Νέα σημαντικά ευρήματα ήρθαν
στο φως κατά τις φετινές ανασκαφές στο ιερό του Διός στο Λύκαιο Όρος, στο
νοτιοδυτικό άκρο της Αρκαδίας. Συγκεκριμένα, στη νοτιότερη κορυφή του Όρους -σε
υψόμετρο που αγγίζει τα 1400μ.- εντοπίστηκε ο βωμός τέφρας που χρησιμοποιούνταν
για τις θυσίες ζώων, προς τιμή του Δία, οι οποίες σύμφωνα με την παράδοση
λάμβαναν χώρα στους φημισμένους αθλητικούς αγώνες, Λύκαια.
Από την κεραμική των ανασκαφικών τομών
πιστοποιείται ανθρώπινη δραστηριότητα στο ύψωμα από τη νεολιθική εποχή και κατά
τη διάρκεια της πρώιμης και μέσης εποχής του χαλκού.
Κατά τη μυκηναϊκή περίοδο το ύψωμα αυτό
αναδεικνύεται σε σημαντικό ιερό κορυφής και συνεχίζει να αποτελεί τόπο λατρείας
και κατά τους πρώιμους ιστορικούς χρόνους. Οι θυσίες ζώων προς τιμήν του Δία,
κυρίως αιγών και προβάτων, υποδεικνύουν συνεχή λατρευτική δραστηριότητα στο
βωμό ήδη από το 16ο αιώνα π.Χ. έως και την ελληνιστική περίοδο.
Όπως αναφέρει στο ΑΠΕ η έφορος Αρχαιοτήτων
Αρκαδίας:
Οι ανασκαφές επαναλαμβάνονται πολύ
αργότερα, πάλι με μικρές δοκιμαστικές τομές, και ως τότε βρίσκονταν μόνο καμένα
οστά ζώου. Παρότι οι πηγές μιλούν άμεσα ή έμμεσα για ανθρωποθυσίες, δεν είχαμε
βρει ανθρώπινα οστά. Και ήρθε αυτός ο σκελετός να ανοίξει νέους ορίζοντες
έρευνας.
Έχουμε μια επιστήμη χωρίς ταμπού πλέον,
και πιστεύουμε ότι ο κόσμος πρέπει να ενημερώνεται. Δεν θέλαμε να παρουσιάσουμε
το εύρημα, που είναι πολύ σημαντικό, μετά από 2-3 χρόνια. Θεωρώ ότι η Αρκαδία
μίλησε με την ιστορία της κι εμείς ως αρχαιολόγοι καταγράψαμε την ιστορία αυτή.
Το καλοκαίρι του 2016 στο μέσον του βωμού
και δίπλα σε μια πλατφόρμα εντοπίστηκε για πρώτη φορά και ανασκάφηκε ανθρώπινη
ταφή με προσανατολισμό Ανατολή - Δύση. Ο σκελετός είναι σε ύπτια θέση,
καλοδιατηρημένος ωστόσο του λείπει το κεφάλι. Το μήκος του τάφου με τις πλάκες
ανέρχεται σε 1.52μ.
Σύμφωνα με την προκαταρκτική μελέτη ο
σκελετός ανήκει σε άτομο -πιθανόν άνδρα- εφηβικής ηλικίας, που χρονολογείται
από τον 11ο αιώνα π.Χ., μετά από την κατάρρευση των μυκηναϊκών ανακτορικών
κέντρων, στην περίοδο της μετάβασης από την ύστερη εποχή του χαλκού στην πρώιμη
εποχή του σιδήρου.
Από τον 4ο αιώνα π.Χ, γραπτές πηγές
αναφέρουν ανθρωποθυσίες πάνω στον βωμό του Λυκαίου Όρους, αλλά στις ανασκαφές
που είχαν διενεργηθεί έως σήμερα στον χώρο δεν είχαν εντοπιστεί ανθρώπινα οστά.
Σε εξέλιξη βρίσκεται η επιστημονική μελέτη του σκελετού και παρά το γεγονός ότι
είναι πολύ πρώιμο ακόμα να εξαχθούν συμπεράσματα για τις συνθήκες θανάτου του
νεκρού.
Οι ανασκαφές αποκάλυψαν ακόμα μία
μνημειακή λίθινη κλίμακα του 4ου αιώνα π.Χ., από όπου προφανώς οι αθλητές
προσέγγιζαν τον ιππόδρομο και το στάδιο. Στο διοικητικό κτήριο -γνωστό
παλαιότερα και ως ξενώνας- βρέθηκε μία μεγάλη πήλινη σίμη. Δυτικά της στοάς και
ανατολικά της κρήνης, οι ανασκαφές έφεραν στο φως δύο καλοδιατηρημένους
αγωγούς, μία λίθινη λεκάνη και τα ίχνη τοίχου, πιθανόν από το ιερό του Πανός.
Εντός του ιπποδρόμου συνεχίστηκε η
αποκάλυψη του αρχαίου καταστρώματος, ενώ η έρευνα στην περιοχή των λουτρών του
4ου αι. π.Χ. έφερε στο φως οικοδομικά κατάλοιπα παλαιότερων φάσεων. Οι
ανασκαφές στο ιερό θα συνεχιστούν έως το 2020.
Το ερευνητικό πρόγραμμα Λυκαίου Όρους
αποτελεί μία ελληνοαμερικανική συνεργασία υπό την αιγίδα του Υπουργείου
Πολιτισμού και Αθλητισμού και της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών που
ξεκίνησε το 2004
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου