Νέα δοκιμή DNA σε 2.000 χρονών επιμήκη κρανία Paracas αλλάζει την γνωστή ιστορία

Τα επιμήκη κρανία του Paracas στο Περού προκάλεσαν αναταραχή το 2014 όταν ένας γενετιστής που πραγματοποίησε προκαταρκτικές δοκιμές DNA ανέφερε ότι έχουν μιτοχονδριακό DNA «με μεταλλάξεις άγνωστες σε οποιονδήποτε άνθρωπο, πρωτεύον ή ζώο γνωστό μέχρι τώρα».

Τώρα έχει ολοκληρωθεί ένας δεύτερος γύρος δοκιμών DNA και τα αποτελέσματα είναι εξίσου αμφιλεγόμενα - τα κρανία που εξετάστηκαν, που χρονολογούνται έως και 2.000 χρόνια, αποδείχθηκε ότι έχουν ευρωπαϊκή και μεσανατολική προέλευση. Αυτά τα εκπληκτικά αποτελέσματα αλλάζουν τη γνωστή ιστορία σχετικά με το ποιοι κατοικούσαν την Αμερική.

Το Paracas είναι μια χερσόνησος της ερήμου που βρίσκεται στην επαρχία Pisco στη νότια ακτή του Περού. Εδώ είναι όπου ο Περουβιανός αρχαιολόγος, Τζούλιο Τέλο, έκανε μια καταπληκτική ανακάλυψη το 1928 - ένα τεράστιο και περίτεχνο νεκροταφείο που περιέχει τάφους γεμάτους με λείψανα ατόμων με τα μεγαλύτερα επιμήκη κρανία που βρίσκονται οπουδήποτε στον κόσμο. Αυτά έχουν γίνει γνωστά ως «κρανία Paracas». Συνολικά, ο Tello βρήκε περισσότερα από 300 από αυτά τα επιμήκη κρανία, μερικά από τα οποία χρονολογούνται περίπου 3.000 χρόνια.

 

Επιμήκη κρανία που εκτίθενται στο Museo Regional de Ica στην πόλη Ica στο Περού

 

Παράξενα χαρακτηριστικά των κρανίων Paracas

Είναι ευρέως γνωστό ότι οι περισσότερες περιπτώσεις επιμήκυνσης του κρανίου είναι το αποτέλεσμα της κρανιακής παραμόρφωσης, της ισοπέδωσης της κεφαλής ή της δέσμευσης της κεφαλής, στην οποία το κρανίο παραμορφώνεται σκόπιμα εφαρμόζοντας δύναμη για μεγάλο χρονικό διάστημα. Συνήθως επιτυγχάνεται με τη δέσμευση της κεφαλής ανάμεσα σε δύο κομμάτια ξύλου ή με δέσιμο σε ύφασμα. Ωστόσο, ενώ η κρανιακή παραμόρφωση αλλάζει το σχήμα του κρανίου, δεν αλλάζει άλλα χαρακτηριστικά που είναι χαρακτηριστικά ενός κανονικού ανθρώπινου κρανίου.

Σε μια πρόσφατη συνέντευξη με την Ancient Origins, ο συγγραφέας και ερευνητής LA Marzulli περιγράφει πώς ορισμένα από τα κρανία Paracas είναι διαφορετικά από τα συνηθισμένα ανθρώπινα κρανία:

«Υπάρχει η πιθανότητα να ήταν λίκνο, αλλά ο λόγος για τον οποίο δεν το πιστεύω είναι επειδή η θέση του foramen magnum είναι πίσω στο πίσω μέρος του κρανίου. Ένα κανονικό foramen magnum θα ήταν πιο κοντά στη γραμμή της γνάθου… »

 

Ο LA Marzulli δείχνει τη θέση του foramen magnum σε ένα κρανίο Paracas, το οποίο είναι επίσης το σημείο στο οποίο τρυπήθηκαν για να εξαγάγουν κόκαλα οστών για δοκιμή DNA.

Ο Marzulli εξήγησε ότι ένας αρχαιολόγος έχει γράψει ένα έγγραφο σχετικά με τη μελέτη του σχετικά με τη θέση του foramen magnum σε πάνω από 1000 κρανία. «Δηλώνει ότι τα κρανία Paracas, η θέση του foramen magnum είναι εντελώς διαφορετική από έναν κανονικό άνθρωπο, είναι επίσης μικρότερη, η οποία προσφέρεται στη θεωρία μας ότι αυτό δεν είναι λίκνο, αυτό είναι γενετικό».

Επιπλέον, ο Marzulli περιέγραψε πώς ορισμένα από τα κρανία Paracas έχουν μια πολύ έντονη ζυγωματική αψίδα (οστό των μάγουλων), διαφορετικές πρίζες των ματιών και χωρίς οβελιαίο ράμμα, το οποίο είναι ένας σύνδεσμος συνδετικού ιστού μεταξύ των δύο βρεγματικών οστών του κρανίου.

 

Τα έντονα οστά του μάγουλου φαίνονται στην ερμηνεία της καλλιτέχνης Marcia Moore για το πώς φαινόταν ο κόσμος των Paracas με βάση μια ψηφιακή ανακατασκευή από τα κρανία. Marcia Moore  /  Ciamar Studio

 

Σε ένα κανονικό ανθρώπινο κρανίο, θα πρέπει να υπάρχει ένα ράμμα που πηγαίνει από την μετωπική πλάκα… καθαρίστε πάνω από τον θόλο του κρανίου που χωρίζει τις βρεγματικές πλάκες - τις δύο ξεχωριστές πλάκες - και συνδέεται με την ινιακή πλάκα στο πίσω μέρος ”, δήλωσε ο Marzulli. «Βλέπουμε πολλά κρανία στο Paracas που στερούνται εντελώς από ένα οβελιαίο ράμμα.

Υπάρχει μια ασθένεια γνωστή ως κρανιοσύνθεση, η οποία έχει ως αποτέλεσμα τη συγχώνευση των δύο βρεγματικών πλακών, ωστόσο, ο Marzulli είπε ότι δεν υπάρχει ένδειξη αυτής της ασθένειας στα κρανία Paracas.

 Το οβελιαίο ράμμα, επισημασμένο με κόκκινο χρώμα, διαχωρίζει τις δύο βρεγματικές πλάκες

 

 

ο LA Marzulli δείχνει την κορυφή ενός από τα κρανία Paracas, το οποίο δεν έχει οβελιαίο ράμμα.

 

Δοκιμή DNA

Ο αείμνηστος π. Juan Navarro, ιδιοκτήτης και διευθυντής του Museo Arqueologico Paracas, το οποίο στεγάζει μια συλλογή από 35 από τα κρανία Paracas, επέτρεψε τη λήψη δειγμάτων από τρία από τα επιμήκη κρανία για δοκιμή DNA, συμπεριλαμβανομένου ενός βρέφους. Ένα άλλο δείγμα ελήφθη από ένα περουβιανό κρανίο που ήταν στις ΗΠΑ για 75 χρόνια. Ένα από τα κρανία χρονολογείται σε περίπου 2.000 ετών, ενώ ένα άλλο ήταν 800 ετών.

Τα δείγματα αποτελούνταν από σκόνη μαλλιών και οστών, η οποία εκχειλίστηκε με διάτρηση βαθιά μέσα στο foramen magnum. Αυτή η διαδικασία, εξήγησε ο Marzulli, είναι να μειώσει τον κίνδυνο μόλυνσης. Επιπλέον, φορούσε πλήρη προστατευτική ενδυμασία.

Στη συνέχεια, τα δείγματα στάλθηκαν σε τρία ξεχωριστά εργαστήρια για δοκιμή - ένα στον Καναδά και δύο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι γενετιστές είπαν μόνο ότι τα δείγματα προέρχονταν από μια αρχαία μούμια, ώστε να μην δημιουργηθούν προκαταρκτικές ιδέες. 

 

Ο LA Marzulli κρατά ψηλά ένα αντίγραφο ενός από τα κρανία Paracas που εξετάστηκε

 

Εκπληκτικά αποτελέσματα

Από τα δείγματα, μόνο το μιτοχονδριακό DNA (DNA από την πλευρά της μητέρας) μπορούσε να εξαχθεί. Από τέσσερα δείγματα μαλλιών, ένα από αυτά δεν μπορούσε να είναι ακολουθίες. Τα υπόλοιπα τρία δείγματα μαλλιών έδειξαν όλα Haplogroup (ομάδα γενετικού πληθυσμού) του H2A, το οποίο απαντάται συχνότερα στην Ανατολική Ευρώπη και σε χαμηλή συχνότητα στη Δυτική Ευρώπη. Η σκόνη των οστών από το πιο επιμήκη κρανίο που δοκιμάστηκε επέστρεψε ως T2B, που προέρχεται από τη Μεσοποταμία και σήμερα η Συρία, ουσιαστικά η καρδιά της εύφορης ημισελήνου. «Ξαναγράφει την ιστορία όπως την ξέρουμε», είπε ο Marzulli.

«Αν αυτά τα αποτελέσματα ισχύουν», γράφει ο Brien Foerster στον ιστότοπό του Hidden Inca Tours , «η ιστορία της μετανάστευσης ανθρώπων στην Αμερική είναι πολύ πιο περίπλοκη από ό, τι έχουμε πει προηγουμένως».

Εάν τα αποτελέσματα αυτά επιβεβαιωθούν μέσω περαιτέρω δοκιμών, αυτό σημαίνει ότι λαοί από την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή μετανάστευσαν στην Αμερική πολύ πριν τη συμβατική θεώρηση.

Ο Marzulli είπε ότι οι κύριοι ακαδημαϊκοί πιθανότατα θα επιτεθούν σε αυτά τα αποτελέσματα επισημαίνοντας το γεγονός ότι δεν είναι επιστήμονας, αλλά προτρέπει οποιονδήποτε σκεπτικιστή να επαναλάβει τη μελέτη. «Επιτεθείτε στα αποδεικτικά στοιχεία. Πηγαίνετε κάτω και πάρτε τα δικά σας δείγματα, πληρώστε για ένα εργαστήριο DNA και μετά επιστρέψτε μαζί μου με την επιστήμη σας… κάντε κάποια επιστήμη όπως έχουμε κάνει », είπε. Οι πλήρεις εκθέσεις εργαστήριο δοκιμών DNA είναι διαθέσιμες στο βιβλίο LA Marzulli, Nephilim - Τα υβρίδια.

Τα αποτελέσματα συμφωνούν επίσης με το γεγονός ότι πολλά από τα κρανία Paracas εξακολουθούν να περιέχουν ίχνη κόκκινων μαλλιών, ένα χρώμα που δεν εντοπίζεται στη Νότια Αμερική, αλλά προέρχεται από τη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη.

«Κανένας ακαδημαϊκός όσο μπορούμε να πούμε δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί μερικά από τα κρανία που εξακολουθούν να έχουν μαλλιά είναι κόκκινα ή ακόμη και ξανθά», γράφει ο Brien Foerster, «η ιδέα ότι αυτό είναι από καιρό ή λεύκανση ΤΩΡΑ έχει αποδειχθεί από 2 ειδικούς για τα μαλλιά. Για τους αρχαίους ανθρώπους του Paracas, τουλάχιστον, είχαν ξανθά έως κοκκινωπά μαλλιά που είναι 30% πιο λεπτά από τα NATIVE αμερικανικά μαλλιά. Είναι ΓΕΝΕΤΙΚΟ! "

 

Ένα κρανίο Paracas με τα κόκκινα μαλλιά του.  Πίστωση: Brien Foerster

 

Εξωγήινη υπόθεση

Λόγω του ασυνήθιστου σχήματος και των χαρακτηριστικών των κρανίων Paracas, υπάρχει εδώ και καιρό εικασία ότι είναι εξωγήινης προέλευσης και πολλοί ελπίζουν ότι οι δοκιμές DNA θα αποδείξουν ότι ισχύει.

«Όσον αφορά μια« εξωγήινη »συνιστώσα ή μια καταγωγή στα κρανία, ίσως να μην ξέρουμε ποτέ», γράφει ο Brien Foerster. «Τα προγράμματα δοκιμών DNA μπορούν να συγκρίνουν μόνο το δείγμα DNA με εκείνα που είναι γνωστά και αυτά διατηρούνται σε μια τεράστια βάση δεδομένων που ονομάζεται Gentech στις ΗΠΑ. Οι περαιτέρω δοκιμές με τη συνεργασία των Περουβιανών αρχαιολόγων και του Υπουργείου Πολιτισμού βρίσκονται σε εξέλιξη. "

Παρ 'όλα αυτά, ο LA Marzulli εξήγησε ότι τα αποτελέσματα του DNA ταιριάζουν απόλυτα με την υπόθεση που είχε πραγματοποιήσει από πριν από τη διεξαγωγή οποιασδήποτε δοκιμής. Δηλαδή, οι λαοί Paracas είναι οι Νεφελίμ. Το Νεφίλιμ, σύμφωνα με τα αρχαία βιβλικά κείμενα, είναι ο απόγονος των πεσμένων αγγέλων και των γυναικών της γης, με αποτέλεσμα μια υβριδική οντότητα, και λέγεται ότι εδρεύουν στην περιοχή του Λεβάντου, στο ίδιο μέρος που εντοπίζει το DNA Paracas .

Ανεξάρτητα από το αν αυτή η υπόθεση είναι σωστή, τα αποτελέσματα των τεστ DNA είναι δραματικά και η ιστορία αλλάζει και οι περαιτέρω δοκιμές μπορεί να βοηθήσουν στην αποκάλυψη της περίπλοκης ιστορίας των ανθρώπων του Paracas.

 

Επόμενα βήματα

Ο LA Marzulli και οι συνεργάτες του έχουν σχέδια για περαιτέρω δοκιμές και επί του παρόντος συνεργάζονται με περουβιανούς και αμερικανούς αρχαιολόγους. Έχουν προφορική άδεια από τον επικεφαλής αρχαιολόγο ενός Περουβιακού Μουσείου να λάβουν περισσότερα δείγματα. Στη συνέχεια, αυτά θα παρουσιαστούν στο Υπουργείο Πολιτισμού για τελική συναίνεση προτού τα δείγματα μεταφερθούν στα εργαστήρια των ΗΠΑ για δοκιμή. Αυτή η διαδικασία αναμένεται να διαρκέσει τουλάχιστον δύο χρόνια για να ολοκληρωθεί.

Ο πλήρης λογαριασμός της έρευνας και των δοκιμών DNA εμφανίζεται στο τελευταίο βίντεο Watchers 10 του LA Marzulli , το οποίο μπορεί να παραγγελθεί εδώ .

 

Κορυφαία εικόνα: Ένα επιμήκη κρανίο Paracas και μια εντύπωση καλλιτέχνη βασισμένη σε ψηφιακή ανακατασκευή. Πίστωση:  Marcia Moore  /  Ciamar Studio

Από την April Holloway

https://www.ancient-origins.net/news-history-archaeology/breaking-new-dna-testing-2000-year-old-elongated-paracas-skulls-changes-020914