Θερινά Ακρόστιχα...

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Ελπίζω πως είμαι κάποιος, που γράφοντας απλά στιχουργήματα, ζωγραφίζει με λέξεις...

ΘΕΡΙΝΑ ΑΚΡΟΣΤΙΧΑ

Στο καλοκαίρι του χρόνου ο ήλιος

τις ζεστές του ημέρες ξοδεύει,

τις χαρούμενες και φωτεινές,

σαν εργάτης στις διακοπές του.

--

Κυκλική, ατάραχη διαύγεια

των παρθένων κόλπων

των σιωπηλών όρμων

των αταξίδευτων γλάρων.

--

Ένας τροχός που γυρίζει είναι το φεγγάρι.

Σαν δίσκος χλωμός που μαυλίζει τη νύχτα

στον καημό της πιο γλυκιάς προσμονής.

Σαν δρεπάνι τις καρδιές θερίζει,

που είναι μόνες.

--

Μια σιωπή που δεν αντέχει

τις τρυφερές λέξεις

και τους αβίαστους όρκους.

Μια καρδιά,

που δε γνωρίζει

την αγάπη,

είναι.

Καλοκαίρι, δίπλα μου στάθηκες

χλωμή γυναίκα της σιωπής,

στερνή σταγόνα της βροχής,

που απ΄τους ήλιους μου πιάστηκες.

Μορφή που αφήνει το περίγραμμα της

ως κυματίζων σεληνόφως νυκτός.

Γυμνή απ΄ τις εξαίσιες καμπύλες γραμμές της,

σ΄ ένα τετράγωνο παράλληλων ορισμών.

Μούσα της αφαίρεσης!

Τελάρο λευκό…

(Από την ποιητική μου συλλογή «ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ» 1989-1992)

Το σκιτσάκι, είναι ένα από τα πολλά διακοσμητικά που έφτιαξα, για να διακόπτεται η μονοτονία των γραμμένων σελίδων....