ΠΡΟΣΩΠΑ

ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΤΥΜΒΟΥ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΓΕΡ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΑΡΘΡΑ-ΔΟΚΙΜΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΧΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ. ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 12ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ-ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 13ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ-ΜΕΛΕΤΗ- Γ. Γ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΛΟΓΟΤΡΟΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ-ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΜΥΘΟΙ & ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ Ο ΚΥΝΙΚΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟ 1821 ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΙ ΠΟΙΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΗΡΩΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΤΟΥ 1821 ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΕΧΝΕΣ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗς ΑΦΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΤΕΧΝΗ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΦΩΤΟΘΗΚΗ ΧΑΡΑΚΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ-ΤΕΧΝΙΚΕΣ

Παρασκευή 18 Μαΐου 2018

Η τελευταία Λειτουργία


Η 2α Φεβρουαρίου ήταν για το Άταλαν, το χωριουδάκι μου κοντά στο Ακ Ταγ Μαντέν του Γαλατικού Πόντου, μεγάλη γιορτή. Την Υπαπαντή τη λέγαμε και κείνη «Παναγία» και επειδή ο Ναός ήταν στη μνήμη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, πανηγύριζε και τη μέρα της Υπαπαντής.

Πολλοί φιλόθρησκοι από τα γύρω χωριά αποφάσισαν να πάνε στο Άταλαν και να κάνουν την τελευταία λειτουργία. Την παραμονή έστειλαν μερικούς τολμηρούς νέους κι άναψαν το τεράστιο τζάκι στο σπίτι μας.

Χαράματα την επομένη φτάσαμε εκεί με τον Παπα-Θωμά πάνω από 70 άτομα. Αφού ζεσταθήκαμε καλά, πήγαμε στην εκκλησιά. Ο Παπα-Θωμάς είχε σημάνει για τελευταία φορά το σήμαντρο. Η εκκλησούλα ήταν κατάμεστη. Έγινε ωραία πανηγυρική λειτουργία με ψάλτες από το Καράπιρ, το χωριό που είχαμε καταφύγει μετά τις συγκρούσεις με τους Τούρκους αντάρτες. Μετά την απόλυση ο Παπα-Θωμάς ξήλωσε την εικόνα της Κοιμήσεως της Παναγίας κι έδωσε το σύνθημα της αποκαθήλωσης. Μέσα σε λίγα λεπτά έμειναν όρθια μόνο τα στασίδια, το παγκάρι και το γυμνό τέμπλο. Ότι έγινε με κόπους και με μόχθους πολλών ετών κατέρρευσε μέσα σε λίγα λεπτά. Πολλοί έκλαιγαν, άλλοι έψαλαν κι άλλοι μοιρολογούσαν.

Σε λίγο ξεκίνησε όλο αυτό το καραβάνι με τα πολύτιμα κειμήλια: Πολυέλαιοι, καντήλες, εικόνες, εξαπτέρυγα, κηροπήγια, Άγια Ποτήρια, λάβαρα, άμφια κ.α. Όλοι κρατώντας από ένα ιερό κειμήλιο βάδιζαν βουβοί, σκυφτοί με μάτια βουρκωμένα και μόνο το τρίξιμο των παπουτσιών τους ακουγόταν πάνω στο παγωμένο χιόνι.

Όταν φτάσαμε πάνω στην κορυφή του λόφου στάθηκα, γύρισα κι έριξα την τελευταία ματιά στο χωριό μου. Βούρκωσαν τα μάτια μου, γύρισα και τρέχοντας έφτασα τους άλλους με μια μικρή εικόνα στην αγκαλιά μου. Στο Καράπιρ εναποθέσαμε το πολύτιμο φορτίο μας στο ναό του Αγίου Γεωργίου όπου έμεινε ως την ημέρα του ξεριζωμού.

Το μεγαλύτερο μέρος των εικόνων βρίσκεται στην παλιά εκκλησία του Μελισσίου Γρεβενών, δύο στον Άγιο Νικόλαο Ανοίξεως Γρεβενών και δύο φυλάσσει ο Γ. Σιδηρόπουλος.

Από τότε κάθε βράδυ πριν με πάρει ο ύπνος επισκέπτομαι το μικρό μας χωριουδάκι και παίρνω μέρος στην τελευταία του λειτουργία.

Αθήνα 1994

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...