ΠΡΟΣΩΠΑ

ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΤΥΜΒΟΥ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΓΕΡ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΑΡΘΡΑ-ΔΟΚΙΜΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΧΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ. ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 12ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ-ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 13ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ-ΜΕΛΕΤΗ- Γ. Γ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΛΟΓΟΤΡΟΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ-ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΜΥΘΟΙ & ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ Ο ΚΥΝΙΚΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟ 1821 ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΙ ΠΟΙΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΗΡΩΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΤΟΥ 1821 ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΕΧΝΕΣ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗς ΑΦΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΤΕΧΝΗ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΦΩΤΟΘΗΚΗ ΧΑΡΑΚΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ-ΤΕΧΝΙΚΕΣ

Παρασκευή 18 Μαΐου 2018

Τα «Κινητικά» Γλυπτά του Alexander Calder


Γράφτηκε από την  Αναστασία Βουτσά
Οι περισσότεροι άνθρωποι στο άκουσμα του όρου «γλυπτική» τείνουν να φέρουν στο μυαλό τους την εικόνα των μαρμάρινων αρχαιοελληνικών ή ρωμαϊκών αγαλμάτων, ή γενικά κάποιο έργο του οποίου κύριο χαρακτηριστικό αποτελεί ο μεγάλος όγκος ο οποίος έχει σμιλευθεί ή λαξευτεί με αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας νέας, πιο συγκεκριμένης αλλά ογκώδους φόρμας.

Στην πορεία της ιστορίας, η τέχνη [με τη γενική έννοια του όρου] υπέστη πολλές και ενδιαφέρουσες αλλαγές αναφορικά με τη μορφή, την υλικότητα και την κατασκευή των έργων τέχνης. Η γλυπτική, ένα καλλιτεχνικό μέσο το οποίο εκφράζονταν πάντα μέσα από την αλληλεπίδραση του έργου με τον περιβάλλοντα χώρο, είναι εκείνο που γνώρισε ίσως τις περισσότερες διαφοροποιήσεις, παίρνοντας μια εντελών νέα υπόσταση ειδικά μετά τη δεκαετία του 1960.


Ξεφεύγοντας από τα στενά όρια των δυνατοτήτων που επιτρέπουν τα υλικά όπως η πέτρα, το μάρμαρο ή ο πηλός, η γλυπτική χρησιμοποίησε ένα εύρος υλικών όπως το χαρτί, το σίδερο, καθώς και διάφορα άλλα στοιχεία προκειμένου να δημιουργήσει τις νέες χωρικές διατάξεις της.

Ένα είδος τέχνης που έχει πλέον συνδεθεί άρρηκτα με την τέχνη της γλυπτικής είναι η Κινητική τέχνη. Ένας όρος που περιγράφει γλυπτά έργα και εγκαταστάσεις τα οποία όμως χρησιμοποιούν κάποιο είδος μηχανισμού που τους επιτρέπει να κινούνται. Οι πρώτες αναφορές για την κινητική τέχνη γίνονται περίπου μέσα στα 1800 ενώ κατά τις αρχές του 1900 πολλοί καλλιτέχνες ανέπτυξαν περισσότερο το συγκεκριμένο είδος.


Ένας καλλιτέχνης του οποίου η καλλιτεχνική πορεία χαρακτηρίζεται ιδιαίτερα από την ανάπτυξη γλυπτών από διάφορα υλικά που χρησιμοποιούν ένα σύστημα μηχανισμών προκειμένου να τους επιτραπεί ως ένα βαθμό η κίνηση, υπήρξε ο Αμερικανός γλύπτης Alexandrer Calder.


Alexander Calder Untitled 1937 Tate Modern Museum London

Τα γλυπτά του Calder χαρακτηρίζονται από το ενδιαφέρον τους για το σύρμα, τη γλυπτική και τη κινητική τέχνη. Έχοντας σπουδάσει μηχανική, βασίστηκε σε αυτές τις γνώσεις του για να δημιουργήσει γλυπτά τα οποία μπορούσαν να κινηθούν βασισμένα σε ένα σύστημα από αντίβαρα και υλικά όπως το σύρμα, το χαρτόνι, κ.α.


Alexander Calder Mobile 1955 National Museum of Modern Art Georges Pompidou Center Paris

Μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Calder ξεκίνησε να δημιουργεί φόρμες κόβοντας τες από μεταλλικά φύλλα και χρωματίζοντάς τες αμιγώς με χρώματα όπως το μαύρο, το κόκκινο, το μπλε και το λευκό. Στην έκθεση του το 1946 στην Galerie Louis Carré του Παρισιού, παρουσίασε αποκλειστικά τα έργα αυτά τα οποία αιωρούνταν στον χώρο δημιουργώντας μια πρωτόγνωρη γλυπτική ποιητική για την εποχή.


Από το 1976 [την χρονιά θανάτου του καλλιτέχνη] και μετά τα έργα του έχουν παρουσιαστεί σε πολλά διάσημα μουσεία σε όλο τον κόσμο, ενώ η φήμη του τον καθιστά ως έναν από τους πιο διασημότερους καλλιτέχνες και πρωτοπόρους της κινητικής γλυπτικής τέχνης.



Ενδεικτική Βιβλιογραφία:

Calder, Alexander, An Autobiography With Pictures, Pantheon Books, 1966.
Thalacker, Donald W.,The Place of Art in the World of Architecture, Chelsea House Publishers, New York, 1980.


Αναστασία Βουτσά (Εικαστικός - Μουσειολόγος)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...