ΠΡΟΣΩΠΑ

ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΤΥΜΒΟΥ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΓΕΡ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΑΡΘΡΑ-ΔΟΚΙΜΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΧΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ. ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 12ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ-ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 13ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ-ΜΕΛΕΤΗ- Γ. Γ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΛΟΓΟΤΡΟΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ-ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΜΥΘΟΙ & ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ Ο ΚΥΝΙΚΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟ 1821 ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΙ ΠΟΙΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΗΡΩΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΤΟΥ 1821 ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΕΧΝΕΣ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗς ΑΦΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΤΕΧΝΗ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΦΩΤΟΘΗΚΗ ΧΑΡΑΚΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ-ΤΕΧΝΙΚΕΣ

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2016

Οι ζωγράφοι των ζωγράφων: Τι έργα τέχνης άλλων δημιουργών αγόραζαν οι μεγάλοι ζωγράφοι;

 Paul Gauguin-And the Gold of Their Bodies- 1901
Η έκθεση «Painters’ Paintings: From Freud to Van Dyck» που μόλις ξεκίνησε στην Εθνική Πινακοθήκη στο Λονδίνο, ρίχνει φως στο προσωπικό γούστο οκτώ μεγάλων ζωγράφων.
 Από την ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι είδους πίνακες αγοράζουν οι ζωγράφοι, με ποιο κριτήριο τους επιλέγουν και αν αυτά τα έργα τέχνης επηρεάζουν τη δική τους τεχνοτροπία; 

Σε αυτό το ερώτημα επιδιώκει να απαντήσει η έκθεση «Painters’ Paintings: From Freud to Van Dyck» που μόλις ξεκίνησε στην Εθνική Πινακοθήκη στο Λονδίνο και ρίχνει φως στο προσωπικό γούστο οκτώ μεγάλων ζωγράφων. Στην έκθεση, που εκτείνεται σε περισσότερα από πεντακόσια χρόνια ιστορίας της τέχνης, παρουσιάζονται ογδόντα πέντε έργα, τα οποία ανήκαν στις προσωπικές συλλογές των Φρόιντ, Mατίς, Ντεγκά, Leighton, Lawrence, Reynolds και Βαν Ντάικ.  
 
Jean-Baptiste-Camille Corot, Italian Woman, or Woman with Yellow Sleeve (L'Italienne), 1870

Την έμπνευση γι’ αυτή την έκθεση έδωσε ένας πίνακας που ανήκε σε ζωγράφο, η «Ιταλίδα» του Ζαν-Μπατίστ Καμίλ Κορό, έργο που δώρισε στο βρετανικό έθνος μετά τον θάνατό του το 2011 ο Λούσιαν Φρόιντ. Στη διαθήκη του ο ζωγράφος ανέφερε ότι η πράξη του αυτή έγινε σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς το Ηνωμένο Βασίλειο που τον δέχτηκε με θέρμη, μαζί με την οικογένειά του, όταν κατέφυγε εκεί κυνηγημένος από τους ναζί. Ο Φρόιντ, με τη διαθήκη του, όριζε ότι ο πίνακας θα έπρεπε να εκτίθεται στην Εθνική Πινακοθήκη, ώστε να τον χαίρονται οι μελλοντικές γενιές.  

Paul Cézanne, Madame Cézanne, 1886-1887

Στην έκθεση, η οποία εκτείνεται σε οκτώ δωμάτια, μπορεί κανείς να δει πώς ο Φρόιντ μάζευε έργα των Σεζάν, Auerbach, Ντεγκά και Constable, ενώ ο Ντεγκά επέλεγε κομμάτια των Πισαρό, Γκωγκέν, Mανέ, Ντελακρουά και Ρουσσώ. Η συλλογή του Mατίς, στην οποία πρωταγωνιστεί ο Πικάσο, περιλαμβάνει επίσης έργα των Ντεγκά, Σεζάν, Γκωγκέν και Signac, ενώ ο Reynolds προτιμούσε Ρέμπραντ και Gainsborough και ο Βαν Ντάικ τεράστια έργα του Τισιανού  

Η απόκτηση της «Ιταλίδας» προκάλεσε το ενδιαφέρον για τις συλλογές των ζωγράφων και μια σειρά από συζητήσεις σχετικά με τα κριτήρια βάσει των οποίων επιλέγουν έργα τέχνης, καθώς και για το κατά πόσο αυτά στη συνέχεια τους επηρεάζουν – όσο για την «Ιταλίδα», αυτή επανεκτιμήθηκε ως έργο, με την οπτική του Φρόιντ ακόμα και να επισκιάζει τον ίδιο τον πίνακα του Κορό. Αποτέλεσμα όλων αυτών των συζητήσεων ήταν η έκθεση «Painters’ Paintings: From Freud to Van Dyck», με τα μισά από τα έργα της να είναι δάνεια από δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές, από τη Νέα Υόρκη και τη Φιλαδέλφεια ως την Κοπεγχάγη και το Παρίσι, ενώ κάποια από αυτά δεν είχαν εκτεθεί στο κοινό για αρκετές δεκαετίες.  

Raphael, An Allegory (‘Vision of a Knight’), about 1504

Αυτό που ξαφνιάζει είναι ότι, όπως αποδείχτηκε, συχνά τα κίνητρα για την αγορά δεν ήταν τα αναμενόμενα: αν και οι ζωγράφοι συχνά επέλεγαν έργα που είχαν γι’ αυτούς συναισθηματική και καλλιτεχνική αξία, δεν λείπουν οι περιπτώσεις που απέκτησαν πίνακες ανταγωνιστών τους ή με καθαρά κερδοσκοπικές προθέσεις. Τα έργα από τις συλλογές αυτών των καλλιτεχνών αντιπαρατίθενται με μια σειρά από δικά τους έργα ζωγραφικής, αναδεικνύοντας τις συνδέσεις μεταξύ της δικής τους δημιουργικής παραγωγής και της τέχνης μαζί με την οποία έζησαν. Αυτά τα ζευγαρώματα και οι αντιπαραθέσεις ρίχνουν νέο φως τόσο στα έργα ζωγραφικής όσο και στη δημιουργική διαδικασία των ζωγράφων που τους ανήκαν, δημιουργώντας έναν δυναμικό και πρωτότυπο διάλογο ανάμεσα στην κατοχή και στη ζωγραφική δημιουργία.  

Στην έκθεση, η οποία εκτείνεται σε οκτώ δωμάτια, μπορεί κανείς να δει πώς ο Φρόιντ μάζευε έργα των Σεζάν, Auerbach, Ντεγκά και Constable, ενώ ο Ντεγκά επέλεγε κομμάτια των Πισαρό, Γκωγκέν, Mανέ, Ντελακρουά και Ρουσσώ. Η συλλογή του Mατίς, στην οποία πρωταγωνιστεί ο Πικάσο, περιλαμβάνει επίσης έργα των Ντεγκά, Σεζάν, Γκωγκέν και Signac, ενώ ο Reynolds προτιμούσε Ρέμπραντ και Gainsborough και ο Βαν Ντάικ τεράστια έργα του Τισιανού. Όπως όμως μπορεί να διαπιστώσει ο επισκέπτης της έκθεσης, ο ζωγράφος του οποίου τα έργα αγαπούσαν και αγόραζαν οι ζωγράφοι-συλλέκτες είναι ο Σεζάν – αριστουργήματά του συναντάμε στις συλλογές των Ντεγκά, Φρόιντ και Ματίς.  
 

Paul Cézanne, Bather with Outstretched Arm (study), 1883-1885

Ο Ματίς ήταν ένας εξαιρετικά ευαίσθητος συλλέκτης κι ένα από τα πιο διάσημα έργα που ανήκουν στη συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης του Λονδίνου, το «La Coiffure» του Ντεγκά, πωλήθηκε σε αυτήν το 1936 από τον ζωγράφο, ο οποίος το είχε αποκτήσει το 1918. Ο Ντεγκά, ωστόσο, ήταν ο πιο ενθουσιώδης συλλέκτης από όλους κι ένας από τους μεγαλύτερους της εποχής του. Αγόραζε πίνακες για να υποστηρίξει τους φίλους του και τους συναδέλφους του ιμπρεσιονιστές, να διερευνήσει το δικό του στυλ ή απλώς για να αποτίσει φόρο τιμής σε ήρωες. Μερικά από τα αποκτήματά του μπορεί να δει σήμερα ο επισκέπτης, ανάμεσά τους και το βανδαλισμένο αριστούργημα του Μανέ «Η εκτέλεση του Μαξιμιλιανού», για την αγορά και την αποκατάσταση των κομματιών του οποίου κατέβαλε τεράστιες προσπάθειες, μετά τον θάνατο του φίλου του.  

«Τα έργα τέχνης είναι πρότυπα που θα μιμηθείτε και ταυτόχρονα αντίπαλοι που θα καταπολεμήσετε» έλεγε ο Joshua Reynolds και φαίνεται ότι αυτό το πνεύμα διέπνεε τις συλλογές των ζωγράφων-συλλεκτών. Σήμερα μπορούμε να ρίξουμε μια κρυφή ματιά στην καθημερινότητα των σπουδαίων αυτών καλλιτεχνών και να δούμε τα έργα που επέλεγαν να κρεμάσουν στον τοίχο του σπιτιού τους, μαζί με τα δικά τους. Χαρακτηριστική, άλλωστε, των προθέσεων της έκθεσης είναι η φράση της επιμελήτριάς της, Anne Robbins: «Ελπίζουμε ότι θα είναι μια πλούσια εμπειρία, κατά την οποία οι επισκέπτες θα κληθούν να εξετάσουν αυτά τα έργα ζωγραφικής από μια εντελώς διαφορετική οπτική γωνία».   

Hilaire Germain Edgar Degas, Combing the Hair ('La Coiffure'), about 1896




Paul Signac, La Maison verte, Venise, 1905



Paul Gauguin, A Vase of Flowers, 1896



Jean-Auguste-Dominique Ingres, Angelica saved by Ruggiero, 1819-39



Edouard Manet, The Execution of Maximilian, about 1867-8




Henri Matisse, Self Portrait, 1918 




 Edouard Manet, Woman with a Cat, about 1880-2



Camille Pissarro, Landscape at Pontoise, 1872



Jacopo Tinteretto, Jupiter and Semele, about 1545   John Constable, Portrait of Laura Moubray, 1808




John Constable, Portrait of Laura Moubray, 1808




Alfred Sisley, The Flood. Banks of the Seine, Bougival, 1873




Eugène Delacroix, Study of the sky at sunset, 1849-1850   




Paul Cézanne, Three Bathers, 1879-1882



Henri Matisse, La Liseuse Distraite (The Inattentive Reader), 1919




Paul Gauguin, Young Man with a Flower behind his Ear, 1891




Pablo Picasso, Portrait of a Woman: Dora Maar, 20 January 1942




Hilaire-Germain-Edgar Degas, Self Portrait, 1857-1858




Rembrandt, Lamentation over the Dead Christ, about 1634-1635



Hilaire-Germain-Edgar Degas, Self Portrait, 1855


Hilaire-Germain-Edgar Degas, Study of a Sky, about 1869



Eugène Delacroix, The Muse of Orpheus, 1845-1847



 Eugène Delacroix, Hercules rescuing Hesione, study for the lunette in the Salon de la Paix, Hôtel de Ville, 1852




Jean-Auguste-Dominique Ingres, Dante offering his Works to Homer (study for the Apotheosis of Homer), about 1827 and about 1864-5




Pablo Picasso, Portrait of Dora Maar, 1942




Paul Cézanne, L’Après-Midi à Naples, 1876-1877
Πηγή: www.lifo.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...