Ο.....Κυνικός

Γράφει ο Γεράσιμος Γ. Γερολυμάτος

·  Με το Μνημόνιο και με τα αντικοινωνικά μέτρα της Τρόικας, η Ευρώπη αυτοακυρώνεται! Καταργεί δηλαδή το ευρωπαϊκό κεκτημένο και όσους νόμους έχουν ψηφιστεί στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Εδώ συμβαίνουν δύο τινά, που μπορούν να εξηγήσουν την αντίφαση. Είτε η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ποδηγετηθεί εκ των έσω από μια συμμορία με αλλότριους σκοπούς, οπότε μιλάμε για άλλα κέντρα αποφάσεων, είτε εξ αρχής ήταν μια Ένωση σκοπιμότητας, που τώρα ήρθε η ώρα να φανερώσει το αληθινό αυταρχικό της πρόσωπο. Και στις δύο περιπτώσεις, είναι ένα εγχείρημα που απλά έχει αποτύχει.

·        Σκέφτομαι, ότι έχουμε αρχίσει να ζούμε πια, μέσα σε ένα κόσμο άσπρου και μαύρου. Το δημιουργικό γκρι της σύνθεσης και της όρασης, αυτό που πλάθει τις μορφές και που δίνει τις τονικές αρμονίες στη ζωή και στην τέχνη, τείνει να εξαφανιστεί. Κινούμενοι στα άκρα χάνουμε το μέσον, το κέντρο βάρους του κοινωνικού μας άξονα

·  Το ανέκδοτο με τις «φιλάνθρωπες» τράπεζες και με τις πολυεθνικές που δίνουν υποτροφίες σε πτωχά παιδάκια και μαζεύουν τρόφιμα και φάρμακα, το ξέρετε; Πίσω, βέβαια, από την φαρισαϊκή τους φιλανθρωπία, βρίσκονται τα ληστρικά επιτόκια, οι κατασχέσεις σπιτιών, οι αυξήσεις των λογαριασμών, τα 80 και πλέον δις που χάθηκαν στην καταβόθρα της πλεονεξίας τους και τα 550 εκ. που όλοι τους τα ζητάμε πίσω και αυτοί δεν τα δίνουν!  Το άλλο...με τον Τοτό…το ξέρετε;

·     Όταν επιτέλους απελευθερωθήκαμε από τον Οθωμανικό ζυγό και ιδρύθηκε αυτό, τέλος πάντων, το κράτος, όπως το γνωρίσαμε, χωριστήκαμε ταυτόχρονα και σε τρία κόμματα! Στο Αγγλικό, στο Γαλλικό και στο Ρωσικό! Κόμματα, όχι κάποιας υψηλής ιδεολογίας, ή κάποιου κοινωνικού οράματος, αλλά μιας αυτονόητης ομολογίας υποτέλειας και ξένης επιρροής. Ήταν η εποχή που δεν ντρεπόμασταν ακόμη να δηλώνουμε επαίτες και τσιράκια των ισχυρών! Το ίδιο όμως συμβαίνει και σήμερα, που περιμένουμε τη «δόση» μας, αφού έχουμε κατά βάση κόμμα Αγγλο-αμερικανικό, Γερμανικό, ακόμη και Σοβιετικό. Επειδή, όμως, οτιδήποτε ξεκινάει στραβά, είναι μοιραίο και να συνεχίζει στραβά, εξακολουθούμε 190 χρόνια μετά, να μην έχουμε καταφέρει ακόμη, να δημιουργήσουμε ένα κόμμα Ελληνικό!

·    Είναι περίεργοι οι παραμορφωτικοί καθρέπτες που έχουν ορισμένοι άνθρωποι στον εγκέφαλο τους. Και μιας και πλησιάζει η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου, που τελευταία έχει γίνει και πολύ επίκαιρη λόγω της Μέρκελ, θα αρχίσουν πάλι οι γνωστοί βάτραχοι να κοάζουν για τα «φασιστικά κατάλοιπα», που είναι σύμφωνα με αυτούς οι παρελάσεις! Δηλαδή, για να καταλάβετε πως λειτουργούν οι καθρέπτες της διαστροφής τους, είναι λέει φασιστικές οι αναμνηστικοί επέτειοι των αντιφασιστικών αγώνων του λαού μας!  Συγχαρητήρια παίδες!!

·  Όταν ένα καράβι κινδυνεύει μέσα στην καταιγίδα, το πλήρωμα προσπαθεί να το ελαφρώσει για να μη βυθιστεί.  Δεν πετάνε όμως τους ανθρώπους στη θάλασσα, ούτε το πολύτιμο φορτίο, όπως θα έκανε ένας κακός καπετάνιος, αλλά ξεκινούν πρώτα από τη «σαβούρα»! Έτσι και το καράβι Ελλάδα, για να σωθεί, θα πρέπει να πετάξει την «πολιτική σαβούρα» του στον πάτο της θάλασσας και να χαράξει νέα πορεία προς ένα εύορμο λιμάνι.

·    Το ετυμολογικό υλικό της σύγχρονης λέξης δουλειά, προέρχεται από την αρχαία λέξη δουλεία. Ωστόσο, αν και η δουλεία καταργήθηκε, στις μέρες μας οι περισσότεροι ακόμη «δουλεύουν»…Και επειδή έχει γίνει κάποια πρόοδος από τότε, όποιος δε μπορεί να εξοφλήσει τα χρέη του δεν πωλείται πια ως δούλος. Απλώς του κατάσχουν το σπίτι!

·    Ακόμη χειρότερη από την φτώχεια και την έλλειψη του χρήματος, είναι η προκλητική σπατάλη. Επειδή η πρώτη στερεί μεν τα αναγκαία, ενώ η δεύτερη περιφρονεί ακόμη και την αξία τους.

·    Η ανάγκη κινεί συνεχώς τις πράξεις μας, για να μας δείχνει την ανεπάρκεια της αυτάρκειας μας.

·    Το ισοδύναμο μιας χαμηλής σύνταξης, είναι για κάποιους το κόστος μιας νύχτας στα μπουζούκια. Το ισοδύναμο όμως της αλήθειας απέναντι στο ευχάριστο ψέμα, είναι οι νόμοι που ισχύουν αλλά δεν εφαρμόζονται.

·     Αν όπως όλοι παραδέχονται το σύνθημα «Ψωμί- Παιδεία -Ελευθερία», εξακολουθεί να είναι επίκαιρο, αυτό σημαίνει πως είναι ακόμη ανεκπλήρωτο.

·         Στην Ελλάδα, οι πιο αντιπαθείς συνήθως, είναι αυτοί που ενίοτε λένε την αλήθεια.

·         Η Δικαιοσύνη μπορεί να είναι τυφλή...αλλά δεν πρέπει να είναι και κουλή.

·         Έχουμε αρχίσει να αμφισβητούμε το αυτονόητο, από τον καιρό που χάθηκε η αξιοπιστία. Διότι, η εντιμότητα και η συνέπεια τρέφουν την αίσθηση του αυτονόητου. Έτσι, η αξιοπιστία και το αυτονόητο, είναι όπως τα ξύλα με τη φωτιά. Όταν αυτά λείψουν η φωτιά σβήνει.

·       Στην Ελλάδα, είσαι βέβαια, ότι δηλώσεις, αλλά έρχεται κάποια στιγμή που θα πρέπει να αποδείξεις, ότι είσαι αυτό που δήλωσες! Γιατί, αν για παράδειγμα δήλωσες «σωτήρας», και δεν είσαι, τότε εσένα, ποιος θα σε σώσει;;

·   Είναι αυτή η χώρα του Ευριπίδη, του Σωκράτη και του Αριστοτέλη; Δύσκολο να το πιστέψεις...

·         Η εθνική μας αντίφαση, από τη μια θέλει τους αρχαίους προγόνους αντικείμενο λατρείας και παραδείγματος, αλλά από την άλλη γυρίζει την πλάτη μηδίζοντας σε όσα εκείνοι πρεσβεύουν.

·     Η Παγκοσμιοποίηση δεν είναι μόνο μια έννοια που εφαρμόζεται σε κάθε επίπεδο της ζωής, αλλά είναι κυρίως ένας αδηφάγος πολιτικός ορίζοντας, που ανάγει τη συμβατική πλέον ταξική σύγκρουση του 20ου αιώνα σε νέο διεθνές πεδίο αντιπαραθέσεων με σκοπούς απολυταρχικούς.

·     Η γενική διαφορά ενός συντηρητικού από ένα προοδευτικό, είναι πως για τον πρώτο όλες οι απαντήσεις βρίσκονται στο παρελθόν, ενώ για τον δεύτερο στο μέλλον. Έτσι, όταν ο ένας πατάει γκάζι για να απογειωθούν, ο άλλος τραβάει χειρόφρενο για να μη σκοτωθούν!

·     Όλη αυτή η οικολογική μόδα για βιολογικά προϊόντα, φυσικές τροφές και υγιεινή ζωή, αποτελεί αντίδραση της αστικής κοινωνίας. που έχει αρχίσει πια να τα στερείται όλα αυτά. Έτσι ήρθε η εποχή, που το φυσικό και γνήσιο πωλείται πλέον ακριβά, αφού πρώτα σπαταλήθηκε αλόγιστα.

·     Η ζωή μοιάζει με την θάλασσα, όσο περισσότερο μένεις στα λιμάνια της τόσο λιγότερο ταξιδεύεις. Κι αν ταξιδεύεις, γνωρίζεις, πως ο κόσμος είναι μια σφαίρα και πώς μοιραία θα γυρίσεις-ποτέ ο ίδιος- στο σημείο από όπου ξεκίνησες.

·         Το μόνο απόλυτο πράγμα που γνωρίζω στην πραγματική ζωή, είναι ο θάνατος. Και αυτή η εξαίρεση αποτελεί μια ανυπέρβλητη ήττα για τον ρευστό κανόνα της σχετικότητας.

·         Δεν υπάρχει τίποτα πιο επιφανειακό και ταυτόχρονα πιο βαθύ από την θρησκεία, είχε πει ο Νίτσε στο «Τάδε έφη ο Ζαρατούστρα». Και όμως. Υπάρχουν άνθρωποι που τρέφουν την αυταπάτη, πως έχουν καταδυθεί σε ένα βαθύ ωκεανό γνώσεων, ενώ στην πραγματικότητα πλατσουρίζουν μέσα στη ρηχή μπανιέρα του μυαλού τους.

·      Όσο το ΥΠ.ΠΟ. θα συνεχίζει να επιδοτεί εις βάρος των αναιμικών πόρων του και των ποιοτικών δράσεων, τους κρατικοδίαιτους και φίλα προσκείμενους σε αυτό, καλλιτεχνικούς και πολιτιστικούς χαμαιλέοντες, ο Πολιτισμός στην Ελλάδα, δεν θα δει ποτέ «άσπρη μέρα».

·         Αν η πολιτεία ήθελε πραγματικά να υποστηρίξει το Βιβλίο και τη μόρφωση του λαού, ας κατέβαζε απλώς το ΦΠΑ του Βιβλίου στο 4%. Θα ήταν μια μικρή αρχή.

·         Σχεδόν πάντα το αυτονόητο έρχεται πρώτο στη λίστα της σκοπιμότητας. Η μεταμοντέρνα πολιτική, όπως και η τέχνη, επιβάλλουν το ξεπέρασμα και των τελευταίων προσχημάτων της αντικειμενικότητας.

·         Στη χώρα του «απαγορεύεται», η πιο απλή παράβαση γίνεται μορφή διαμαρτυρίας και η επιθυμία επαναστατικό όνειρο.

·  «Έπεα πτερόεντα» και άλλα φληναφήματα στον ουρανό της τηλεοπτικής συνθηματολογίας, που αναλύουν τα περιττά και αποφεύγουν τα αναγκαία. «Τα εν οίκω μη εν δήμω» των τηλεοπτικών εκπομπών ομολογούν την εκμετάλλευση της ανθρώπινης αφέλειας.