ΠΡΟΣΩΠΑ

ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΤΥΜΒΟΥ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΓΕΡ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΑΡΘΡΑ-ΔΟΚΙΜΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΧΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ. ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 12ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ-ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 13ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ-ΜΕΛΕΤΗ- Γ. Γ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΛΟΓΟΤΡΟΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ-ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΜΥΘΟΙ & ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ Ο ΚΥΝΙΚΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟ 1821 ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΙ ΠΟΙΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΗΡΩΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΤΟΥ 1821 ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΕΧΝΕΣ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗς ΑΦΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΤΕΧΝΗ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΦΩΤΟΘΗΚΗ ΧΑΡΑΚΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ-ΤΕΧΝΙΚΕΣ

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016

Ο Γάλλος ζωγράφος Henri Fantin-Latour, (1836 – 1904)

«Second Skin», η κρυφή πλευρά ενός ζωγράφου ανθέων


Η πρώτη αναδρομική έκθεση του λεπταίσθητου ζωγράφου του 19ου αιώνα Ανρί Φαντέν-Λατούρ, φέρνει το Παρίσι ενώπιον δεκάδων αισθησιακών, σχεδόν πορνογραφικών φωτογραφιών, μέρος της σπουδής του πάνω στο γυναικείο σώμα

 ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ 

Αυτοπροσωπογραφία (1859)

Σε έναν σημαντικό καλλιτέχνη του 19ου αιώνα, τον Ανρί Φαντέν-Λατούρ, είναι αφιερωμένη η έκθεση με τίτλο «Second Skin» που μόλις εγκαινιάστηκε στο Musée du Luxembourg στο Παρίσι. Πρόκειται για την πρώτη αναδρομική για τον Γάλλο ζωγράφο και λιθογράφο που πραγματοποιείται στο Παρίσι μετά το 1982 και αναμένεται να μαγνητίσει το ενδιαφέρον των φιλότεχνων. Στην έκθεση θα παρουσιαστούν περισσότερα από 150 έργα –πίνακες, λιθογραφίες, σχέδια και άλλες προπαρασκευαστικές μελέτες– του ζωγράφου που έγινε διάσημος για τις νεκρές φύσεις και τα ομαδικά πορτρέτα Παρισινών καλλιτεχνών και συγγραφέων. Αυτή, ωστόσο, που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι μια δημιουργική πλευρά του Λατούρ λιγότερο γνωστή, μια σειρά από λιθογραφίες και πίνακες που, σε αντίθεση με τα πλέον γνωστά ρεαλιστικά του έργα, είναι εμπνευσμένη από τη μουσική μεγάλων κλασικών συνθετών και βρίσκεται πιο κοντά στον συμβολισμό.
 

Αυτοπροσωπογραφία του Ανρί Φαντέν-Λατούρ, 1853 ©Rmn-Grand Palais / Photo Philipp Bernard

Στα πρώιμα έργα του ζωγράφου που δημιουργούνται μέσα στο εργαστήριό του συναντάμε αυτοπροσωπογραφίες του Λατούρ, πορτρέτα μελών της οικογένειάς του και τις πρώτες νεκρές φύσεις, που αποκαλύπτουν ήδη τις εξαιρετικές ικανότητες παρατήρησης του καλλιτέχνη. Κατά τη διάρκεια της περιόδου 1864-1872 ο Ανρί Φαντέν-Λατούρ εργάζεται εντατικά και καινοτομεί στον τομέα των ομαδικών πορτρέτων, ενώ στο τρίτο μέρος της έκθεσης παρουσιάζονται οι νεκρές φύσεις και τα πορτρέτα που ο καλλιτέχνης δημιούργησε μεταξύ 1873 και 1890. Σταδιακά η επαναλαμβανόμενη θεματογραφία δείχνει να κουράζει τον Λατούρ, ο οποίος, όπως αποκαλύπτεται στο τέταρτο μέρος της έκθεσης, εμπνέεται από τη μουσική –ιδίως του Βάγκνερ–, τη μυθολογία και από ωδές στην ομορφιά του γυναικείου σώματος και δημιουργεί μια σειρά από λιγότερο γνωστά έργα στα οποία κυριαρχεί η φαντασία. Η έκθεση φωτίζει την προσωπικότητα του ζωγράφου παρουσιάζοντας την εκτεταμένη αλληλογραφία που διατηρούσε με πολλούς από τους φίλους του και καλλιτέχνες της εποχής –ανάμεσά τους συναντάμε τους Μανέ, Κουρμπέ και Ρεμπό–, καθώς και ένα σώμα από ανέκδοτες φωτογραφίες.  
 

H γωνία του τραπεζιού (από αριστερά προς τα δεξιά): Paul Verlaine, Arthur Rimbaud, Elzéar Bonnier, Léon Valade, Emile Blémont, Jean Aicart, Ernest d’Hervilly, Camille Pelletan, 1872 © Rmn-Grand Palais (musée d’Orsay) / Photo Hervé Lewandowski

Τον ενδιαφέρει να αποτυπώσει το θέμα του με ρεαλισμό και πειραματίζεται με ποικίλες τεχνοτροπίες, εφαρμόζοντας με διαφορετικούς τρόπους το υλικό του, ώστε να αποδώσει τις διαφορετικές υφές των αντικειμένων.
 

O ζωγράφος. Λεπτομέρεια από το Γωνία του τραπεζιού, 1872
© Rmn-Grand Palais (musée d’Orsay) / Photo Hervé Lewandowski

Αυτές οι φωτογραφίες είναι η έκπληξη της έκθεσης: πρόκειται για δεκάδες γυναικεία γυμνά τα οποία φυλάσσονται στο Μουσείο της Γκρενόμπλ και ελάχιστα από αυτά έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Άλλωστε, εικάζεται ότι η χήρα του καλλιτέχνη, πριν δωρίσει, το 1821, –σχεδόν κρυφά– περίπου 1.400 φωτογραφίες, είχε καταστρέψει όσες θεωρούσε ιδιαίτερα σκανδαλιστικές. Ο Λατούρ, όπως και πολλοί σύγχρονοί του ζωγράφοι, χρησιμοποιούσε τις φωτογραφίες για να εξελίξει τις μελέτες του στο γυμνό. Ωστόσο, ενώ κάποιες είναι πραγματικά έργα τέχνης, άλλες θα μπορούσαν να θεωρηθούν ακόμη και πορνογραφικές, αιφνιδιάζοντας όσους διατηρούν για τον Λατούρ την εικόνα του ευαίσθητου καλλιτέχνη που ζωγράφιζε υπέροχες νεκρές φύσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι αρκετές από τις φωτογραφίες είναι του Félix Moulin, φωτογράφου που το 1851 καταδικάστηκε σε έναν μήνα φυλάκιση για πορνογραφία, ενώ άλλες ανήκουν στον Guglielmo Plüschow –ειδικό στις λάγνες πόζες–, που είχε κατηγορηθεί για μαστροπεία. Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που ο ζωγράφος είχε ζητήσει να μη δημοσιοποιηθεί το προσωπικό του αρχείο πριν συμπληρωθούν εκατό χρόνια από τη γέννησή του.  
 

Η ανάγνωση, 1877 © musée des Beaux-Arts de Lyon / Photo Alain Basset

Ο Ανρί Φαντέν-Λατούρ γεννήθηκε στην Γκρενόμπλ το 1836. Ο πρώτος του δάσκαλος ήταν ο πατέρας του, ο οποίος ήταν καθηγητής Σχεδίου. Το 1850 μπήκε στην Ecole de Dessin, όπου υπήρξε μαθητής του Lecoq de Boisbaudran. Το 1851 ξεκίνησε τις σπουδές του στην Εθνική Σχολή Καλών Τεχνών στο Παρίσι, από το 1854, όμως, αποφάσισε να αφιερώσει τον χρόνο και την ενέργειά του στην αντιγραφή πινάκων σπουδαίων ζωγράφων, που φιλοξενούνταν στο Λούβρο. Αν και φίλος με πολλούς ιμπρεσιονιστές, όπως ο Μανέ, ο ίδιος υιοθετεί μια παραδοσιακή τεχνική, χρησιμοποιώντας και σμάλτο, όπως οι καλλιτέχνες του 17ου αιώνα. Ακολουθώντας το παράδειγμα των προκατόχων του, για τις νεκρές φύσεις του επιλέγει ταπεινά αντικείμενα, τα οποία τοποθετεί με ιδιαίτερη επιμέλεια πάνω σε ασαφές φόντο, ενώ, σε αντίθεση με τους ιμπρεσιονιστές, ζωγραφίζει μόνο στο εργαστήριό του και όχι σε φυσικό περιβάλλον. Τον ενδιαφέρει να αποτυπώσει το θέμα του με ρεαλισμό και πειραματίζεται με ποικίλες τεχνοτροπίες, εφαρμόζοντας με διαφορετικούς τρόπους το υλικό του, ώστε να αποδώσει τις διαφορετικές υφές των αντικειμένων.  
 

Charlotte Dubourg, 1882 © Musée d’Orsay, Dist. Rmn-Grand Palais / Photo Patrice Schmidt

Το 1861, κατά τη διάρκεια μιας μακράς επίσκεψής του στο Λονδίνο, ο φίλος του Αμερικανός ζωγράφος και χαράκτης Τζέιμς Άμποτ ΜακΝιλ Γουίστλερ τον σύστησε στους συλλέκτες και φιλότεχνους κ. και κα Έντουιν Έντουαρντς, οι οποίοι, εντυπωσιασμένοι, απέκτησαν μεγάλο αριθμό από τις νεκρές φύσεις του, ενώ μεσολάβησαν για πολλές από τις πωλήσεις έργων του στην Αγγλία. Ο Λατούρ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1870 ζωγράφισε πολυάριθμες συνθέσεις με θέμα τους τα τριαντάφυλλα σε βάζο, οι οποίες έγιναν ανάρπαστες από τους Άγγλους συλλέκτες, μια και στην Αγγλία ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη η καλλιέργεια τριαντάφυλλων – πολύ περισσότερο απ' ό,τι στη Γαλλία. Παρότι αφιέρωσε στη νεκρή φύση τα περισσότερα χρόνια της σταδιοδρομίας του, ο Ανρί Φαντέν-Λατούρ έγινε ιδιαίτερα γνωστός για τις μεγάλες ομαδικές προσωπογραφίες του, οι οποίες είναι αφιερωμένες σε καλλιτέχνες της εποχής του. Από τα πιο διάσημα έργα του είναι το «Αφιέρωμα στον Ντελακρουά» (1864, Λούβρο) και το «Εργαστήρι στο Μπατινιόλ» (1870, Λούβρο), όπου γύρω από τον Μανέ που βρίσκεται στο εργαστήρι του είναι συγκεντρωμένοι ο Μπαζίλ, ο Ζολά, ο Μονέ και ο Ρενουάρ. Το 1875 ο Λατούρ παντρεύτηκε τη ζωγράφο Victoria Dubourg, στο οικογενειακό κτήμα της οποίας στην Ορν, στην Κάτω Νορμανδία, περνούσαν τα καλοκαίρια τους. Εκεί στις 25 Αυγούστου του 1904 ο Ανρί Φαντέν-Λατούρ θα αφήσει την τελευταία του πνοή και θα ταφεί στο νεκροταφείο του Μονπαρνάς στο Παρίσι.
 

H μελέτη, Sara Elizabeth Budgett, 1883 © collection du musée des beaux-arts de Tournai, legs Van Cutsem

Χαρακτηριστικό της φήμης την οποία είχε αποκτήσει είναι το γεγονός ότι ο Μαρσέλ Προυστ τον αναφέρει στο «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο»: «"Τα χέρια πολλών νεαρών γυναικών θα ήταν ανίκανα να κάνουν ό,τι βλέπω εκεί", είπε ο Πρίγκιπας, δείχνοντας τις ημιτελείς υδατογραφίες της Madame de Villeparisis. Και τη ρώτησε αν είχε δει τους πίνακες με τα λουλούδια του Φαντέν-Λατούρ που είχαν εκτεθεί πρόσφατα».  

Γυμνή γυναίκα, 1872 © Rmn-Grand Palais (musée d’Orsay) / Photo Hervé Lewandowski

Πορτρέτο του Léon Maître, 1886 © Chrysler Museum of Art, 
Norfolk, VA / don de Walter P. Chrysler, Jr.

Η επέτειος, 1876 © Musée de Grenoble

Η νύχτα, 1897 © Rmn-Grand Palais (musée d’Orsay) / Photo Hervé Lewandowski

Πρελούδιο για το Lohengrin, 1892 © Ιδιωτική συλλογή

Capucines doubles, 1880 © Victoria and Albert Museum, Londres

 Kαλοκαιρινά λουλούδια και φρούτα, 1866 © The Toledo Museum of Art

Νεκρή φύση, 1869 © Musée de Grenoble

Τριαντάφυλλα, 1889 © musée des Beaux-Arts de Lyon / Photo Alain Basset

Άποψη της έκθεσης Henri Fantin-Latour. A fleur de peau © Rmn-Grand Palais / Photo Didier Plowy
Πηγή:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...