41 χρόνια μετά....
του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου
Αναρωτηθήκατε ποτέ,
γιατί το σύστημα θεωρεί πως είναι χρήσιμο και ωφέλιμο, το να μαθαίνουν οι
Έλληνες και κυρίως τα ελληνόπουλα, τα πάντα για την ζωή του καθένα παπαρίδη
της σόου μπιζ, αλλά να μη γνωρίζει τίποτα για ένα σύγχρονο ήρωα, όπως ήταν ο Μανώλης
Μπικάκης; Και ήρωας σημαίνει πριν από όλα, αρετή, ανδρεία, εγκαρτέρηση,
αποφασιστικότητα, παράδειγμα. Πράγματα, που οι προσκυνημένοι και μαλθακοί στην
ψυχή απεχθάνονται, διότι αποκαλύπτουν ως μέτρα σύγκρισης, την ανεπάρκεια και το
ευτελές των δικών τους υπάρξεων.
Έτσι γίνεται πάντα στην
Ελλάδα! Οι σοβαροί και οι ανιδιοτελείς, οι αληθινά χρήσιμοι στην πατρίδα και οι
πραγματικά γενναίοι, σπρώχνονται στο βυθό μιας σκόπιμης αγνωσίας και
σκεπάζονται με ένα πέπλο αποσιώπησης. Δεν χρειάζονται τέτοια παραδείγματα! Αντίθετα,
οι φελλοί και οι ακαθαρσίες επιπλέουν μακάρια μέσα στη μπανιέρα της κοινωνίας
μας και στην επιφάνεια της καθημερινότητας μας. Δημιουργούν το απαραίτητο «λάιφ
στάιλ» του κενού μας.
Ελάχιστοι, φαντάζομαι,
γνωρίζετε την ιστορία του Μανώλη Μπικάκη. Ποιος να σας πει άλλωστε για εκείνον;
Αυτόν, που έπειτα από 41 χρόνια ένοχης σιωπής, τίμησε προχθές το επίσημο
Ελληνικό κράτος, δια της κατάθεσης στεφάνου στο μνήμα του από τον νέο ΥΠΕΘΑ Π. Καμένο,
μιας νέας επιτέλους ελληνικής κυβέρνησης. Τιμώντας στο πρόσωπο του και όλους
τους ήρωες του 1974. Ήταν ένα μήνυμα πατριωτισμού και αντίστασης, ανάλογο με
αυτό της Καισαριανής, που έκανε και ο νέος πρωθυπουργός Α. Τσίπρας. Μηνύματα προς διαφορετικούς αποδέκτες.
Με είχαν ρωτήσει κάποτε κάποιοι
φίλοι. Μα, υπάρχουν σήμερα τόσο γενναίες ψυχές, όπως του Κολοκοτρώνη και άλλων,
που να το λέει η καρδιά τους; Ο Μπικάκης τους απαντά, ναι! Υπάρχουν!
Ποιος ήταν ο Μπικάκης;
Ένας Κρητικός
Καταδρομέας, παιδί του λαού, από το χωριό Ασή Γωνιά των Χανίων. Το 1974, σε ηλικία
20 ετών, υπηρετώντας την θητεία του στην Α΄Μοίρα Καταδρομών της ΕΛΔΥΚ, βρέθηκε
να υπερασπίζεται με τη μονάδα του, τον «ανώνυμο λόφο» στα προάστια της
Λευκωσίας. Χωρισμένοι ανά δύο οι Καταδρομείς, έπιασαν διαφορετικές θέσεις. Ο
Μπικάκης ήταν μαζί με το συμπατριώτη του τον Μπιχανάκη. Σε κάποια στιγμή της μάχης
και μέσα στον ορυμαγδό, οι δύο συμπολεμιστές αποκόπηκαν μεταξύ τους και ο Μπικάκης
βρέθηκε μόνος, περικυκλωμένος από τους Τούρκους. Ο Μπιχανάκης ενώθηκε πάλι με
τη μονάδα του, αγνοώντας την τύχη του συμπολεμιστή του. Οι Έλληνες τον
θεωρούσαν πλέον νεκρό.
Ο Μπικάκης, έχοντας
συνειδητοποιήσει τη δύσκολη θέση του, αντί να λουφάξει μπας και την γλιτώσει
και χωρίς να χάσει την ψυχραιμία του, αποφάσισε να τους χτυπήσει και να πάρει
μαζί του στο θάνατο όσους περισσότερους εχθρούς μπορούσε. Έτσι, έχοντας μαζί
του μόνο ένα βαρύ αντιαρματικό όπλο και 8 βλήματα ΠΑΟ, κρύφτηκε για τέσσερις
ημέρες, χωρίς νερό και φαγητό ανάμεσα στις θέσεις του εχθρού. Άρχισε τότε με εύστοχες
και μελετημένες βολές να χτυπάει τους Τούρκους από τα μέσα. Αυτοί έψαχναν να
τον βρουν. Ποιος ήταν αυτός που τους χτυπούσε και τους προκαλούσε τόσες απώλειες
από θέσεις δικές τους, όπου δεν υπήρχαν ελληνικές δυνάμεις; Ο Μπικάκης, κάθε
φορά που εκτόξευε κάποιο βλήμα, άλλαζε γρήγορα θέση και τρύπωνε όπου μπορούσε
για να μην τον βρουν.
Σε αυτές, λοιπόν, τις
τέσσερις ημέρες, ο Μπικάκης με κάθε ένα από τα οκτώ βλήματα σκόρπισε τον θάνατο
στους Τούρκους εισβολείς. Κανένα δεν πήγε χαμένο. Με τα πρώτα έξι βλήματα
κατέστρεψε 6 τεθωρακισμένα Μ-48-Α2 και σκότωσε τα πληρώματα τους. Με τα δύο
τελευταία βλήματα, εξουδετέρωσε ένα ολόκληρο Τάγμα του τουρκικού Πεζικού, που
είχε καταφύγει στις διώροφες αίθουσες της Σχολής Γρηγορίου για να ανασυνταχθεί.
Ο Μπικάκης, που είχε δει την κίνηση του Τάγματος να μπαίνει στη Σχολή, σημάδεψε
μέσα από τα ανοιχτά παράθυρα και εκτόξευσε τα βλήματα εναντίον τους μέσα στις
αίθουσες!! Κανείς δεν γνωρίζει, πόσοι Τούρκοι σκοτώθηκαν στο σωρό εκείνη την
ημέρα! Οι Έλληνες παρατηρούσαν την αναταραχή των Τούρκων, χωρίς όμως να γνωρίζουν
την αιτία. Μετά έμαθαν, καθώς ο Μπικάκης κατάφερε σιγά-σιγά, να ενωθεί πάλι με
τη μονάδα του.
Αυτός ήταν ο Μπικάκης,
που τελικά επέζησε. Προτάθηκε μάλιστα από τον Διοικητή του για άμεση απονομή
του Χρυσού Αριστείου Ανδρείας, αλλά η πρόταση έμεινε στα συρτάρια!
Ε, βέβαια!! Εμείς ποτέ «δεν
κάναμε πόλεμο» με την Τουρκία στην Κύπρο! Άρα, δεν υπάρχουν και ήρωες, ούτε
νεκροί, ούτε αγνοούμενοι. Έτσι, δεν είναι ξεφτίλες; Έτσι παραπετάξατε και τους
τελευταίους μας ήρωες στην Κύπρο. Όπως οι πολιτικοί πρόγονοι σας οι οχιές,
παραπέταξαν τον Κολοκοτρώνη, τον Νικηταρά και τόσους άλλους.
 |
Ο Μ. Μπικάκης και ο πατέρας του
|
Όμως, ο Μπικάκης, είναι
μεγάλος και για ένα ακόμα πράγμα. Δεν επιδίωξε ποτέ να εξαργυρώσει την
ανδραγαθία του. Δε κτύπησε τις πόρτες τους, δεν ζήτησε τίποτα! Όταν απολύθηκε,
εργάστηκε σαν οικοδόμος, νυμφεύτηκε και έκανε οικογένεια. Όμως, η τραγική
ειρωνεία της ζωής, δεν ήθελε τον Μπικάκη να σκοτωθεί σαν ομηρικός ήρωας στη
μάχη, αλλά να χαθεί πρόωρα στα σαράντα του χρόνια σε ένα τροχαίο το 1994, στη «σκοτώστρα»
Κορίνθου – Πατρών! Έτσι η πατρίδα, όχι μόνο δεν τον τίμησε εν ζωή, αλλά οι
μανδαρίνοι της του στέρησαν έμμεσα με την αδιαφορία τους και τη ζωή, όπως και
σε τόσους άλλους, σε ένα δρόμο καρμανιόλα, που ποτέ δεν έφτιαξαν. Έως σήμερα ακόμα.
==========================
ΥΓ: Σε μια συζήτηση για
τον Μπικάκη, πριν από καιρό, κάποιος ανόητος παπαγάλος, από αυτούς που ακούν
μια ανοησία και την αναμεταδίδουν, αμφισβητούσε την ύπαρξη του!
Το ίδιο που έκαναν και
για τον Εύζωνα Κουκίδη!
Πάντα η ίδια τακτική,
για ότι δεν τους αρέσει.
Αλλά, δεν υπάρχει πιο βέβηλο
πράγμα, από το να κλέβεις-
το ελάχιστο ψυχίο δόξας
και αναγνώρισης που οφείλεται σε έναν νεκρό ήρωα!
---------------------------------
Κανένας Δάσκαλος ή
ιστορικός δεν μίλησε ποτέ στους μαθητές του γι αυτόν…
Κανένας ποιητής δεν
αφιέρωσε λίγη από την έμπνευση του με κάποιες αράδες λέξεις…έστω για ένα
τραγούδι.
Σε ολάκερη την Ελλάδα, μήτε
στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Κρήτη, δεν υπήρξε ποτέ κάποιος δρόμος που να
χωρέσει το όνομά του…
Αυτοί οι αφανείς ήρωες είναι,
που αγαπώ.
Η τίμηση του, τον καθιστά
άξιο παράδειγμα μίμησης για τους νεότερους...
Αιωνία η μνήμη του!
Διαβάστε Περισσότερα στο:
Μπράβο σέ αύτό τό παληκάρι πού δίδαξε μέ τήν ζωή του πολλά καί είναι ενα παράδειγμα προς μίμηση διότι αν υπήρχαν πολλοι Μπικάκηδες οί Τούρκοι θά παθεναν πανωλεθρία .
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΔιαγραφήUnknown21 Ιουλίου 2018
Ο Μπικάκης έπραξε το καθήκον του στο ακέραιο και παραπάνω από όσο θα του ζητούσε κανείς. Παλικάρι με τα όλα του σε αντίθεση με τους ψοφοδεείς Έλληνες πολιτικούς...