«Η Νέα Υόρκη του Edward Hopper»: Η πρώτη έκθεση για την μητρόπολη-έμπνευση του καλλιτέχνη

Μια εικαστική διαδρομή στην κυριαρχία του καλλιτέχνη πάνω στην πόλη της Νέας Υόρκης, το σπίτι του Edward Hopper για σχεδόν έξι δεκαετίες

Κείμενο: Πέπη Νικολοπούλου

Αυτή είναι η Νέα Υόρκη του Έντουαρντ Χόπερ, με έμφαση στο κτητικό, το βαθιά προσωπικό, μια εικαστική διαδρομή στην κυριαρχία του καλλιτέχνη πάνω στην πόλη. Η πόλη της Νέας Υόρκης ήταν το σπίτι του Edward Hopper για σχεδόν έξι δεκαετίες (1908-67), μια περίοδος που καλύπτει ολόκληρη την ώριμη καριέρα του και συμπίπτει με μια ιστορική περίοδο αστικής ανάπτυξης.

Η έκθεση «Η Νέα Υόρκη του Edward Hopper» είναι η πρώτη έκθεση που εστιάζει στο εύρος αλλά και τη διαρκή σχέση του καλλιτέχνη με την πόλη που αποτέλεσε το πρωταγωνιστικό θέμα, το σκηνικό και την έμπνευση για πολλά από τα έργα του. Έργα με σκηνές σύνθετες, άλλοτε ρεαλιστικές και συχνά φανταστικές όπως συναρμολογήθηκαν στο μυαλό του Hopper από ανακλήσεις της μνήμης σημείων της πραγματικής Νέας Υόρκης – γεγονός που ενισχύεται από τον τίτλο αυτής της τελευταίας ενότητας της έκθεσης, “Reality and Fantasy”.

 

Edward Hopper, Manhattan Bridge Loop, 1928. Oil on canvas, 35 × 60 in. (88.9 × 152.4 cm). Addison Gallery of American Art, Phillips Academy, Andover, MA. © 2022 Heirs of Josephine N. Hopper/Licensed by Artists Rights Society (ARS), New York. Image courtesy Art Resource, NY

 Edward Hopper, Early Sunday Morning, 1930. Oil on canvas, 35 3/16 × 60 1/4 in. (89.4 × 153 cm). Whitney Museum of American Art, New York; purchase with funds from Gertrude Vanderbilt Whitney 31.426. © 2022 Heirs of Josephine N. Hopper/Licensed by Artists Rights Society (ARS), New York

Η νέα έκθεση παρουσιάζει περισσότερες από 200 φωτογραφίες του κατεξοχήν Αμερικανού ρεαλιστή που αναδεικνύουν τη βασική σχέση μεταξύ προσώπου και τόπου. Η Kim Conaty, η επιμελήτρια σχεδίων και χαρακτικών του Μουσείου Αμερικανικής Τέχνης Whitney, έχει περάσει τα τελευταία τέσσερα χρόνια δουλεύοντας για την τελευταία έκθεση για τον Hopper του μουσείου.

Είναι η πρώτη έκθεση Hopper στο Μουσείο Whitney εδώ και μια δεκαετία, μετά την έκθεση “Hopper Drawing” του 2013, η οποία επικεντρώθηκε στα σχέδιά του. Αυτό είναι μεγάλο χρονικό διάστημα, αν αναλογιστεί κανείς ότι το Whitney διαθέτει τη μεγαλύτερη συλλογή έργων του Hopper στον κόσμο. Σε πίνακες που γνωρίζουμε καλά και πολλούς που δεν γνωρίζουμε, καθώς και σε μερικά διαφωτιστικά έργα σε χαρτί και γραπτά, ο καλλιτέχνης αναδεικνύεται ως ο αρχιτέκτονας της προσωπικής του φανταστικής μητρόπολης. Αδιαφορεί σχεδόν εξ ολοκλήρου για τη ζωή στους δρόμους και την κυκλοφορία, αγνοεί τους ουρανοξύστες και τη γέφυρα του Μπρούκλιν και εισάγει φανταστικά κτίρια – κρυφοκοιτάζει ιδιωτικά διαμερίσματα από υπερυψωμένα τρένα και επιθεωρεί τη γειτονιά του από ταράτσες. Μετατρέπει γραφεία, εστιατόρια και κινηματογραφικές αίθουσες σε σκηνές για έναν ή δύο μόνο ηθοποιούς. Ζωγραφίζει παράθυρα και βιτρίνες καταστημάτων χωρίς τζάμι, σαν να μπορεί να φτάσει μέσα και να αγγίξει τους ανθρώπους και τα πράγματα που βρίσκονται μέσα.

Αναμνήσεις από τοποθεσίες και τις αισθήσεις που προκαλούσαν, έπαιξαν εξίσου σημαντικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο ο Χόπερ σφυρηλάτησε αυτές τις σύνθετες εικόνες, ενώ η ανάμειξη γεγονότων και μυθοπλασίας, πραγματικότητας και φαντασίας παραλληλίστηκε με το έντονο ενδιαφέρον του Hopper για το θέατρο. Πράγματι, ο Hopper χρησιμοποίησε το στούντιό του ως ένα είδος του ίδιου του θεάτρου, χρησιμοποιώντας ως μοναδικό μοντέλο του την Jo, τη γυναίκα του.

 

Edward and Jo Hopper, c. 1947. Photograph by Bernard Hoffman. The Sanborn Hopper Archive at the Whitney Museum of American Art, Frances Mulhall Achilles Library and Archives, New York

Για τη συνέχεια εδώ:

https://elculture.gr/i-nea-yorki-tou-edward-hopper-i-proti-ekthesi-gia-tin-mitropoli-ebnefsi-tou-kallitechni/