Συνεργασία με Νεοναζί στην Ουκρανία: Μια άβολη ιστορία

Μεταξύ των συνεργατών των Ναζί που μνημονεύονται από την κυβέρνηση της Ουκρανίας είναι ο Στέπαν Μπαντέρα.

Του Τεντ Σνάιντερ

Ο Volodymyr Zelensky νίκησε τον Petro Poroshenko στις εκλογές του 2019 σε μια πλατφόρμα που περιελάμβανε την ειρήνη με τη Ρωσία και την υπογραφή των Συμφωνιών του Μινσκ. Οι Συμφωνίες του Μινσκ θα είχαν παραχωρήσει έναν βαθμό αυτονομίας στις περιοχές του Ντόνετσκ και του Λούγκανσκ του Ντονμπάς που είχαν ψηφίσει υπέρ της ανεξαρτησίας από την Ουκρανία μετά το πραξικόπημα του 2014 που υποστηρίχθηκε από τις ΗΠΑ έθεσε στην εξουσία μια κυβέρνηση που είχε επιλεγεί από τις ΗΠΑ και ήταν φιλοδυτική και αντιρωσική.

Ήταν έντονη η πίεση από τους ακροδεξιούς υπερεθνικιστές που λύγισαν τον Ζελένσκι από έναν υποστηρικτή του Μινσκ σε σχήμα απόρριψης του Μινσκ. Κάτω από αυτήν την πίεση από νεοναζιστικά κόμματα που έχουν μεγάλη δύναμη που είναι δυσανάλογη με τη μικρή υποστήριξή τους, ο Ζελένσκι εγκατέλειψε την προεκλογική του υπόσχεση για ειρήνη και αρνήθηκε να μιλήσει με τους ηγέτες του Ντονμπάς και να εφαρμόσει τις Συμφωνίες του Μινσκ.

Αυτές οι υπερεθνικιστικές οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένου του Κόμματος Svoboda και του Δεξιού Τομέα, κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος του 2014, έριξαν και πάλι μια σκιά πολύ μεγαλύτερη και πιο σκοτεινή από τη λαϊκή τους υποστήριξη. Διοργάνωσαν και αναμόρφωσαν την ειρηνική διαμαρτυρία. Απέρριψαν την ειρηνική διευθέτηση που θα απαιτούσε κατάπαυση του πυρός και πρόωρες εκλογές.

Αρκετές σειρές αποδεικτικών στοιχείων δείχνουν τώρα έντονα ότι οι ελεύθεροι σκοπευτές στη σφαγή της 20ης Φεβρουαρίου 2014 που οδήγησαν τις διαδηλώσεις προς τον εμφύλιο πόλεμο δεν ήταν κυβερνητικές δυνάμεις αλλά μέλη της υπερεθνικιστικής εξέγερσης. Και ήταν αυτοί που κατέλαβαν το κυβερνητικό κτίριο και ανάγκασαν τον εκλεγμένο πρόεδρο να φύγει από την Ουκρανία.

Μετά το πραξικόπημα, αυτές οι νεοναζιστικές δυνάμεις θα πρωτοστατούσαν βάναυσα στον αγώνα κατά των αυτονομιστικών δυνάμεων στο Ντονμπάς. Ήταν σε θέση να ηγηθούν του αγώνα επειδή το πιο διάσημο από αυτά, το τάγμα Azov, είχε ενσωματωθεί επίσημα στην Ουκρανική Εθνική Φρουρά. Αυτοί οι υπερεθνικιστές είχαν γίνει, όχι μόνο, όπως λέει ο Richard Sakwa στο  Frontline Ukraine, «ένα νόμιμο μέρος της Maiden [διαμαρτυρίας]» και «το νέο φυσιολογικό στην ανάπτυξη του ουκρανικού κράτους», αλλά είχαν γίνει και επίσημο μέρος του ουκρανικού στρατού.

Θα γίνουν επίσης επίσημο μέρος της κυβέρνησης της Ουκρανίας. Ο Sakwa λέει ότι αρκετές βασικές υπουργικές θέσεις στην ουκρανική κυβέρνηση πραξικοπήματος ελήφθησαν από τον Δεξιό Τομέα και τον Svoboda, αμφότερα ανοιχτά νεοναζιστικά κόμματα, συμπεριλαμβανομένων κορυφαίων θέσεων εθνικής ασφάλειας, άμυνας και νομικών θέσεων. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και ο υπουργός Δικαιοσύνης ήταν και οι δύο μέλη της Svoboda. Ο Andriy Parabiy, ένας από τους ιδρυτές της Svoboda με αυτό που ο Sakwa αποκαλεί «μια μακρά ιστορία υπερεθνικιστικού ακτιβισμού» έγινε γραμματέας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας Άμυνας. Ο Sakwa αποκαλεί το ραντεβού του Parabiy "εκπληκτικό".

Stephen F. Cohen

Ο Stephen Cohen, ο οποίος ήταν Ομότιμος Καθηγητής Ρωσικών Σπουδών και Πολιτικής στο Πρίνστον, σε ένα άρθρο για την Ουκρανία με τίτλο «Η συμπαιγνία της Αμερικής με τους νεοναζί», λέει ότι η κυβέρνηση πραξικοπήματος στην Ουκρανία έχει αποκαταστήσει συστηματικά και μνημονεύει τους Ουκρανούς συνεργάτες της Ναζιστικής Γερμανίας.  Μεταξύ των συνεργατών των Ναζί που μνημονεύονται από την κυβέρνηση της Ουκρανίας είναι ο Στέπαν Μπαντέρα που συμμάχησε με τους Ναζί και διέπραξε φρικαλεότητες εναντίον Εβραίων, Πολωνών και Ρώσων. Ο Sakwa αναφέρει ότι «ένα γιγάντιο πορτρέτο του Μπαντέρα ήταν στη σκηνή κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων στο Μαϊντάν».

Ο Stepan Bandera και ο λιγότερο γνωστός Mikola Lebed ήταν εξέχοντα μέλη της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών (OUN). Το 1940, το OUN διασπάστηκε και ο Bandera έγινε αρχηγός της πιο ριζοσπαστικής φατρίας OUN-B. Το Bandera OUN συμμάχησε με τους Ναζί. Και παρόλο που η συμμαχία μπορεί να σχηματίστηκε κυρίως με την ευκαιρία να ιδρύσει ένα ουκρανικό κράτος, το OUN του Μπαντέρα αποδείχθηκε πολύ πρόθυμοι συνεργάτες.

Σύμφωνα με τον Sakwa, «ο Μπαντέρα υποστήριξε μια επιθετική μορφή ολοκληρωτικού εθνικισμού, έναν αποκλειστικό και εθνοκεντρικό ορισμό του ουκρανικού έθνους, συνοδευόμενο από τη δολοφονική υποτίμηση όσων φέρεται να υπονόμευσαν το όραμά του, ιδίως Πολωνών, Εβραίων και Ρώσων. . . .» Οι δυνάμεις του Μπαντέρα θα συμμετείχαν στις μαζικές δολοφονίες αυτών των ανθρώπων.

Στο  Covert Regime Change, η Lindsey O'Rourke αναφέρει τη δήλωση του OUN-B του Ιουλίου 1941 ότι οι Εβραίοι «πρέπει να τυγχάνουν σκληρής μεταχείρισης. . . . Πρέπει να τα τελειώσουμε. . . . Όσον αφορά τους Εβραίους, θα υιοθετήσουμε οποιεσδήποτε μεθόδους οδηγούν στην καταστροφή τους». Λέει ότι «Τις ημέρες μετά τη γερμανική εισβολή, τα στρατεύματα του OUN-B εξαπέλυσαν πογκρόμ σε όλη την Ανατολική Γαλικία, σκοτώνοντας περίπου 12.000 Εβραίους αμάχους.

Το OUN-B και άλλοι αργότερα θα ενταχθούν στον Ουκρανικό Αντάρτικο Στρατό (UPA) για να πολεμήσουν για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας τόσο από τους Ρώσους όσο και από τους Ναζί. Για να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους για ένα εθνοτικά αποκλειστικό έθνος, ο O'Rourke λέει ότι «συμμετείχαν σε εκτεταμένη τρομοκρατία, μαζικές δολοφονίες και εθνοκάθαρση μεταξύ των πολωνικών, γερμανικών, σοβιετικών και εβραϊκών πληθυσμών στην περιοχή». Το κάλεσμά τους ήταν «Ζήτω η μεγαλύτερη ανεξάρτητη Ουκρανία χωρίς Εβραίους, Πολωνούς και Γερμανούς: Πολωνοί πίσω από το Σαν, Γερμανοί στο Βερολίνο, Εβραίοι στην αγχόνη».

Ο ηγέτης του OUN-A, Mikola Lebed δήλωσε, σύμφωνα με τον O'Rourke, ότι θα έπρεπε να «καθαρίσουν ολόκληρη την επαναστατική επικράτεια από τον πολωνικό πληθυσμό». Και προσπάθησαν. «Το πρώτο εξάμηνο του 1943, οι παρτιζάνοι της UPA . . . δολοφόνησαν περίπου 40.000 Πολωνούς στη Βολυνία».

Αλλά γιατί θα μπορούσε κανείς να καταλάβει σήμερα, μεταξύ των ίσως υπερβολικών ισχυρισμών του Πούτιν για αποναζοποίηση της ουκρανικής κυβέρνησης και των δυνάμεων, ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα συνεργάζονταν με νεοναζιστικά στοιχεία στην Ουκρανία για να πολεμήσουν τους Ρώσους ή να επιφέρουν αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία ? Επειδή έχουν.

Μεταξύ της συνεργασίας των Ναζί του Bandera και του Lebed και της υπερεθνικιστικής αεροπειρατείας του πραξικοπήματος του 2014 είναι μια λιγότερο ειπωμένη ιστορία της συνεργασίας των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου με τον Bandera και το OUN του Lebed για την καταπολέμηση της Σοβιετικής Ένωσης κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.

Τον Σεπτέμβριο του 1947, οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ συνάντησαν μια ομάδα Ουκρανών παρτιζάνων στη Γερμανία. Στο  Safe for Democracy, ο ειδικός της CIA Τζον Πράδος λέει ότι το Ουκρανικό Ανώτατο Απελευθερωτικό Συμβούλιο είχε διατάξει τους αντάρτες να πάνε δυτικά «για να τραβήξουν την προσοχή των συμμαχικών υπηρεσιών πληροφοριών». Δούλεψε. Και εκεί ξεκίνησε η άκρως απόρρητη ιστορία του κρυφού γάμου μεταξύ των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου και των Ουκρανών που είχαν συνεργαστεί με τους Ναζί στον Ψυχροπολεμικό τους αγώνα ενάντια στη Σοβιετική Ένωση.

Ακόμη νωρίτερα, το 1946, αναφέρει ο Πράδος, οι Σοβιετικοί είχαν ζητήσει την έκδοση του Στέπαν Μπαντέρα. Αλλά σε μια επιχείρηση με την κωδική ονομασία «Anyface», οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ τον προστάτεψαν παρόλο που είχαν στην κατοχή τους πληροφορίες που ενδεχομένως τον εμπλέκουν ως εγκληματία πολέμου.

Στη συνέχεια, οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο θα επέλεγαν έναν εταίρο. Μετά την αρχική βοήθεια των ΗΠΑ, το ΗΒ θα συνέχιζε να συνεργάζεται με τον Bandera και το OUN-B. οι ΗΠΑ θα συνεργαστούν με τον Mikola Lebed, τον επικεφαλής του κλάδου ασφαλείας του OUN-B.

Στο  Legacy of Ashes: the History of the CIA, ο Tim Weiner λέει ότι « Nightingale  ήταν η κωδική ονομασία μιας ουκρανικής αντιστασιακής δύναμης [ο Υπουργός Άμυνας] Forestal είχε εξουσιοδοτήσει να διεξάγει έναν μυστικό πόλεμο κατά του Στάλιν. Στους ηγέτες του», λέει, «περιλαμβάνονταν συνεργάτες των Ναζί που είχαν δολοφονήσει χιλιάδες ανθρώπους. . . .» Μια έκθεση του 1947 των ΗΠΑ για την Counter Intelligence Corp. (CIC) σημειώνει ήδη τη «στενή σχέση με το κίνημα Μπαντέρα».

Σύμφωνα με τον O'Rourke, τον Φεβρουάριο του 1947, ο Lebed «προσέγγισε το CIC σχετικά με τη δυνατότητα συνεργασίας». Το CIC συμφώνησε και, σύμφωνα με τον Weiner, η CIA μετέφερε λαθραία τον Lebed στις ΗΠΑ, λέγοντας σε αξιωματούχους μετανάστευσης των ΗΠΑ ότι ο Lebed «παρείχε πολύτιμη βοήθεια σε αυτόν τον Οργανισμό στην Ευρώπη».

Όπως συνέβη με τον Μπαντέρα, η CIA δεν αγνοούσε το παρελθόν του Λεμπέντ. Ο Weiner λέει: «Τα αρχεία του ίδιου του πρακτορείου περιέγραφαν την ουκρανική φατρία υπό την ηγεσία του Lebed ως «τρομοκρατική οργάνωση». Και ήξεραν ότι ο Λέμπεντ είχε συμμαχήσει με τους Ναζί. «Το Υπουργείο Δικαιοσύνης», αναφέρει ο Γουάινερ, «καθόρισε ότι ήταν εγκληματίας πολέμου που είχε σφάξει Ουκρανούς, Πολωνούς και Εβραίους». Προσπάθησαν ακόμη και να απελάσουν τον Lebed, αλλά ο Allen Dulles παρενέβη, λέγοντας στον ομοσπονδιακό επίτροπο μετανάστευσης ότι ο Lebed ήταν «ανεκτίμητης αξίας για αυτήν την Υπηρεσία».

Μια άκρως απόρρητη έκθεση της CIA τον Απρίλιο του 1948 στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας που παρατίθεται από τον O'Rourke θα περιέγραφε την προτεινόμενη συνεργασία του Ψυχρού Πολέμου με τους υπερεθνικιστές Ουκρανούς συνεργάτες των Ναζί και θα πρότεινε «την πιθανή αξία τους στην κυβέρνηση των ΗΠΑ για σκοπούς προπαγάνδας, δολιοφθοράς και κατά -Κομμουνιστικής πολιτικής δραστηριότητας».

Αυτή η επιχείρηση θα έλαβε την κωδική ονομασία «Επιχείρηση AERODYNAMIC» και θα ξεκινούσε από τη CIA το 1948. Ο O'Rourke αναφέρει τον Frank Wisner της CIA να λέει ότι «Λόγω της έκτασης και της δραστηριότητας του κινήματος αντίστασης στην Ουκρανία, θεωρούμε ότι αυτό είναι έργο κορυφαίας προτεραιότητας». Αναφέρει ένα έγγραφο της CIA που αποκτήθηκε βάσει του Νόμου περί Ελευθερίας της Πληροφορίας που αποκαλύπτει επιχειρησιακά σχέδια για «την εκμετάλλευση και επέκταση του ουκρανικού κινήματος αντίστασης» για «πολιτικό και ψυχολογικό πόλεμο [και] αντίσταση και ανταρτοπόλεμο».

Η επιχείρηση Aerodynamic ήταν μια αποτυχία, ή «δυστυχισμένη και τραγική», όπως την αποκάλεσε η CIA.

Η ιστορία της συνεργασίας των Ναζί του OUN κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου και η ιστορία του υπερεθνικιστικού ρόλου στο πραξικόπημα του 2014 και στον επακόλουθο ουκρανικό στρατό και κυβέρνηση έχουν ειπωθεί, αν και σπάνια από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Αλλά χρονολογικά μεταξύ αυτών των δύο γεγονότων είναι η πολύ λιγότερο ειπωμένη ιστορία των ΗΠΑ και των συμμάχων τους που συνεργάζονται με Ουκρανούς υπερεθνικιστές συνεργάτες των Ναζί για να πολεμήσουν ενάντια στη Σοβιετική Ένωση στον Ψυχρό Πόλεμο.

Γιατί να πιστέψει κανείς ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα συνεργάζονταν με υπερεθνικιστές στην Ουκρανία για να πολεμήσουν τους Ρώσους; Επειδή έχουν.

Ο Τεντ Σνάιντερ  έχει πτυχίο στη φιλοσοφία και γράφει για την ανάλυση προτύπων στην εξωτερική πολιτική και ιστορία των ΗΠΑ.

https://www.veteranstoday.com/2022/03/31/partnering-with-neo-nazis-in-ukraine-an-inconvenient-history/