 |
Ο Μακιαβέλι
με ενδυμασία αξιωματούχου
της Φλωρεντινής Δημοκρατίας
|
«Η φύση του ανθρώπου είναι τέτοια που
περισσότερο δένεται μ' εκείνους στους οποίους έκανε κάποια ευεργεσία, παρά μ'
εκείνους που του έκαναν κάτι καλό»
Σαν σήμερα
το 1469 γεννήθηκε ο Niccolo Machiavelli, ιταλός ιστορικός, ποιητής και
πολιτικός συγγραφέας, φιλόσοφος. Στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του φαίνεται πως
έπαιξε λίαν σημαντικό ρόλο η επίδραση δύο βασικά προσώπων: του περίφημου
μοναχού Σαβοναρόλα και του Λαυρέντιου των Μεδίκων, του αποκαλούμενου και «μεγαλοπρεπή».
Χρημάτισε
πρώτος γραμματέας της «Σινιορία» δηλαδή της καγκελαρίας του «Συμβουλίου των
Δέκα» της Φλωρεντιανής Δημοκρατίας, μεταξύ των ετών 1498 και 1512. Παράλληλα,
μετά το 1502 έγινε και ο «εξ απορρήτων» σύμβουλος του ισόβιου Άρχοντα Σοντερίνι, θέση
που, κατά κάποιον τρόπο, ισοδυναμούσε με εκείνη του υπουργού των Εξωτερικών.
Τότε δε, μεταξύ των άλλων, πρότεινε και πέτυχε και την οργάνωση εθνικού
στρατού, (πράγμα πρωτοφανές για την εποχή εκείνη), ο οποίος ονομάστηκε Militia,
δηλαδή εθνοφυλακή.
Την ίδια
αυτή εποχή έγραψε και το έργο του «Η τέχνη του πολέμου». Σε μια αποστολή του προς τον Καίσαρα Βοργία
είχε την ευκαιρία να μελετήσει κάθε πλευρά του χαρακτήρα του, με αποτέλεσμα να
καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Βοργίας ήταν ο τύπος του ιδανικού ηγεμόνα. Γι`
αυτό δε και κατόπιν το χρησιμοποίησε ως πρότυπο του κατά τη συγγραφή του
διαβόητου έργου του «Ο ηγεμόνας» (1513), που τον έκανε διάσημο σ` ολόκληρο τον
κόσμο. Το βιβλίο αυτό χαρακτηρίστηκε σαν το ανεπανάληπτο υπόδειγμα μιας
καιροσκοπικής και κυνικής πολιτικής, βασισμένης στα αξίωμα: «Ο σκοπός αγιάζει
τα μέσα». Και, για το λόγο ακριβώς αυτόν, η τέτοιου είδους πολιτική, του
καθαρού υπολογισμού και της πλήρους αδιαφορίας για τους ηθικούς κανόνες,
επονομάσθηκε έκτοτε και «μακιαβελισμός».
Ιδεολογικός
πυρήνας του έργου του είναι το δόγμα ότι; Η ρεαλιστική αντιμετώπιση των
προβλημάτων της ζωής και η με κάθε τρόπο επιτυχία σε αυτή, θα πρέπει να
αποτελούν την πρώτιστη επιδίωξη κάθε δραστήριου ανθρώπου. Κατά λογική
ακολουθία, υποστηρίζεται σε κάθε εμφανιζόμενη κατάσταση, αντλώντας απ` αυτή τα
πιο μεγάλα δυνατά οφέλη για τον εαυτό του.
Εκτός από τις πολικού περιεχομένου συγγραφές του, ο Νικόλα Μακιαβέλι
έγραψε και ορισμένα έργα φιλολογικά, όπως είναι:
 |
Άγαλμα του
Μακιαβέλι, έξω από την Πινακοθήκη Ουφίτσι
|
1) η «Εισαγωγή
στα δέκα βιβλία του Τίτου Λίβιου»,
2) η αριστουργηματική του κωμωδία «Μανδραγόρας»,
σε 5 πράξεις, που θεωρείται σαν μια λίαν καυστική σάτιρα της εποχής του και των
ηθών της τότε κοινωνίας.
3) «Η ιστορία της Φλωρεντίας», που για να τη συντάξει χρειάστηκε
πέντε ολόκληρα χρόνια και που την έγραψε με εντολή του μετέπειτα Πάπα της Ρώμης
Κλήμη Ζ` κ.α.
Τα «Άπαντά» του πρωτοεκδόθηκαν
το έτος 1559. τον «Ηγεμόνα» του Μακιαβέλι τον μετέφρασε στη γλώσσα μας ο Νίκος
Καζαντζάκης. Η επίδραση του Ιταλού αυτού
πολιτικού και συγγραφέα πάνω στην καθόλου πολιτική ήταν (και εξακολουθεί ως
σήμερα ακόμη να είναι) ιδιαίτερα μεγάλη.
Πηγή:
http://darklynoonartoflife.blogspot.gr/2014/05/blog-post.html
"πολιτικός" ;;;
ΑπάντησηΔιαγραφή