Ο ιστορικός αναθεωρητισμός τρώει τους Έλληνες.

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

Το 2012 σε τηλεοπτική εκπομπή της ΕΡΤ3 ο συγγραφέας Λουκάς Αξελός (μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ) μίλησε έξω από τα δόντια για την μεταπολιτευτική ενοχοποίηση και δυσφήμιση των εννοιών: ελληνικότητα, πατρίδα, έθνος.

Αναρωτήθηκε πόσα διδακτορικά έχουν γίνει για το μειονοτικό / μεταναστευτικό στην Ελλάδα και πόσα για τους Έλληνες εκτός Ελλάδας, πχ στα Βαλκάνια, τις παρευξείνειες χώρες, την Μέση Ανατολή. Κατέληξε ότι «ο ιστορικός αναθεωρητισμός είναι το alter ego της Χρυσής Αυγής». Τι κατάντια, προσθέτω εγώ, να επιδιώκουν να καλύψουν το κενό οι ιδεολογικοί απόγονοι του Χίτλερ και να αποτελούν έτσι όχημα απαξίωσης της φιλοπατρίας.

Η παντελής αδιαφορία και εγκατάλειψη των Ελλήνων εκτός συνόρων είναι εγκληματική, ενώ οι ρίζες της είναι ιδεολογικές, άρα ως ένα βαθμό συμπλεγματικές. Τα διαφορετικά μέτρα και σταθμά με τα οποία αντιμετωπίζονται οι καταστάσεις της επικαιρότητας, από τα τετριμμένα έως τα σοβαρά, είναι οφθαλμοφανή.

Απόρροια της εγκατάλειψης των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου από το επίσημο Ελλαδικό κράτος στη μοίρα τους είναι και η στρεβλή οπτική με την οποία εξετάστηκε, ειδικά τις δύο πρώτες ημέρες, η δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα, από τα ελληνικά ΜΜΕ αλλά και την ελληνική αστυνομία. Αναπαρήγαγαν εξ ολοκλήρου την αλβανική προπαγάνδα.

Ουσιαστικά δεν έχουμε ιδέα για την καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων. Το 2010, ο 37χρονος Αριστοτέλης Γκούμας μιλούσε ελληνικά στην Χειμάρρα. Γι’ αυτόν τον λόγο διαπληκτίστηκαν μαζί του 7 Αλβανοί, οι οποίοι απαίτησαν να μιλάει μόνο αλβανικά. Το ίδιο βράδυ εμβόλισαν την μοτοσικλέτα του 150 μέτρα από το σπίτι του και τον άφησαν νεκρό. Οι αναφορές στο όνομά του από τότε μέχρι σήμερα ήταν ελάχιστες.

Θα τολμήσω να επαναλάβω την έκφραση φίλου μου ότι ο Κωνσταντίνος Κατσίφας αφυπνίζει με τον θάνατό του το ενδιαφέρον όλων μας για την Βόρειο Ήπειρο όπως ο Παύλος Μελάς αφύπνισε το 1904 με τον δικό του θάνατο το ενδιαφέρον της Αθηναϊκής αστικής τάξης για την Μακεδονία. Οι διαφορές βέβαια είναι πολλές. Ελπίζω η αφύπνιση να είναι ολική, σε σχέση δηλαδή με τον σύμπαν ελληνισμό, και όχι μόνο το βορειοηπειρωτικό.

Ας θυμηθούμε με την ευκαιρία της επικαιρότητας ορισμένες λησμονημένες ιστορικές αλήθειες:

τρεις φορές ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε την Βόρειο Ήπειρο: το 1913 από τους Οθωμανούς, το 1914 από τους Αλβανούς και το 1940 από τους Ιταλούς.

Το 1914 μάλιστα υπεγράφη το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας που έδινε Αυτονομία σε παιδεία, θρησκεία, στρατό και χωροφυλακή στους Ηπειρώτες.

Ενσωματώθηκαν και βουλευτές της Αυτόνομης Ηπείρου στην Ελλάδα το 1916.

Κατά την Αλβανική απογραφή του 1927 στην περιοχή της Χειμάρρας καταγράφτηκαν 8043 Χριστιανοί Ορθόδοξοι και κανένας Μωαμεθανός.

Ο εξόριστος πρωθυπουργός Τσουδερός έγραφε από το Κάϊρο προς την πρεσβεία μας στο Λονδίνο το 1941: «Δι΄Αλβανίαν έχετε υπ’ όψιν ότι θα ζητήσωμεν εν καιρώ Βόρειον Ήπειρον, ήτις και εθνολογικώς και δυνάμει παλαιοτέρων διεθνών συμφωνιών μας ανήκει».

Μετά την λήξη του πολέμου, στη Διάσκεψη Ειρήνης 21 Εθνών στο Παρίσι (30.8.1946) η Ελλάδα ζήτησε επισήμως την προσάρτηση της Β.Η. Με αφορμή τον εμφύλιο, το αίτημα παρεπέμφθη από τον σοβιετικό Μολότωφ στο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών των 4 Μεγάλων Δυνάμεων (Αγγλίας, Γαλλίας, ΗΠΑ και Σοβ. Ένωσης) τον Δεκέμβριο του 1946 στη Νέα Υόρκη.

Εκεί, ανεβλήθη εκ νέου η λήψη απόφασης έως ότου λυθεί το Αυστριακό και Γερμανικό ζήτημα.

Το πρώτο έγινε το 1955 και το δεύτερο στις 12.9.1990 στην Μόσχα.

Ας τα γνωρίζουμε αυτά, ώστε να αναχαιτίζουμε σε διπλωματικό επίπεδο τις προκλήσεις της Αλβανίας.

Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 6 Νοεμβρίου 2018.

http://www.antibaro.gr/article/20835