Διαμερίσαντο τα ιμάτια μου….

«Διαμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς, και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον» (κα’19)

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Διανύουμε την Μ. Εβδομάδα και καθώς το δράμα των Θείων Παθών κορυφώνεται προς τον Γολγοθά, ακολουθεί φέτος μια παράλληλη πορεία ανάμεσα στο θρησκευτικό συναίσθημα και τον εθνικό-πολιτικό μας βίο.

Δεν είναι μόνο ο Χριστός, που ανεβαίνει στον Γολγοθά με τον Σταυρό στην πλάτη. Είναι και η Ελλάδα, που ανεβαίνει και αυτή στο δικό της μαρτύριο.

Δεν είναι μόνο ο Χριστός, που σταυρώνεται άδικα, εξαιτίας των ενοχών της ανθρωπότητας. Είναι και η Ελλάδα, που σταυρώνεται, εξαιτίας των αμαρτιών των Ελλήνων.

Η κάθαρση απαιτεί θυσία και αίμα. Το προσφερότερο θύμα, είναι πάντα το πιο αθώο, ώστε να μπορεί με το φως του να διαλύσει το σκοτάδι των πολλών.

Κάτω από τον Σταυρό της, όπως και σε αυτόν του Χριστού, οι έμποροι των εθνών και οι δυνατοί, διαμοιράζουν τα ιμάτια της.

Όμως, δεν είναι μόνη στο Πάθος αυτό. Το βάρος του Σταυρού της, ελαφραίνει, αφού ως άλλος Σίμωνας Κυρηναίος, το κρατάει στα τρυπημένα Του χέρια Εκείνος. Αυτός, που γεύτηκε την σταύρωση και που δοξάστηκε στην Ανάσταση. Ο πρώτος όλων των εσταυρωμένων.

Εκείνος, που έχει αντίληψη του μαρτυρίου και τριημέρου αυτής θανούσης, θα την αναστήσει πάλι λαμπρή στην πρότερη της δόξα. Και θα έρθει η αναπόδραστη ώρα της κρίσης, που θα αποδωθούν οι μισθοί της κακίας στους κατοχικούς δήμιους και στους Ιούδες της προδοσίας.

Όμως, τώρα, προηγείται η Σταύρωση, όπως ακριβώς και η δική Του. Μαζί ανεβαίνουν φέτος τα ματωμένα σκαλοπάτια προς τον Γολγοθά. Το μόνο δρόμο που οδηγεί τελικά στον θρίαμβο της κάθαρσης και της Ανάστασης.

Η ελληνική ορθόδοξη χαρμολύπη, ακροβατεί πάνω στα όρια των πιο δυνατών αντιθέσεων. Ανάμεσα στη λύπη και στη χαρά.

Στην θανατερή θλίψη της Σταύρωσης

Στην λαμπρή χαρά της Ανάστασης.

Κάπως έτσι, όπως απεικονίζω στο έργο μου, αντιλήφθηκα τη σχέση που υπάρχει, ανάμεσα στο θείο Πάθος των ημερών και στα διαχρονικά πάθη της πατρίδας μας στο όνομα άνομων συμφερόντων.

Ελπίζω του χρόνου, να έχω τη μεγάλη χαρά να σας παρουσιάσω και την βεβαία Ανάσταση. Το κάθε τι όμως, στον καιρό του.

Εύχομαι καλή Ανάσταση για την πατρίδα μας και σε όλους σας!

Πίνακας του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου, «“Διαμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς..», 2012.

Λάδια σε καμβά, 0,90Χ150.