνια, οι άνθρωποι του 2114 θα μιλούν για την σημερινή ανασκαφή στην Αμφίπολη με τον ίδιο θαυμασμό, που μιλάμε εμείς σήμερα για την ανασκαφή του Σλήμαν στις Μυκήνες, του Έβανς στην Κνωσό, για να μην πω και για την ανασκαφή του Μανόλη Ανδρόνικου στην Βεργίνα, που είναι όμως σχετικά πρόσφατη. Τέτοια, θαρρώ, πως θα είναι τελικά η σημαντικότητα του ιστορικού μνημείου της Αμφίπολης, που μόλις τώρα αποκαλύπτει στα έκπληκτα μάτια μας τα μυστικά του. Απλά «ξαναγράφει» ιστορία. Στην Ελλάδα, τόπο κατεξοχήν αρχαιολογικό, γίνονται πλήθος μικρών ανασκαφών κάθε χρόνο, όμως κανείς δεν ασχολείται με αυτές, ούτε γράφει άρθρα, πλην ολίγων ειδικών.

Η ανασκαφή, λοιπόν, ήταν δεδομένο και αναμενόμενο πως θα κινούσε το ενδιαφέρον Ελλήνων και μη, εξαιτίας του μεγέθους του μνημείου και της πιθανολογούμενης σχέσης του με τον Μ. Αλέξανδρο και την οικογένεια του. Αυτό το ενδιαφέρον των Ελλήνων για τον τάφο, είναι ωστόσο κάτι το απόλυτα φυσικό, εφόσον αφορά την δική τους  ιστορία. Εντάξει, μπορούμε να πούμε ότι οι Έλληνες και λόγω της μεσογειακής ιδιοσυγκρασίας τους «τρελάθηκαν» από την χαρά τους και έπαθαν φρενίτιδα. Για τους ξένους όμως και ειδικά για αυτούς της δύσης, ποιος είναι ο λόγος των συνεχών δημοσιεύσεων για την Αμφίπολη, αν όχι και ο δικός τους ενθουσιασμός για κάτι αληθινά τόσο σημαντικό; Εκτός και αν διέρχονται και αυτοί μια κρίση από την οποία θέλουν να ξεφύγουν, μέσω Αμφιπόλεως, όπως εμείς! Και αν όντως έχουν κάποια κρίση, τότε στην περίπτωση τους δεν θα είναι οικονομική, αλλά μάλλον πνευματική, οπότε στον τύμβο ίσως να βλέπουν μια εικόνα που τους συγκινεί.

Όπως και αν έχει, τα μεγάλα ξένα ΜΜΕ έχουν δείξει ανάλογο ενδιαφέρον, χωρίς όμως κανείς να το χαρακτηρίζει «υπερβολικό». Και αν στην Ελλάδα, όπως γράφεται με αρνητικό νόημα, υπάρχει αρχαιολογική «διένεξη» και «βροχή»  εικασιών και υποθέσεων από διάφορους ειδικούς και μη, τότε τι γίνεται εκεί; Διότι και εγώ έχω διαβάσει  στο ελληνικό διαδίκτυο ένα «τσουνάμι» «ανοησιών», που αναδημοσιεύονται μάλιστα ως «έγκυρες» και επιτείνουν το γενικό «αλαλούμ», όπου διάφοροι ξένοι καθηγητές και προφεσόροι με σπουδαίους τίτλους καταθέτουν απόψεις, που ούτε και αυτές συμφωνούν μεταξύ τους. Με λίγα λόγια, όσο εντός, τόσο και εκτός Ελλάδας, η αρχαία ελληνική ιστορία και η Αμφίπολη, προσφέρουν πάλι αιτίες για σκέψη και αναζήτηση, σε πολλούς.

Το ενδιαφέρον των ξένων ΜΜΕ πηγάζει καταρχήν από την αναγνώριση πως ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός αποτελεί έναν από τους πυλώνες του  σύγχρονου πολιτισμού της δύσης, οπότε τους ενδιαφέρει οτιδήποτε ανασκάπτει την αρχαία ιστορία. Κατά δεύτερον, δε, είναι η οικουμενική προσωπικότητα του Μ. Αλεξάνδρου και το ενδιαφέρον που προκαλεί σε παγκόσμιο επίπεδο στους φίλους της ιστορίας. Ανέφερα ήδη την λέξη «παγκόσμιο», χωρίς τον κίνδυνο να υπερβάλλω στην εκτίμηση μου αυτή. Το ίδιο όμως παγκόσμιας εμβέλειας, είναι και ο τάφος στον τύμβο Καστά.

Τα δημοσιεύματα των ξένων ΜΜΕ, άλλα περισσότερο και άλλα λιγότερο, ειδικά όμως τα «καθεστωτικά» όπως το BBC, πέραν της ενημέρωσης για τις κατεξοχήν ανασκαφικές εργασίες, κινούνται  και στον χώρο των ψυχολογικών ερμηνειών. Το ρεπορτάζ του βρετανικού δικτύου αναφέρει μεταξύ άλλων: «η ανακάλυψη ενός τεράστιου τάφου -που χρονολογείται στην εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου- στην βόρεια Ελλάδα, έχει ενθουσιάσει τους Έλληνες, αποσπώντας τους την προσοχή από την δεινή οικονομική κρίση».

Αναρωτιέμαι ειλικρινά. Πώς θα αντιδρούσαν για παράδειγμα οι Βρετανοί, οι Γερμανοί ή οι Γάλλοι, στην περίπτωση που έβρισκαν ένα τέτοιο μνημείο στις χώρες τους (κάτι απίθανο φυσικά για την δική τους ιστορία) εκτός από το καθίκι όπου «έκανε» την ανάγκη του ο Καρλομάγνος, το «Δισκοπότηρο» του Αρθούρου, ή την χάλκινη χύτρα κάποιου Δρυίδη; Είναι αδύνατον πάντως, να μην σκεφτώ σε μια τέτοια περίπτωση το μέγεθος του ενθουσιασμού αυτών των ανθρώπων. Ανθρώπων, που αποδεδειγμένα «αγαπούν» τόσο πολύ την ιστορία, ώστε, επειδή αυτοί δε διαθέτουν μιαν ανάλογη αρχαία, να μη διστάζουν να παρουσιάζουν στα μουσεία τους την ιστορία που έχουν κλέψει από άλλους! Από τους Έλληνες και τους Αιγύπτιους, κατά κύριο λόγο. Είμαι βέβαιος, λοιπόν, ότι μέχρι εδώ θα έφταναν οι πανηγυρισμοί τους. Κατά τα άλλα, οι Έλληνες είναι οι «υπερβολικοί». Μεταξύ αυτών που τα λένε αυτά, είναι δυστυχώς και μερικοί «εσπεριάζοντες» Έλληνες, κατά πολύ χειρότεροι των ξένων. Θυμίζω επίσης, πως τώρα, οι Γερμανοί αρχαιοκάπηλοι βρήκαν την οικονομική ευκαιρία για να πωλήσουν επίσημα σε δημοπρασία κλεμμένα νομίσματα από την αρχαία Αμφίπολη. Όλοι τελικά πωλούν και αγοράζουν την ιστορία μας, ενώ διάφορες προτάσεις για ιδιωτικές «χορηγίες», έχουν ως σκοπό τους να κατάσχουν ακόμα και τα μνημεία μας, προκειμένου να τους πληρώνουν οι Έλληνες εισιτήριο για να δουν τα αρχαία τους!

Η αμερικανική εφημερίδα «USA Today», δημοσίευσε άρθρο για την πορεία  της ανασκαφής στον τύμβο της Αμφίπολης, αλλά και την επίδραση που έχει αυτή στην ελληνική κοινωνία εν μέσω της κρίσης. Φυσικά δεν απουσιάζουν οι αναφορές στους πολιτικούς, με ειδική μνεία στην επίσκεψη και φωτογράφηση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στην Αμφίπολη, τον περασμένο μήνα, αλλά και στις αρχαιολογικές διαμάχες. Η πολιτική εκμετάλλευση είναι γεγονός, αλλά ο τάφος της Αμφίπολης θα μπορούσε ποτέ να περάσει απαρατήρητος, ακόμα και αν δεν είχε πάει εκεί ο πρωθυπουργός; Ο Σαμαράς είχε να κερδίσει κάτι πολιτικά από την αξία του Τύμβου και για αυτό πήγε εκεί και όχι ο Τύμβος από την αξία του κάθε Σαμαρά. Από την άλλη όμως, ποιος μπορεί να «απαγορέψει» την επίσκεψη στο μνημείο ενός πρωθυπουργού, ακόμα και αν είναι σαφές ότι γίνεται για λόγους πολιτικής εκμετάλλευσης, όπως από τους πρώτους έχω πει και εγώ;

Ας έρθουμε όμως και στη γειτονιά μας. Παρακάμπτοντας την έτσι και αλλιώς αναμενόμενη πίκρα των Σκοπιανών, θα σταθώ περισσότερο στην αμηχανία των «κουμπάρων», των Τούρκων. Αυτοί, ως μπουνταλάδες και επειδή δε γνωρίζουν πώς να διαχειριστούν μια τέτοια ιστορική-αρχαιολογική επιτυχία, βγαίνουν στο κλαρί για να «κελαηδήσουν» δήθεν ως καρδερίνες, αλλά τελικά ακούγονται να κρώζουν ως μπούφοι! Αν μη τι άλλο, αποκαλύπτοντας σε όλους τα αληθινά συναισθήματα που τρέφουν για την Ελλάδα. Μου θυμίζουν εκείνους, που όταν μαθαίνουν πως ο γείτονας τους απέναντι, με τον οποίο έχουν παλαιά έχθρα κέρδισε ένα λαχείο, ή πως κάτι καλό του συνέβη, απομένουν δυσάρεστα αμήχανοι και απλά ψάχνουν κάποιον τρόπο για να υποβαθμίσουν, ή για να «ψαλιδίσουν» την χαρά του.

Έτσι, το πρόσφατο δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας hurriyet, που ξεπέρασε κάθε όριο, μόνο ως προκλητικό και χαιρέκακο μπορεί να χαρακτηριστεί. Μου φέρνει στο νου για τους Τούρκους τη γνωστή φράση: «όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια». Ταυτόχρονα, επαληθεύεται και η άλλη ρήση, που θέλει τον αληθινό φίλο να χαίρεται στην χαρά σου και να λυπάται στον πόνο, αλλά από την ανάποδη. Ο εχθρός, λυπάται με την χαρά σου και χαίρεται με τον πόνο. Κάπως έτσι, η τουρκική εφημερίδα βρήκε την ευκαιρία να ρίξει το πικρόχολο σχόλιο της, με αφορμή το γεγονός πως δεν έχει ακόμα βρεθεί κάτι στον τάφο, που να αποδεικνύει ως αληθινό τον δικό της εφιάλτη. Την περίπτωση δηλαδή, να ανήκει ο τάφος στον Μ. Αλέξανδρο. Γράφει: «Και αν οι πρόθυμοι πατριώτες σπεύδουν να βαφτίσουν τον τάφο της Αμφίπολης στο όνομα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, θα πρέπει να περιμένουν περισσότερο για να το επιβεβαιώσουν ή να απογοητευτούν».

Και συνεχίζει το άρθρο: «Για τους Έλληνες ο τύμβος ήταν κάτι παραπάνω από ένα σημαντικό αρχαιολογικό εύρημα. Έχοντας χτυπηθεί από την οικονομική κρίση και βλέπουν το μέλλον τους να είναι αβέβαιο, ο τύμβος έχει μετατραπεί σε μια ουτοπική γη που αναδεικνύει την μεγαλοσύνη του αρχαίου παρελθόντος τους, το οποίο «παρήγαγε» ήρωες σαν τον Μέγα Αλέξανδρο. Είναι λογικό, λοιπόν, το ότι οι Έλληνες βρίσκονται σε μια ονειρική κατάσταση, αφήνοντας στην άκρη τα προβλήματα της καθημερινότητας».

Θα μπορούσε κανείς και να μειδιάσει, σκεπτόμενος, πως ο Τούρκος αρθρογράφος έχει κρεμάσει στα «μανταλάκια» τους Σκοπιανούς, αφού άμεσα διαπιστεύει ως Έλληνα τον Μέγα Αλέξανδρο. Αλλά, θα μπορούσε και να γελάσει με την καρδιά του, καθώς ο δημοσιογράφος που γράφει όλα αυτά, αγνοεί ή δεν θέλει να θυμάται την ελάχιστη τουρκική ιστορία, αλλά ασχολείται πρόθυμα με την ελληνική, ειρωνευόμενος τους Έλληνες, που «βρίσκονται σε μια ονειρική κατάσταση». Πόσο κρίμα είναι αλήθεια, που η τουρκική αρχαιολογική σκαπάνη δεν έχει ανακαλύψει ακόμα τα βραχιόλια της πρώτης οδαλίσκης του χαρεμιού του Οσμάν του Α΄, ή τουλάχιστον τα επίχρυσα μετασκευασμένα σε ποτήρια -κρανία των εχθρών του σουλτάνου Σουλεϊμάν, αλλά όπου και αν σκάψει στην Ιωνία βρίσκει ελληνικά μνημεία. Μνημεία, που μάλιστα τα βαφτίζουν και «τουρκικά», εξαπατώντας τους αφελείς τουρίστες και εξοργίζοντας εκείνους που γνωρίζουν έστω ελάχιστη ιστορία.

Κρατείστε όμως και την φράση «πρόθυμοι πατριώτες», για να καταλάβετε πως έρχονται να «δέσουν» το ενδιαφέρον για την ανασκαφή και με τον εθνικισμό. Ουσιαστικά, δηλώνουν, πως τους αρέσει μόνο ένα είδος Έλληνα και σε αυτό ανήκουν σίγουρα η Ρεπούση και ο Χριστόπουλος. Όλοι οι άλλοι, που μιλούν μετριοπαθώς για πατρίδα, για ιστορία και για Μ. Αλέξανδρο, είναι για αυτούς «πρόθυμοι πατριώτες» και προφανώς δεν τους αρέσουν. Για μένα, είναι απόλυτα κατανοητό γιατί σκέφτονται έτσι. Το θέμα, όμως, είναι να καταλάβουμε και εμείς, πως δεν είναι ανάγκη να κινείται κανείς στα άκρα για να είναι πατριώτης και πως σε κάθε περίπτωση υπάρχει σε όλα τα πράγματα μια χρυσή τομή.

Κλείνοντας το άρθρο μου, θα κάνω μια αναφορά στην αληθινή σημασία που πιστεύω ότι έχει ο τάφος της Αμφίπολης για τους Έλληνες, Για κάποιους συνειδητά, ενώ για άλλους υποσυνείδητα, αλλά σε κάθε περίπτωση για τους περισσότερους εξ ημών, αυτή εκδηλώνεται με την μορφή ενός μεγάλου ενδιαφέροντος. Χωρίς να αμφισβητώ, όπως είπα, την εν μέρει ύπαρξη των «ψυχογραφημάτων» των ξένων ΜΜΕ για κάποιους Έλληνες. Ήδη αρκετοί στην Αμφίπολη βλέπουν το μνημείο σαν την «κότα με τα χρυσά αυγά» που θα τους βγάλει από τα οικονομικά αδιέξοδα. Όμως το αληθινό ενδιαφέρον των πολλών, δεν έχει σχέση με την οικονομική κρίση με τον τρόπο που τα ξένα ΜΜΕ θεωρούν, αλλά με άλλον. Ποιον; Μα ασφαλώς μέσω του νέου «εξελληνισμού» των Ελλήνων(!!). Σε αυτόν που τους ωθεί αναπόδραστα η μεγάλη αυτή ανασκαφή, θέτοντας τους ξανά ενώπιον της μεγάλης ιστορίας τους. Η συνειδητοποίηση αυτή, άπαξ και ωριμάσει, θα είναι μοιραία για την τύχη του μνημονίου και άρα για την οικονομική κρίση που δημιούργησαν οι τοκογλύφοι. Δεν θα αποτελεί προσωπική κατάκτηση κανενός, αλλά συλλογική μέθεξη και για αυτό ενδιαφέρει όλους τους Έλληνες κάθε κοινωνικής τάξης και μόρφωσης.

Ο Έλληνας σήκωσε το σκυμμένο κεφάλι του για να δει τα αρχαία του αγάλματα να λάμπουν στο φως και για να θυμηθεί ξανά ποιος είναι, από πού έρχεται και που πρέπει να πάει. Άρχισε πάλι να δείχνει ενδιαφέρον για τη μελέτη της ιστορίας και τον αρχαίο πολιτισμό του, όπως δείχνουν τα τελευταία στατιστικά στοιχεία. Η Αμφίπολη στάθηκε απλά η αφορμή για να αναζητήσει κάπως τον εαυτό του. Αυτό, φυσικά, θα πρέπει να γίνει με δημιουργικό τρόπο και όχι μέσα στο πλαίσιο μιας μίζερης, στείρας και  θρησκοληπτικής αρχαιολατρίας. Το μνημόνιο δεν έχει θέση πάνω σε ανθρώπους ελεύθερους και υπερήφανους και για αυτό το μεγάλο ενδιαφέρον για την Αμφίπολη μαζί με όσα αυτό καλλιεργεί σε επίπεδο ιδεολογικό και πολιτιστικό, θα γίνει προσπάθεια να χαρακτηρισθεί «υπερβολικό» και να συκοφαντηθεί ως «εθνικιστικό» από τους εγχώριους και ξένους υπερασπιστές του μνημονίου και ήδη κάποιοι άρχισαν τα «όργανα».

Είναι δε τέτοια η φύση του πνεύματος που πνέει από τα έγκατα του ο Τύμβος, ώστε να μοιράζεται γενναιόδωρα σε όλους τους Έλληνες, αλλά όχι μόνο. Διότι, μαζί με τους Έλληνες, μπορούν να επωφεληθούν, ώστε να «εξελληνισθούν» για μια ακόμα φορά και οι ξένοι. 
Επειδή και η χαρά πρέπει και αυτή να μοιράζεται!

14 σχόλια:

  1. Θα μου επιτρέψετε κ.Γερολυμάτε να εκθέσω στο ιστολόγιό σας δύο σκέψεις,αιρετικές ίσως,και μια εικασία:
    Α) -Ο εθνικισμός είναι σαν την ζάχαρη-σε λογική ποσότητα είναι απαραίτητη και επωφελής για τον οργανισμό, σε μεγάλη ποσότητα καθίσταται ύπουλο δηλητήριο,διαβρωτικό του οργανισμού, παρέχοντας ταυτόχρονα ευχάριστο συναίσθημα....
    Β) Η γοητεία του μύθου του Μ. Αλεξάνδρου πρέπει να ομολογήσω δεν είχε ποτέ πάνω μου την επίδραση πού ίσως θα έπρεπε.Οπως και εσείς ασφαλώς γνωρίζετε,μεγάλους πολεμάρχους έχει να επιδείξει η ιστορία και άλλων λαών, επίσης και δημιουργία μεγάλων αυτοκρατοριών,μεγαλυτέρων και αυτής του βασιλείου των Μακεδόνων Οσα δε λέγονται περι πολιτιστικής εκστρατείας στην Ασία,τα αντιπαρέρχομαι.ως ιδεολογήματα μεταγενέστερα,η αυτοκρατορία δημιουργήθηκε με το ξίφος και όχι με βάση τους κανόνες καλης συμπεριφοράς.Ο πόλεμος ήταν επεκτατικός,ιμπεριαλιστικός.Κανείς αποικιοκράτης,παλαιότερος ή σύγχρονος, δεν εξιλεώνεται,.με το πρωτοφανές επιχείρημα ότι υπερέχει πολιτιστικά και άρα δικαιούται να υποδουλώνει < γείτονές του!Σας είναι γνωστή φυσικά η συνέχεια,το ατελείωτο αιματακύλισμα των ανθρώπων του και διαδόχων του για τον διαμοιρασμό της λείας,δηλωτικό και του ήθους τους και των προθέσεών τους!
    Ούτε και τα λαμπρά οικοδομήματα των αρχαίων προγόνων μας με εκστασιάζουν:Η Βαβυλώνα,τα Σούσα,οι Αιγυπτιακές πόλεις,η Ρώμη δεν είχαν να ζηλέψουν τίποτε απο τις μάλλον φτωχές πόλεις και ταπεινά οικοδομήματα των πόλεων του Ελλαδικού χώρου,που σήμερα κείτονται ερείπια διάσπαρτα.Τα μόνα λαμπρά οικοδομήματα του Ελληνισμού,αθάνατα στον χρόνο, τα έστησαν ο Λυσίας,ο Πλάτωνας,ο Θουκυδίδης,ο Ξενοφών,ο Αρίσταρχοςο Αρχημίδης ,κλπ.κλπ,τέκτονες του Πνεύματος και του Λόγου!
    Γι αυτούς είμαι περήφανος προσωπικά,και δεν κρατώ μεζούρα για να μετρώ κατακτημένη γή.

    Γ)Μια υπόθεση:Το μνημείο στον τύμβο της Αμφιπόλεως μοιάζει με τα μέχρι τώρα δεδομένα ως ημιτελές κατασκεύασμα.Αν υποθέσωμε ότι είναι ταφικό μνημείο και όχι βασιλικό θησαυροφυλάκειο,προξενεί εντύπωση η απουσία κτερισμάτων και προ πάντων τοιχογραφιών,όπως συνηθίζονταν να διακοσμούν τους τάφους οι ηγεμόνες.
    Πιθανόν, ο ζών έτι την εποχή της κατασκευής, σκοπίμως το έφθασε μέχρι ένα σημείο,κάλυψε τα δώματα με χώμα,και σφράγισε το μνημείο με επιχωμάτωση, με πρόθεση να συνεχίσει εν ευθέτω χρόνο,πιθανόν μετα την επιστροφή απο μια απουσία- εκστρατεία, η την δημιουργεία κατάλληλων συνθηκών ώστε να επιδείξει ένα βασιλικό τάφο γι αυτόν,ιδιότητα που τότε ίσως δεν είχε.Αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος απο τον μεγαλομανή και ελληνιστή- μορφωμένο Κάσσανδρο,που στόχευε σε ανατροπη της βασιλικής δυναστείας των Τημενιδών.και την εγκαθίδρυση της δικιάς του δυναστείας,σε ένα νέο βασίλειο με άλλη πρωτεύουσα απο τις Αιγές(ανακηρύχθηκε βασιλέας το 304 π.χ, μετα την εξόντωση όλων των μελών της βασιλικής οικογένειας, εκτός της γυναίκας του,της Θεσσαλονίκης,και πέθανε απο ασθένεια το 295 π.χ)Είχε δε την τάση να ανεγείρει πόλεις, όπως την Κασάνδρεια στην Χαλκιδική και την Θεσσαλονίκη στον Θερμαικό, και να τις λαμπρύνει με επιβλητικά οικοδομήματα.Πάντως είναι πιθανόν να μη θάφτηκε ούτε ο ίδιος για άγνωστο λόγο στο τάφο του τύμβου, και ο τάφος να μη είχε κανένα ένοικο ανα τους αιώνες, και να παρέμεινε κενός όπως τον επιχωμάτησε ο ίδιος για να τον προστατεύσει.

    Ευχαριστώ και συγνώμη για την μακρηγορία μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ, δεν γνωρίζεις ότι ο Αλέξανδρος εξεστράτευσε στην Ασία με εντολή των ελληνικών πόλεων για να καταλύσει το περσικό κράτος; Την περσική ιμπεριαλιστική πολιτική και την απειλή για τον ελληνισμό την έλαβες υπ' όψιν σου ή κατηγορείς μόνο τον Αλέξανδρο; Ο Αλέξανδρος έσωσε τον ελληνισμό από βέβαιο θάνατο, καθώς οι παρηκμασμένες από τις εμφύλιες διαμάχες ελληνικές πόλεις θα έπεφταν οπωσδήποτε στα χέρια των Περσών που ήταν έτοιμοι για νέα επίθεση... Όσον αφορά δε στο εκπολιτιστικό έργο του Αλεξάνδρου, τι δεν καταλαβαίνεις; Ότι γέμισε την Ασία με πόλεις, θέατρα, γυμναστήρια και βιβλιοθήκες; Ότι διέδωσε μιαν υπερέχουσα γλώσσα; Γιατί κολλάς στο ''αιματοκύλισμα'' των διαδόχων; Τουλάχιστον εδώ, μαζί με το ξίφος, λειτούργησε και ο πολιτισμός. Έχεις βρει κάτι αντίστοιχο στην παγκόσμια ιστορία ή μόνο τα αίματα και τις λεηλασίες των κατακτητών; Ο Αλέξανδρος ήταν μεγαλοφυής. Κατανόησε ότι έπρεπε να βγάλει τον ελληνισμό ''έξω από τα σύνορα'' για να τον σώσει. Η φιλοδοξία του ανδρός λειτουργούσε παράλληλα με το όραμα, γι αυτό και θεωρείται Μέγας. Και μη μου πεις ότι δεν διέφερε από τον Τζένκις Χαν πχ. διότι θα εκτεθείς. Για δε τα ελληνικά οικοδομήματα που γράφεις, τι να πω... Αν δεν μπορείς να κατανοήσεις τη διαφορά του Παρθενώνα από τα Ζιγκουράτ και των γλυπτών του Φειδία από τα αιγυπτιακά, βαβυλωνιακά ή κινεζικά πχ αγάλματα, τότε δεν έχεις κατανοήσει ούτε τον ελληνικό Λόγο, όπου και όποτε αυτός έχει διατυπωθεί. Η προσπάθειά σου πάντως να μειώσεις τη σημασία της ελληνιστικής περιόδου είναι εμφανέστατη. Το γιατί δεν ξέρω.

      Διαγραφή
    2. Ακομα περισσότερο μην ξεχνας οτι η κληρονομια του Μ.Αλεξανδρου εζησε ανεπαφη ως το 600μχ (αλλωστε η Ρωμαικη Ανατολη τι αλλο ήταν εκτος της Ελληνιστικης-Αλεξανδρινης ανατολής, με αλλη πολιτική διοικηση;) και σε ψήγματα ως και σήμερα, βλ Ελληνορθοδοξους Συρίους και Λιβανου οι οποιοι ευχαριστως δηλωνουν Ρωμιοι και απογονοι ελληνιζοντων συρίων. Κανενα απο τα κρατη που αναφερεις δεν ειχε αυτη την επιδραση, μονο η Ρωμαικη αυτοκρατορια την ειχε, αλλα σε πολυ μεγαλυτερο χρονικο διαστημα και ως διαδοχο κρατος των ελληνιστικων στην ανατολη.

      Διαγραφή
    3. Επισης kon mar θα πρεπει λιγο να εντρυφησεις στην Ιστορια της τεχνης ΓΕΝΙΚΑ για να καταλαβεις ότι τα αρχαιοελληνικα αγαλματα σιγουρα δεν ηταν τα πρώτα, τα μεγαλύτερα, τα ογκοδώστερα αλλα ήταν τα πρωτα που αναπαραστησαν τον άνθρωπο ως έχει και τελικά αναπαρέστησαν τον άνθρωπο οπως θα ήθελαν να ειναι.
      Αυτο εγινε πρωτη φορα στην ιστορια εδώ. Αντιστοιχα ο Παρθενωνας δεν ειναι ο μεγαλυτερος ο ογκοδεστερος κλπ αλλα ειναι το πρωτο παγκοσμιας αξιας μνημειο που χτιστηκε με εντολη Πολιτών και το ομορφότερο σε όγκο που επιβαλλεται με τις αναλογίες του και την δυναμη του και όχι τον απλο ογκο του.
      Υπηρχε στο καναλι της Βουλης προς ημερων ενα εξαιρετικο ντοκιμαντερ που ξεκινοντας απο μια προιστορικη "Αφροδιτη" περνωντας στην Αιγυπτο στους Κουρους και τελος στην Κλασσικη εποχη ανεφερε αυτες τις επαναστασεις στην τεχνη, η κλασσικη εποχη ειναι μια απο τις κορυφαιες στιγμες της ανθρώπινης τέχνης, 2-3 ίσως συγκρινονται και η τελετυαία να ειναι το κινημα του Μοντερνισμου στις αρχες του αιωνα

      Διαγραφή
    4. Αγαπητέ ανώνυμε καλό απόγευμα!
      Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο με την άποψη σου. Όταν σήμερα οι Αφγανοί υπερηφανεύονται για το γεγονός ότι ο Μ. Αλέξανδρος "κατέκτησε" και την δική τους χώρα και μάλιστα απεικονίζουν σε κάποια χαρτονομίσματα τους ελληνικά σύμβολα, ή όταν οι Αιγύπτιοι-άλλοι "κατακτημένοι" -υποδέχονται τους τουρίστες στην Αλεξάνδρεια με ελληνικές επιγραφές, αυτό κάτι σημαίνει. Ο χρόνος δικαιώνει ή ακυρώνει τα πάντα. Ποιος μπορεί να φανταστεί κάτι ανάλογο μετά από 2.300 χρόνια, πχ, για τον Χίτλερ; Να δηλώνουν δηλαδή οι Πολωνοί του μέλλοντος, πως αισθάνονται υπερήφανοι που ο Χίτλερ μπήκε στην Πολωνία και τους "δίδαξε" τη χρήση των θαλάμων αερίων;;
      Το πιο ωραίο που είπες όμως είναι σχετικά με την ελληνική τέχνη και τις τέχνες της ανατολής. Θα το πω και εγώ με δύο λέξεις. Μέτρο-άνθρωπος. Τα πάντα προσαρμόστηκαν για και χάρι του ανθρώπου στα δικά του μέτρα. Υπάρχουν και πολιτικές προεκτάσεις στα ζητήματα αυτά και όχι μόνο αισθητική. Σε κάθε περίπτωση άνοιξες μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με απίθανα μεγάλες προεκτάσεις και σε ευχαριστώ για αυτό.

      Καλή συνέχεια εύχομαι

      Διαγραφή
    5. Αν μετρήσουμε το μεγαλείο με το μέτρο του ξίφους τότε μακράν ο μέγιστος είναι ο Τζέκινς Χαν. Οι κατακτήσεις του ήταν 5 φορές μεγαλύτερες από του Αλέξανδρου ή του Ιουλίου Καίσαρα. Οι δύο τελευταίοι ευνοήθηκαν από το χαλί που τους έστρωσε ο Ελληνικός πολιτισμός στην ειρηνική τους προέλαση που προηγήθηκε. Νομοτελιακά όμως συμβαίνει οι νικητές των όπλων να ηττηθούν από τον πολιτισμό των κατακτημένων. Και για τους Μογγόλους αυτό ήταν καλό γιατί έγιναν Κινέζοι. Τον Ελληνικό πολιτισμό όμως νομίζω ότι τον έβλαψε.

      Διαγραφή
    6. Ο Ελληνικός πολιτισμός είχε φθάσει στην ανατολή και την Αίγυπτο πολύ πριν τον Μ.Αλέξανδρο. Όπως και την Γαλατία και την άλλη Ευρώπη. Και αν οι Αφγανοί ή οι Αιγύπτιοι και οι Γερμανοί νοιώθουν λίγο Έλληνες, αυτό είναι καλό...... Μήπως όμως εμείς έχουμε γίνει Αφγανοί;

      Διαγραφή
    7. Καλημέρα φίλε μου!

      Κάτι χειρότερο, έχουμε γίνει φοβάμαι, Άπατρεις και "κοσμοπολίτες" της ευκαιρίας...

      Καλή Κυριακή!

      Διαγραφή
    8. Ο Ελληνικός λαός παραμένει φιλόπατρις και το επιβεβαιώνει σε κάθε ιστορική περίσταση, σε αντίθεση με τις ηγεσίες του, όχι μόνο τώρα αλλά και παλαιότερες τιμημένες.Διαβάστε σχόλιό μου σε απάντηση δημοσιογράφου, με το οποίο προς τιμή του συμφώνησε:
      -Κύριε Γκόντζο,σαν δημοσιογράφος έγκριτος, μήπως έχετε και μπορείτε να αναρτήσετε φωτογραφίες με την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του έπους του ΄40(Βασιλέα,Μεταξά,Παπάγο) να συν- εορτάζει στο Μέτωπο,έστω στα Ιωάννινα,μαζί με τα μαχόμενα παιδιά του λαού τα Χριστούγεννα του 40 και Πρωτοχρονιά του ΄41;Με έναν ήδη νικηφόρο στρατό;'Η μήπως όλοι αυτοί ρεβεγιονάρανε στο Μεγάλη Βρεττάνεια,ασφαλείς και δεν παίρνανε το ρίσκο κάν της απλής μετάβασης στο πολεμικό μέτωπο;Και όμως, ο δειλός μακαρονάς, ο Μουσολίνι,είχε το προσωπικό θάρρος και να μεταβεί στο μέτωπο και να διευθύνει προσωπικά επιχειρήσεις και φυσικά να αναλάβει το κόστος της αποτυχίας,Αυτά σε απάντηση του ποιός υλοποίησε το ΟΧΙ αντι του ερωτήματος ποιός είπε το ΟΧΙ! -
      -Σκεφθείτε λίγο πάνω σε αυτό Κε Γερολυμάτε και νομίζω οτι θα αναθεωρήσετε!

      Διαγραφή
    9. Αγαπητέ kon mar


      Αυτό που έγραψα παραπάνω ισχύει δυστυχώς. Ίσως να έπρεπε να συμπληρώσω πως δεν αφορά το σύνολο των Ελλήνων, αλλά ισχύει για αρκετούς. Ας μην αρνούμαστε μια οφθαλμοφανή πραγματικότητα στην οποία βεβαίως πρωτοστατούν, δίνοντας αρνητικά παραδείγματα και οι περισσότεροι πολιτικοί ταγοί. Απόδειξη; Τα σημερινά χάλια της Ελλάδας και όχι μόνο οικονομικά, αλλά και ηθικά και πνευματικά.

      Θα αναθεωρήσω, αν στις επόμενες εκλογές ο λαός ψηφίσει Ελλάδα και όχι "κόμματα", εννοώντας ως "Ελλάδα" έναν τρόπο σκέψης που έχει σαν προτεραιότητα το εθνικό και συλλογικό συμφέρον, ενάντια στο στενά κομματικό και ατομικά συμφεροντολογικό. Μέχρι τότε, απλά θα πηγαίνουμε κατά άδη μεριά...

      Διαγραφή
  2. Ενδιαφέρον άρθρο και ειδικά μου άρεσε η ανάλυση για την στάση των Τούρκων..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @kon mar πολύ ζάχαρη τρως...φιλικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Είδατε; -και παρ΄ όλα αυτά παραμένω ξυνή μούρη και ανησυχώ πού έκλεισαν την Ελληνική Βιομηχανία Ζαχάρεως!-Ισως χρειστεί να αυξήσω την δόση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητέ φίλε ανώνυμε
    σ΄ευχαριστώ που η άποψή μου σε προβλημάτισε!
    -Φυσικά, με άνεση μπορώ να ανατρέψω ένα προς ένα τα επιχειρήματά σας,όπως π.χ της συναίνεσης των Πανελλήνων (π,χ των Θηβαίων;),τα περί προληπτκού πολέμου,κλπ,κλπ,
    Σέβομαι όμως ότι φιλοξενούμαστε σε αυτήν την ιστοσελίδα και δεν θα ήθελα να μεταβάλλω το σαλόνι του κ. Γερολυμάτου σε αλώνι,,,
    Να μου επιτραπεί να πω μόνο τούτο:-Έχω μάθει να διαβάζω και να ΠΡΟΣΈΧΩ όχι μόνο τα highlight και bold γράμματα της ιστορίας, αλλά και υποσημειώσεις και <> λεπτομέρειες.-Βεβαίως μια ιδεολογική σύγχυση με χαρακτηρίζει και εμένα, όπως όλους που σκέπτονται και γράφουν ελεύθερα και όχι κατ΄εντολήν ή είναι στρατευμένοι,γράφω απλά τις σκέψεις μου, δεν είμαι επαγγελματίας του χώρου.
    -Και κάτι ακόμη:Η ιστορία δεν είναι ρομαντικό περιπετειώδες διήγημα της ζωής και δράσης βασιλέων και ηρώων, αλλά μάθημα διδακτικό και αυτογνωσίας για ένα έθνος που προσδιορίζεται με βάση το παρελθόν και χαράσσει την πορεία του προς το μέλλον.

    Ευχαριστώ για την προσοχή σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...