Ο κλασικός Χατζηδάκις

του Κώστα Γρηγορέα

Παίρνει πολλή συζήτηση το πώς χρησιμοποιείται πλέον η έννοια ‘κλασικό’ στην καθημερινότητά μας. Όπως πολλές ουσιαστικές έννοιες, στα χέρια των διαφημιστών και των εμπόρων έχει ξεθωριάσει, έχει γίνει ένα ακόμα σλόγκαν. Όμως πραγματικά, θα έπρεπε να τους τη χαρίσουμε; Δε νομίζω…

Και δε νομίζω, διότι είναι η πιο δυνατή λέξη για να εκφράσει με αμεσότητα τις αληθινές διαχρονικές αξίες.

Οι άνθρωποι του μάρκετινγκ βάφτισαν «κλασικές» τις γλυκές αναμνήσεις και τα όμορφα ηλιοβασιλέματα. Καμία σχέση!

Κλασικό είναι αυτό που ζει ακόμα, όχι αυτό του οποίου γλυκόπικρα θρηνείς την απώλεια. Αυτό που σε σώζει από τη θλίψη της εφήμερης ύπαρξης κι όχι αυτό που σε βυθίζει σε αυτή.

Γι’ αυτό και ο Μάνος Χατζιδάκις είναι ο ορισμός του «κλασικού».

Διότι οι αισθητικές αξίες που υπηρέτησε, αλλά και επαναπροσδιόρισε ώστε να έρθουν πιο κοντά στη δική μας ψυχή, στέριωσαν και θα φωτίζουν πάντα την πορεία μας.

Διότι «των ερώτων μας οι πιο κρυφές στιγμές έχουν το άγγιγμα του» (όπως γράφει ο Νίκος Καλόγρηας, σε ένα τραγούδι-αφιέρωμα που είχαμε φτιάξει λίγο καιρό μετά την αναχώρηση του (τραγουδά η Αλίκη Καγιαλόγλου):

Διότι ο λόγος του εξακολουθεί, κυριολεκτικά, να μας διαφωτίζει: Ο ΝΕΟΝΑΖΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ του Μάνου Χατζιδάκι

http://tar.gr/content/content.php?id=4030

………………

Θέλησα να γράψω λίγες κουβέντες για τα είκοσι χρόνια από την αναχώρηση του Μάνου. Το είχα ανάγκη, όμως συνειδητοποιώ πως δεν έχω λόγο να συνεχίσω να αναφέρω πράγματα αυτονόητα, τουλάχιστον για τους ανθρώπους στους οποίους απευθύνομαι. Έχω την αίσθηση πως θα ήταν καλύτερο να συνεχίσω να ‘μιλώ’ με την μουσική του, εκεί άλλωστε είμαι πιο καλλιγράφος, μιας και την λατρεύω.

Διαλέγω λοιπόν μια συλλογή 10 τραγουδιών από μια σχετικά πρόσφατη συναυλία μας με την εξαιρετική Σαβίνα Γιαννάτου, στο Πυθαγόρειο Αμφιθέατρο. Θα παραθέσω τους τίτλους των κομματιών, μαζί με την ημερομηνία της κυκλοφορίας τους, απλά για να υπογραμμίσω για μια ακόμα φορά την κλασικότητά τους.

1.   Φέρτε μου ένα μαντολίνο – στίχοι Μ. Χατζιδάκις (1961)

2.   Αγάπη που ’γινες δίκοπο μαχαίρι – στίχοι Μιχάλης Κακογιάννης (1955)

3.   Κέλομαί σε Γογγύλα – στίχοι Σαπφώ (1972)

4.   Ποιος είν’ τρελός από έρωτα – στίχοι Γιώργος Σαραντάρης (1972)

5.   Τα παιδιά κάτω στον κάμπο – στίχοι Μ. Χατζιδάκις (1974)

6.   Πορνογραφία – στίχοι Άρης Δαβαράκης (1982)

7.   Dedication – στίχοι Clifton Nivison (1970)

8.   Ο Κεμάλ – στίχοι Νίκος Γκάτσος (1970 & 1993 στα Ελληνικά)

9.   Περιμπανού – στίχοι Νίκος Γκάτσος (1970 & 1993 στα Ελληνικά)

10. Η μπαλάντα του Ούρι – στίχοι Νίκος Γκάτσος (1983)

(πατώντας το play, θα ακούσετε όλα τα τραγούδια με τη σειρά)

Πηγή

http://karavaki.wordpress.com/2014/06/16/classical-hatzidakis/