ΠΡΟΣΩΠΑ

ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΤΥΜΒΟΥ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΓΕΡ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΑΡΘΡΑ-ΔΟΚΙΜΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΧΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ. ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 12ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ-ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 13ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ-ΜΕΛΕΤΗ- Γ. Γ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΛΟΓΟΤΡΟΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ-ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΜΥΘΟΙ & ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ Ο ΚΥΝΙΚΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟ 1821 ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΙ ΠΟΙΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΗΡΩΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΤΟΥ 1821 ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΕΧΝΕΣ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗς ΑΦΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΤΕΧΝΗ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΦΩΤΟΘΗΚΗ ΧΑΡΑΚΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ-ΤΕΧΝΙΚΕΣ

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016

Βρετανικό δημοψήφισμα, η αρχή του τέλους της γερμανικής ΕΕ;


του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου
 Σήμερα ψηφίζουν οι Βρετανοί για την έξοδο, ή για την παραμονή της χώρας τους στην ΕΕ, επιλογές που είναι πλέον γνωστές με τους όρους «BREXIT» και «BREMAIN». Ο Βρετανικός λαός σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις εμφανίζεται διχασμένος, με τις δύο επιλογές να εναλλάσσονται στην προτίμηση του. Υπενθυμίζουμε, ότι η Βρετανία δεν είναι μέλος της Ευρωζώνης-διατηρεί το εθνικό της νόμισμα-οπότε το διακύβευμα του σημερινού δημοψηφίσματος αφορά κυρίως τη σχέση της με την ΕΕ στο πλαίσιο της πολιτικής ένωσης και μόνο.

Παρακάμπτω προς το παρόν το γεγονός της δολοφονίας της Βρετανίδας βουλευτή Τζόαν Κοξ ένθερμης υποστηρίκτριας του «BREMAIN», στο παραπέντε σχεδόν του δημοψηφίσματος. Μια χρονική «συγκυρία», που αν μη τι άλλο εγείρει πολλές σκέψεις και υποψίες για τον χρόνο εκτέλεσης και για τη συναισθηματική επίδραση που φαίνεται πως θα έχει στους ψηφοφόρους υπέρ της παραμονής, σε μια στιγμή κατά την οποία το «BREXIT» βρισκόταν πολλές μονάδες μπροστά. Αν και πολλά θα μπορούσαν να γραφτούν για τα κίνητρα αυτής της δολοφονίας, είναι ωστόσο αναμφισβήτητο ότι εξυπηρετεί το «BREMAIN» και καθόλου τις προθέσεις του δολοφόνου υπέρ της εξόδου. Τόσο, που μοιάζει πράγματι ως να έκανε ο δολοφόνος ένα «δώρο» στο κράτος των Βρυξελλών και στους βρετανούς υποστηρικτές της παραμονής, μεταξύ των οποίων και ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Ντ. Κάμερον. Ήδη, λίγες ημέρες μετά την δολοφονία το «BREMAIN» επανέκαμψε και έχοντας καλύψει τη διαφορά διεκδικεί στήθος με στήθος την προτίμηση των ψηφοφόρων. Είναι πολύ αξιοσημείωτη και η ταυτόχρονη «διαρροή» πως και η Βασίλισσα υποστηρίζει το «BREXIT», πράγμα που δείχνει ότι υπάρχει διάσταση άποψης ανάμεσα στο στέμμα και στον πρωθυπουργό. Η Ελισάβετ είναι πολύ δημοφιλής κι ενσαρκώνει τον βρετανικό πατριωτισμό και την ανάμνηση του αποικιοκρατικού μεγαλείου της χώρας. Η «διαρροή» πριν λίγες ημέρες, τελείως «συγκυριακά» ήρθε μάλλον σαν αντίμετρο στην κακή εντύπωση και στην δημοσκοπική φθορά που προκάλεσε η δολοφονία της Κοξ στο «BREXIT». Τελικά, πράγματι το Μπάκιγχαμ υποστηρίζει την έξοδο και η διαρροή αυτή κατάφερε να ξαναβάλει το «BREXIT» στο παιχνίδι.

Το βρετανικό δημοψήφισμα είναι πολύ σημαντικό ανεξάρτητα από την έκβαση του και μόνο για το γεγονός ότι προκηρύχθηκε. Κι αυτό, διότι αμφισβητεί το σαθρό ευρωπαϊκό οικοδόμημα, επαναφέρει στην πρώτη γραμμή το δημοκρατικό δικαίωμα των λαών να ορίζουν τη μοίρα τους πέρα από το τεχνοκρατικό διευθυντήριο των Βρυξελλών και πάντως αποκαλύπτει με τη δυναμική των ψηφοφόρων του «BREXIT», ότι τα πράγματα δεν είναι καλά στην ΕΕ και πως η εικόνα της σε μεγάλο μέρος των ευρωπαίων έχει υποστεί σημαντική φθορά.


Αν το «BREXIT» υπερισχύσει, πράγμα που εύχομαι, τότε η δυναμική της αποσάθρωσης της ΕΕ, αλλά και της γερμανικής ισχύος που κατευθύνει τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, θα είναι μεσοπρόθεσμα καθοριστική. Αν πάλι επικρατήσει το «BREMAIN», υπό το καθεστώς του φόβου και της τρομοκρατίας που ασκείται στους ψηφοφόρους από δηλώσεις αξιωματούχων της ΕΕ, Βρετανών πολιτικών και των οργανικών ΜΜΕ της εξουσίας, τούτο δεν θα σημαίνει ότι τα πράγματα στην ΕΕ θα εξελιχθούν ομαλά, από τη στιγμή που θα απαιτηθούν «μεταρρυθμίσεις», όπως υποσχέθηκε στους Βρετανούς «μένουμευρώπηδες» ο Κάμερον, προκειμένου να αποσπάσει την ψήφο τους. Μεταρρυθμίσεις που δεν είναι βέβαιο ότι θα αποδεχθεί το Βερολίνο και το καθοδηγούμενο από αυτό κράτος των Βρυξελλών. Τελικά, ούτε το «BREMAIN» θα καταφέρει να αντιστρέψει τη διαρκώς επιδεινούμενη εικόνα της γερμανικής ΕΕ. Ίσως μόνο να της δώσει μια παράταση, μέχρι ένα νέο μέλος- κράτος να προβάλλει τη δική του αμφισβήτηση. Και είναι πολλά υποψήφια για το λόγο αυτό. Σε πολλά άρθρα και σε γερμανικούς κύκλους εκφράζεται μεγάλη ανησυχία πως η Ιταλία μπορεί να είναι η επόμενη που θα διεξάγει δημοψήφισμα για την έξοδο της, ενώ τίποτα δεν είναι βέβαιο για χώρες όπως η Ουγγαρία, ακόμα και η Γαλλία όπου η γερμανική ΕΕ γίνεται διαρκώς αντιπαθέστερη.


Όλα τα παραπάνω ανησυχούν πολύ την Γερμανία και την ευρωπαϊκή ολιγαρχική ελίτ που είναι συνδεδεμένη μαζί της, καθώς βλέπουν καθαρά πλέον την πιθανότητα να χάσουν το ευρωπαϊκό παιχνίδι της εξουσίας. Όπως πάντα συμβαίνει στις έκτακτες και επικίνδυνες καταστάσεις, όπου οι μάσκες πέφτουν και τα αληθινά πρόσωπα αποκαλύπτονται, έτσι και τώρα η ΕΕ αποδείχθηκε «γενναιόδωρη» στις απειλές και στους εκβιασμούς προς τους Βρετανούς-πράγμα που εμείς οι Έλληνες γνωρίζουμε πολύ καλά-προκειμένου να τους πείσει να ψηφίσουν την παραμονή τους. Αν όμως ένας λαός ισχυρός όπως οι Βρετανοί εκβιάζονται κι απειλούνται, τότε μπορεί να φανταστεί κανείς τι συμβαίνει με κράτη και λαούς πιο αδύναμους, όπως οι Έλληνες, οι Πορτογάλοι, οι Ιρλανδοί κλπ. Έχω διαβάσει πολλά άρθρα για το ζήτημα, ιδίως ξένων αρθρογράφων και είναι χαρακτηριστικός ο κοινός τόπος των οπαδών του «BREMAIN», που συνοψίζεται στην λέξη οικονομική «καταστροφή» στην περίπτωση νίκης του «BREXIT». Όλα τα κακά θα συμβούν στην Βρετανία τότε. Ο πανικός τους είναι έκδηλος και μου θυμίζουν κάτι δικούς μας «μενουμευρώπηδες» αρθρογράφους πριν το ελληνικό δημοψήφισμα του 2015. Έχουν επιστρατευτεί ακόμα υπέρ της παραμονής και διάφορες δημόσιες περσόνες, ηθοποιοί και σελέμπριτις, που δίνουν κατεύθυνση σε όσους μπορούν να επηρεάσουν με την γοητεία τους. Χρησιμοποιούνται όλα τα όπλα κι όλα τα μέσα. Η ΕΕ δίνει τη αίσθηση μιας οργανωμένης μαφίας που απειλεί με θεούς και δαίμονες όσους την αμφισβητούν. Δείχνει πως όλο και λιγότερη δημοκρατία θα υπάρχει στο μέλλον, κάτι που οι Βρετανοί αντιλήφθηκαν ήδη. Οι αρθρογράφοι υπέρ του «BREXIT», μιλούν αντίθετα για «απελευθέρωση» κι αυτοδιάθεση των Βρετανών! Φανταστείτε, λοιπόν, τι θα έπρεπε εμείς να πούμε για όλα αυτά, όταν οι Βρετανοί διεκδικούν την ανεξαρτησία τους από την γερμανική πολιτική;

Όμως και η ποιοτική ανάλυση των δημοσκοπήσεων έχει την αξία της, αφού αποκαλύπτει πως το μεγαλύτερο ποσοστό των οπαδών του «BREXIT» ανήκει στα φτωχά και μεσαία στρώματα του βρετανικού λαού, ενώ οι οπαδοί του «BREMAIN» (ανάλογοι των δικών μας μενομευρώπηδων), ανήκουν στους εύπορους και βολεμένους που τρέχουν σήμερα στις τράπεζες για να αλλάξουν τις αγγλικές τους λίρες με ευρώ. Η διαπίστωση αυτή ακυρώνει τις κραυγές περί εθνικισμού και ακροδεξιάς των «BREXIT», μεταφέροντας το ενδιαφέρον στο επίπεδο της οικονομίας και της ταξικότητας, ενώ αποδεικνύει το γεγονός πως ούτε οι Βρετανοί ευημερούν στην ΕΕ, όπως σχεδόν και κανένας άλλος πλην της Γερμανίας. Όποιος διαμαρτύρεται πλέον εναντίον της Νέας Τάξης και της γερμανικής ΕΕ, υπέρ της χώρας του και των συμφερόντων της βαπτίζεται εθνικιστής και «αιρετικός» της ευρωπαϊκής συναδέλφωσης των λαών. Όποιος δε συμφωνεί με την Γερμανία και δεν αποδέχεται την ευρωπαϊκή πολιτική της, είναι κακός και στους κακούς επιβάλλονται τιμωρίες. Αν υπάρχει κάτι καλό σε αυτές τις καταστάσεις, είναι πως αργά ή γρήγορα πέφτουν τα προσχήματα και αποκαλύπτονται οι αληθινές προθέσεις και οι σκοποί.


Ο ίδιος ο Γάλλος πρόεδρος Ολάντ με παρεμβάσεις και συμβουλές προς τους Βρετανούς προαναγγέλλει την «αναγέννηση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος», έπειτα από το δημοψήφισμα, αναγνωρίζοντας εμμέσως τα χάλια της ΕΕ και υποσχόμενος πράγματα που ούτε ο ίδιος μπορεί να εγγυηθεί, όντας χειραγωγούμενο του Βερολίνου και μάλιστα με μια κρίση στην Γαλλία που αδυνατεί να επιλύσει, ει μη μόνον δια της απαγόρευσης των διαμαρτυριών των Γάλλων (!)

Οι αιτιάσεις των υποστηρικτών του «BREXIT» περί «δικτατορίας των Βρυξελλών», βρίσκουν έτσι τη δικαίωση τους στις αντιδράσεις των επιφανέστερων από τους αξιωματούχους του γερμανικού κι όχι μόνο ευρωσυστήματος, που μοιάζουν να δαγκώνουν τα σίδερα για να μην επέλθει το τέλος του. Φυσικά, είτε τώρα, είτε αργότερα, θα αποδειχθεί μάταιο, καθώς πιστεύω ότι η εξέλιξη είναι πια μη αναστρέψιμη. Εφόσον η γερμανική πολιτική στην ΕΕ δεν πρόκειται να αλλάξει-αφού κάτι τέτοιο θα ήταν ήττα της στρατηγικής της για ευρωπαϊκή ηγεμονία-, τότε είναι αναπόφευκτο πως η ατμόσφαιρα της διάλυσης θα συνεχίσει να απλώνεται. Ακόμα κι αν υπερισχύσει το «BREMAIN», θα καταγραφεί στη συνείδηση πολλών Βρετανών και μη, ως προϊόν συμβιβασμού, τρομοκρατίας και πειθαναγκασμού. Η ίδια η ΕΕ δε, όλο και περισσότερο θα μοιάζει με την αυταρχική «Ιερά Συμμαχία» από την οποία όλοι θα θέλουν να ξεφύγουν. Όσο το οικοδόμημα του Βερολίνου θα τρίζει στις Βρυξέλλες, τόσο θα αυξάνονται η αυταρχικότητα και τα λάθη που απορρέουν από αυτήν στην προσπάθεια να συγκρατήσει τις φυγόκεντρες αντιενωσικές δυνάμεις. Τόσο η εικόνα της θα γίνεται πιο μισητή και οι αντιδράσεις μεγαλύτερες. Προσπαθώντας να σώσει πάση θυσία το δημιούργημα της θα το καταστρέψει συντομότερα. Δεν είναι τυχαίο ότι τελευταία στη Γερμανία έχει ανοίξει ζήτημα εξοπλισμού και αύξησης των κονδυλίων για τις ένοπλες δυνάμεις για προστασία της χώρας. Τους Ρώσους φοβούνται, ή όχι μόνο;



Ως επίλογο υπενθυμίζω, ότι είναι απαραίτητο να συμπεριλάβουμε στο συλλογισμό, όχι μόνο την πολιτική διάσταση του θέματος που αγγίζει την εθνική κυριαρχία ενός κράτους, αλλά κυρίως την οικονομική και τις χρηματοπιστωτικές παραμέτρους της, τις τράπεζες και τις «αγορές», οι οποίες συνθέτουν στην πραγματικότητα το υπόστρωμα της αντιπαράθεσης «BREXIT»- «BREMAIN» με βάση τα δικά τους συγκρουόμενα συμφέροντα. Όμως, ακόμα κι αν είναι έτσι, το βρετανικό δημοψήφισμα δεν χάνει την αξία του ως επιβεβαίωση της δημοκρατικής έκφρασης του λαού, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Συχνά τα πράγματα ξεφεύγουν από τους σχεδιασμούς των σκηνοθετών τους, διότι υπάρχει πάντα ο άγνωστος παράγοντας που κανείς δε μπορεί να προβλέψει. Ίσως, αν επικρατήσει το «BREXIT», να δρομολογηθεί μια νέα εναλλακτική, μια διέξοδος και για άλλους από την θανάσιμη παγίδα της γερμανικής ΕΕ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...