Σήμερα σε υποδέχονται με τιμή οι παλαιοί ήρωες στην ένδοξη ομήγυρη τους…

Λόγος αποχαιρετιστήριος προς τον Κωνσταντίνο Κατσίφα

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Η λαμπρή ημέρα των Αγίων Αρχαγγέλων και Ταξιαρχών έφτασε και έμελλε να έχει σήμερα κάτι από την βαθειά θλίψη της Μεγάλης Παρασκευής. Η ημέρα της ταφής σου και θέλω αντί επικήδειου, να σε ευχαριστήσω για την θυσία σου αξιομακάριστε Κωνσταντίνε Κατσίφα! Νιώθω υποχρέωση απέναντι σου για την αδυναμία μου να σε μιμηθώ. Για τη δειλία να ακολουθήσω το δρόμο του μαρτυρίου σου. Αλλά δεν κάνουμε όλοι για όλα. Χρειάζεται να είναι κανείς φτιαγμένος από τη στόφα του ήρωα για να κάνει τις μεγάλες υπερβάσεις.

Να είναι ατσαλοζυμωμένος, καθάριος στην ψυχή και σιδερένιος στη θέληση. Όπως και στην περίπτωση του Σολωμού στην Κύπρο, με συγκλονίζει η γνώση ότι γνώριζες εκ των προτέρων την κατάληξη σου. Αλλά δεν έκανες πίσω στο μονόδρομο της θυσίας που ακολούθησες! Γιατί αυτό είναι η θυσία. Η επιλογή μιας σωτηρίας, που όμως απορρίφθηκε από την ελεύθερη βούληση του θυσιασμένου. Έτσι αποκτά νόημα και ο στίχος του ποιητή για τις Θερμοπύλες: "Ακόμα και αν οι Μήδοι περάσουν....", οι γενναίοι εκεί θα σταθούν ανυποχώρητοι.

Μα πάνω απ΄όλα σε ευχαριστώ για το παράδειγμα ηρωισμού που μας άφησες σε μια εποχή απίστευτης ηθικής και ψυχικής παραλυσίας. Που εξέπληξες όχι μόνο το πανελλήνιο, αλλά ακόμα και αυτούς τους ίδιους τους δολοφόνους σου. Γιατί κρυφά μέσα τους και αυτοί θα σε θαύμασαν για την αποκοτιά σου να τους περιφρονήσεις. Τον γενναίο όλοι τον θαυμάζουν, ακόμα και οι εχθροί του. Μόνο οι ασήμαντοι και οι ηθικά εκμηδενισμένοι τον φθονούν για το μεγαλείο του, γιατί γίνεται μέτρο σύγκρισης της μηδαμινότητας τους. Και από αυτούς έχουμε δυστυχώς αρκετούς στο εθνοφοβικό περιθώριο των αριστερών πολιτικών εξαμβλωμάτων.

Σε ευχαριστώ γιατί με το θάνατο σου μας έκανες να κοιταχτούμε μεταξύ μας. Ο θρήνος και το πένθος γύρω από το σώμα σου μας έκανε να νιώσουμε ξανά αδέλφια. Από άκρη σε άκρη της γλυκιάς πατρίδας οι καρδιές χτύπησαν στον ίδιο ρυθμό, τα μάτια είδαν τα ίδια πράγματα, ο νους ταξίδεψε στα ίδια ουράνια, στους ίδιους δρόμους της συγκίνησης και του πατριωτικού ρίγους. Σε ευχαριστώ, γιατί μας έκανες να δούμε, ότι οι πατριώτες σε αυτόν τον τόπο είναι τελικά ακόμα πολλοί. Είναι η τεράστια πλειονότητα των απλών, των ανιδιοτελών ανθρώπων, που μπήκες Κωνσταντίνε μέσα στη καρδιά τους σαν να ήσουν-και είσαι- του καθενός ο αδελφός και ο γιος. Σε ευχαριστώ, γιατί ο θάνατος και η θυσία σου ήταν η αφορμή που μας αποκάλυψε τα ατέλειωτα πάθη της εθνικής μειονότητας στην Β. Ήπειρο. Που μας έδειξε το τυραννικό καθεστώς και τον πραγματικό άθλιο χαρακτήρα των Αλβανών απέναντι στους Έλληνες αδελφούς μας. Άσε, λοιπόν, τα σκυλιά τα μαύρα να αλυχτούν αξιοζήλευτε Κωνσταντίνε, αφού δεν μπορούν να ταράξουν τον αιώνιο ύπνο σου. Καταδικασμένα είναι στην ηθική ανυπαρξία τους. Αυτοί είναι στα αλήθεια οι νεκροί λεβέντη μου, ενώ εσύ ο ζωντανός αιώνια. Σε κλαίω, ακόμα και τώρα που γράφω, αλλά εσένα δεν σου αξίζει θρήνος.

Όμορφος, όπως είσαι, σαν αιώνιος Έλληνας, παντοτινά νέος διάβηκες το κατώφλι της αθανασίας. Σήμερα σε υποδέχονται με τιμή οι παλαιοί ήρωες, φάσμα μαρτυρικό και στεφανωμένο, στην ένδοξη ομήγυρη τους!