Το Ναύπλιο δεν είναι
μόνο μια πανάρχαια πόλη, στην οποία ο Μύθος και η Ιστορία χάνονται στο βάθος
του χρόνου, η πρώτη πρωτεύουσα του ελεύθερου κράτους, στους δρόμους της οποίας
παίχθηκε η ιστορία του Νέου Ελληνισμού αλλά και μια τραγική και «θανάσιμη» πόλη.
Το κυριακάτικο πρωινό της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 στις 6.45′ περίπου με το παλιό
ημερολόγιο, στην πόρτα του Αγίου Σπυρίδωνος δολοφονήθηκε ο πρώτος Κυβερνήτης
Ιωάννης Καποδίστριας.
Ο κυβερνήτης το πρωινό
της αποφράδας εκείνης ημέρας ξεκίνησε για να εκκλησιαστεί, όπως συνήθιζε, στον
Άγιο Σπυρίδωνα, προστάτη άγιο της πατρίδας του της Κέρκυρας. Βγήκε από την
κυβερνητική κατοικία, το γνωστό παλατάκι, αργότερα κατοικία και του Όθωνα, (που
βρισκόταν στο χώρο όπου σήμερα βρίσκεται το άγαλμα του Όθωνα), από την κύρια
ανατολική καμαρωτή είσοδο προς την πλατεία Σιντριβανιού, σημερινή πλατεία Τριών
Ναυάρχων, φορώντας τη βαθυγάλαζη ρεντικότα, άσπρο παντελόνι και βαθυγάλαζο
καπέλο, συνοδευόμενος από τους δυο φρουρούς, τον Γ. Κοζώνη και Α. Λεωνίδα,
έστριψε δεξιά και έφθασε στο Μεγάλο Δρόμο (οδό Βασ. Κων/νου), ακολούθησε πορεία
προς τα δυτικά και σε λίγο συνάντησε, την σημερινή οδό Αγγέλου Τερζάκη, (πρώην
Ε. Σωφρόνη), και έστριψε αριστερά κατευθυνόμενος προς τον Άγιο Σπυρίδωνα.
 |
Πλατεία Σιντριβανίου με
το Παλατάκι του Καποδίστρια
|
Προχώρησε στην οδό
Αγγέλου Τερζάκη λίγα μέτρα και στην συμβολή των οδών Δ. Πλαπούτα και Αγγέλου
Τερζάκη μέσα στο μουχρωμένο πρωινό πάνω στο σταυροδρόμι συνάντησε μπροστά του
κακό σημάδι, τους δυο Μαυρομιχαλαίους, Κωνσταντίνο και Γεώργιο ντυμένους με τα
καλά τους, φορώντας φουστανέλες, συνοδευόμενους από δυο φρουρούς τον Ι.
Καραγιάννη και τον Α. Γεωργίου διότι ήταν υπό επιτήρηση, με τον οπλισμό τους,
καινούριες μπιστόλες που είχαν αγοράσει πριν από λίγες μέρες από μαγαζί του Ναυπλίου.
Οι Μαυρομιχαλαίοι
κατοικούσαν σε μικρή απόσταση ανατολικότερα από τον τόπο συνάντησης στην οδό Γ.
Τερτσέτη, πάροδο της οδού Πλαπούτα μεταξύ της πλατείας του Αγίου Γεωργίου και
της οδού Αγγέλου Τερζάκη, και είχαν βγει με κακό σκοπό, αναζητώντας πρωΐ – πρωΐ
την Κυριακή τον Κυβερνήτη για ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τον γνωστό μανιάτικο
τρόπο για λόγους τιμής.
 |
Σχέδιο πόλης Ναυπλίου
(1834) με την πορεία του Καποδίστρια
|
Ο κυβερνήτης τους
χαιρέτησε βγάζοντας το καπέλο του αμίλητος, εκείνοι ξαφνιάστηκαν και του
ανταπέδωσαν σιωπηλοί τον χαιρετισμό. Στη συνέχεια ο Κυβερνήτης συνέχισε
απρόσκοπτα με τους δυο συνοδούς φρουρούς του την πορεία του προς την εκκλησία,
ακολουθώντας το καθιερωμένο σύντομο δρομολόγιο του κυριακάτικου εκκλησιασμού
του με αργό περπάτημα συνολικής διάρκειας επτά λεπτών περίπου. Έστριψε δεξιά
στην αρχή της οδού Σταϊκοπούλου και προχώρησε προς την εκκλησία.
Οι Μαυρομιχαλαίοι μετά
τον χαιρετισμό μέσα στο πρωινό δεν ακολούθησαν τον Κυβερνήτη, αλλά έφυγαν
γρήγορα ανηφορίζοντας νότια της οδού Τερζάκη το ανηφορικό στενό με τα
σκαλοπάτια, διέσχισαν στη συνέχεια τη μικρή πλατεία μπροστά από την εκκλησία
και έφτασαν νωρίτερα στον Άγιο Σπυρίδωνα, όπου περίμεναν τον Κυβερνήτη στην
πόρτα της εκκλησίας, όπως έκαναν και την προηγούμενη Κυριακή, αλλά ο Κυβερνήτης
έγκαιρα ειδοποιημένος δεν είχε πάει στην εκκλησία.
Ο Κυβερνήτης αφού
προχώρησε αριστερά (δυτικά) στην αρχή της οδού Σταϊκοπούλου, έστριψε δεξιά στο
πρώτο στενό ανηφορικό δρόμο, που οδηγεί από την Σταϊκοπούλου, στην πλατεία του
Αγίου Σπυρίδωνα, μπροστά από το ιερό της εκκλησίς. Μόλις ανέβηκε τον ανηφορικό
δρόμο και πρόβαλε στο στενό του Αγίου Σπυρίδωνα, σημερινή οδό Ιωάννη
Καποδίστρια, κοντοστάθηκε για λίγο να αναπνεύσει και να ξεκουραστεί, αλλά
αντίκρυσε ξανά μπροστά του τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη, να στέκεται έξω στη
δεξιά πλευρά της πόρτας της εκκλησίας, υποπτεύθηκε το κακό, έστρεψε για λίγο το
κεφάλι του προς τα ανατολικά στη μικρή πλατεία, όπου βρισκόταν η οικία του
υπουργού Ροδίου, και αψηφώντας τον κίνδυνο και με πίστη στο θεό συνέχισε την
ηρωική πορεία του προς τον τόπο του μαρτυρίου.
 |
| Η εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα |
Όπως προκύπτει από τη
δικογραφία δημοσιευμένη στη Γενική Εφημερίδα, ο Κυβερνήτης μόλις έφθασε στην
πόρτα και πάτησε το πόδι του στο πλατύσκαλο και έμπαινε στην εκκλησία, ο
Κων/νος Μαυρομιχάλης, κρατώντας με το αριστερό κατεβασμένο χέρι το φέσι του,
σήκωσε το δεξιό χέρι που κρατούσε κρυμμένη την οπλισμένη μπιστόλα κάτω από
λευκό μπουρνούζι, τράβηξε τη σκανδάλη και τον πυροβόλησε εκ των όπισθεν στην
πίσω δεξιά πλευρά της κεφαλής, ενώ συγχρόνως ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης, που
στεκόταν στην εσωτερική πλευρά της πόρτας, όρμησε και τον χτύπησε με μαχαίρι
στη δεξιά πλευρά της κοιλιάς στη βουβωνική χώρα.
Στη συνέχεια ο I.
Καραγιάννης ένας από τους φρουρούς των Μαυρομιχαλαίων, ο οποίος στεκόταν
εξωτερικά της εκκλησίας απέναντι στην είσοδο της εκκλησίας κοντά στην τούρκικη
κρήνη, πυροβόλησε άστοχα κατά των φρουρών του Καποδίστρια, αλλά η σφαίρα αστόχησε
και χτύπησε στη δεξιά πλευρά της πόρτας όπου σώζεται και σήμερα η λαβωματιά της
πέτρας από το κτύπημα της σφαίρας.
Ο Κωνσταντίνος
Μαυρομιχάλης μετά το φονικό ανέβηκε τρέχοντας τα σκαλοπάτια στο απέναντι
σοκκάκι από την πόρτα του Αγίου Σπυρίδωνα, την οδό Πλάτωνος, αλλά τον
πυροβόλησε θανάσιμα ο μονόχειρας φρουρός του Καποδίστρια, Γ. Κοζώνης. Ο
Κωνσταντίνος, θανάσιμα τραυματισμένος, ανέβηκε τη σκάλα, έστριψε αριστερά στο
σοκκάκι αναζητώντας καταφύγιο σε σπίτια της περιοχής ξεσηκώνοντας με τις φωνές
τη γειτονιά.
Συνελήφθη όμως σε
λίγο, η πόλη ολόκληρη αναστατώθηκε από το φονικό του Κυβερνήτη, το οργισμένο
πλήθος και στρατιώτες τον λιντσάρισαν, κτυπώντας τον με ξύλα και σπαθιά και τον
έσερναν στα καλντερίμια τ’ Αναπλιού ως την πλατεία του Πλάτανου (Συντάγματος),
μπροστά από το ενετικό κτίριο του στρατώνα (σημερινό Μουσείο), όπου εξεψύχησε.
Το οργισμένο πλήθος έριξε το άψυχο κορμί του στη θάλασσα.
.jpg) |
Η πόρτα του Αγίου
Σπυρίδωνα. Δεξιά η λαβωματιά της σφαίρας
από τον πυροβολισμό του φρουρού Ι. Καραγιάννη.
|
Ο Γεώργιος
Μαυρομιχάλης αμέσως μετά το φονικό, μαζί με τους δυο φρουρούς των
Μαυρομιχαλαίων έφυγε προς τα δυτικά της εκκλησίας τρέχοντας προς το Βουλευτικό,
ακολουθώντας στη σημερινή οδό Καποδιστρίου, και κατέφυγε στη Γαλλική πρεσβεία,
που βρισκόταν στην οδό Σταϊκοπούλου, δυτικότερα από το Μουσείο, δίπλα στην
οικία του ταγματάρχη Θ. Βαλλιάνου, λέγοντας «τον σκοτώσαμε… χίλια κομμάτια
έγινε…».
Στη συνέχεια παραδόθηκε
στις αρχές, φυλακίστηκε δικάσθηκε από στρατοδικείο και εκτελέσθηκε διά
τουφεκισμού στις 10 Οκτωβρίου στην Πλατεία, έξω από τα ανατολικά τείχη της
πόλης και της Πύλης της Ξηράς, στην περιοχή που σήμερα βρίσκεται το κτίριο του
ΟΤΕ και ο σταθμός του τραίνου. Το φονικό του Κυβερνήτη βύθισε σε βαθύ πένθος
και απογοήτευση το πανελλήνιο.
Ο Κυβερνήτης Ιωάννης
Καποδίστριας προσέφερε τον εαυτό του θυσία και με το αίμα του βάφτηκε στο
Ναύπλιο η πόρτα του Αγίου Σπυρίδωνα, προστάτη της πατρίδας του της Κέρκυρας. Με
την δολοφονία του κόπηκε βίαια η προσπάθεια ανάκαμψης και εκσυγχρονισμού του
μόλις ελεύθερου νέου Ελληνικού κράτους. Ο θάνατος του Κυβερνήτη έγινε λαϊκός
θρήνος, μέσα από τα δημοτικά τραγούδια. Ο χώρος της δολοφονίας του I.
Καποδίστρια στο Ναύπλιο είναι ένας από τους τραγικότερους και ιερότερους χώρους
της πατρίδας μας.
 |
Η δολοφονία του Ιωάννη
Καποδίστρια,
έργο του Διονυσίου Τσόκου, 1850.
|
Μπροστά από την
εκκλησία, λίγο πριν την είσοδο, υπάρχει ακόμα το καντήλι, στον τόπο μαρτυρίου
του Κυβερνήτη. Ο άδικος και τραγικός θάνατος του I. Καποδίστρια παραμένει
ζωντανός στη μνήμη των Ελλήνων που επισκέπτονται καθημερινά τον μαρτυρικό τόπο
του θανάτου του. Τη θλιβερή είδηση της δολοφονίας του Κυβερνήτη με
χαρακτηριστικά μοτίβα της δημοτικής ποίησης την περιγράφει, μεταξύ των άλλων,
και το ακόλουθο πελοποννησιακό τραγούδι, που αποτελείται από 14
δεκαπεντασύλλαβους στίχους:
Ένα πουλάκι ξέβγαινε
‘πό μέσ’ από τ’ Ανάπλι,
στηγ Κόρθο κάνει
κολατσιό και στη Βστίτσα γιόμα,
στημ Πάτρα
μπαρκαρίζεται, στο Μεσολόγγι πάει,
πάει χαμπέρια των
Κλεφτών και των καπεταναίων.
-Πες μας, πες μας,
πουλάκι μου, κανα-καλό χαμπέρι.
-Τι να σας πω, μωρέ
παιδιά, τι να σας μολογήσω,
εψές, προψές που
πέρναγ’ από μέσ’ από τ’ Ανάπλι,
άκουσα το μουσαφερέ
και τηγ κρυφή κουβέντα,
τόγ Κυβερνήτη σκότωσαν
οι Μαυρομιχαλαίοι.
Τρεις ντουφεκιές του
ρίξανε με τρι’ ασημένια βόλια.
Το ‘να τόμ πήρε στηγ
καρδιά και τ’ άλλο στο πλεμόνι,
το τρίτο το φαρμακερό
τόμ πήρε στο κεφάλι.
Το στόμα τ’ αίμα
γέμισε, τ’ αχείλι του φαρμάκι
κ’ η γλώσσα τ’
αηδονολαλεί σαν το χελιδονάκι.
Είναι αξιοσημείωτο ότι
στο δημοτικό τραγούδι, με βάση το δημοτικό μοτίβο δεν αναφέρει μια ντουφέκια
(μπιστολιά) αλλά τρεις(!) με τρία ασημένια! βόλια.
Είναι επίσης
αξιοσημείωτο ότι σε άλλο εκτενέστερο δημοτικό τραγούδι με εμφανή λόγια στοιχεία
περιγράφει με ιστορική ακρίβεια τη σκηνή της δολοφονίας :
«Μια Κυριακή ξημέρωσε,
να μη είχε ξημερώσει
ο Κυβερνήτης κίνησε να
πάει στην Εκκλησία,
στην πόρτα όπου
επάτησε, σκύβει να προσκυνήσει,
ο Γιώργης και ο
Κωνσταντής δυο μπέηδες της Μάνης,
μια μπιστολιά του
ρίξανε, φαρμακερό μαχαίρι.»
Χρήστος Πιτερός
Αρχαιολόγος Δ’ ΕΠΚΑ
Ναυπλίου
Ναυπλιακά Ανάλεκτα
VII, Έκδοση Δήμου Ναυπλιέων, Δεκέμβριος 2009.
Σχετικά θέματα
καλό το παραμύθι, ...και με δράκο (Μαυρομιχαλαίοι)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα ανώνυμε φίλε!
ΔιαγραφήΓνωρίζω πως υπάρχει και αυτή η ανεπίσημη άποψη, όπως την περιγράφεις για τους Μαυρομιχαλαίους. Η δολοφονία έγινε παρουσία πολλών μαρτύρων, μάλιστα ο ένας, ο Κωνσταντίνος, πυροβολήθηκε επιτόπου. Άρα με ποιον τρόπο θα πρέπει να αποκλείονται οι Μαυρομιχαλαίοι ως δράστες;; Από την άλλη, ότι ήταν υποκινούμενοι από ξένες δυνάμεις, που είχαν τον ρόλο του ηθικού αυτουργού, είναι βέβαιο.
Θα με ενδιέφερε πάντως η άποψη σου, κυρίως αν συνοδεύεται και από κάποια σχετικά στοιχεία.
Σε ευχαριστώ για την επικοινωνία!
Σε βασικό πολιτικό επίπεδο και όχι σε αστυνομικές λεπτομέρειες θα κινηθούμε, αλλιώς δεν φτάνουν 2 τόμοι (χώρια που δεν είμαι και γνώστης)
ΔιαγραφήΌσο και να μειδιάσετε, θα σας πω το εξής: η πρώτη ένδειξη για την μη φυσική αυτουργία των Μαυρομιχαλαίων είναι η προσπάθεια εκείνης της ομάδας των ιστορικών που λέει [συνειδητά ή όχι] τα μεγαλύτερα ψέματα, να μας πείσει ότι τον Καποδίστρια τον σκότωσαν οι Μαυρομιχάληδες, επειδή: α) είχαν προσωπική κόντρα με τον κυβερνήτη, β) ο Καποδίστριας κυβέρνησε χωρίς βουλή και σύνταγμα, παραμέρισε τους ήρωες του αγώνα κλπ
Όλα αυτά, επειδή διακλαδίζονται και γίνονται πολλά, εύκολα μπορεί κάποιος να βρει ότι είναι μπούρδες που βασίζονται: α) στο ότι ο Καποδίστριας εμφανίζεται στην Επανάσταση το 1827 και μάλιστα, μετά από καθολική ψηφοφορία (έλα βρακί στον τόπο σου) β) ότι πολλοί είπανε ετούτα κι εκείνα…, αλλά ξεχάσανε να πούνε καμιά κατοσταριά βασικά στοιχεία της διακυβέρνησης, γ) στο πρωτοφανές γεγονός να επικροτούν μια στάση (ανταρσία) έναντι νόμιμης εξουσίας, αυτοί που ονομάζουν «απείθαρχους έως αντάρτες» τους Ανδρούτσο, Κολοκοτρώνη, Καραϊσκάκη δ) δεν βγάζουν μιλιά για τα οικονομικά θέματα επί Καποδίστρια (σημεία και τέρατα έγιναν), όταν κόπτονται για τα πρώτα δάνεια που ο ίδιος αναγνώρισε, ως μη όφειλε.
Αυτά ως προς τα αρνητικά. Ως προς τα θετικά τώρα.
Ποιες είναι οι επίσημες πηγές της σκηνής της δολοφονίας; Δεν εμπιστεύομαι ούτε τον Σπηλιάδη (που λέει ο λόγος) αν δεν με πείσει ότι οι πληροφορίες του είναι από αξιόπιστη πηγή. Και τα επίσημα πρακτικά των ανακρίσεων; Σκορποχώρι στους 4 ανέμους με ποικιλία αναφορών, που δεν συγκίνησαν και πολλούς ιστορικούς, άρα θα βασιστώ, στον Β. Κρεμμυδά (άρθρο στο περιοδικό Ερανιστής, 1977) αναφέροντας και τις επιφυλάξεις μου, όπου υπάρχουν.
Στην κυριολεξία στους 4 ανέμους. Σε 4 διαφορετικά αρχεία υπάρχουν έγγραφα σχετικά με την δολοφονία. Δεν συμφωνούν όλα μεταξύ τους, ενώ κυριαρχούν οι ελλείψεις και οι αντιφάσεις.
Προσωπικές σκέψεις: αυτοί που δεν ήθελαν ούτε ζωγραφιστό τον Καποδίστρια, τηρούν στάση αναμονής από το 1828. Στα μέσα του 29 φαίνεται ότι από μόνος του δεν πέφτει. Οι κινήσεις του τείνουν να διαμορφώσουν νόμους εσωτερικούς, το κυριότερο όμως να βάλουν το κράτος σε τροχιά αποδέσμευσης από τα δάνεια (παρά την πτώχευση, την υπονόμευση των Κουντουριώτηδων και την άρνηση νέου εξωτερικού δανείου που ο ίδιος ζητούσε, δεν αρνιόταν δηλαδή!). Μετά την Δ΄ Εθνοσυνέλευση, παίρνεται η απόφαση για εκδίωξή του. Οργανώνονται αποστασίες παντός είδους. Το καλοκαίρι του 31, παρά τα δραματικά γεγονότα στον Πόρο, ο Καποδίστριας αντέχει. Ο δρόμος είναι ένας. Η φυσική του εξόντωση. Η προσωπική φύλαξη του Καποδίστρια ήταν στοιχειώδης, ενώ η δολοφονία του Καραϊσκάκη δείχνει καθαρά τι είδους πιστολέρο διαθέτει ο αντίπαλος. Γιατί λοιπόν δεν οργανώνεται άμεσα μια πιστολιά; Γιατί καφέδες με ποιος ξέρει τι δηλητήριο ήταν, ώστε να φανεί φυσικός θάνατος; Επειδή πρέπει μετά την εξόντωση, η εξουσία να περάσει με σιγουριά στους αντιπάλους του. Πώς θα εξασφαλιζόταν αυτό, αν η κοινή γνώμη είχε σοβαρές ενδείξεις για έξωθεν δολοφονία; Η ευκαιρία δίνεται με την φυλάκιση του Πετρόμπεη.
...
Οι ανακρίσεις μετά την δολοφονία διεξάγονται επί διακυβέρνησης της 3μελούς επιτροπής Αυγουστίνος, Κολοκοτρώνης, Κωλέττης. Δηλαδή 2:1 καποδιστριακή. Η σύνθεση αυτή όμως λέει ότι ο μόνος που μπορούσε να κάνει επιτυχείς ελιγμούς και μεθοδεύσεις ήταν ο έμπειρος Κωλέττης. Ο Κολοκοτρώνης ως πολιτικό πρόσωπο είχε δείξει ότι ενδιαφερόταν για τον κορμό, για τα κεντρικά στοιχεία της κατεύθυνσης του αγώνα και του διέφευγαν τα λεπτά διαδικαστικά και νομικά θέματα. Ταυτόχρονα απέφευγε όσο μπορούσε τις τριβές που θα προκαλούσαν εμφύλιους, προφανώς επειδή γνώριζε τα πάντα και σε βάθος (συνεργασία με τον Καποδίστρια από το 1819). Ο Αυγουστίνος αγνοώ τι μπορούσε να κάνει. Όμως ο τέκτων Κωλέττης, εκτός του ότι ήταν ξεσκολισμένος, είχε απ’ ευθείας πρόσβαση -λόγω ιδιότητας- στο κύκλωμα που διέταξε την δολοφονία. Νομίζω ότι έτσι εξηγείται, πώς έπεσαν στα μαλακά οι Καραγιάννης και Γεωργίου, οι Καλαμογδάρτης, Κακλαμάνος, Λόντος. Fits the profile of Kolokoktronis and Kolettis θα έλεγα. Όμως τα ονόματα Καραγιάννης, Γεωργίου είναι παντελώς άγνωστα στο ευρύ κοινό. Ήταν παρόντες στην δολοφονία, χώρια που δεν ξέρουμε ποιοι ήταν ελεύθεροι σκοπευτές. Η ώρα της δολοφονίας δείχνει ότι δεν ήθελαν και πολλούς μάρτυρες, αντίθετα, μπορεί να υπήρχε εξ αρχής σχέδιο να φορτώσουν την δολοφονία αποκλειστικά στους Μανιάτες. Αυτά που λέει ο Κρεμμυδάς για απροσδόκητη κραιπάλη του Κακλαμάνου το προηγούμενο βράδυ που δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει ασφαλή διαφυγή στους Μαυρομιχάληδες, δεν με πείθουν, δεν ταιριάζουν ούτε με την σοβαρότητα της γαλλικής -όπως ισχυρίζεται- οργάνωσης.
ΔιαγραφήΥπάρχει ομολογία από τον επιζήσαντα Γ. Μαυρομιχάλη ότι αυτός και ο Κωνσταντής σκότωσαν; Νομίζω πως όχι. Η ομολογία που κυκλοφορεί από άλλη πηγή, εκτός των ανακρίσεων και πριν την σύλληψη, όχι μόνον δεν είναι πειστική, (τον κάναμε χίλια κομμάτια), όχι μόνον δεν επιβεβαιώνεται, αλλά φαίνεται και άτσαλα κατασκευασμένη. Βρίσκονταν στον τόπο οι Μαυρομιχάληδες; Ναι. Μετείχαν στην πολυμελή και μακρόχρονη συνωμοσία; Ναι. Τράβηξαν σκανδάλη; Μαχαίρωσαν; Δεν υπάρχουν τεκμήρια, αντίθετα τα πράγματα δείχνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ότι πιθανότατα τους εκμεταλλεύτηκαν και τους τα φόρτωσαν, ενώ ο επιζήσας για ευνόητους λόγους δεν μπορούσε να πει και τι ήξερε για την συνωμοσία.
Όπως καταλαβαίνεις αγαπητέ, η βικιπίντια μιλάει για «βεντέτα», αλλά η άποψή μου είναι πως τον Καποδίστρια τον σταμάτησαν αυτοί που σταμάτησαν τον Καραϊσκάκη, τον Κολοκοτρώνη, τον Ανδρούτσο, τον Βαρνακιώτη, την Μπουμπουλίνα, τον Βισβίζη, τον Παπαδιαμαντόπουλο, τον Κρεββατά, αυτοί που φυλάκισαν τον Αλ. Υψηλάντη. Ένα κύκλωμα ήταν αυτό και όχι «αγγλική» ή «γαλλική» ή «αυστριακή» πολιτική. Ήταν το κύκλωμα που εκφραζόταν μέσα από τις εθνικές πολιτικές και ήταν το κύκλωμα από το οποίο φυλαγόταν η Επανάσταση. Αυτή η επανάσταση για την οποία ο Αλ. Υψηλάντης αναφέρεται με τα λόγια: «Ιδού μετά τοσούτων αιώνων οδύνας, απλώνει πάλιν ο φοίνιξ της Ελλάδος μεγαλοπρεπώς τας πτέρυγάς του και προσκαλεί υπό την σκιάν αυτού τα γνήσια και ευπειθή τέκνα της!» (Προκήρυξη προς Γραικούς, 24-2-1821). Αυτή η Επανάσταση για την οποία ο Υψηλάντης έπαιρνε εντολές από τον Καποδίστρια. Για ποιον λόγο λοιπόν έγινε η Επανάσταση; Για να δημιουργηθεί εθνικό κρατίδιο (ή κράτος;) με πρωτεύουσα την Αθήνα; Ή μήπως για άλλο λόγο;
...
Σύμφωνα με τον Κρεμμυδά, πιθανότερο είναι ότι η αντιβασιλεία και προσωπικά ο Μάουρερ υπεξαίρεσε την δικογραφία. Όταν το λέει αυτό ο μαρξιστής Κρεμμυδάς, για μένα η πιθανότητα να έγινε κάτι τέτοιο, είναι 100%. Κι αυτή την πειραγμένη δικογραφία γιατί δεν την επιδεικνύουν ως πειστήριο; Κανένα ενδιαφέρον από το επίσημο (υπόδουλο πλέον) κράτος να χρεώσει την δολοφονία στους Μαυρομιχάληδες και να ξεμπερδεύει μια και καλή με το θέμα «ο Καποδίστριας ήταν ο αρχηγός της Επανάστασης»; Γιατί δεν έγινε ποτέ μια έκδοση, έστω αυτών των πρακτικών να δούμε τι κατέθεσε ο Κοζώνης, τι οι άλλοι αυτόπτες (ποιοι ήτανε αυτοί οι αυτόπτες;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Κρεμμυδάς που πιστεύει ότι η Γαλλική Επανάσταση έγινε από την Τρίτη τάξη και υπέρ αυτής, που πιστεύει ότι η Γαλλική και η Αγγλική πολιτική ήταν εθνικές και ανεξάρτητες στα βασικά τους σημεία, λέει ότι στην Έκθεση που διαβίβασε το 1832 το Υπουργείο Δικαιοσύνης στην Ε’ Εθνοσυνέλευση, «διαπιστώνουμε την προσπάθεια να περιοριστεί η ενοχή στους καταδικασμένους δολοφόνους και να αποδοθεί και πάλι στην Ύδρα η ευθύνη για την οργάνωση της συνομωσίας, ενώ για τον ρόλο των Γάλλων δεν γίνεται λόγος». Καταλήγει δηλαδή ότι τη δολοφονία οργάνωσαν οι Γάλλοι. Οι Άγγλοι απλώς κοίταζαν, και δεν ήταν δολοφονία προσωπικής αντεκδίκησης. Εγώ που δεν τα πιστεύω αυτά, τι να πω; Θα πω μόνον τα εξής ολίγα:
Όπως η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ του 1821 έκρυβε το πρόσωπό της, έτσι και ο αντίπαλός της έκρυβε το δικό του. Και όταν παρά την ποσοτική σμίκρυνση του αποτελέσματος, απειλήθηκε σοβαρά η ποιοτική ανατροπή της, τότε κάποιος υψηλά ιστάμενος κεντρικής στοάς (Λονδίνο-Παρίσι συνδέονταν από τότε, δεν περίμεναν το τούνελ της Μάγχης) διέταξε να λάβουν τον λόγο τα όπλα. Όπως σε όλες τις εξοντώσεις των πρωτεργατών και των ικανών της Επανάστασης, έτσι κι εδώ, έπρεπε να υπάρξει και ένας θύτης-θύμα. Οι ηλίθιοι, οι συνωμότες, αλλά όχι ψυχροί δολοφόνοι Μαυρομιχάληδες ήταν τα εξιλαστήρια θύματα. Οι λεπτομέρειες ίσως αποκαλυφθούν κάποτε.
Το ψέμα είναι γενικό. Όσο οι εμφύλιοι ήταν αποτέλεσμα προσωπικών αντιζηλιών, ταξικών αντιπαραθέσεων και τοπικιστικού φρονήματος, άλλο τόσο και η δολοφονία του Καποδίστρια έγινε από κίνητρα προσωπικής αντεκδίκησης σε επίπεδο Μάνης.
Ποιος λοιπόν είναι ο «δράκος» του ΜΥΘΟΥ; Ότι Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ που ως αρχηγός της μυστικής Εταιρείας οργάνωσε την Επανάσταση, που μέσω του Πατριάρχη είχε μηνύσει από το 1819 στον Πετρόμπεη «να κάτσει φρόνιμα», που ως διπλωμάτης έλυνε τα πιο περίπλοκα θέματα στην Ευρώπη, που είχε απίστευτη ικανότητα χειρισμού και των πιο δύσκολων καταστάσεων ΔΕΝ ΧΕΙΡΙΣΤΗΚΕ ΣΩΣΤΑ ΤΟΝ ΜΠΕΗ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ. Το άλλο με τον Τοτό (Ξάνθο) το ξέρεις ωρέ Γεράσιμε;
Κι εγώ σ' ευχαριστώ που με ερώτησες.
Αγαπητέ φίλε, διάβασα με προσοχή όσα έγραψες. Είναι κυριολεκτικά μια νέα ανάρτηση επί της ανάρτησης. Δεν σου κρύβω ότι τα στοιχεία που παραθέτεις, με βάζουν σε σκέψεις, αν όχι στο να απορρίψω την επικρατούσα επίσημη ιστορική άποψη, τουλάχιστον όμως να προβληματιστώ επί της ουσίας της.
ΔιαγραφήΦαίνεται να έχεις περισσότερες ιστορικές γνώσεις από εμένα, για τη συγκεκριμένη σκοτεινή ιστορική μας περίοδο, όπου η νέα υποτέλεια του μόλις "απελευθερωμένου" Έθνους, επισφραγίστηκε με το αίμα του πρώτου Κυβερνήτη του. Σε ότι αφορά την ιστορία και την καταγραφή της, έχω μάθει στη ζωή μου να μην είμαι δογματικός, αλλά να έχω πάντα το νου μου και να αναζητώ στοιχεία που πιθανά θα φωτίζουν με τρόπο διαφορετικό την έκβαση των ιστορικών γεγονότων.
Ανεξάρτητα, λοιπόν, από τη διάπραξη ή μη του φόνου από τους Μαυρομιχαλαίους (σημαντική παράμετρος που είχε ως σκοπό να αποκρύψει τους αληθινούς ενόχους και αυτουργούς) και την παραχάραξη ή την υπεξαίρεση της δικογραφίας και του ανακριτικού υλικού, προκύπτει το συμπέρασμα της αδήρητης ανάγκης κάποιων κύκλων να θέσουν τον Καποδίστρια εκτός μάχης δολοφονώντας τον. Ποιοι ήταν αυτοί; Στο σημείο αυτό, θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου όταν γράφεις:
τον Καποδίστρια τον σταμάτησαν αυτοί που σταμάτησαν τον Καραϊσκάκη, τον Κολοκοτρώνη, τον Ανδρούτσο, τον Βαρνακιώτη, την Μπουμπουλίνα, τον Βισβίζη, τον Παπαδιαμαντόπουλο, τον Κρεββατά, αυτοί που φυλάκισαν τον Αλ. Υψηλάντη.
Το γεγονός πάντως είναι, βλέποντας τα πράγματα από τη χρονική απόσταση του σήμερα, ότι η δολοφονία του Καποδίστρια σηματοδότησε την πλήρη κυριαρχία αυτών των κύκλων και την υποτέλεια του νεόκοπου κράτους, εξιλίξεις δηλαδή που φτάνουν ως τις ημέρες μας. Εύχομαι, να αποκαλυφθεί κάποτε η πλήρης αλήθεια σχετικά με τη δολοφονία του Καποδίστρια, διότι θα φωτίσει τις άγνωστες πτυχές, που όσο και αν φαίνεται υπερβολικό, σχετίζονται και με τη σημερινή μας κακοδαιμονία.
Θα συμφωνήσω επίσης με το σκεπτικό σου:
τότε κάποιος υψηλά ιστάμενος κεντρικής στοάς (Λονδίνο-Παρίσι συνδέονταν από τότε, δεν περίμεναν το τούνελ της Μάγχης) διέταξε να λάβουν τον λόγο τα όπλα. Όπως σε όλες τις εξοντώσεις των πρωτεργατών και των ικανών της Επανάστασης,
Η εμπλοκή της Γαλλίας, σύμφωνα με τον Κρεμμυδά (το πιστεύω και εγώ) φαίνεται να είναι αναμφισβήτητη, έστω και υπό τη μορφή αυτών των κύκλων στους οποίους ήταν οικείος ο Κωλέτης και όχι μιας επίσημης Γαλλικής κυβερνητικής πολιτικής. Αλλά το ίδιο νομίζω ότι ισχύει και για την Αγγλία. Τελικά, ίσως το παιχνίδι όλο να ενορχηστρώθηκε από τις μυστικές Εταιρείες, οι οποιες ήδη από την Γαλλική Επανάσταση και μετά φαίνονται να διαδραματίζουν από τα παρασκήνια σημαντικό παρεμβατικό ρόλο (όπως ακριβώς και σήμερα).
Θα κλείσω λέγοντας και αυτό. Ο Καποδίστριας λίγο καιρό πριν τη δολοφονία του δημοσίευσε επίσημη εγκύκλιο εναντίον των μυστικών αυτών εταιρειών και των κρατικών υπαλλήλων που συμμετείχαν σε αυτές. Ίσως ήταν ένας τρόπος άμυνας του απέναντι στις φήμες, ή στην πληροφορία μιας επικείμενης δολοφονίας του, προερχόμενης από τους κύκλους αυτούς. Συμπτωματικό άραγε; Πιστεύω πως όχι.
Τέλος πάντων, όπως είπες και εσύ, χρειάζονται τόμοι για να αναφερθεί κάποιος σε όλες τις παραμέτρους.
Σε ευχαριστώ και πάλι για την πολύ χρήσιμη επικοινωνία μας!
Αγαπητέ μου, η ευγενική σου αρχική απάντηση άνοιξε διάλογο σε χρόνο ανύποπτο.
ΔιαγραφήΤο κεντρικό νόημα είναι ότι υπάρχει αναμφισβήτητη προσπάθεια από τότε ως σήμερα να χρεωθεί το μαχαίρι και το πιστόλι στους Μαυρομιχάληδες. Χωρίς να το αποκλείω, το θεωρώ πολύ απίθανο, επειδή είναι καταφανέστατη μια τεράστια μεθόδευση στο θέμα «Καποδίστριας», που τον εμφανίζει ικανότατο και ανίκανο το 1828, κακό και καλό το 1821, υπαρκτό και ανύπαρκτο στο διάστημα 1822-27 (πόσο γνωστό είναι ότι πέρασαν την γενική ιδέα του 1ου δανείου και παραμέτρους του 2ου δανείου μπροστά από την έγκριση του παρακολουθούμενου στενά στην Ελβετία Καποδίστρια;). Φυσικά, ο «τύραννος» και «αντισυνταγματικός» Καποδίστριας εξαφανίζεται το 1813 που φτιάχνει Σύνταγμα για την Ελβετία, το 1807 όταν συγκεντρώνει τους κλεφταρματωλούς στην Λευκάδα και δρομολογεί την Επανάσταση υπό τον Κατσαντώνη που δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ, το 1802-3 που φτιάχνει και αλλάζει τα Συντάγματα του κράτους των Ιονίων νήσων, το 1799 που προσφέρει δωρεάν τις υπηρεσίες του ως γιατρός σε όσους αδυνατούν να πληρώσουν.
Το μένος και η μεθόδευση εναντίον του θυμίζει έντονα την περίπτωση του Χριστού και το κεντρικό στοιχείο είναι ότι το 1814 ξεκινά μέσω Βιέννης την οργάνωση της Επανάστασης που θα ξεσπάσει ανώμαλα το 1821. Τότε ακριβώς κατονομάζεται στην Πύλη από τους πρέσβεις Βρετανίας και Αυστρίας ως ο υπεύθυνος για την έκρηξη στην Μολδοβλαχία, ενώ η ελληνική ιστορία, παραδοσιακή και νεοτερική (σε διαφορετικές δοσολογίες) κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να ξεχωρίσει την «ελληνική» επανάσταση από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και μασάει τα λόγια της για το Λάιμπαχ και την εμφάνιση του Δημήτριου Υψηλάντη στην Πελοπόννησο.
Μήπως λοιπόν το κλειδί στην εξήγηση του «Κυβερνήτη» είναι η αποκρυπτογράφηση της πολλάκις διατυπωθείσας άποψης, αλλά ουδέποτε επαρκώς στηριχθείσας ότι το 1821 οφείλεται σ’ εκείνον, στον Ιωάννη Αντωνίου Καποδίστρια, γνωστό και ως «κόντε», «Βιττόρι», «Κερκυραίο», «δεσποτικό», «καταχραστή της λαϊκής βούλησης»… «σταύρωσον αυτόν»;
Αν λοιπόν το παιχνίδι παίζεται κατ’ αρχήν στα σκοτεινά, τότε ναι, όσο η Γαλλική Επανάσταση έγινε από την βάση, τόσο έγινε και η Ελληνική από διάφορους Αναγνωστόπουλους, Τσακάλωφ, Ξάνθους. Οπότε, αν δούμε την περίπτωση των δανείων όπως δεν έχει ποτέ ειπωθεί στην ιστορία, αν προσέξουμε τι κοινό είχαν οι διωχθέντες, συκοφαντηθέντες, απαχθέντες, δολοφονηθέντες, τότε θα καταλάβουμε ότι η δολοφονία ότι του 1831 που δρομολογήθηκε μετά την αποτυχία του συστήματος να φέρει το Λεοπόλδο του Σαξ Κόμπουργκ Γκότα ! το 1830 (λάθος το έγραψα πριν) και πήρε δρόμο χωρίς επιστροφή με την Ιουλιανή Επανάσταση στην Γαλλία και τον Πάλμερστον στο τιμόνι της Βρετανίας, είχε ως αιτία το εξής καταπληκτικό:
ότι ο Καποδίστριας, παριστάνοντας τον ανήξερο στο εσωτερικό και ανεχόμενος σε ακίνδυνες θέσεις όλο το αντίπαλο προσωπικό (Τρικούπη, Κωλέττη, Μαυροκορδάτο…) που έκοψε λάσπη μετά το Άργος (1829), απείλησε, μέσα από τα απίστευτα ερείπια του 1828, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕΙ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ και παίζοντας επιτυχώς στην διπλωματία χωρίς χρήματα και ισχύ, παρά τον δυσμενή συσχετισμό 2 προς 1 (Αγγλογαλλία-Ρωσία) ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΕ ΤΡΟΧΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ από τον δανεισμό των τραπεζιτών που ήλεγχαν και τις τεκτονικές στοές. Συνεπώς, πρέπει να δούμε ως κορυφαίο επίτευγμα της Επανάστασης την εκλογή του Καποδίστρια το 1827 στο αξίωμα της ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ προκειμένου να επουλωθούν τα τραύματα της χαοτικής κατάστασης που επέφερε η δημοκρατία (εντός και εκτός εισαγωγικών) των τεκτόνων. Αυτή την στροφή κατάφερε με επιδέξιους πολιτικούς χειρισμούς ο από θαύμα διασωθείς Κολοκοτρώνης σε συνεργασία με τον Καραϊσκάκη. Ο πρώτος γνώριζε από πολύ νωρίς το σχέδιο, και η συνεργασία του με τον Καποδίστρια από κοντά έγινε το 1819 στην Κέρκυρα υπό το βλέμμα του Βούδα (σκωτσέζικης μασονίας υπό τον Thomas Maitland). Έτσι θα πρέπει να ερμηνευτεί όχι μόνον η δική του στάση σε όλη την Επανάσταση, αλλά η στάση όλων εκείνων που διώχθηκαν. Άλλωστε, έτσι επιβεβαιώνεται η ιστορία και μέχρι τις μέρες μας (ποιος διώκεται σήμερα, αν όχι ο χριστιανισμός;), έτσι ήταν και η ιστορία αφότου ιδρύθηκε το χριστιανικό κράτος στην Κωνσταντινούπολη.
Το ότι η υπόθεση «Καποδιστρίας» είναι το κυρίως κόκκινο πανί για μια πλευρά της ιστορίας φαίνεται από την απύθμενη μπουρδολογία-ψεματολογία που συστηματικά εξαπολύθηκε την κρίσιμη περίοδο του Όθωνα (βλ. Friedrich Thiersch και Georg Ludwig von Maurer) όσο και από τους υπόλοιπους της Χαϊδελβέργης λίγο αργότερα (Karl Mendelssohn Bartholdy και George Finlay) που κι αυτοί όλοι κολλάνε με τον Φαλμεράυερ, τον Μοντεσκιέ, τον Βολτέρ και τ’ άλλα παιδιά που «ανακάλυψαν» πάλι το «σκοταδιστικό» Βυζάντιο (τι όρος Θεέ μου!). Εκεί κολλάει και ο Σπ. Τρικούπης του 1860). Τι κοινό είχαν όλοι αυτοί και μαζί οι Μαυροκορδάτος, Νέγρης, Κωλέττης, Πολυζωίδης, Πραϊδης, Τρικούπης, Πολυχρονιάδης, Φαρμακίδης, Κόχραν, Μέισον, Μπάυρον, Γκάμπα, Κάνινγκ, Ναπολέων, Ροβεσπιέρος και πολλοί άγνωστοι δούκες, βαρώνοι και βασιλείς στις αυλές του Παρισιού, του Λονδίνου και της Βιέννης; Το παμε ήδη. Αν φύγουμε λοιπόν από την πλάνη της Φιλικής Εταιρείας, την πλάνη της μάχης «πολιτικών-στρατιωτικών», «λαϊκών-ολιγαρχικών», «ρουμελιωτών-μωραητών», την πλάνη των «τριών κομμάτων» που ήταν μόνο δυο, αν δούμε με καθαρό μάτι τι έκανε η αντιβασιλεία και πώς ο Κολοκοτρώνης προσπάθησε και πάλι να την σταματήσει, τότε η δολοφονία του Καποδίστρια και γενικά ο επτασφράγιστος φάκελός του στα αρχεία του Φόρειν Όφις δεν χρειάζεται καν να ανοιχθεί. Σίγουρα ο Αλέξανδρος Στούρζα θα έχει καταχωνιάσει σε ασφαλές μέρος όσα έκρυβε ο μπαρμπα-Γιάννης για λόγους που αν γνωρίσουμε, τότε μόνον θα κατανοήσουμε. Κι ας αφήσουμε τον κάθε καλοπροαίρετο Βασίλη Κρεμμυδά να διαπιστώνει «Γαλλία» αλλά όχι «Αγγλία», όταν ο ίδιος ο Μπάυρον έχει πει κατά λέξη ποιος κυβερνάει αυτόν τον κόσμο (τον φάγανε κι αυτόν επειδή δεν συνεμορφώθη και παρολίγο να τα αναποδογυρίσει όλα). Η αυθόρμητη ομολογία «τον σκοτώσαμε..» συνδέεται με την πορεία του Γιώργη Μαυρομιχάλη προς την Γαλλική πρεσβεία, γι αυτό και είναι περισσότερο ύποπτη. Ο ίδιος φώναξε «Ενότητα!» λίγο πριν πυροβοληθεί από το απόσπασμα. Ό,τι ακριβώς έκανε και ο Καραϊσκάκης, μη αποκαλύπτοντας ποιοι τον πυροβόλησαν για να μην επιφέρει διχασμό στο στράτευμα. Τυχαίο; Η εμπλοκή της Γαλλίας δεν χρειάζεται έρευνα αφού το 1831 ο χαζο-Μαυρομιχάλης ύψωσε την γαλλική σημαία, αφού ο ίδιος είχε επαφή με τον Ναπολέοντα ήδη το 1800. Πότε όμως θα καταλάβουμε ότι όπως η Ελλάδα δεν κυβερνάται από Έλληνες, έτσι και η Γαλλία δεν κυβερνάται από Γάλλους, η Αγγλία από Άγγλους, η Αμερική από Αμερικανούς. Τουλάχιστον, βλέποντας την Σαμαρο-Βενιζελο-Τσιπρομαχία σήμερα στη Βουλή μπορούμε να φανταστούμε τι γινότανε το 1827 στην Τροιζήνα. Με την διαφορά ότι σήμερα στερούμεθα ενός Κολοκοτρώνη και ενός Καποδίστρια, οι οποίοι όμως θα εμφανιστούν σίγουρα, αν πάψουμε να θεωρούμε τα ζητήματα «ταξικά», «ιδεολογικά» ή «προσωπικά», απορρίψουμε την αλαζονεία της θέωσης του ανθρώπου εκτός Θεού και απευθυνθούμε με ταπείνωση στον Δημιουργό μας. Πάντως η εμμονή στους «φονιάδες» Μαυρομιχαλαίους στηρίζει το δόγμα «οι Έλληνες δεν μπορούν να αυτοκυβερνηθούν, σπαράσσονται σε φατρίες», πράγμα που στρώνει τον δρόμο για τον Όθωνα, που κι αυτός δεν τους βγήκε όπως τον ήθελαν, οπότε τον πέταξαν για να φέρουν τους Γκλύξμπουργκ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν νομίζω ότι ήταν κάτι σημαντικό ή θεαματικό η εγκύκλιος του Καποδίστρια, που ως μυστικός δράστης κι αυτός (επίσημος κι ανεπίσημος) μια ζωή, ήξερε πολύ καλά τι γινότανε μέσα στις πάσης φύσεως μυστικές εταιρείες. Ίσως να ήθελε να δώσει ένα μήνυμα στο εσωτερικό και να αφήσει μια παρακαταθήκη, αφού το μόνο που δεν προσπαθούσε στο τέλος να αποφύγει ήταν το τέλος του.
Ευχαριστώ για την κουβέντα και την διάθεση του χώρου.
Αγαπητέ φίλε και εγώ σε ευχαριστώ για μια ακόμη φορά, τόσο για τον κόπο σου να γράψεις αυτά τα μακροσκελή όσο και ενδιαφέροντα σχόλια, αλλά και για τη διάθεση να μοιραστείς τις γνώσεις και τις σκέψεις σου.
ΔιαγραφήΣε ότι αφορά τα δύο τελευταία σου σχόλια, θεωρώ πως περιέχουν όλη την ουσία της σκοτεινής και ταραχώδους εκείνης ιστορικής περιόδου, μέσα από την οποία γεννήθηκε, όπως γεννήθηκε, το στρεβλό και εξαρτώμενο από τους δυτικούς, νεοελληνικό προτεκτοράτο. Η ιστορία, λοιπόν, αυτή, μέσα από διάφορες φάσεις που διατρέχουν τον 19ο και τον 20ο αιώνα, φτάνει μέχρι τις ημέρες μας. Οπότε πολύ σωστά έκανες και το σχετικό παραλληλισμό με τις σημερινές πολιτικές καταστάσεις.
Ούτε σήμερα, διατείνονται κάποιοι, μπορούν οι Έλληνες να αυτοκυβερνηθούν (λες και τους δόθηκε ποτέ η ευκαιρία) και άρα για τον κίνδυνο να μη "σφαχτούν" μεταξύ τους, θα επιλεγούν για μια ακόμη φορά πολιτικές λύσεις που θα διαιωνίσουν τον έλεγχο και την κηδεμονία του κατ΄ευφημισμό Ελληνικού κράτους. Και τότε, όπως και τώρα, πρόκειται για τα ίδια κέντρα και τις ίδιες δυνάμεις, που έχουν ως σκοπό να χτυπηθεί το ελληνικό έθνος και η Ορθοδοξία. Πράγμα που έγινε και από την εποχή του Όθωνα με την διάδοση του προτεσταντισμού και το κυνήγι των μοναστηριών από τους Βαυαρούς, όπως μαρτυρεί και ο Μακρυγιάννης.
Με βρίσκεις λοιπόν απόλυτα σύμφωνο στα τελευταία σου συμπεράσματα για τη δολοφονία του Καποδίστρια, αλλά και για τη δίωξη του χριστιανισμού. Φυσικά, όλοι γνωρίζουμε ποιοι βρίσκονται πίσω από αυτές τις επιδιώξεις, μιας και οι τεκτονικές στοές, όπως έγραψες βρίσκονται υπό τον έλεγχο τους. Το χρήμα κυβερνάει τον κόσμο και το χρήμα βρίσκεται στα χέρια των τραπεζιτών, που επίσης παραμένουν οι ίδιοι. Είναι κρίμα, που ο Καραϊσκάκης δεν αποκάλυψε τον ένοχο της δολοφονίας του για χάρη της ενότητας. Τουλάχιστον θα είχε ρίξει άπλετο φως σε μια συνωμοσία διαρκείας και θα καθιστούσε τους Έλληνες γνώστες της πραγματικής κατάστασης. Ίσως επειδή πίστευε πως θα επιζούσε, όπως είπε στον Αινιάν και πως θα τον ξεσκέπαζε αργότερα. Δυστυχώς όμως πέθανε και πήρε το μυστικό μαζί του.
Σε χαιρετώ, λοιπόν. Ο χώρος είναι πάντα στη διάθεση σου στην περίπτωση που κάποια ανάρτηση, σου δημιουργήσει την επιθυμία της επικοινωνίας