του Σενέρ
Λεβέντ
Ο ένας όταν επιτίθεται φωνάζει «ο Αλλάχ είναι μεγάλος, Αλλάχ
Αλλάχ». Με τις ίδιες κραυγές επιτίθεται και ο άλλος. Είναι δύσκολο να τους
ξεχωρίσεις. Δεν είναι καβγάς Αριστεράς-Δεξιάς αυτός. Παλιά ήταν έτσι. Τώρα ο
ένας ισλαμιστής είναι εναντίον του άλλου ισλαμιστή. Δεν υπάρχει κανείς άλλος
στην αρένα.
Χτυπιούνται
μεταξύ τους τα δίδυμα αδέλφια. Ο Αλλάχ τους είναι ένας. Ο προφήτης τους είναι
ένας. Ο ένας όταν επιτίθεται φωνάζει «ο Αλλάχ είναι μεγάλος, Αλλάχ Αλλάχ». Με
τις ίδιες κραυγές επιτίθεται και ο άλλος. Είναι πολύ δύσκολο να τους ξεχωρίσει
κανείς επειδή μοιάζουν εντελώς μεταξύ τους. Είναι και οι δύο γενειοφόροι.
Φορούν και οι δύο σκούφο. Φορούν και οι δύο τσόκαρα. Κρατούν και οι δύο το
Κοράνι στο χέρι. Οι εντολές και των δύο είναι οι ίδιες.
Και εσύ
βασιλιά της κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Πώς θα τους ξεχωρίσεις εσύ; Ποιον θα
συλλάβεις και πώς; Όπου και αν κοιτάξεις, όποιαν πόρτα και αν χτυπήσεις, θα
βγουν μπροστά σου εκείνοι παντού. Στον στρατό. Στην αστυνομία. Στα δικαστήρια.
Στις οργανώσεις. Στους συλλόγους. Στα πάρκα και στα πορνεία. Πώς θα τους
ξεχωρίσεις; Παλιά ήταν εύκολο. Κάποιος διάβαζε Μαρξ και Λένιν. Αμέσως τον
άρπαζες. Ήταν λενινιστής, μαοϊστής, τροτσκιστής. Ήταν πολύ εύκολο εκείνο το
κυνήγι μαγισσών. Ένα ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ, ένας δίσκος του Θεοδωράκη, ήταν
αρκετά. Σε ένα πράσινο πάρκο. Και ένα μουστάκι που κρεμόταν. Ακόμα και όσοι
φορούσαν κόκκινο πουκάμισο δεν γλύτωναν απ’ τα χέρια σου. Την έβαφαν όσοι
έλεγαν «η επανάσταση είναι ο μόνος δρόμος», αλλά και όσοι έλεγαν «όλοι οι λαοί
είναι αδέλφια». Η Αστυνομία τους βιντεοσκοπούσε, τους φακέλωνε έναν-έναν και
μπαγλάρωνε αμέσως όσους γιόρταζαν την 1η Μαΐου.
Πέρασαν
εκείνες οι μέρες, φίλε. Τώρα το έργο σου είναι πολύ δύσκολο. Αυτοί δεν
γιορτάζουν την Πρωτομαγιά για να τους αρπάξεις αμέσως από τον γιακά. Δεν
διαβάζουν Λένιν και Δημητρώφ. Δεν υπάρχει ούτε ένας ανάμεσά τους που να ξέρει
τη Ρόζα Λούξεμπουργκ. Αν τους δείξεις φωτογραφίες από τα νιάτα του Στάλιν, θα
τον περάσουν για έμπορο στο Μαχμούτπασα. Φορούν όλοι σαρίκια. Φορούν όλοι
σαλβάρια. Όλοι τους τηρούν τη νηστεία. Όλοι τους κάνουν ναμάζι πέντε φορές την
ημέρα. Όλοι τους γυρίζουν με κομπολόγια. Όλοι πιστεύουν στην κόλαση και στον
παράδεισο. Πώς θα τους ξεχωρίσεις σε οπαδούς του Ταγίπ και σε οπαδούς του
Φετχουλάχ; Πώς θα καταλάβεις ποιος είναι ο πραξικοπηματίας;
Έκανε την
διάγνωση ο δρ Κεμάλ Τσελεμπί, πρύτανης σε πανεπιστήμιο στη Μαγνησία. «Αυτό το
πραξικόπημα έγινε εναντίον του Αλλάχ», λέει. Γίνεται αντιληπτό και από αυτό ότι
ο αγαπητός πρύτανης έφαγε την επιστήμη με το κουταλάκι, αλλά ενήργησε πολύ
βιαστικά. Τι σημαίνει έγινε εναντίον του Αλλάχ; Μήπως ο Αλλάχ ήταν μέσα στη
βουλή που βομβαρδίστηκε; Μήπως οι πραξικοπηματίες κατέλαβαν τη Γέφυρα του
Βοσπόρου για να ρίξουν τον Αλλάχ στη θάλασσα; Πού είναι ο Αλλάχ σου; Μήπως
κάθεται στο παράνομο μέγαρο στην Κωνσταντινούπολη; Μην τον αδικείς, κύριε
πρύτανη. Ιδού, είναι και εκείνος αδελφός της θρησκείας όπως είσαι και εσύ.
Ψέλνει και εκείνος ρυθμικά, ψέλνεις και εσύ. Δέρνει και εκείνος τα κορίτσια που
φορούν μίνι φούστες, τα δέρνεις και εσύ. Μαχαιρώνει και εκείνος όσους πίνουν
κατά το Ραμαζάνι, τους μαχαιρώνεις και εσύ. Άμα δικό του ξίφος είναι οι
μιναρέδες, μήπως δεν είναι και δικό σου; Άμα οι θόλοι είναι το κράνος του και
τα τζαμιά το στρατόπεδό του, μήπως δεν είναι και δικά σου; Δεν διαφέρετε μεταξύ
σας. Είστε και οι δύο μυαλά του σεριάτ, του ισλαμικού νόμου!
Μην
προσπαθείτε άδικα τώρα. Άσκοπη είναι αυτή η προσπάθεια. Δεν μπορείς να
ξεχωρίσεις τα δίδυμα αδέλφια το ένα από το άλλο. Ήταν κολλητά από παλιά. Τα
χώρισαν με ένα χτύπημα δολαρίων. Εκείνα τα κουτιά παπουτσιών, εκείνα τα
λεφτουδάκια. Σκόρπισαν τον ένα στη μια μεριά και τον άλλον στην άλλη. Ο ίδιος
είναι ο στρατός, τόσο του χότζα που μένει στην Πενσιλβανία, όσο και των
μουλάδων στην Άγκυρα. Ο στρατός του ιμάμη. Μην ψάχνετε άλλον σε αυτή την αρένα
για να θάψετε στο Νεκροταφείο των Προδοτών της Πατρίδας που φτιάξατε. Υπάρχει
για όλους σας χώρος…
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου