του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου
Επειδή διάβασα διάφορα
αστόχαστα, ανιστόρητα και αρνητικά περί Καισαριανής και περί επισκέψεως εκεί
του Τσίπρα, πριν να αναλάβει κυβερνητικά καθήκοντα, έχω να πω το εξής στους
όψιμους «πατριώτες».
Η Καισαριανή ήταν τόπος
εκτελέσεως Ελλήνων πατριωτών από τους Γερμανούς. Η τελευταία εκτέλεση έγινε το
1944, λίγο πριν φύγουν οι Γερμανοί, με 200 φυλακισμένους πατριώτες
κομμουνιστές, που τους μετέφεραν από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου. Δεν ήταν όμως
αυτοί, οι μόνοι, που εκτελέστηκαν εκεί. Υπήρξαν εκτελέσεις και άλλων πατριωτών,
κομμουνιστών και μη, το 1942, το 43 και το 44 (ακόμα και 25 αντιφασίστες
στρατιώτες είχαν εκτελέσει, 20 Ιταλούς και 5 Γερμανούς). Η τελευταία εκτέλεση
ήταν η πλέον μαζική και για αυτό έγινε σημείο αναφοράς όλων των εκτελεσθέντων
πατριωτών.
Αυτούς τους ήρωες τίμησε
ο Τσίπρας και όχι αόριστα κάποιους «κομμουνιστές». Έλληνες πατριώτες με, ή
χωρίς πολιτική ταυτότητα, που εκτελέστηκαν για την πατρίδα από τους Γερμανούς
Ναζί, τους οποίους κάποιοι κρυφά και ανομολόγητα θαυμάζουν, αλλά δε μπορούν να
κρυφτούν και προδίδονται. Επικρίνοντας μια τέτοια συμβολική ενέργεια, πίσω από
το προσωπείο του δήθεν «πατριώτη», καταλήγουν να γίνονται απολογητές των Ναζί.
Ο Τσίπρας έστειλε μήνυμα αντίστασης στην Γερμανίδα, αλλά αυτοί δεν ήθελαν να το
καταλάβουν, γιατί η καρδιά τους αγαπάει αλλού. Προς Βερολίνο μεριά...Το ίδιο μήνυμα,
αλλά προς την άλλη πλευρά, έστειλε και ο Καμένος με το στεφάνι στα Ίμια και με
την επίσημη αναγνώριση ως ήρωα που ήταν, στη μάχη της Κύπρου το 1974, του
Καταδρομέα Μ. Μπικάκη.
Σας παραθέτω λίγα
μηνύματα που κάποιοι από τους πατριώτες εκείνους πρόλαβαν να γράψουν βιαστικά,
λίγη ώρα πριν τους εκτελέσουν. Είναι ολιγόλογα, και απλά, γεμάτα μεγαλείο και
αυταπάρνηση. Μπείτε για ένα μόνο δευτερόλεπτο στη θέση τους, για να αποκτήσετε
το δίδαγμα μιας ολόκληρης ζωής. Όχι μυξοκλάματα και τέτοια, αλλά γενναιότητα
και υπέρβαση της ανθρώπινης φύσης.....
«Κατίνα, Γεωργούλη. Σας
φιλώ με αγάπη. Κώστας Τσίρκας, Μάρνη 52».
«Χαίρετε φίλοι.
Εκδίκηση. Μάνα μη λυπάσαι. Χαίρε μάνα. Δημήτρης Σόφης».
«Δεν σας ξέχασα ποτές.
Για σας και τον Ελληνικό λαό έδωσα και τη ζωή μου. Σήμερα 1η Μάη 1944. Σας φιλώ
για τελευταία φορά. Α. Βαγενάς».
«Η κόρη μου Ρήνα να
γίνει δασκάλα. Φιλώ τη γυναίκα μου και το παιδί. Βαγγέλης Πόλκος (δάσκαλος)».
«Ειδοποιήστε τη χήρα
μητέρα μου, Κατίνα Αναστασιάδου, οδός Λομβάρδου 2, Αθήναι, ότι πεθαίνω για την
Ελλάδα μας. Λευτέρης Αναστασιάδης».
(Ο Λ. Αναστασιάδης ήταν
δικηγόρος, ανάπηρος του αλβανικού έπους, ακρωτηριασμένος και από τα δύο πόδια.
Το μήνυμα το έγραψε στο ξύλινο πόδι του πριν τον εκτελέσουν.)
«Έτσι πεθαίνουν οι άξιοι
Έλληνες. Πεθαίνω περήφανος. Ζήτω η λευτεριά. Διαβάτη Έλληνα το ρούχο τούτο να
το πας στην παραπάνω διεύθυνση. Είναι η στερνή επιθυμία ενός ανθρώπου, που
ξέρει να πεθαίνει για τη λευτεριά. Ζήτω ο ελληνικός λαός. Σπήλιος Αμπελογιάννης».
«Εγώ πάω για εκτέλεση.
Να βαφτίσετε το παιδί Κώστα» Αυτό το μήνυμα έγραψε πίσω από την φωτογραφία του
παιδιού του ο Χαϊδαριώτης Κώστας Χατζηγεωργίου, πριν την αφήσει στη συμβολή της
Πλαστήρα με την Αγωνιστών Στρατοπέδου σήμερα).
Τρία μηνύματα του
Ναπολέοντα Σουκατζίδη:
Προς τον πατέρα του:
«Πατερούλη, πάω για
εκτέλεση. Νάσαι περήφανος για το μονάκριβο γιο σου. Ν΄ αγαπάς, να λατρεύεις την
κορούλα σου και την αδελφούλα μου. Κ΄ οι δυο μεγάλοι άνθρωποι. Γεια. Γεια
πατερούλη».
Προς την αρραβωνιαστικιά
του, Χαρά Λιουδάκη, η οποία εργαζόταν στο Δρομοκαϊτειο:
«Η τελευταία μου σκέψη
μαζί σου. Θα΄ θελα να σε κάμω ευτυχισμένη. Ν΄ αγαπάς πολύ το μπαμπά και την
αδελφούλα μου. Να βρεις σύντροφο στη ζωή σου, άξιό μου και άξιό σου. Γεια χαρά.
Υ.Γ: Κάτι ενθύμια θα σου
δώσει ο Ζήσης».
Στην αδελφή της Χαράς,
Μαρία Λιουδάκη:
«Αδελφούλα, πάω για
εκτέλεση. Σε λάτρευα πολύ, όπως λάτρευα και το γυναικούλι μου».
«8/9/44. Σήμερα το πρωί
τουφεκιζόμεθα. Πέφτομε για την πατρίδα με γέλιο στα χείλη για την λευτεριά.
Λίτινας Μανόλης. Βατατζή 60».
Τέτοιοι ήρωες,
εκτελούνταν στην Καισαριανή……
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου