ΠΡΟΣΩΠΑ

ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΤΥΜΒΟΥ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΓΕΡ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΑΡΘΡΑ-ΔΟΚΙΜΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΧΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ. ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 12ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ-ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 13ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ-ΜΕΛΕΤΗ- Γ. Γ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΛΟΓΟΤΡΟΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ-ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΜΥΘΟΙ & ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ Ο ΚΥΝΙΚΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟ 1821 ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΙ ΠΟΙΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΗΡΩΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΤΟΥ 1821 ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΕΧΝΕΣ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗς ΑΦΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΤΕΧΝΗ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΦΩΤΟΘΗΚΗ ΧΑΡΑΚΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ-ΤΕΧΝΙΚΕΣ

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2015

Ο Ιταλός ζωγράφος Cennino d'Andrea Cennini, (1360 - πριν από το 1427)

Ο συγγραφέας του «Βιβλίου της Τέχνης»

Ήταν Ιταλός ζωγράφος που επηρεάστηκε από τον Giotto. Υπήρξε μαθητής του Agnolo Gaddi στη Φλωρεντία. Ο Agnolo Gaddi εκπαιδεύτηκε από τον πατέρα του, που ονομάζεται Taddeo Gaddi, ο οποίος μαθήτευσε στον Giotto.


Παναγία με Βρέφος ανάμεσα σε Αγγέλους και Αγίους, 82x58

Ο Τσενίνι γεννήθηκε στην Colle di Val d'Elsa της Τοσκάνης. Μετά την εκπαίδευση του ως καλλιτέχνης με τον Agnolo Gaddi στη Φλωρεντία, εργάστηκε στο δικαστήριο Carrara στην Πάδοβα για μερικά χρόνια πριν από την επιστροφή του προφανώς στην Colle di Val d'Elsa.

Ο Άγιος Πάπας


Ο Άγιος Επίσκοπος 

Τον θυμούνται κυρίως για το γεγονός ότι έχει συγγράψει το «Il Libro dell 'arte», «Το Βιβλίο της Τέχνης». Πιστεύεται ότι έχει γραφτεί περίπου στο γύρισμα του 15ου αιώνα. Το βιβλίο είναι ένα «εγχειρίδιο γνώσης» για την ύστερη μεσαιωνική και πρώιμη Αναγέννηση τέχνη. Περιέχει πληροφορίες σχετικά με τις χρωστικές ουσίες, τα πινέλα, την ζωγραφική, την ζωγραφική του πίνακα, την τέχνη της τοιχογραφίας, την ζωγραφική σε υφάσματα και χύτευση, μεταξύ άλλων τεχνικές και κόλπα. Ο Cennini αναφέρει επίσης και την ελαιογραφία, κάτι το οποίο ήταν σημαντικό για την κατάρριψη του μύθου που διαδόθηκε από τον Giorgio Vasari και τον Karel Van Mander, ότι η ελαιογραφία εφευρέθηκε από τον Γιαν Βαν Άικ (αν και ο Θεόφιλος (Roger του Helmerhausen) δίνει σαφείς οδηγίες για την ζωγραφική με βάση το λάδι στην πραγματεία του, που γράφτηκε το 1125).


Η Γέννηση της Παρθένου. 1390-1400, Siena, Pinacoteca


Η Γέννηση της Παρθένου, (Λεπτ.)



Η Γέννηση της Παρθένου, (Λεπτ.)

Οι ημερομηνίες της ζωής του Τσενίνι είναι πολύ υποθετικές. Συχνά θεωρείται λανθασμένα ότι ήταν ζωντανός το 1437, διότι στην ημερομηνία αυτή εμφανίστηκαν τα πρώτα από τα τέσσερα σωζόμενα αντίγραφα του χειρογράφου του. Ωστόσο, ένα διοικητικό έγγραφο από την Colle di Val d'Elsa με ημερομηνία 1427 αναφέρεται μάλλον στο γιο του. Αν είναι όντως έτσι, τότε το έγγραφο καθιστά σαφές ότι ο Τσενίνι ήταν ήδη νεκρός σε αυτή την χρονολογία. Οι Τσενίνι περιγράφει μια σειρά από τεχνικές που ήταν ήδη σε χρήση το 13ο αιώνα, αλλά και εκείνες που είχαν χαρακτήρα καινοτόμο στα τέλη του δέκατου τέταρτου αιώνα. Ωστόσο, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο στην πραγματεία του από τις συναρπαστικές εξελίξεις στην ελαιογραφία που πραγματοποιήθηκαν στις αρχές του 15ου αιώνα, γεγονός που υποδηλώνει ότι το βιβλίο του γράφτηκε λίγο καιρό μετά την αλλαγή του αιώνα.



Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, (λεπτ.)



Κεφάλι Επισκόπου



Παναγία με Βρέφος


Ο Άγιος Επίσκοπος, (Λεπτ.)

Το συμπέρασμα με βάση το οποίο ο Τσενίνι προόριζε το βιβλίο του στο να παρέχει ένα πρακτικό εγχειρίδιο για τους μαθητευόμενους ζωγράφους αμφισβητείται. Μερικοί μελετητές πιστεύουν αντίθετα, ότι η πραγματεία του ήταν μια παρουσίαση βιβλίου ή μόνο ένα βιβλίο. Μαζί με τις τεχνικές μεθόδους, ο Τσενίνι προσέφερε συμβουλές σχετικά με το είδος του τρόπου ζωής τον οποίο ένας νέος ζωγράφος θα έπρεπε να ακολουθήσει. «Η ζωή σας θα πρέπει να τακτοποιηθεί ακριβώς σαν να σπουδάζατε θεολογία, ή φιλοσοφία, ή άλλες θεωρητικές επιστήμες, δηλαδή, τρώγοντας και πίνοντας μέτρια, τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα, επιλέγοντας εύπεπτα και υγιεινά πιάτα, και ελαφριά κρασιά. Προφυλάσσοντας και σώζοντας το χέρι σας, προστατεύοντας το από αντικείμενα. όπως βαριές πέτρες, λοστούς, και πολλά άλλα πράγματα που είναι κακά για το χέρι σας, μη δίνοντάς τους έτσι την ευκαιρία να το κουράζουν. Υπάρχει και ένα άλλο αίτιο στο οποίο, αν επιδοθείτε, μπορεί να κάνει το χέρι σας έτσι ασταθές, ώστε να τρέμει και να πτερυγίζει πολύ περισσότερο από ό, τι τα φύλλα στον αέρα, και αυτό είναι η υπερβολική επίδοση στη συντροφιά με γυναίκες».



«Το βιβλίο της τέχνης, ή  Πραγματεία περί της ζωγραφικής» του Τσενίνι: ήρθε στο φως για πρώτη φορά και με σημειώσεις από τον ιππότη G.Tambroni. O Τσενίνο Τσενίνι, στο έργο του αυτό είναι ο πρώτος που χρησιμοποιεί τον όρο μανιέρα. προκειμένου να μιλήσει για το στυλ ενός καλλιτέχνη, μιας ολόκληρης εποχής, ή μιας περιοχής. Το βιβλίο έχει γνωρίσει πάμπολλες εκδόσεις σε πολλές γλώσσες.


Αποσπάσματα από το «Το βιβλίο της τέχνης» του Τσενίνο Τσενίνι, που κυκλοφόρησε περί το 1390

«Θα μου πεις, ένας φτωχός" [πελάτης] " δεν έχει να πληρώσει.  Θα σου πω, αν δουλέψεις καλά, αν αφιερώσεις χρόνο στο έργο σου, αν βάλεις καλά χρώματα, θα αποκτήσεις τέτοια φήμη, ώστε κάποιος πλούσιος θα έρθει να σε βοηθήσει και θα πληρώσει και για τον φτωχό.
Και το όνομά σου σαν καλού τεχνίτη θα είναι τέτοιο,  που θα παίρνεις δυο δουκάτα εκεί που άλλος θα έπαιρνε ένα για κάθε μορφή. Όπως λέει και η παροιμία, όσο παλιά και να είναι, «λίγο κέρδος στη χοντροδουλειά».
Και να μην σε πληρώσουν ακόμα, ο Θεός και η Παναγία θα στο ξεπληρώσουν με χαρά της ψυχής και υγεία του σώματος.
Στην αρχή σου χρειάζεται ένας χρόνος για να μάθεις το στοιχειώδες σχέδιο πάνω σε χαρτί η περγαμηνή.
Παραμένοντας με τον Δάσκαλό σου στο εργαστήριο, για να μπεις σε όλους τους κλάδους που ανήκουν στην τέχνη μας, αρχίζοντας με το τρίψιμο των χρωμάτων, το βράσιμο της κόλλας, το ζύμωμα του γύψου, την προετοιμασία του πίνακα, το τρίψιμο, το λείασμα, το χρύσωμα, θες έξη χρόνια.
Επειτα… Για να μάθεις το χρώμα, να διακοσμείς με βερνίκια χρυσώματος, να κάνεις χρυσοκονδυλιές και να συνηθίσεις και στην τοιχογραφία, θες ακόμα έξη χρόνια, ΣΧΕΔΙΑΖΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ, μην εγκαταλείποντας το σχέδιο ούτε μέρα γιορτής ούτε καθημερινή.
Έτσι, η έφεση, από την μεγάλη εξάσκηση, θα γίνει καλή εκτέλεση. Αλλιώς, αν πάρεις οποιονδήποτε άλλο δρόμο, μην ελπίζεις στην τελειότητα…




Απόσπασμα 8
Για τον Τζιότο

«Εγώ, ο Cennino, γιος του Andrea Cennini, γεννημένος στο Colle di Valdelsa, εκπαιδεύτηκα στα μυστικά της τέχνης επί δώδεκα χρόνια από το γιο του Taddeo, τον Agnolo της Φλωρεντίας, το δάσκαλό μου. Ο ίδιος αυτός έμαθε την τέχνη του από τον Taddeo τον πατέρα του. Ο Taddeo βαπτίστηκε από τον Giotto, τον οποίο κράτησε ως μαθητή του επί είκοσι τέσσερα χρόνια. Ο Giotto άλλαξε την τέχνη της ζωγραφικής. Από την ελληνική μορφή την οδήγησε στη σύγχρονη λατινική μορφή. Κατείχε την τέχνη την περισσότερο ολοκληρωμένη όσο δεν είχε κανείς μετέπειτα με το κύρος του. Για την ωφέλεια όλων εκείνων που θέλουν να φτάσουν σ’ αυτή την τέχνη, θα καταγράψω ό,τι μου διδάχθηκε από τον Agnolo, το δάσκαλό μου και ό,τι δοκίμασα με το χέρι μου και εξακρίβωσα επικαλούμενος πριν απ’ όλα το μεγάλο παντοδύναμο Θεό, στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος».

Τσενίνο Τσενίνι, Το βιβλίο της τέχνης ή Πραγματεία περί της Ζωγραφικής, μετάφραση από τα Γαλλικά Π. Τέτσης, εκδ. Artigraf, Αθήνα, σ. 4.



Στην Ελλάδα, «Το βιβλίο της τέχνης» έχει μεταφραστεί από τον Π. Τέτση. Ο ίδιος μετέφρασε και προλόγισε το βιβλίο του ιταλού ζωγράφου του 14ου αιώνα, Τσενίνο Τσενίνι, «Πραγματεία περί Ζωγραφικής», σημαντικό για τις τεχνικές της σχολής του Τζιότο.



7 σχόλια:

  1. Και να μην σε πληρώσουν ακόμα, ο Θεός και η Παναγία θα στο ξεπληρώσουν με χαρά της ψυχής και υγεία του σώματος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα φίλε Γιώργο!
      Ο Τσενίνι και οι παλαιοί καλλιτέχνες είχαν άλλη ιδεολογική αντίληψη για τη σημασία της τέχνης και για τον ρόλο των καλλιτεχνών. Η σύγχρονη άποψη της τέχνης για την τέχνη, τους ήταν άγνωστη.....

      Διαγραφή
  2. ..ΠΟΥΘΕΝΑ μά πουθενά χαρά,κάλλος, ευμορφία....παρά μόνο κακομούτσουνα γκαντζούφ, σκυθρωπά πρόσωπα..όπως καί η θρησκεία τής αγάπης. Αυτά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ ανώνυμε.
      Δεν θα γίνω απολογητής του Τσενίνι, αλλά περί ορέξεως που λένε, κολοκυθόπιτα.
      Η χαρά, το κάλλος και η ευμορφία που αναζητάς, δεν είναι πλέον στα ζητούμενα ούτε της σύγχρονης τέχνης. Η αλήθεια είναι σπουδαιότερη από την ομορφιά και την ψεύτικη εξιδανίκευση της, θα σου έλεγαν διάφοροι μεγάλοι καλλιτέχνες, όπως ο Καραβάτζιο και ο Κουρμπέ και γι αυτό η Αναγέννηση ξεπεράστηκε.
      Όσο για τη θρησκεία της αγάπης που λες, από πότε η αγάπη ως έννοια έγινε αντικείμενο αισθητικής απόλαυσης, όπως αυτή που αναζητάς;; Μη συγχέεις την αγάπη με τον έρωτα. Πίσω από την ύλη και τη σάρκα υπάρχει και το πνεύμα....Ειδικά η χριστιανική τέχνη αναζητά το δεύτερο κι όχι το πρώτο....
      Καλή συνέχεια!

      Διαγραφή
  3. ........από πότε η αγάπη ως έννοια έγινε αντικείμενο αισθητικής απόλαυσης, όπως αυτή που αναζητάς;; Από τότε πού ο σαούλ πήρε σβάρνα νά κηρύξη τήν αγάπη του. Όταν ο Παύλος αποστέλλει επιστολές προς Εφεσίους, Φιλιππησίους, Θεσσαλονικείς ή Κορινθίους κ.λ.π., δεν τις αποστέλλει στους Έλληνες των πόλεων αυτών, αλλά στους Εβραίους που ζουν στις Ελληνικές πόλεις και που υπήρξαν οι πρώτοι προσήλυτοι στο Χριστιανισμό, όχι από δική τους αυθόρμητη προσχώρηση αλλά μετά από εντολή που πήραν από τους ραβίνους τους, να υποδυθούν τους πιστούς της νέας θρησκείας. Όπου δηλαδή γίνεται δηλαδή αναφορά για Εφεσίους, εννοείται ότι είναι οι Εβραίοι της Εφέσου κι όχι οι Έλληνες, όταν γίνεται αναφορά στους Κορινθίους, εννοείται ότι πρόκειται για τους Εβραίους της Κορίνθου. Οι Έλληνες δεν είχαν καμμιά σχέση με όλα αυτά. Ο Νόμος δεν διδάσκεται στους Έλληνες το γένος. Οι Απόστολοι, γράφει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος («Εις τας Πράξεις, Ομιλία ΚΕ΄» «δεν κήρυτταν το θείο λόγο σε κανένα παρά μόνο στους Ιουδαίους» («μηδενί λαλούντες το λόγο ει μη μόνον Ιουδαίοις» «Πράξεις» ια΄19-20) και συνεχίζει: «Δεν το έκαναν αυτό φοβούμενοι τους ανθρώπους, αλλά το έκαναν τηρώντας το Νόμο». Υπήρχαν όμως και κάποιοι Κύπριοι και Κηρυναίοι οι οποίοι «ελάλουν προς τους Ελληνιστάς, ευαγγελιζόμενοι τον Κύριον Ιησούν» («Πράξεις» ια΄20) και διευκρινίζει ο Χρυσόστομος «Ίσως επειδή δεν γνώριζαν τα Εβραϊκά τους ονόμαζαν Έλληνες». Στη συνέχεια ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος επανέρχεται στο θέμα («Εις τας Πράξεις, Ομιλία Λ΄»): «Συνέβη δε και στο Ικόνιο το ίδιο να μπούν στη συναγωγή των Ιουδαίων και να μιλήσουν έτσι ώστε να πιστέψει μεγάλο πλήθος από τους Ιουδαίους κι από τους Έλληνες». Ως γνωστόν δεν συναντά κανείς Έλληνες στη συναγωγή. Είναι καταφανές πως πρόκειται για Εβραίους που έχασαν τη γλώσσα τους και μιλούσαν Ελληνικά. ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ..ΚΑΛΟ ΚΑΝΕΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. «Αγαπάτε αλλήλους» («κατά Ιωάννη» ιγ΄34, ιε΄17). Διαβάστε όλο το απόσπασμα και θα διαπιστώσετε, ότι τόσον αυτό, όσο και κάποια άλλα παρόμοια αποσπάσματα υποτιθέμενης αγάπης δεν αφορούν όλους τους ανθρώπους. Όταν λέει «αγαπάτε αλλήλους», αναφέρεται μόνον μεταξύ των μαθητών του: «Εντολή νέα σας δίδω, να αγαπάτε αλλήλους, καθώς εγώ σας αγάπησα, έτσι να αγαπάτε κι εσείς ο ένας τον άλλον. Από αυτό θα ξέρουν όλοι ότι είσθε μαθητές μου, εάν δηλαδή έχετε αγάπη μεταξύ σας» («κατά Ιωάννη» ιγ΄34-35). Για όλους τους άλλους, φωτιά και τσεκούρι: «Όσο για τους εχθρούς μου, αυτούς πού δεν με θέλησαν για βασιλιά τους, φέρτε τους εδώ και κατασφάξτε τους μπροστά μου» («κατά Λουκά» ιθ΄27). Νομίζω ότι δεν υπάρχει σαφέστερη δήλωση των προθέσεων του Εβραίου δυνάστη προς όλους τους αντιφρονούντες. Είμαστε εξαπατημένοι. Οι μεγαλοστομίες περί της «διδασκαλίας της αγάπης» καταρρέουν από το απόσπασμα αυτό και μόνο.Υπάρχουν πλείστα πραγματικά κηρύγματα αγάπης στην αρχαία ελληνική γραμματεία, όπως π.χ.: «Προτιμώ, κάνοντας το καλό ν’ αποτυγχάνω, παρά με το κακό να έχω τη νίκη». («Φιλοκτήτης» Σοφοκλέους στ. 94-95). Πρέπει εμείς οι Έλληνες να συνειδητοποιήσουμε πως το «ειρήνη υμίν» του Ιησού («κατά Ιωάννη» κ΄20) δεν μας αφορά. Δεν απευθύνεται σ’ εμάς, αλλά στον στενό Εβραϊκό κύκλο του και είχε σκοπό να τους επιστήσει την προσοχή στο γεγονός ότι όφειλαν να είναι μονιασμένοι.....Αυτά ..καί καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι να πω τώρα εγώ σε όλο αυτό το κατεβατό;; Παραπάνω ήμουν σαφής σε ό,τι αφορά τη σχέση κάλλους-ομορφιάς-τέχνης, που ήταν και η αρχική σου τοποθέτηση. Καταλήξαμε τώρα να θεολογούμε με αποσπάσματα από τα γνωστά παγανιστικά σάιτ.
      Άντε να σου ευχηθώ να γίνεις και μέλος της Ομάδας "Έψιλον" που θα εκδιώξει όλους τους μαϊμού Έλληνες (σαν κι εμένα κατά τη γνώμη τους), για να κατοικούν στην Ελλάδα οι "γνήσιοι" Έλληνες σαν του λόγου τους!
      Δεν πάμε καλά!
      Δεν πάμε καθόλου καλά!
      Άντε καλή συνέχεια και σε εσένα....

      Διαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...