.JPG)
του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου
Αγαπημένη μου δραχμούλα!
Θυμάμαι, πως σε κρατούσα
κάποτε σφικτά στο παιδικό μου χεράκι για να μη σε χάσω και πήγαινα στο μαγαζάκι
της κυρά Πολυξένης, για να αγοράσω σβούρες με ωραία πολύχρωμα σχέδια και
καραμελίτσες. Αυτές τις ροζ με την κολλημένη ζαχαρίτσα πάνω τους, που ήταν
τυλιγμένες σε χαρτί και ευωδίαζαν τριαντάφυλλο!
Τώρα ως ενήλικος με το ευρώ
στο χέρι, όταν καμιά φορά το έχω, πηγαίνω στο ταμείο της ξένης πολυεθνικής και
αγοράζω πόνο μουσκεμένο στο δάκρυ, που μυρίζει αίμα και θάνατο. Μου είπαν πως έτσι
είναι καλύτερα και ότι αφού μεγάλωσα, θα πρέπει τώρα να μάθω να ζω σκυφτός, σύμφωνα
με τον ρεαλισμό των δανειστών και των τραπεζών. Να γίνω ο ευσεβής και πειθήνιος
τηρητής των μνημονιακών γραφών. Κυρίως δε, πως πρέπει να σε ξεχάσω.
Καλή μου
κουκουβαγιούλα! Σε θέλω, σε νοστάλγησα πολύ, αλλά δεν ξέρω αν σε θέλουν και οι
άλλοι. Αυτοί, που συνήθισαν λέει
στα μαύρα φτερά των γαμψόνυχων γερμανικών αιτών, που τους τρώνε μεθοδικά το συκώτι.
Να θυμηθούμε πρέπει ξανά τη σοφή παροιμία: «Μοναχός σου χόρευε και όσο θέλεις πήδα».
Δημοσκόπηση βέβαια, δε
μπορώ να κάνω, αλλά θα ήθελα να ρωτήσω, αν θα επιθυμούσαν και αυτοί να γυρίσεις
πάλι κοντά μας από την εξορία όπου σε στείλαμε. Να φτερουγίσεις ξανά στην
πατρίδα σου, μέσα από τα ερείπια που άφησαν πίσω τους τα ευρωκίνητα πάντσερ των
τοκογλύφων και των άσωτων «σωτήρων».
Σχέδιο: Μελάνι-χαρτί
Γ.Γ.Γ
Αγαπητέ Γεράσιμε,
ΑπάντησηΔιαγραφήτις θυμάμαι κι` εγώ εκείνες τις ροζ τριανταφυλλένιες καραμέλες (τσάρλεστον τις ονομάσαν, κάποτε).
Θυμάμαι, μάλιστα, πως, αρκετές φορές, μας τις δίναν στην ΕΒΓΑ της γειτονιάς & ως ρέστα, όταν τους λείπαν μερικές πεντάρες, εκείνες με την τρύπα.
Όσοι από μας προφτάσαμε την Ιστορική ΔΡΑΧΜΗ μας (γιατί υπάρχουν σήμερα παιδιά, που δεν την πρόλαβαν καν), πονάμε κυρίως για το γεγονός, ότι καταφέραν να σταματήσουν την συνέχεια του δικού μας νομίσματος, που κρατούσε από την αρχαιότητα.
ΝΟΜΙΣΜΑ, τί λέξι κι` αυτή, ε;
Ποιός την σκέφτηκε, άραγε, πρώτος; Μια λέξι, που σου δείχνει, πως η συναλλαγή αξιολογείται, κατά τον τρόπο, που ...ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ & δεν είναι μια ...πραγματική ΑΞΙΑ.
Και στις άλλες γλώσσες Numismatic (=currency=συναλλαγή) λέγεται & είναι & αυτή δάνειο από την δική μας Ιερή γλώσσα...
Τώρα, που μας ά-ΔΡΑΞΑΝ την ΔΡΑΧΜΗ * μας σερβίρισαν το Ευρώ, με στόχο να α-ΔΡΑΞΟΥΝ όλη την ΕΥΡΩ-πη, πλέον, στην αχόρταγη χούφτα τους, μαζί, βεβαίως, με όλο τον πλούτο της, ξεκινώντας από την δική μας Πατρίδα, που είναι στην ουσία & η πλουσιότερη σε Ιστορία, Πολιτισμό, αλλά & σε Υλικό πλούτο (υποθαλάσσιο & υπεδάφιο).
Η αρχαία Δραχμή είχε σύμβολα την χελώνα, την κουκουβάγια... που συμβολίζαν Ποιότητες Ανθρώπινες, ενώ το Ευρώ προβάλει γέφυρες & πόρτες, έργα ανθρώπων, αλλά & σύμβολα μετακίνησης & του ...μπάτε σκύλοι αλέστε.
Ζητώ συγγνώμη από τον φίλο Κυνικό, εξ άλλου αυτός είναι Κύων & το πρότυπό του είναι ο ...Μέγας Κύων, σύντροφος του κυνηγού Ωρίωνος, που με τα Κυνικά** του καύματα τσουρουφλίζει / καυτηριάζει τους ασεβείς του κόσμου.
* http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CF%81%CE%B1%CF%87%CE%BC%CE%AE
** http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AD%CE%B3%CE%B1%CF%82_%CE%9A%CF%8D%CF%89%CE%BD
Είναι, λοιπόν, δυνατόν να μην νοσταλγούμε την Δραχμή μας, με όλα όσα αυτή συμβόλιζε;
Καλησπέρα και καλό μήνα αγαπητή art ant!
ΔιαγραφήΠόσα ωραία τα γράφεις! Ναι, θυμάμαι και τις πεντάρες με την τρύπα. Τότε βέβαια δεν υπήρχαν πολυεθνικές, αλλά μικρά συνοικιακά μαγαζάκια με ανθρώπους καθημερινούς, δικούς μας. Μαζί με το Ευρώ, άλλαξε και μια ολόκληρη εποχή, που πήρε μαζί της το φιλότιμο και και την "ευγενική" μας φτώχεια, για να μας προσφέρει την απόλυτη αλλοτρίωση και να μας καταστήσει από νοικοκύρηδες σε θλιβερούς επαίτες!
Συμφωνώ απόλυτα με την ανάλυση σου για τους στόχους που εξυπηρετεί το ευρώ ενάντια στην πατρίδα μας, για την πλήρη υποταγή του λαού και την υφαρπαγή του πλούτου που διαθέτει.
Προσωπικά είμαι υπέρ της επιστροφής στην Δραχμή. Εύχομαι να γίνουμε ακόμα περισσότεροι όσοι επιζητούμε και την νομισματική μας ελευθερία, μαζί με την εθνική μας κυριαρχία..
Να είσαι καλά και ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας!