Ο.....Κυνικός (Νο 2)

μικρά...αλλά ζουμερά

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

·         Για να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα της λαθρεπιβίβασης, αύξησαν την τιμή των εισιτηρίων κατά 25%! Για να πατάξουν, είπαν, το λαθρεμπόριο των καυσίμων, ανέβασαν πριν τον χειμώνα την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης, εκβιάζοντας την ανάγκη των πτωχών! Για να πληρωθούν τα "κερατιάτικα", μιας και οι μεγάλοι φοροφυγάδες δεν πληρώνουν, δεκατίζουν το νομοταγή κοσμάκη! Συμπέρασμα: Στην Ελλάδα ο παραβάτης ανταμείβεται, ενώ ο έντιμος τιμωρείται!

·         Πώς θα γεννηθεί το νέο, αν εμείς παραμένουμε γαντζωμένοι στο παλιό; Και πώς θα γίνουμε άξιοι σωτηρίας, αν εμείς δεν κάνουμε κάτι για να σωθούμε; Αυτό δεν ισχύει μόνο για την πολιτική παρακμή, αλλά ισχύει και για τον έρωτα, για την προσωπική ωρίμανση και για το προχώρημα της ίδιας της ζωής!

·         Οι περισσότερες καταχρήσεις των δικαιωμάτων, μεγάλες ή μικρές, αφορούν την αξιοπρέπεια εκείνου, που υφίσταται την προσβολή. Όμως, υπάρχουν άνθρωποι που δεν αντιδρούν, διότι απλά δεν έχουν αξιοπρέπεια, ή φοβούνται. Υπάρχουν και άλλοι που σηκώνουν τον κόσμο με τις διαμαρτυρίες τους, ακόμη και αν τους τσιμπήσει μια μύγα. Εμείς, λοιπόν, που μας έχει «πατήσει» ολόκληρος ελέφαντας, τι θα έπρεπε να κάναμε, αν είχαμε αξιοπρέπεια;

·         «Ο ψεύτης και ο κλέφτης, τον πρώτο χρόνο χαίρεται», λέει η λαϊκή παροιμία, που δυστυχώς αυτή τη φορά διαψεύδεται! Διότι μόνο στην Ελλάδα, οι ψεύτες και οι κλέφτες χαίρονται για πολλά χρόνια, και άμα λάχει, διδάσκουν και στο Χάρβαντ!

·         Μέσα από την τέχνη έμαθα, πως όλα είναι ζήτημα αναλογιών και σχέσεων. Αυτό ισχύει για την αλήθεια, όπως και για το ψέμα.
Στην αλήθεια, όλες οι σχέσεις ανάμεσα στα μέρη των λόγων και των πράξεων, είναι λογικές και άρτιες και όλες οι αναλογίες συμφωνούν μεταξύ τους, παράγοντας νόημα και αποτέλεσμα. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει με το ψέμα. Δυσαρμονία των μερών και ασυμφωνία σχέσεων-αποτελέσματος, έλλειψη νοήματος και σύγχυση, δυσαναλογία των αναλογιών και παραλογισμός. Δείτε για παράδειγμα, το τεράστιο, δυσανάλογο χρέος προς τις δυνατότητες μας, αλλά και μια υπόσχεση «σωτηρίας» με πολλές παλινωδίες. Αν κοιτάξουμε γύρω μας, λοιπόν, θα δούμε, πως η μόνη αληθινή αναλογία που υπάρχει, είναι αυτή ενός λαού, που είναι αντάξιος αυτών που ψηφίζει.

·         Ποιος λογικός άνθρωπος θα συμφωνούσε με τον βουλευτή της ΧΑ, Παπά; Ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης που αγωνίζεται ολόψυχα με τα εθνικά μας χρώματα, είναι αναμφισβήτητα πιο Έλληνας από πολλούς «Έλληνες» και σίγουρα από έναν Τατσόπουλο ή από μια Ρεπούση, που αποκάλεσε την αναπαράσταση για την ηρωϊκή Έξοδο του Μεσολογγίου «εθνικιστικό κιτς»! Και αυτό, μέσα από το πρίσμα ενός υγιούς πατριωτισμού, που δεν κρίνει τους ανθρώπους από το δέρμα τους, αλλά από τις πράξεις και τους λόγους τους.

·         Σταματήστε επιτέλους να ξεβρακώνεστε δημοσίως και να καμώνεστε τους άντρες που θέλουν να σώσουν την Ελλάδα! Δεν αντέχουμε τις συγκινήσεις που μπορούν να κρύβουν τα παντελόνια σας! Αφού, είναι πλέον σίγουρο, πως τίποτα δεν «κρέμεται» εκεί μέσα, δεν είναι απίθανο να φανούν και τίποτα ζαρτιέρες, καμιά καλτσοδέτα ή κάνα στριγκάκι με τον Μπομπ τον Σφουγγαράκι!

·         Στη ζωή του ο καθένας προχωρά μπροστά και γίνεται νομίζω καλύτερος έπειτα από μια προσωπική περιπέτεια που δοκιμάζει τις αντοχές του, ή μέσα από μια δοκιμασία που ζυγίζει την πείρα και τη γνώση της με τον πόνο και το δάκρυ. Έτσι, συμβαίνει και τώρα με την κρίση σε ότι αφορά τον λαό και το έθνος. Είμαι από τους λίγους εκείνους, που βλέπουν όχι μόνο τα αρνητικά, αλλά και τα θετικά της κρίσης στο ηλεκτροσόκ που υπέστη η αποχαυνωμένη και νωθρή κοινωνία μας. Μετά από το μεθύσι, ένας κουβάς με παγωμένο νερό, ήταν οδυνηρός μεν, αλλά μάλλον αναγκαίος!

·         Είμαι κομμουνιστής και «εθνικιστής»! Είμαι δεξιός και αριστερός, αλλά όταν ερωτεύομαι γίνομαι και λίγο «ανάρχας»! Είμαι οικολόγος, αλλά υπήρξα κάποτε κυνηγός καλλίγραμων «μπεκατσών» (sic)! Είμαι προοδευτικός σε πολλά και ταυτόχρονα συντηρητικός σε άλλα! Είμαι το σημείο σύγκρουσης των αντιφάσεων και περικλείνω μέσα μου ολόκληρο το σύμπαν. Ζω στο Χάος και στη Δημιουργία. Είμαι Έλληνας! Όσοι θέλουν να με διαχωρίζουν, στο ένα ή στο άλλο, ας το κάνουν, χωρίς τη συγκατάθεση μου. Πως γίνεται, όμως, να με χωρέσει ολόκληρο, μια οποιαδήποτε μίζερη πολιτική παράταξη και να με εκφράσει μια περιχαρακωμένη ιδεολογία μέσα στα κομματικά δεσμά της; Πάνω από όλα, γιατί θα πρέπει να δίνω λογαριασμό, για αυτό που είμαι και για αυτό που αισθάνομαι; Δεν απολογούμαι, λοιπόν, που γεννήθηκα Έλληνας. Τέρμα οι ντροπές! Ήρθε η ώρα της περηφάνειας και του σκληρού αγώνα για την επιβίωση. Όχι απλά ενός κράτους, αλλά της πατρίδας και της ιδέας του έθνους. Το χρωστάμε στους προηγούμενους, αν όχι και στους επόμενους!

·         «Χτύπησε» πάλι η κα Ρεπούση! Έπειτα από το «συνωστισμό» της Σμύρνης, σειρά πήρε τώρα το Μεσολόγγι! Είναι, λέει, «εθνικιστικό κίτς» η αναπαράσταση της ηρωικής Εξόδου, που συγκλόνισε την ελεύθερη ανθρωπότητα. Το ίδιο και η αναπαράσταση της πυρπόλησης της τουρκικής φρεγάτας στις Σπέτσες, η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και οποιαδήποτε άλλη αναπαράσταση συμπεριλαμβανομένης, φαντάζομαι, και της Θείας Ευχαριστίας, αφού και αυτή είναι μια αναπαράσταση εις ανάμνηση του Μυστικού Δείπνου! Πάει, λοιπόν, και ο Ζάλογγος, πάει και το κρυφό σχολειό, πάνε όλα! Τα σάρωσαν οι λογχοφόρες πένες των αναθεωρητών της ιστορίας. Έτσι νομίζουν. Όμως, αναρωτιέται κανείς, ποια να είναι η αιτία και ο σκοπός αυτών των αλλεπάλληλων προκλήσεων, απέναντι στην καταγεγραμμένη ιστορική συνείδηση των Ελλήνων; Να είναι, άραγε, μόνο η μεγαλομανής αυταπάτη, ότι κατέχει κάποιαν αλήθεια, που μόνο εκείνη και άλλα 80-100 άτομα του είδους της γνωρίζουν; Ότι θέλει, δηλαδή, να μας διδάξει αλτρουιστικά μιαν άλλη ανάγνωση της ιστορίας; Ή μήπως είναι ένα βίτσιο της και θέλει να γίνει persona non grata, σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, με πρώτο ήδη το Μεσολόγγι; Φαντάζομαι το χολερικό πρόσωπο, με την έκφραση του ξυνισμένου γιαουρτιού, να απολαμβάνει με μια αλλόκοτη ευχαρίστηση και με ένα σαρδόνιο χαμόγελο τις κατακραυγές και τα μπινελίκια που ρίχνουν εκατομμύρια Έλληνες! Σίγουρα, πάντως, θα πρέπει να υπάρχουν και πιο σοβαρές αιτίες από αυτές που ανέφερα. Διότι, κατά αντίστροφη αναλογία με τη ζημιά που υφίσταται εξαιτίας της η ΔΗΜΑΡ στην Ελλάδα, υπάρχει και η αύξηση της εκτίμησης και των «μετοχών» στην Τουρκία! Στην Τουρκία, που μπορεί να συνεχίζει ανενόχλητη να κάνει βέβηλες αναπαραστάσεις για την άλωση της Πόλης και την κατάληψη της Σμύρνης, χωρίς να κινδυνεύει να κατηγορηθεί για «εθνικιστικό κιτς» από την κυρία ξερόλα που μόνο σε εμάς κουνάει επιτιμητικά το δάκτυλο της ορθότητας! Αυτήν, που ενώ είναι ιστορικός, κηρύττει σαν «πρόοδο» την ιστορική μας αφασία!

·         Δε γνωρίζω, πόσοι ακριβώς έχουν καταλάβει, ότι μέσα σε μια (1) εβδομάδα, είχαμε τρεις (3) διαφορετικές περιπτώσεις "άνωθεν" παρέμβασης εναντίον δημοσιογράφων. Σας θυμίζω τις δύο (2) συλλήψεις, του Μπαξεβάνη και του Καρατζαφέρη και τις δύο απολύσεις, του Αρβανίτη και της Κατσίμη από τη ΝΕΤ.
Έτσι, δε θα είμαστε πρώτοι παγκοσμίως μόνο στις λίστες της διαφθοράς και της οικονομικής εξαθλίωσης, αλλά θα "προοδεύσουμε" και στους δείκτες που αφορούν στην καταπάτηση της ελευθερίας του τύπου και της έκφρασης.
Τρέμετε, λοιπόν, Τουρκία και Λατινική Αμερική! Η Ελλάδα με τη διολισθαίνουσα "Δημοκρατία" της, θα σας πάρει την πρώτη θέση! 
Όχι, παίζουμε!

·         Πολύ συχνά ο ενδοτισμός και η δειλία, η έλλειψη βούλησης για αντίσταση και η υποτέλεια, χρησιμοποιούν το προσωπείο του ρεαλισμού. Κρύβονται υποκριτικά πίσω από «ρεαλιστικά» προτάγματα, που σχεδόν πάντα αφορούν δήθεν την αποφυγή μιας καταστροφής ή και της συντέλειας του κόσμου! Έτσι, θεωρείται ρεαλιστικό το να υποταχθείς άνευ όρων στο βιαστή σου, αλλά δεν θεωρείται ρεαλιστικό το να αντισταθείς ενάντια στην σίγουρη εξόντωση σου! Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. «Γη και Ύδωρ» έδιναν πάντα οι δειλοί και οι βολεμένοι, που ήλπιζαν να διατηρήσουν τα προνόμια τους, επικαλούμενοι πάντοτε τον ρεαλισμό και τη σύνεση της υποταγής. Και είναι απόλυτα λογικό και ρεαλιστικό για την κοτζαμπάσικη τάξη του 1821 και την πολιτική μαφία του σήμερα, να γίνονται κήρυκες του ρεαλισμού και της πολιτικής ορθότητας. Διασφαλίζοντας έτσι, τη διαβεβαίωση των ξένων, ότι μπορούν να επιπλεύσουν στην νέα κατάσταση. Διότι γνωρίζουν, πως αν κάνουν πράξη αυτό που τους ζητά ο λαός, οι ίδιοι θα απολέσουν όλα τα προνόμια τους. Και αυτό, διότι δεν είναι τελικά ο λαός το αφεντικό τους, αλλά οι ξένοι εκβιαστές! Αυτοί, όλοι, λοιπόν, είναι σκληροί ρεαλιστές. Εμείς, πότε θα γίνουμε;;;

·         Κάποτε πίστευα πως η Ελλάδα ήταν μια ανεξάρτητη χώρα. Ποιο άλλος, να ήταν άραγε ο λόγος τόσων αιμάτων και τόσων θυσιών, εκτός της ελευθερίας; Αυτό, όμως, μέχρι την πρώτη φορά, που έπειτα από επισταμένη μελέτη της ιστορίας κατέληξα στο συμπέρασμα, ότι μετά από το 1821, στην πραγματικότητα η Ελλάδα δεν απελευθερώθηκε ποτέ. Απλά αντικαταστάθηκε η ξένη κυριαρχία από βαυαρική διοίκηση και ελληνική γραφειοκρατία. Ένιωσα τότε, ακριβώς το ίδιο συναίσθημα εσωτερικής διάψευσης, όπως όταν έμαθα όταν ήμουν μικρός, πως δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης!

·         Οι περισσότεροι πιστεύουν, ότι αυτή η ολομέτωπη οικονομική επίθεση ενάντια στις ασθενέστερες κοινωνικές τάξεις και στα εργασιακά δικαιώματα στην Ελλάδα, ενορχηστρώνεται από την Τρόϊκα και από τους κάθε λογής μισητούς Τόμσεν. Βλέπουν, όμως, την πέτρα που τους κτύπησε κατακέφαλα, αλλά όχι και το χέρι που την πέταξε! Αυτό μπορεί να ισχύει σε ένα βαθμό, αφού υπάρχει συνεργασία, αλλά όμως σε μικρότερο σχετικά βαθμό από εκείνον, που αφορά στα συμφέροντα της ελληνικής μεγαλοαστικής-βιομηχανικής τάξης, από την εφαρμογή των μέτρων που προτείνει η Τρόικα. Και όπως πάντα, ο ένοχος αποκαλύπτεται από τα κίνητρα του! Χαμηλοί μισθοί, αποζημιώσεις, εργασιακά δικαιώματα κ.αλ, δεν ενδιαφέρουν ένα δανειστή, αν του πληρώνεις το δάνειο του. Ενδιαφέρει όμως τους ντόπιους εργοδότες, που πλειοδοτούν σε προδοσία και εκμετάλλευση της περίστασης, για να περάσουν μέσω της Τρόϊκας όλα αυτά που χρόνια τώρα σχεδίαζαν! Κατά το, υπό του λαού λεγόμενον, «Βρήκαμε παπά, να θάψουμε πεντέξη!»