Χρονοδρόμιο

Γερ. Γερολυμάτος: "Η Σέριφος με το νησί Πιπέρι", 1996

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Ιανουάριος,

σπίτια μέσ΄τη νύχτα,

Τα παραθυρόφυλλα, σα μάτια κλεισμένα.

Ύστερα ένα κλάμα, ένα φως που ανάβει για λίγο.

Έπειτα, πάλι σκοτάδι και σιωπή.

                 --

Φεβρουάριος,

μια ανάσα πάνω σε τζάμι θαμπό.

Ήχος από νύχια που σέρνουν εφιάλτες πίσω τους.

Το ρίγος της χειμέριας θλίψης των ανθών

μια νότα που πρασινίζει στο εμβατήριο του πόνου.

                 --

Μάρτιος,

η πρώτη καμπάνα του όρθρου στην εξοχή.

Βλέφαρα αφυπνισμένων κλαδιών

και εισβολή των χρωμάτων στην άσπρη παλέτα.

Ο πρώτος Χαιρετισμός της λύτρωσης, ο πόνος της γέννας.

                --

Απρίλιος,

μυστικό σταυροδρόμι ουράνιων πεπρωμένων.

Υποσχέσεις που ευαγγελίζουν χαρά.

Αλήθειες ξεχασμένες της πρώτης φύσης. Επιστροφές.

Μάτια που βλέπονται για πρώτη φορά.

Ο Επιτάφιος και η Ανάσταση

Επιστροφές.

               --

Μάϊος,

ο θρίαμβος του ήλιου, μια κόκκινη στάλα

στο υπογάστριο των κρίνων. Ο έρωτας κι ο οργασμός.

Τα χείλη της αγαπημένης και τριαντάφυλλα.

Πολλά τριαντάφυλλα και αίμα θυσιαστικό.

                --

Ιούνιος,

πολύχρωμα μαντήλια σε κάμπους

Που κυματίζουν φως. Φλούδες από καρπούζι με χρυσόμυγες.

Κίτρινες σημαδούρες σε όρμο γαλάζιο κι η γοργόνα

Στην πλώρη της '' Ασημίνας''.

Ήσυχο ουζερί με χταπόδια κρεμασμένα στον ήλιο,

Η μυρωδιά των φρέσκων ψαριών στα τελάρα

Και ο κάβουρας με τη μία δαγκάνα.

                --

Ιούλιος,

βαθιά μέσ΄το πέλαγος

η πλάτη του δελφινιού αντανακλάει τον ήλιο.

Άνεμος πύρινος στην κάψα του μεσημεριού

και ο ταύρος αποχαυνωμένος στην σκιά μιας συκιάς.

Συγχορδία τζιτζικιών στο μικρό ελαιώνα.

Ζεστή νύχτα και γιασεμί.

Κάπου ένα αηδόνι καλεί το ταίρι του.

              --

Γ. Γερολυμάτος: "Η Παναγιά η Θαλασσίτρα-Μήλος",
1998, λάδια-καμβάς

Αύγουστος,

το ερημοκλήσι της Παναγιάς

Λευκό μ΄εναν γαλάζιο τρούλο.

Νησί κυκλαδίτικο σαν από στίχους του Ελύτη

με σπίτια από πέτρα κτισμένα,

ανεμόμυλους και άγρια μελτέμια.

Ασβεστωμένη γλάστρα με βασιλικό και δυόσμο.

Πειθήνια διαδρομή των αλόγων στο αλώνι,

ο συκοφάγος που ευημερεί

το φεγγάρι που ξέρει.

             --

Σεπτέμβριος,

τη βαθύτερη αλήθεια της

ακολουθεί η ζωή στα ώριμα αμπέλια,

στον τρύγο των καρπών της. Μια καμπή

στην αποδοχή των μοιραίων πραγμάτων.

Μ΄ένα ποτήρι κρασί στην άσκοπη νοσταλγία

το θάνατο ζυγίζει και τη ζωή.

Οι πρώτοι ήχοι της καμπάνας του εσπερινού,

το βαθύ τραύμα του ήλιου

το νήμα της μνήμης.

              --

Οκτώβριος,

το σάβανο του όμορφου Άδωνη

ξετυλίγει η Αφροδίτη, του θνητού εραστή.

Άγριοι άνεμοι πειρατές τη χώρα λεηλατούν,

καθώς τα κεραμίδια στάζουν το θρήνο.

Κίτρινες σημαίες ποδοπατημένες τα φύλλα

στη μάχη που έχει ήδη κριθεί.

Τα πουλιά του φωτός μακριά έχουν πετάξει.

Τα μάτια τους κλείνουν οι ψυχές.

            --

Νοέμβριος,

και δόντια σφιγμένα γύρω απ΄το κόκκαλο.

Ο Εσταυρωμένος και η σκιά του σταυρού του.

Η γήινη φύση του ξινού καρπού και τα δάχτυλα

που τεμαχίζουν την όραση σε στιγμιότυπα.

Οι ηλιοπαγίδες του ουρανού και οι νεφοσυλλέκτες άνεμοι.

Η καταδίωξη των άστεγων πουλιών.

Η παλίρροια του σκότους και το ναυάγιο ενός σαββατοκύριακου

Σημειωμένου σε χάρτη ημερολογίου.

         --

Δεκέμβριος,

η αρχή και το τέλος

καθώς πεθαίνει, πριν γεννηθεί η βαθύτερη νύχτα.

Η αφέγγαρη περίπτυξη των λευκών της χεριών,

εγκυμονεί μέσ΄το όνειρο την τέλεια αμνησία.

Την αιχμή του δόρατος που αμβλύνει το χαμόγελο του βρέφους.

Η γέννηση του νέου κύκλου

την στιγμή ακριβώς που κλείνει

το σχήμα του Ακατανόητου.

 Αθήνα

21 Μαΐου 1990

Από την ποιητική μου συλλογή: «ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ», 1989-1992