Η Φτώχεια μέσα από μεγάλα έργα τέχνης

Παγκόσμια ημέρα κατά της φτώχειας. Η ανθρώπινη δυστυχία όπως καταγράφηκε από ευαισθητοποιημένους καλλιτέχνες.

Η φτώχεια διαχρονικά ως θεματογραφία άγγιξε τους περισσότερους καλλιτέχνες σε κάθε μορφή τέχνης. Αν και η φτώχεια είναι ρομαντική μονάχα στην τέχνη, οφείλουμε να παραδεχτούμε πώς κάποιες δεκαετίες νωρίτερα -ιδιαίτερά στη ζωγραφική- όλες αυτές οι εικόνες ήταν μια απελπισμένη και συγχρόνως καθαρή φωνή προς στην κοινωνία. Μια φωνή που στέλνουν «της γης οι κολασμένοι» στις μέρες μας με τον ίδιο δυνατό τρόπο.

Παραθέτουμε μερικά εμβληματικά έργα για την φτώχεια από την ιστορία της τέχνης. Παράλληλα δημοσιεύουμε το μνημειώδες διήγημα για τη φτώχεια «πατέρα στο σπίτι» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη 

 

Vincent van Gogh, «Οι πατατοφάγοι», 1885

Ο διάσημος καλλιτέχνης έζησε κάτω από άθλιες συνθήκες μεγάλες περιόδους της ζωής του. Ήταν αυτή η ανέχεια που ενέπνευσε πολλά από τα έργα του με κορυφαίο του πατατοφάγους. Ο Βαν Γκογκ (1853 -1890) έζησε ανάμεσα στους ανθρώπους της χειρωνακτικής εργασίας που δούλευαν για ένα πιάτο πατάτες, όπως τα ταλαίπωρα μέλη αυτής της οικογένειας Ολλανδών εργατών της γης..  

 

Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Πατέρα στο σπίτι

— Μπάρμπα, βάλε μου λίγο λαδάκι μες στο γυαλί, είπε η μάνα μου, γιατί δεν έχουμε πατέρα στο σπίτι.

— Χωρίς πεντάρα;

— Ναι.

— Και τι έγινε ο πατέρας σου;

— Να, πάει να βρη άλλη γυναίκα.

Ήτο πενταετές παιδίον, ζωηρόν, με λάμπρους μεγάλους οφθαλμούς, ρακένδυτον. Και με παιδικήν χάριν, με σπαρακτικόν εν τη αθωότητι μειδίαμα, επρόφερεν εκάστοτε την φράσιν ταύτην, της οποίας όλον το βάθος δεν ήτο ικανόν να κατανοήση, τόσον ώστε οι άνθρωποι οι μη έχοντες να κάμουν τίποτε, καθώς εγώ, πολλάκις το εκάλουν, και απέτεινον αυτώ την άνω ερώτησιν του μικρού παντοπώλου της γειτονιάς, μόνον και μόνον δια ν’ ακούσωσιν από το στόμα του την απόκρισιν.

— Να, πάει να βρει άλλη γυναίκα.

Δεν ήτο η πρώτη φορά οπού το έβλεπα. Κατ’ εκείνην την ημέραν συνέβη να είμαι πλούσιος, διότι είχα κατορθώσει μετά πέντε εκλιπαρήσεις, και μετά τέσσαρας αποπομπάς, να λάβω δεκαπέντε δραχμάς, απέναντι ογδοήκοντα οφειλομένων μοι δι’ αμοιβήν φιλολογικής εργασίας πέντε εβδομάδων. Κατά τας τοιαύτας δε ημέρας, ισαρίθμους με τας σελήνας του ενιαυτού, μοι συμβαίνει, χωρίς να φροντίσω να πληρώσω μέρος των χρεών μου, να εξοδεύω μονοημερίς τα δυο τρίτα του ούτω πως εκβιασθέντος ποσού, φυλάττων φρονίμως το τρίτον δια τας επομένας τρεις εβδομάδας.

 Thomas Benjamin Kennington , «Ορφανά»

Με πίνακες όπως τα «Ορφανά» ο Κένινγκτον (1856–1916), απευθυνόμενος στο συναίσθημα του θεατή προσπάθησε να απεικονίσει τη σκληρή πραγματικότητα της ζωής για τους φτωχούς στη Βρετανία. Κριτικοί τέχνης υποστηρίζουν ότι επηρεάστηκε από τον Ισπανό ζωγράφο Murillo που κι αυτός παρουσίαζε παιδιά του δρόμου.

Για τη συνέχεια εδώ:

https://www.art22.gr/%ce%b7-%cf%86%cf%84%cf%8e%cf%87%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%ce%bc%ce%ad%cf%83%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%ce%bb%ce%b1-%ce%ad%cf%81%ce%b3%ce%b1-%cf%84%ce%ad%cf%87%ce%bd%ce%b7%cf%82/