Γεωλογικές προσεγγίσεις στην «ΕΞΑΗΜΕΡΟ» του Μεγάλου Βασιλείου

του ΜΙΧΑΗΛ Μ. ΔΕΡΜΙΤΖΑΚΗ

ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ

τ. ΑΝΤΙΠΡΥΤΑΝΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

Είναι προφανές ότι όποιος επιχειρεί να μιλήσει για κάποια από τις πολλές πτυχές της ζωής και του έργου των Τριών Ιεραρχών, βρίσκεται μπροστά σε ανυπέρβλητες δυσχέρειες, όχι τόσο για το τι πρέπει να πει, αλλά για το τι επιτρέπεται να παραλείψει από τη ζωή τους, που υπήρξε τόσο πλούσια σε προσφορά και δημιουργία. Γεγονός που καθίσταται πιο έντονο, όταν ο ομιλών δεν θεραπεύει τη θεολογία, ούτε καν τις ανθρωπιστικές επιστήμες, αλλά τις θετικές.

Μεγάλου Βασιλείου, «Λόγος προς τους νέους, πώς να ωφελούνται από τα ελληνικά γράμματα»

Απόδοση στη Νεοελληνική: Βασίλειος Μουστάκης (+)

Μέγας Βασίλειος:  ΜΙΛΑΕΙ Η ΠΕΙΡΑ ΕΝΟΣ ΑΓΙΟΥ (α΄ μέρος)

Πολλοὶ λόγοι, αγαπητά μου παιδιά, με κάνουν να σάς δώσω αυτὲς τις συμβουλές. Πιστεύω ότι είναι οι καλύτερες και θα σάς ωφελήσουν, αν τις κάνετε κτήμα σας. Έχω προχωρημένη ηλικία. Ασκήθηκα στη ζωὴ με πολλοὺς τρόπους. Γνώρισα επὶ πολλὰ χρόνια τις βιοτικὲς μεταβολές, που συμπληρώνουν την ανθρώπινη μόρφωση. Έτσι, έχω κάμποση πείρα στα ανθρώπινα πράγματα. Μπορώ, λοιπόν, σ᾿ αυτοὺς που πρωτομπαίνουν στο στάδιο της ζωής, να δείξω τον πιο σίγουρο δρόμο. Απὸ την άποψη της συγγένειας, έρχομαι ευθὺς μετὰ τους γονείς σας. Γι᾿ αυτό, σάς αγαπώ όμοια μ᾿ εκείνους. Και σεις με βλέπετε σαν πατέρα σας, έτσι θαρρώ. Αν, λοιπόν, δεχθήτε με προθυμία τα λόγια μου, θα ανήκετε στη δεύτερη κατηγορία εκείνων που επαινεί ο αρχαίος ποιητης Ησίοδος, γράφοντας ότι είναι άριστος άνθρωπος όποιος μονάχος του ξεχωρίζει το σωστὸ κι είναι καλὸς άνθρωπος όποιος συμμορφώνεται με τις σωστὲς υποδείξεις. Ενώ όποιον δεν είναι ικανὸς να το κάνει αυτό, τον χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο άχρηστο.

Ο Δανός συγγραφέας Hans Christian Andersen, (1805 – 1875)

Δανός συγγραφέας και ποιητής, πασίγνωστος σ’ όλο τον κόσμο για τα παραμύθια του. Γιος ενός παπουτσή και μιας πλύστρας, ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (Hans Christian Andersen) γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1805 στην πόλη Οντένσε. Έμεινε ορφανός από πατέρα στα 11 του χρόνια και έκανε διάφορες δουλειές για να τα φέρει βόλτα αυτός και η μητέρα του. Το σχολείο ήταν μια πολυτέλεια για τον μικρό Χανς Κρίστιαν.

Το προσωπικό του καταφύγιο, τις όποιες ελεύθερες ώρες είχε, ήταν ένα μικρό κουκλοθέατρο. Έφτιαχνε με τα ίδια του τα χέρια τις κούκλες, τις έντυνε κι έδινε τις δικές του προσωπικές παραστάσεις, με έργα κυρίως του Σαίξπηρ, τα οποία απομνημόνευε με χαρακτηριστική ευκολία.

ΕΛΛΑΣ 1900-1946- Μοναδικές φωτογραφίες του Fred(eric) Boissonnas (+Βίντεο)

Πρόβατα κάτω από την Ακρόπολη, 1903

Ο Ελβετός Φρεντ Μπουασονά απαθανάτιζε τοπία και ανθρώπους της Ελλάδας πριν από 100 χρόνια.

O Φιλέλληνας Ελβετός Fred Boissonnas είναι ο πρώτος ξένος φωτογράφος που περιηγήθηκε τόσο πολύ στον ελληνικό χώρο, από το 1903 και για περίπου τρεις δεκαετίες αργότερα. Ταξίδεψε από την Πελοπόννησο ως την Κρήτη και τον Όλυμπο και από την Ιθάκη ως το Άγιο Όρος.

Ο Άγγλος συγγραφέας Charles Dickens (1812 – 1870)

Άγγλος δημοσιογράφος και συγγραφέας, ο κορυφαίος μυθιστοριογράφος, που ανέδειξε η βικτωριανή Αγγλία κι ένας από τους σπουδαιότερους σε παγκόσμιο επίπεδο. Υπήρξε από τους σφοδρότερους επικριτές τόσο των ταξικών διαιρέσεων της αγγλικής κοινωνίας του 19ου αιώνα, όσο και της τεράστιας φτώχειας, την οποία σήμανε για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού η Βιομηχανική Επανάσταση. Ο Ντίκενς είναι ο συγγραφέας των φτωχών, των ανήμπορων και των ξεγυμνωμένων.

Το Δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων

της Αικατερίνης Πολυμερου- Καμηλάκη*

Το Δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων αντικατέστησε πιθανότατα αρχαιοελληνικές ή ρωμαϊκές γιορτές, συνδεδεμένες με τις χειμερινές τροπές του ήλιου. Ετσι, χριστιανικές γιορτές (Γέννηση του Χριστού, Αγίου Βασιλείου, Θεοφάνια) έχουν διατηρήσει λαϊκές ειδωλολατρικές συνήθειες που αποσκοπούσαν στον εξευμενισμό δαιμονικών όντων και στην ευετηρία (καλοχρονιά), στο πέρασμα κυρίως από τον ένα χρόνο στον άλλο. Βλαπτικά πνεύματα, οι Καλικάντζαροι, πίστευαν ότι κυκλοφορούν το Δωδεκαήμερο και ενοχλούν τους ανθρώπους. Φεύγουν την παραμονή των Φώτων, όταν ανοίγουν οι ουρανοί, η θάλασσα γλυκαίνει, οι άνεμοι ημερεύουν, ακόμη και τα ζώα μιλούν. Σήμερα πια είναι φανταστικά όντα που διασκεδάζουν παιδιά και μεγάλους.

«Τα Χριστούγεννα του Τεμπέλη»

του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη,

Στην ταβέρνα του Πατσοπούλου, ενώ ο βορράς εφύσα, και υψηλά εις τα βουνά εχιόνιζεν, ένα πρωί, εμβήκε να πίη ένα ρούμι να ζεσταθή ο μαστρο-Παύλος ο Πισκολέτος, διωγμένος από την γυναίκα του, υβρισμένος από την πενθεράν του, δαρμένος από τον κουνιάδον του, ξορκισμένος από την κυρά-Στρατίναν την σπιτονοικοκυράν του, και φασκελωμένος από τον μικρόν τριετή υιόν του, τον οποίον ο προκομμένος ο θείος του εδίδασκεν επιμελώς, όπως και οι γονείς ακόμη πράττουν εις τα «κατώτερα στρώματα», πως να μουντζώνη, να βρίζη, να βλασφημή και να κατεβάζη κάτω Σταυρούς, Παναγιές, κανδήλια, θυμιατά και κόλλυβα. Κι έπειτα, γράψε αθηναϊκά διηγήματα!

Ο Κυνικός στη Θεία Φάτνη

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Καλώς ήρθες Χριστούλη μου, στον ταραγμένο και ματωμένο μας κόσμο!

Για να φωτίσεις με το Φως της χάρης Σου, τα σκοτάδια των ψυχών μας!

Για να λειώσεις με τη θέρμη σου, τους πάγους των καρδιών μας!

Οι τρεις Μάγοι των Χριστουγέννων

Όπως καταλαβαίνετε από τον τίτλο του κειμένου, στις γραμμές του θα ασχοληθούμε με τους τρεις Μάγους που η παράδοση θέλει να οδηγήθηκαν, στο σημείο που γεννήθηκε ο Χριστός, από το «Άστρο της Βηθλεέμ» και να παρέδωσαν στον νεογέννητο Ιησού τα «Τίμια δώρα». Ας δούμε καταρχήν την ιστορία των Μάγων όπως την μάθαμε στα παιδικά μας χρόνια.

Ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας

του Oscar Wilde

Ψηλά πάνω από την πόλη, σε ένα μεγάλο βάθρο, στεκόταν το άγαλμα του Ευτυχισμένου Πρίγκιπα. Ήταν όλος επιχρυσωμένος με λεπτά φύλλα καθαρού χρυσού, για μάτια είχε δυο λαμπερά ζαφείρια και ένα μεγάλο κόκκινο ρουμπίνι έλαμπε στην λαβή του σπαθιού του.

Τα Κάλαντα και η ιστορία τους μέσα από τα βάθη των αιώνων

Του Δημήτρη Χίλιου(*)

«Ἐλᾶτε παιδιά νά τραγ’δῆσ’τε...»

 Αλήθεια, ποιος δεν βγήκε, παιδί, τις γιορτές να τραγουδήσει τα κάλαντα; Ποιος δεν ξύπνησε πρωΐ –καμμιά φορά και νύχτα ακόμη, αξημέρωτα– ντυμένος με τόσα ρούχα που δεν έκλειναν τα χέρια στις μασχάλες, διπλωμένος στο κασκόλ και το σκουφί, να μην πήρε σβάρνα δρόμους και καλντερίμια!

Έστω για τις πόρτες τις συγγενικές και μόνο!.. Είναι κάποιος που να μην κοίταξε τη νοικοκυρά στα χέρια, μπας και μαντέψει το φιλοδώρημα, πριν το αρπάξει; Ποιος δεν χάρηκε, ακόμα κι όταν δεν το είχε ανάγκη, το μικροποσό που μόνος είχε από τα κάλαντα μαζέψει, για να το εξαργυρώσει αμέσως κατάλληλα στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς ή του χωριού, άλλωστε τη γκρίνια στο σπίτι ποιος τη λογάριαζε!

Στὸ Χριστὸ στὸ Κάστρο

Χριστουγεννιάτικο διήγημα

του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

«Τὸ Γιάννη τὸ Νυφιώτη καὶ τὸν Ἀργύρη τῆς Μυλωνοῦς τοὺς ἔκλεισε τὸ χιόνι ἀπάν᾿ στὸ Κάστρο, τ᾿ν πέρα πάντα, στὸ Στοιβωτὸ τὸν ἀνήφορο, τ᾿ ἀκούσατε;»

Οὕτως ὡμίλησεν ὁ παπα-Φραγκούλης ὁ Σακελλάριος, ἀφοῦ ἔκαμε τὴν εὐχαριστίαν τοῦ ἐξ ὀσπρίων καὶ ἐλαιῶν οἰκογενειακοῦ δείπνου, τὴν ἑσπέραν τῆς 23ης Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους 186... Παρόντες ἦσαν, πλὴν τῆς παπαδιᾶς, τῶν δυὸ ἀγάμων θυγατέρων καὶ τοῦ δωδεκαετοῦς υἱοῦ, ὁ γείτονας ὁ Πανάγος ὁ μαραγκός, πεντηκοντούτης, οἰκογενειάρχης, ἀναβὰς διὰ νὰ εἴπῃ μίαν καλησπέραν καὶ νὰ πιῇ μίαν ρακιά, κατὰ τὸ σύνηθες, εἰς τὸ παπαδόσπιτο· κι ἡ θειὰ τὸ Μαλαμὼ ἡ Καναλάκαινα, μεμακρυσμένη συγγενής, ἐλθοῦσα διὰ νὰ φέρῃ τὴν προσφοράν της, χήρα ἐξηκοντούτις, εὐλαβής, πρόθυμος νὰ τρέχῃ εἰς ὅλας τὰς λειτουργίας καὶ νὰ ὑπηρετῇ δωρεὰν εἰς τοὺς ναοὺς καὶ τὰ ἐξωκκλήσια.

Ο Κυνικός και οι λάθρα βιώσαντες Ταρτούφοι

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Χαχαχαχα!

Α ρε Λιάπη χαζοβιόλη, σε τι μπελάδες τους έβαλες!

Σχίζουν τώρα τις καλτσοδέτες τους με αγανάκτηση για τον πλαστό σου βίο, οι παρθενόπες του πολιτικού μας συστήματος! Τι ήθελες και εσύ; Να ζήσεις λάθρα, όπως ο Λαλιώτης και τόσοι άλλοι Ταρτούφοι, και να χαρείς το ξεκοκάλισμα και τη σύνταξη σου. Αλλά δεν σε άφησαν!

Χριστούγεννα στη σπηλιά

του Φώτη Κόντογλου

Χριστούγεννα παραμονές. Χριστούγεννα και χιονιάς πάντα πάνε μαζί. Μα εκείνη τη χρονιά οι καιροί ήτανε φουρτουνιασμένοι παρά φύση. Χιόνι δέν έρριχνε. Μοναχά που η ατμόσφαιρα ήτανε θυμωμένη, και φυσούσανε σκληροί βοριάδες με χιονόνερο και μ’ αστραπές. Καμμιά βδομάδα ο καιρός καλωσύνεψε και φυσούσε μια τραμουντάνα που αρμενιζότανε. Μα την παραμονή τα κατσούφιασε. Την παραμονή από το πρωΐ ο ουρανός ήτανε μαύρος σαν μολύβι, κ’ έπιασε κ’ έρριχνε βελονιαστό χιονόνερο.

Ο ζωγράφος της παιδικής ηλικίας, Γεώργιος Ιακωβίδης, (1853-1932)

«H αγαπημένη της γιαγιάς», 1893

Λάδι σε μουσαμά (Εθνική Πινακοθήκη)

Ο Γεώργιος Ιακωβίδης γεννήθηκε το 1852 στα Χύδηρα της Λέσβου. Σε ηλικία 13 ετών πήγε στην Σμύρνη, για να ζήσει με τον θείο του, πρακτικό αρχιτέκτονα, και να φοιτήσει στην Ευαγγελική Σχολή, ενώ παράλληλα εργάζονταν. Από νωρίς έδειξε ενδιαφέρον για την τέχνη και κυρίως για την ξυλογλυπτική. Το 1868 ακολούθησε το θείο του στη Μαινεμένη για δύο έτη και το 1870 με την προτροπή και την οικονομική βοήθεια του Μιχαήλ Χατζηλουκά, ξυλέμπορου, συνεργάτη του θείου του, αποφάσισε να σπουδάσει γλυπτική στην Αθήνα.

Ο ένδοξος Έλληνας αυτοκράτωρ, Βασίλειος Β’ ο Βουλγαροκτόνος (976-15 Δεκεμβρίου 1025)

Όταν οι Έλληνες ανέκτησαν την Πόλη από τούς Λατίνους το 1261, βρήκαν στο νεκροταφείο πεταμένο, ένα σκελετό στον οποίο οι Φράγκοι είχαν βάλει περιπαικτικά στο στόμα μία φλογέρα. Δίπλα στον σκελετό, ήταν παραβιασμένος και συλημένος ένας τάφος με μία επιγραφή πού έγραφε:

«Βασίλειος Πιστός Εν Χριστώ Τω Θεώ Βασιλεύς Αυτοκράτωρ Ρωμαίων».

Ήταν ο σκελετός του ανθρώπου, πού έμελλε να δώσει στο Ελληνικό Μεσαιωνικό κράτος την μεγαλύτερη δόξα πού γνώρισε ποτέ. Ήταν ο άνθρωπος πού πολεμώντας στην πρώτη γραμμή του μετώπου μέχρι τα βαθιά του γεράματα, έσωσε την Μακεδονία από τούς Βούλγαρους εισβολείς, πού απώθησε τούς Άραβες και τούς Αιγύπτιους από την Μικρά Ασία και τούς Σαρακηνούς από την Καλαβρία και εκείνος πού κυνήγησε αλύπητα την παντοδύναμη αριστοκρατία προς όφελος των ακτημόνων και των αδυνάτων, ενώ παράλληλα γέμισε τα ταμεία του κράτους.

Διωγμοί των Χριστιανών στον 21ο αιώνα

Προς ηγέτες της Ε.Ε., ΗΠΑ, Προς Πρεσβείες, Ηνωμένα Έθνη, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και άλλους υποκρινόμενους

γράφει η Χαραλαμπία Κέντη, αρχαιολόγος/φιλόλογος

Η απαγωγή των ορθόδοξων μοναχών της αρχαιότατης Χριστιανικής μονής στην Μααλούλα στην Συρία, αποτέλεσε την τελευταία σταγόνα η οποία ξεχείλισε το ποτήρι της θλίψης και αγανάκτησης πολλών Χριστιανών ανά το παγκόσμιο… Είναι αναρίθμητα τα περιστατικά εκδήλωσης βίας κατά των Χριστιανών στις περιοχές της Εγγύς και Μέσης Ανατολής, της Ασίας και της Αφρικής, η ένταση και ο αριθμός των οποίων πλέον αυξάνονται δραματικά. Τι πράττει η Ευρώπη για αντιμετώπιση αυτών των συμπεριφορών; 

O Χορός του Ζαλόγγου και η ανατίναξη του Σαμουήλ στο Κούγκι-16 Δεκεμβρίου 1803

"Σουλιώτισσες στον Ζάλογγο" Ary Scheffer-(1827)

22 Σουλιώτισσες χορεύουν το χορό του Ζαλόγγου και πέφτουν στο γκρεμό μαζί με τα παιδιά τους, για να μην παραδοθούν στους Τούρκους.

Ο λεγόμενος Χορός του Ζαλόγγου αποτελεί ένα ιδιαίτερα εντυπωσιακό ιστορικό και λαογραφικό περιστατικό που συνέβη 18 χρόνια πριν την Ελληνική Επανάσταση του 1821, περί το τέλος του Δεκεμβρίου του 1803 , στη κορυφή του όρους Ζάλογγο, εξ ου και η ονομασία του, ο οποίος και κατέληξε «εν χορώ» σε μια ομαδική απελπισμένη βρεφοκτονία και αυτοκτονία ορεσίβιων γυναικών της περιοχής Σουλίου. Οι φήμες του συγκινητικού αυτού γεγονότος κάλυψαν πολύ γρήγορα όχι μόνο τον τουρκοκρατούμενο ελλαδικό χώρο, αλλά ήταν αυτές που κυριαρχούσαν στις ειδήσεις των Φιλελλήνων στην Ευρώπη κατά την έναρξη της ελληνικής επανάστασης, λαμβάνοντας μάλιστα ιδιαίτερες συγκινησιακές φορτίσεις και διαστάσεις θαυμασμού, εξιδανικεύοντας το.

Ο Κυνικός Άγιος Βασίλης

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

 Για να δω, τα έχω συγκεντρώσει τα δώρα των παιδιών, μέρες που είναι;

Λοιπόν...έχουμε και λέμε...

Ο Καποδίστριας σώζει την Γαλλία

Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord 

Το κείμενο της εισήγησης του ιστορικού Παναγιώτη Πασπαλιάρη για την ημερίδα που διοργάνωσε ο Δήμος Αίγινας στις 27/1/2013 στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων για την επέτειο άφιξης – ορκωμοσίας του Ιωάννη Καποδίστρια στην Αίγινα (26-1-1828). Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων του 1ου Δημοτικού Σχολείου Αίγινας

Για τον Ταλλεϋράνδο ο Ναπολέων είπε πώς έκανε δυο λάθη μαζί του. Πρώτον, ότι δεν ακολούθησε τις συμβουλές του. Δεύτερον, ότι δεν τον κρέμασε όταν αποφάσισε να μην τις ακολουθήσει. 

Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, 13 Δεκεμβρίου 1943

Ο τόπος εκτέλεσης, ράχη του Καπή, με το μνημείο του Ολοκαυτώματος

Οι Γερμανοί μπήκαν στα Καλάβρυτα στις 09/12. Δημιούργησαν έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από την πόλη, προκειμένου να μην μπορεί κανείς να ξεφύγει. Την έντονη ανησυχία των κατοίκων κατάφερε, παραπλανώντας τους, να κατευνάσει ο Γερμανός Διοικητής, ο οποίος τους διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται κανείς να πάθει τίποτε και ότι ο στόχος τους ήταν η εξόντωση των ανταρτών. Προχώρησαν αρχικά στην πυρπόληση σπιτιών που ανήκαν σε αντάρτες και αναζήτησαν την τύχη των Γερμανών τραυματιών της Μάχης της Κερπινής.

O Άγιος Σπυρίδων ο Θαυματουργός, Επίσκοπος Τριμυθούντος Κύπρου (270 – 350 μ.Χ)

Άγιος Σπυρίδων ο Θαυματουργός, επίσκοπος Τριμυθούντος Κύπρου

 - Τέλη 15ου αι. μ.Χ. Καρουσάδες, ναός Αγίας Αικατερίνης. Νότιος τοίχος.

Ὁ θαυματουργὸς κἂν τέθνηκε Σπυρίδων,

Τοῦ θαυματουργεῖν οὐκ ἔληξεν εἰσέτι.

Ἀμφὶ δωδεκάτην Σπυρίδων βίοτον λίπε τόνδε.

Ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στο τώρα κατεχόμενο χωριό Άσσια (Άσκια) της Κύπρου (και όχι στην Τριμυθούντα - σημερινή Τρεμετουσιά - όπως γράφουν πολλοί) από οικογένεια βοσκών, που ήταν κάπως εύπορη. Αν και μορφώθηκε αρκετά δεν άλλαξε επάγγελμα. Συνέχισε και αυτός να είναι βοσκός. Σαν χαρακτήρας, ο Άγιος, ήταν απλός, αγαθός, γεμάτος αγάπη για τον πλησίον του. Τις Κυριακές και τις γιορτές, συχνά έπαιρνε τους βοσκούς και τους οδηγούσε στους ιερούς ναούς, και κατόπιν τους εξηγούσε την ευαγγελική ή την αποστολική περικοπή. Ο Θεός τον ευλόγησε να γίνεται συχνά προστάτης χήρων και ορφανών.

Μπουμπαλάνδη, το δυστοπικό σενάριο της Ευρώπης

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Το Γερμανικό Ζήτημα είναι πάλι επίκαιρο. Για άλλη μια φορά η Ευρώπη βρίσκεται κάτω από την μπότα της γερμανικής ωμότητας που εκδηλώνεται, προς το παρόν, με οικονομικές μεθόδους. Οι πρώτοι που προείδαν τον σημερινό κίνδυνο ήταν, φυσικά, οι Βρετανοί πριν ακόμα από την ενοποίηση των δύο Γερμανιών και την Συνθήκη του Μάαστριχτ. Τα λονδρέζικα φύλλα, όπως ο Spectator και η Daily Mail, κραύγαζαν από τότε, δικαιολογημένα, όπως αποδείχθηκε, ότι οι Γερμανοί ξανάρχονται σαν τα «τσομπανόσκυλα» της Ευρώπης και η Ε.Ε. γίνεται μια «γερμανική ληστοφωλιά». Η τότε πρωθυπουργός τους, Μάργκαρετ Θάτσερ, σε αντίθεση με τους Μιτεράν και Γκορμπατσώφ, κατάλαβε αμέσως ξεκάθαρα ότι η Ευρώπη κινδύνευε να βρεθεί ξανά κάτω από τον γερμανικό οδοστρωτήρα.

O Κυνικός στην υποδοχή του Βυτιοφόρου

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Το απόγευμα που επέστρεφα στο σπίτι, στρίβοντας απ΄την γωνία στο στενό, βρέθηκα προ μεγάλης εκπλήξεως. Όλη η γειτονιά ήταν στο πόδι και είχε βγει στο δρόμο, σε μια ασυνήθιστη χαρωπή συγκέντρωση, που φανέρωνε πως κάτι ιδιαίτερο συμβαίνει. Εύθυμοι άντρες, γυναίκες, γέροι και παιδιά, γελώντας και τραγουδώντας, κοίταζαν προς τη στροφή του δρόμου και έμοιαζαν σαν να περίμεναν κάτι.

Η φυλακή της Νίκης…

την αρπάζουν και την μεταφέρουν δεμένη χειροπόδαρα, 

λες και πρόκειται για εγκληματία!

Επιμέλεια-κείμενο:Βισάλτης

Σαμοθράκη 1863: Κοντά στο ιερό των Καβείρων, θα βρεθεί κατακερματισμένη η Νίκη της Σαμοθράκης από μια αρχαιολογική αποστολή με επικεφαλής τον Κάρολο Σαμπουαζό (Charles Champoiseau) υποπρόξενο της Γαλλίας στην Αδριανούπολη. Το άγαλμα διαμελίστηκε πιθανόν μετά από σεισμό και λόγω ότι στα ελληνιστικά χρόνια οι καλλιτέχνες δούλευαν το έργο τους σε πολλά κομμάτια.

Η ανόρθωση του βυζαντινού κράτους από τον Αλέξιο Α’ Κομνηνό

Ο Αλέξιος Ά Κομνηνός υποδέχεται τον Γοδεφρίγο του Μπουγιόν το 1097

Ο Αλέξιος Κομνηνός πέτυχε, ύστερα από αδιάκοπο αγώνα που διήρκεσε σχεδόν τέσσερες δεκαετίες, να παλινορθώσει τη δύναμη της βυζαντινής αυτοκρατορίας σε σημαντικό βαθμό. Κάθε φάση του αγώνα αυτού είναι και μία απόδειξη για την πολιτική μεγαλοφυΐα και την ασύγκριτη διπλωματική τέχνη του Κομνηνού. Εναντίον του Ροβέρτου Γυισκάρδου χρησιμοποίησε τη Βενετία, εναντίον του Τσαχά τους αντιμαχόμενους εμίρηδες, κατατρόπωσε τους Πατζινάκες με τη βοήθεια των Κουμάνων, χρησιμοποίησε εναντίον των Τούρκων τους σταυροφόρους και εναντίον των ηγεμονιών των σταυροφόρων τους Τούρκους. Εκτός όμως από την έξυπνη εκμετάλλευση των ξένων δυνάμεων κατόρθωσε να αυξήσει σε μεγάλο βαθμό και τις δικές του δυνάμεις. 

Ο Κυνικός αστρολόγος και η μαγική του γυάλα

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Ασήμωσε Τόνι μου,

να σε πω τη μοίρα σου, να σε πω το ριζικό σου!

Στη μαγική μου γυάλα βλέπω τα μελλούμενα, βλέπω και τα περασμένα. Ρίξε μου ένα 50ευρω εσύ, να πάρει μπροστά η μηχανή και μόλις πέσω σε έκσταση, θα σε τα πω όλα! Είπαμε τσιγκούνη, 50 ευρω, όχι 20! Εκτός και αν θέλεις να σε πω τα μισά!

«Αυτοί και οι Άλλοι». Το νεοτερικό δόγμα του 1821 ζει και βασιλεύει

του Στέργιου Ζυγουρά

Βουλή των Ελλήνων. Ένας Έλληνας υπουργός δηλώνει περήφανος για το τζαμί που θα χτιστεί στην Αθήνα, αν και ξέχασε τελείως το τάμα του Έθνους για το οποίο την ίδια μέρα το ομώνυμο σωματείο αναρωτιέται αν θα γίνει μέσα από την σημερινή Βουλή· το τάμα και του Θ. Κολοκοτρώνη, που ατυχώς, για άλλη μια φορά, τον υπερασπίστηκε έναντι του υπουργού ο λάθος άνθρωπος και με λάθος τρόπο.

Είναι τυχαίο! Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία. Χωρίς την παραμικρή πρόθεση για έναν βαθύτερο στόχο έχουν συμπέσει τις τελευταίες δεκαετίες (έγιναν ή βρίσκονται στα σκαριά):

Άγιος Νικόλαος Αρχιεπίσκοπος Μύρων Λυκίας, (230-50-333 μ.Χ) Βίος και Θαύματα

Ο Άγιος Νικόλαος είναι από τους πιο γνωστούς αγίους της χριστιανοσύνης. Το όνομά του βρίσκεται στο στόμα αναρίθμητων πιστών που ζητούν τη βοήθειά του. Το όνομά του το φέρουν εκατομμύρια Χριστιανοί και πολλοί είναι οι Ναοί που είναι αφιερωμένοι σ΄αυτόν. Είναι μετά την Παναγία και τον Άγιο Γεώργιο, ο περισσότερο γνωστός σε όλο τον Ορθόδοξο κόσμο. Σ΄ όλη δε την Κύπρο υπάρχουν ενενήντα (90) και πλέον Ναοί αφιερωμένοι στο μεγάλο αυτό Ιεράρχη. Είναι αυτός που προστατεύει τους θαλασσινούς και όλους εκείνους που συναντούν τρικυμίες στη ζωή τους. Γι΄αυτό έχουν κτιστεί πολλές Εκκλησίες προς τιμή του. Όλη του η ζωή ήταν μια θαυμαστή ενσάρκωση της αγάπης και της φιλανθρωπίας.

Μεταφυσικά στοιχεία στην επιστημονική θεωρία

απόσπασμα από την ομιλία του Ακαδημαϊκού κ. Λιγομενίδη στο συνέδριο «Φιλοσοφία και Κοσμολογία»

Ο όρος «μεταφυσική» προήλθε από το όνομα «Μετά τα Φυσικά» που δόθηκε σε μια πραγματεία του Αριστοτέλη, η οποία βρέθηκε, χωρίς τίτλο, τοποθετημένη μετά την γνωστή πραγματεία του περί Φυσικής. Θέματα της μεταφυσικής μελέτης περιλαμβάνουν την διερεύνηση της προέλευσης, του σκοπού και του χαρακτήρα του Σύμπαντος, την έρευνα της ύπαρξης και της πραγματικότητας του φυσικού κόσμου, την διασαφήνιση της έννοιας της συνείδησης και της σχέσης της με τον φυσικό κόσμο.

Ο Μυστικός Κώδικας του Πλάτωνα

Ένας ιστορικός της επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ ο Dr Jay Kennedy έχει σπάσει τον «Πλατωνικό Κώδικα» – τα από καιρό αμφισβητούμενα μυστικά μηνύματα κρυμμένα στα γραπτά του μεγάλου φιλοσόφου. Ο Πλάτων και το έργο του ίδρυσαν τον δυτικό πολιτισμό και τις επιστήμες. Τα ευρήματα ο Dr Jay Kennedy θα αλλάξουν ριζικά την ιστορία των απαρχών της δυτικής σκέψης.

Η γλυπτική τέχνη και το αίτημα της ελληνικότητας

της Κλεοπάτρας Χατζηλία,

Ιστορικού Πολιτισμού 

Η απελευθέρωση της χώρας και η δημιουργία ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους ήταν απόρροια της ανάμειξης των τριών «προστάτιδων δυνάμεων», του φιλελληνισμού και του Αγώνα ολόκληρου του Ελληνισμού. Στο πολιτικό προσκήνιο, μετά την σύντομη διακυβέρνηση της χώρας από τον Καποδίστρια, επιβλήθηκε από το εξωτερικό ως πολιτειακό σύστημα η βασιλεία  υπό τον Όθωνα,  δευτερότοκο γιο του βασιλιά της Βαυαρίας, Λουδοβίκου του Ά.

Του Δεκέμβρη η μέρα καλημέρα καλησπέρα… καλό μήνα!

Ονομασία του μήνα Δεκέμβρη

Ετυμολογία: Δεκέμβριος από το Δέκα ως Δέκατος μήνας (στο ρωμαϊκό ημερολόγιο).

Ο χρόνος για τους Ρωμαίους άρχιζε από τον Μάρτιο.

Έτσι ο Δεκέμβριος ήταν ο Δέκατος μήνας του χρόνου.

Αυτό ακριβώς σημαίνει και το όνομά του που προέρχεται

από τη λατινική λέξη decem που σημαίνει δέκα.

Δωδέκατος μήνας έγινε στο Γρηγοριανό ημερολόγιο.

Ο Δεκέμβριος αντιστοιχεί στο Αττικό ημερολόγιο με το μήνα Ποσειδεώνα

(12 Δεκεμβρίου – 10 Ιανουαρίου).

Ο λαός μας τον λέει και Χριστουγεννιάτη, Χιονιά, Βρομαλίτη, Χριστουγεννάρης, Χριστουγεννάς, Άσπρος ή Ασπρομηνάς, Χιονιάς.

Η Ηλιακή Θρησκεία

Ο Φαέθων

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Ο Ήλιος λατρεύτηκε από όλους σχεδόν τους αρχαίους λαούς ως το κυριότερο και το πιο ουσιαστικό φυσικό πρότυπο της φυσιολατρείας. Συνήθως συνοδευόταν από την λατρεία της Σελήνης και απεικονίζεται με ανθρώπινη μορφή ως άνδρας, του οποίου γυναίκα ή αδελφή είναι η Σελήνη. Τα ονόματα των Θεών Σουρύα, Βράχμα, Βάαλ, Ώρος, Απόλλων, Ωρομάσδης, Ζωροάστρης, Ρα, Κετσαλκοάτλ[1], Ουϊτσιλοπόχτλι, Μίθρας, Οντίν και Βόταν συνδέονται άμεσα με αυτόν ή έμμεσα με την ιδιότητα του φωτός. Στην αρχαία Ελλάδα ηλιακός θεός είναι ο Ήλιος, γιος των Τιτάνων Υπερίονα και Θείας και είναι προγενέστερος του Ολυμπιακού Δωδεκάθεου. Η νεότερη εκδοχή του είναι, όπως αναφέρεται από τον Ευριπίδη ο Απόλλων, που για αυτό ονομάζεται Φοίβος, ενώ η αδελφή του η Άρτεμις, είναι θεά της Σελήνης.