Στο βιβλίο του Κ.
Φωτεινάκη «Χαϊδάρι- Τόποι και Άνθρωποι», βρήκαμε αυτά τα μηνύματα που
κάποιοι από τους πατριώτες εκείνους πρόλαβαν να γράψουν, λίγη ώρα πριν τους
εκτελέσουν. Είναι ολιγόλογα, και απλά, γεμάτα μεγαλείο και αυταπάρνηση. Οι
φωτογραφίες είναι από το ίδιο βιβλίο.
«Κατίνα, Γεωργούλη.
Σας φιλώ με αγάπη. Κώστας Τσίρκας, Μάρνη 52».
«Χαίρετε φίλοι.
Εκδίκηση. Μάνα μη λυπάσαι. Χαίρε μάνα. Δημήτρης Σόφης».
«Δεν σας ξέχασα ποτές.
Για σας και τον Ελληνικό λαό έδωσα και τη ζωή μου. Σήμερα 1η Μάη 1944. Σας φιλώ
για τελευταία φορά. Α. Βαγενάς».
«Η κόρη μου Ρήνα να
γίνει δασκάλα. Φιλώ τη γυναίκα μου και το παιδί. Βαγγέλης Πόλκος (δάσκαλος)».
«Ειδοποιήστε τη χήρα
μητέρα μου, Κατίνα Αναστασιάδου, οδός Λομβάρδου 2, Αθήναι, ότι πεθαίνω για την
Ελλάδα μας. Λευτέρης Αναστασιάδης».
(Ο Λ. Αναστασιάδης ήταν δικηγόρος, ανάπηρος
του αλβανικού έπους, ακρωτηριασμένος και από τα δύο πόδια. Το μήνυμα το έγραψε
στο ξύλινο πόδι του πριν τον εκτελέσουν.)
«Έτσι πεθαίνουν οι
άξιοι Έλληνες. Πεθαίνω περήφανος. Ζήτω η λευτεριά. Διαβάτη Έλληνα το ρούχο
τούτο να το πας στην παραπάνω διεύθυνση. Είναι η στερνή επιθυμία ενός ανθρώπου,
που ξέρει να πεθαίνει για τη λευτεριά. Ζήτω ο ελληνικός λαός. Σπήλιος
Αμπελογιάννης».
«Εγώ πάω για εκτέλεση.
Να βαφτίσετε το παιδί Κώστα» Αυτό το μήνυμα έγραψε πίσω από την φωτογραφία του
παιδιού του ο Χαϊδαριώτης Κώστας Χατζηγεωργίου, πριν την αφήσει στη συμβολή της
Πλαστήρα με την Αγωνιστών Στρατοπέδου σήμερα).
Τρία μηνύματα του
Ναπολέοντα Σουκατζίδη:
Προς τον πατέρα του:
«Πατερούλη, πάω για
εκτέλεση. Νάσαι περήφανος για το μονάκριβο γιο σου. Ν΄ αγαπάς, να λατρεύεις την
κορούλα σου και την αδελφούλα μου. Κ΄ οι δυο μεγάλοι άνθρωποι. Γεια. Γεια
πατερούλη».
Προς την
αρραβωνιαστικιά του, Χαρά Λιουδάκη, η οποία εργαζόταν στο Δρομοκαϊτειο:
«Η τελευταία μου σκέψη
μαζί σου. Θα΄ θελα να σε κάμω ευτυχισμένη. Ν΄ αγαπάς πολύ το μπαμπά και την
αδελφούλα μου. Να βρεις σύντροφο στη ζωή σου, άξιό μου και άξιό σου. Γεια χαρά.
Υ.Γ: Κάτι ενθύμια θα
σου δώσει ο Ζήσης».
Στην αδελφή της Χαράς,
Μαρία Λιουδάκη:
«Αδελφούλα, πάω για
εκτέλεση. Σε λάτρευα πολύ, όπως λάτρευα και το γυναικούλι μου».
«8/9/44. Σήμερα το
πρωί τουφεκιζόμεθα. Πέφτομε για την πατρίδα με γέλιο στα χείλη για την
λευτεριά. Λίτινας Μανόλης. Βατατζή 60».
Πηγή:
Κ. Φωτεινάκη "Χαϊδάρι-Τόποι και άνθρωποι", (σ. 111)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου