O Κυνικός στην υποδοχή του Βυτιοφόρου

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Το απόγευμα που επέστρεφα στο σπίτι, στρίβοντας απ΄την γωνία στο στενό, βρέθηκα προ μεγάλης εκπλήξεως. Όλη η γειτονιά ήταν στο πόδι και είχε βγει στο δρόμο, σε μια ασυνήθιστη χαρωπή συγκέντρωση, που φανέρωνε πως κάτι ιδιαίτερο συμβαίνει. Εύθυμοι άντρες, γυναίκες, γέροι και παιδιά, γελώντας και τραγουδώντας, κοίταζαν προς τη στροφή του δρόμου και έμοιαζαν σαν να περίμεναν κάτι.

Απόρησα και ρώτησα ένα γείτονα για να μάθω την αιτία αυτής της γιορτής. Αν παντρευόταν κάποια και αν περίμεναν τον γαμπρό. Μου απάντησε πως όχι, δεν επρόκειτο για γάμο, κάτι πιο σημαντικό συνέβαινε! Σαν τι; Τον ξαναρώτησα. Και αυτός, με μια λάμψη χαράς στο πρόσωπο, μου είπε επιτέλους την αιτία αυτής της μεγάλης αναστάτωσης στην γειτονιά.

Οι Χατζηκωσταίοι, οι ένοικοι του ισογείου της νέας πολυκατοικίας, είχαν παραγγείλει πετρέλαιο!! Το βυτιοφόρο από στιγμή σε στιγμή θα ερχόταν και όλοι είχαν συγκεντρωθεί για να το δουν! Και πράγματι εκείνη τη στιγμή, το βαρύ όχημα έστριβε ήδη από την γωνία με τον φωτισμένο φάρο της καμπίνας του, να εξακοντίζει τριγύρω τις πορτοκαλί του ακτίνες. Το τι έγινε, τότε, δεν περιγράφεται! Φωνές και χειροκροτήματα, σφυρίγματα και Ζήτω! Σκούφοι, κασκόλ και γάντια πετάγονταν ψηλά! Ένα πανδαιμόνιο!

Ο Χατζηκώστας πασιχαρής δεχόταν τα συχαρίκια, ενώ η Χατζηκώσταινα μοίραζε δεξιά και αριστερά κάτι χαρτάκια! Με το δελτίο της παραγγελίας στο χέρι και περικυκλωμένος από αλαλάζοντες γείτονες, προπορευόταν μιας άτυπης επιτροπής, που σχηματίστηκε αυθόρμητα, για την υποδοχή του βυτιοφόρου. Από τα μπαλκόνια έραναν με άνθη και ροδοπέταλα το φορτωμένο όχημα, που ίσα-ίσα μπορούσε να κινηθεί ανάμεσα στο εκστασιασμένο πλήθος, που ήθελε να αγγίξει, έστω τη λαμαρίνα του. Ο οδηγός είχε βγάλει και αυτός το τζόκεϊ καπελάκι του και χαιρετούσε τον κόσμο από το ανοικτό παράθυρο! Η παραγγελία του Χατζηκώστα ήταν η πρώτη που διεκπεραίωνε εδώ και ένα μήνα. Πρωτόγνωρες στιγμές! Συγκλονιστικές! Τα δευτερόλεπτα έμοιαζαν με ώρες!

Όταν κάποτε συνδέθηκε η μάνικα και το πετρέλαιο ξεκίνησε επιτέλους να ρέει προς τη δεξαμενή του Χατζηκώστα, ε, τότε πια, όλη η γειτονιά άρχισε να παραληρεί κοιτάζοντας τα λίτρα στο μετρητή! Η έκσταση του πλήθους αύξανε σε αναλογία με τη ροή των λίτρων. Ο δείκτης σταμάτησε τελικά στα 1050 λίτρα. Μια επιτροπή από γείτονες, που στήθηκε πρόχειρα στην είσοδο της πολυκατοικίας, κατόπιν προτροπής του χουβαρντά Χατζηκώστα, μάζευε τα χαρτάκια και άρχισε να σημειώνει τα ονόματα όλων εκείνων, που τις επόμενες ημέρες θα έκαναν εκ περιτροπής δωρεάν επισκέψεις στο σπίτι του, για να ζεσταθούν!  Συγκινήθηκα και εγώ, γελώντας μέχρι δακρύων!!

Έπειτα, σκούπισα τα υγρά μάτια μου και μπήκα στο παγωμένο σπίτι των άλλοτε ζεστών αναμνήσεων μου.…

Σχέδιο: Μελάνι σε χαρτί, του Γ.Γ.Γ