ΠΡΟΣΩΠΑ

ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΤΥΜΒΟΥ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΓΕΡ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΑΡΘΡΑ-ΔΟΚΙΜΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΧΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ. ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 12ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ-ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 13ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ-ΜΕΛΕΤΗ- Γ. Γ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΛΟΓΟΤΡΟΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ-ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΜΥΘΟΙ & ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ Ο ΚΥΝΙΚΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟ 1821 ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΙ ΠΟΙΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΗΡΩΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΤΟΥ 1821 ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΕΧΝΕΣ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗς ΑΦΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΤΕΧΝΗ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΦΩΤΟΘΗΚΗ ΧΑΡΑΚΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ-ΤΕΧΝΙΚΕΣ

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016

Ο πόλεμος μέσα από το πινέλο καλλιτεχνών


Θεοδόσης Λάζαρης
Η βαναυσότητα και η αγριότητα του πολέμου έχει απασχολήσει τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες στην ιστορία της τέχνης, οι οποίοι μέσα από τα έργα τους προσπάθησαν να αποτυπώσουν τη φρικαλεότητά του και να μεταδώσουν το μήνυμα της ειρήνης και της ελευθερίας.

Σε μία από τις πιο εμπόλεμες ζώνες του σύγχρονου κόσμου, στη Γάζα, ο πόλεμος που έχει ξεσπάσει τις τελευταίες ημέρες έχει επιφέρει ολέθριες συνέπειες όπως αυτές αποτυπώνονται στις σοκαριστικές φωτογραφίες που δημοσιεύονται από τα μέσα ενημέρωσης κάνοντας τον γύρο του κόσμου. Τα θύματα από αυτήν την άδικη μάχη ολοένα και αυξάνονται, τα σπίτια γκρεμίζονται από τους βομβαρδισμούς, αυτοκίνητα παραμένουν εγκαταλελειμμένα στη μέση του δρόμου από ανθρώπους που τρέχουν να σωθούν ενώ το μέλλον εξακολουθεί να παραμένει αβέβαιο.

Στην ιστορία του κόσμου ο πόλεμος παρουσιάζεται ως ο ο μοναδικός τρόπος διευθέτησης των εθνικών ή διεθνών διαφορών μας ενώ το μεγαλύτερο μέρος της είναι βαμμένο με το αίμα αθώων ανθρώπων που χάθηκαν στα πεδία της μάχης. Μπορεί όμως να συνειδητοποιήσει κανείς τη φρικαλεότητα του πολέμου, χωρίς να τη ζήσει;


Ο Ισραηλινός καλλιτέχνης Amir Schiby, θέλοντας να αποδώσει φόρο τιμής σε όλα τα παιδιά που ζουν σε εμπόλεμες ζώνες και εξ αφορμής των τεσσάρων παιδιών που δολοφονήθηκαν στην παραλία της Γάζας ενώ έπαιζαν ποδόσφαιρο, έφτιαξε την παραπάνω φωτογραφία που κυκλοφορεί από site σε site συγκινώντας και προβληματίζοντας.

Σε παλαιότερους πολέμους της ιστορίας, τη δουλειά των φωτογράφων ανέλαβαν οι καλλιτέχνες οι οποίοι μέσα από το έργο τους προσπαθούσαν να αποτυπώσουν το σκηνικό πολέμου, να μιλήσουν για τη βαναυσότητά του και να υπερασπιστούν το δικαίωμα στην ελευθερία και την ειρήνη. Η ιστορία της τέχνης είναι γεμάτη με σημαντικούς καλλιτέχνες που έζησαν τον πόλεμο και επέλεξαν να μεταφέρουν το κλίμα του μέσα από την τέχνη.

1. «3η Μαΐου 1808» του Φρανθίσκο Γκόγια

Ο Ισπανός καλλιτέχνης Φρανσίσκο Γκόγια είναι ένας από τους πιο γνωστούς ζωγράφους στην ιστορία της τέχνης ενώ την ίδια στιγμή είναι και ένας από τους πιο ταλαιπωρημένους από τον πόλεμο καλλιτέχνες. Έχοντας ζήσει από κοντά τη βιαιότητα και τη φρίκη του πολέμου, έχοντας δει με τα μάτια του γυναικόπαιδα να σκοτώνονται μπροστά του, δεν θα μπορούσε παρά να προσπαθούσε μέσα από το έργο του να μιλήσει για τα δεινά του πολέμου.

Ο πίνακάς του “3η Μαΐου 1808” που πιθανολογείται ότι αποτελεί μέρος μίας σειράς τεσσάρων έργων, σύμφωνα με την ιστορικό τέχνης Κένεθ Κλαρκ είναι: “ο πρώτος μεγάλος πίνακας που μπορεί να χαρακτηριστεί επαναστατικός με κάθε έννοια της λέξης, στο ύφος, το αντικείμενο, και την πρόθεση”. Το θέμα του είναι η εκτέλεση Ισπανών από τον γαλλικό στρατό κατά τη διάρκεια της ισπανικής κατοχής του 1808.


Σε πρώτο πλάνο βρίσκεται ο “άντρας με την άσπρη μπλούζα”, ο οποίος περιμένοντας την εκτέλεσή του από τον Ναπολέοντα υψώνει  σε στάση “V” που συμβολίζει την ειρήνη. Η επιλογή να τονιστεί με φως το συγκεκριμένο πρόσωπο διατηρώντας στο σκοτάδι τους υπόλοιπους, προσδίδει μία έντονη δραματικότητα στον πίνακα, ο οποίος έχει θεωρηθεί ένας από τους πρώτους της σύγχρονης εποχής, πάνω στον οποίο στηρίχθηκαν αρκετοί μεταγενέστεροι καλλιτέχνες προκειμένου να μιλήσουν για τον πόλεμο.
Ο πόλεμος μετέτρεψε τον Γκόγια σε ένα εσωστρεφές, σκοτεινό και μελαγχολικό άτομο, γεγονός που αποτυπώθηκε στα 82 χαρακτικά του έργα με τίτλο “Οι Συμφορές του Πολέμου”, τα οποία δείχνουν με ωμό και αποκαλυπτικό τρόπο τις ολέθριες συνέπειες του πολέμου.

Το έργο του “3η Μαΐου 1808” μαζί με το ίδιων διαστάσεων έργο “2α Μαΐου 1808” υλοποιήθηκε κατόπιν παραγγελίας της τότε κυβέρνησης της Ισπανίας. Σήμερα, όποιος θέλει να τα θαυμάσει από κοντά μπορεί να τα επισκεφτεί στο Μουσείο Πράδο στη Μαδρίτη.

2. «Γκουέρνικα (Γκερνίκα)» του Πάμπλο Πικάσο

Η ολοκληρωτική καταστροφή της βασκικής πόλης Γκουέρνικα από Γερμανούς και Ιταλούς εθελοντές αεροπόρους κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου, έμεινε γνωστή στην ιστορία κυρίως μέσα από τον πίνακα του σπουδαίου καλλιτέχνη Πάμπλο Πικάσο.


Χωρίς να απεικονίζει αεροπλάνα ή βομβαρδισμούς, χρησιμοποιώντας τη μορφή ενός ταύρου, ενός αλόγου, διαμελισμένα κορμιά και μανάδες που κρατούν στα χέρια τους τα παιδιά τους, σε αυτόν τον τεράστιο πίνακα, ο Πικάσο περιγράφει με βάθος και συγκίνηση τη βαναυσότητα του πολέμου. Επιλέγοντας το μαύρο, το άσπρο και το γκρι ως βασικά και μόνα χρώματα για το έργο του, δίνει μία δραματικότητα σε έναν από τους πιο γνωστούς πίνακες του κόσμου.
Ο σπαραγμός, η οδύνη και οι κραυγές απόγνωσης ξεπηδούν από τον πίνακα με τέτοια ένταση και δυναμική που συγκινεί ακόμα και σήμερα όποιον βρεθεί απέναντί του, στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης στη Μαδρίτη.

3. «Πρόσωπο του Πολέμου» του Σαλβαντόρ Νταλί

Ο σουρεαλιστής ζωγράφος Σαλβαντόρ Νταλί, ενώ βρίσκεται στην Αμερική, επηρεάζεται από τον Ισπανικό Εμφύλιο και λίγο πριν ξεκινήσει ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος προσπαθεί μέσα από την τέχνη του να υπογραμμίσει τις αρνητικές συνέπειες των πολέμων.


Προκειμένου να μιλήσει για τη βιαιότητα του πολέμου, ζωγραφίζει στον καμβά του, ένα γιγαντιαίων διαστάσεων, σκελετωμένο ανθρώπινο πρόσωπο, περικυκλωμένο από ερπετά σε κάποιο ερημικό σημείο της γης. Η εκφραστικότητα του προσώπου όπως αποδίδεται από τα στοματικό άνοιγμα και τις κόγχες των ματιών, φέρνει τον θεατή σε επαφή με ένα σκληρό, αποκρουστικό θέαμα.

Για τον Νταλί, ο πόλεμος δεν είναι τίποτα άλλο παρά νεκρά σώματα και θάνατος. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που στο έργο του επέλεξε να παρουσιάσει μόνο αποσκελετωμένα πρόσωπα. Ο φόβος, ο τρόμος, ο πόνος και η απόγνωση είναι κυρίαρχα στοιχεία των έργων τους αυτής της περιόδου.

Στο δεξί κάτω μέρος του πίνακα φαίνεται το αποτύπωμα ενός χεριού που πιθανολογείται ότι είναι το χέρι του καλλιτέχνη.

4. «Η Ελευθερία οδηγεί τον λαό» του Ευγένιου Ντελακρουά

Ένα από τα πιο γνωστά έργα του Ευγένιου Ντελακρουά είναι ο πίνακας “Η Ελευθερία οδηγεί τον λαό”. Εμπνευσμένος, όχι από τη Γαλλική Επανάσταση όπως συχνά εσφαλμένα λέγεται, αλλά από την Ιουλιανή Επανάσταση, ο πίνακας κατάφερε να λειτουργήσει ως σύμβολο των αγώνων, που ακολούθησαν, για την ελευθερία.


Η γυναίκα-έμβλημα της ελευθερίας- στέκει στο κέντρο του κάδρου, γυμνόστηθη και δυναμική, χωρίς συμμετρική ακολουθία με τον υπόλοιπο λαό, κρατώντας με υπερηφάνεια στο χέρι της την γαλλική σημαία. Πρόκειται για ένα έργο όπου τα συμβολικά στοιχεία μπλέκονται με τα ρεαλιστικά, η αλληγορία προκύπτει μέσα από φαινομενικά ρεαλιστικές καταστάσεις ενώ η δραματικότητά του τονίζεται από την ανήσυχη κίνηση των ανθρώπων.
Ο Ντελακρουά έβαλε και τον εαυτό του στο πίνακα, ως τον άντρα με το ψηλό καπέλο και τα αριστοκρατικά ρούχα τον μοναδικό με αυτήν την αμφίεση, ως εκπρόσωπο της διανόησης, των ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών.

Ο πίνακας φιλοξενείται στο Μουσείο Λούβρου στο Παρίσι.

5. Χαρακτικά με τίτλο «Ο Πόλεμος» του Όττο Ντιξ

Ο Γερμανός ζωγράφος και χαράκτης Όττο Ντιξ, άνηκε στο κίνημα της Νέας Αντικειμεινικότητας, κίνημα που γεννήθηκε μετά τον εξπρεσιονισμό και πρότεινε μία ρεαλιστική, παραστατική προσέγγιση του κόσμου. Μαζί με τον Τζόρτζ Γκρος και τον Μαξ Μπέκμαν, εγκαταλείπουν τους συναισθηματισμούς του εξπρεσιονισμού και στρέφονται προς μία πιο ωμή αναπαράσταση της πραγματικότητας.


Έχοντας ζήσει ο ίδιος τις ολέθριες επιπτώσεις του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, προσπαθεί μέσα από τα έργα του, να αποτινάξει τις οδυνηρές μνήμες την ίδια στιγμή που με τις τολμηρές και ωμές εικόνες του προσπαθεί να προβληματίσει και να ευαισθητοποιήσει. Έχοντας πολεμήσει και έχοντας τραυματιστεί σοβαρά πολλές φορές, θα περιγράψει τον πόλεμο ως έναν εφιάλτη και θα εμπνευστεί από αυτόν προκειμένου να παράξει τα 50 χαρακτικά του με τον τίτλο “Ο Πόλεμος”.
Στα έργα του είναι φανερή η απόγνωση και η αγωνία των ανθρώπων ενώ προσπαθεί να παρουσιάσει την εξαθλίωση του γερμανικού λαού κατά τα πρώτα χρόνια της δημοκρατίας της Βαϊμάρης, ασκώντας της οξεία κριτική.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...