Ο Χριστός, γεννήθηκε φέτος σε ένα χαράκωμα στη Συρία...

Ευλογημένα Χριστούγεννα σε όλους τους φίλους αναγνώστες!

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Αυτά τα Χριστούγεννα, θα γυρίσω την πλάτη μου στις άνευ ουσίας, τυπικές, και εκκοσμικευμένες πλέον χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις των βαριεστημένων ανθρώπων της Δύσης. Θα αδιαφορήσω για τις υλόφρονες φιέστες τους, λίγο πριν τις καταργήσουν και αυτές μαζί με τα Χριστούγεννα, στις χώρες των απαγορεύσεων της αντιχριστιανικής νέας τάξης.

Ο Χριστός θα ξαναγεννηθεί απόψε, αλλά όχι στα μέγαρα και στα παλάτια, ή στα αστικά σαλόνια των μάταιων επιδείξεων. Του δηθενισμού και των ανεόρταστων ρεβεγιόν, των καταφύγιων του κενού και της πλήξης των σύγχρονων απεγνωσμένων και παραπαιόντων ανθρώπων. Θα γεννηθεί μακριά από τους ψεύτικους Santa Claus και από την καταναλωτική φρενίτιδα του εορταστικού εμπορίου και των πολυεθνικών.

Ο φτωχούλης Χριστός, θα γεννηθεί φέτος στη Συρία. Σε ένα χαράκωμα, κοντά σε εκείνους που χύνουν το αίμα τους στο όνομα Του. Θα προτιμήσει τους κρότους των κανονιών και τους αναστεναγμούς των ταλαιπωρημένων, από τα βεγγαλικά της απιστίας και τα κοσμικά τσουγκρίσματα των ποτηριών. Θα είναι δίπλα σε εκείνους που ελπίζουν σε αυτόν και που τον σκέφτονται αυτή την άγια νύχτα, ακόμα και αν δεν τους βρει το πρωί. Έτσι κι αλλιώς και Εκείνος, ήδη από βρέφος ακόμα, ήταν κυνηγημένος από την ανθρώπινη κακία και συνεχίζει να καταδιώκεται. Ο πονεμένος, δε μπορεί παρά να συμπονά τον εξουθενωμένο.

Αφού, όπως είπε, όπου βρίσκονται περισσότεροι από δύο που προσεύχονται στο όνομα Του, θα είναι και Αυτός μαζί τους, τότε δε μπορεί να μην είναι δίπλα τους. Εκεί, στη ματωμένη γη των θλίψεων. Διότι πρέπει και η ελπίδα να ανατείλει, μέσα από την πιο σκοτεινή απελπισία. Μέσα στην πληγωμένη καρδιά τους.

Και ο Χριστός που είναι Φως, δε μπορεί παρά να διαλύσει τα σκοτάδια. Για αυτό γεννήθηκε, άλλωστε. Θα είναι κοντά σε εκείνους που τον έχουν ανάγκη. Που έχουν αποδείξει την αγάπη τους με τίμημα την ίδια τη ζωή τους, για να παραμείνουν οι φίλοι Του και οι μικροί αδελφοί Του. Αυτούς, που οι χριστιανοί αδελφοί τους στη Δύση, αλλά και στην Ελλάδα, τους έχουν εγκαταλείψει, δείχνοντας μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τη διάσωση της καρέτα-καρέτα και για το γάμο των ομοφυλοφίλων, παρά για εκείνους. Αυτούς τους «χριστιανούς» της Δύσης, που εξοπλίζουν το χέρι των φονιάδων τους και των εχθρών του Χριστού.

Εκεί, λοιπόν, θα γεννηθεί απόψε ο Χριστός. Μέσα στον πόνο και στην απαντοχή του ελέους Του. Εκεί που τον χρειάζονται και όχι εκεί που τον διώχνουν. Για εκείνους, που η γέννηση Του δεν είναι μια επετειακή και επιδερμική επανάληψη μέσα στον χρόνο, αλλά ένα χαρμόσυνο αποκαλυπτικό γεγονός. Θα ζεστάνει τις καρδιές με την χαρμολύπη της γέννησης Του, μέσα στην κοιλάδα του θανάτου, που κατέληξε να έχει γίνει πια η ζωή στη Συρία και σε ολόκληρη τη γη.

Λένε, πως μια ευχή, όταν δίνεται ολόψυχα σε κάποιον που την έχει πολύ ανάγκη, έχει μεγαλύτερη δύναμη και εισακούεται.

Εκεί, στη Συρία, λοιπόν, θα είναι απόψε και η δική μου σκέψη, μαζί με τους ορθόδοξους χριστιανούς που δοκιμάζονται. Εκεί, στη Συρία, θα απευθύνω φέτος τις ευχές μου για καλά Χριστούγεννα, για απελευθέρωση και για την νίκη των δίκαιων όπλων τους.

Αφού πολλοί δεν νοιάζονται, τουλάχιστον να ενδιαφερθώ εγώ, μέρα που είναι.

Εύχομαι από καρδιάς, Ευλογημένα Χριστούγεννα σε όλους τους φίλους αναγνώστες!