Τώρα, μια νέα μελέτη από ομάδα μελετητών από τη Γερμανία, την Ιταλία, τις ΗΠΑ, τη Δανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, ρίχνει φως στην προέλευση και την κληρονομιά των αινιγματικών Ετρούσκων με γενετικά δεδομένα από 82 αρχαία άτομα από την κεντρική και νότια Ιταλία, που εκτείνονται από τοι 800 π.Χ. έως το 1000 μ.Χ. Τα αποτελέσματά τους δείχνουν ότι οι Ετρούσκοι, παρά τις μοναδικές πολιτισμικές τους εκφράσεις, είχαν στενή σχέση με τους πλάγιους γείτονές τους και αποκαλύπτουν σημαντικούς γενετικούς μετασχηματισμούς που σχετίζονται με ιστορικά γεγονότα.
Ένα
ενδιαφέρον φαινόμενο
Με μια εξαφανισμένη γλώσσα
που είναι εν μέρει κατανοητή, πολλά από τα αρχικά γνωστά για τον Ετρουσκικό
πολιτισμό προέρχονται από τον σχολιασμό μεταγενέστερων Ελλήνων και Ρωμαίων
συγγραφέων. Μια υπόθεση για την προέλευσή τους, αυτή που προτιμούσε ο Ηρόδοτος,
δείχνει την επίδραση των αρχαίων ελληνικών πολιτιστικών στοιχείων για να
υποστηρίξουν ότι οι Ετρούσκοι ή
Τυρρηνοί προέρχονταν από
μεταναστευτικές ομάδες της Μικράς Ασίας ή του Αιγαίου.
Μία άλλη άποψη , η οποία
υποστηρίχθηκε από τον Διονύσιο από την Αλικαρνασσό, προτείνει ότι οι Ετρούσκοι
προήλθαν και αναπτύχθηκαν τοπικά από τον πολιτισμό «Βιλανόβα» των Βιλανοβάνων
της Εποχής του Χαλκού και ως εκ τούτου ήταν ένας αυτόχθων πληθυσμός.
Αν και η τρέχουσα συναίνεση μεταξύ των αρχαιολόγων υποστηρίζει μια τοπική προέλευση για τους Ετρούσκους, η έλλειψη αρχαίου DNA από την περιοχή έχει κάνει τις γενετικές έρευνες ασυνεπείς.
Η τρέχουσα μελέτη, με μια χρονική διασταύρωση αρχαίων γονιδιωματικών πληροφοριών που καλύπτουν σχεδόν 2000 χρόνια και συλλέχθηκαν από 12 αρχαιολογικούς χώρους, επιλύει διαρκείς ερωτήσεις σχετικά με την ετρουσκική προέλευση, χωρίς να δείχνει στοιχεία για μια πρόσφατη μετακίνηση πληθυσμού από την Μ. Ασία Στην πραγματικότητα, οι Ετρούσκοι ( Τυρρηνοί ) το γενετικό προφίλ των Λατίνων που ζούσαν στη γειτονική Ρώμη, με ένα μεγάλο ποσοστό των γενετικών προφίλ τους να προέρχονται από τη στεπική καταγωγή που έφτασε στην περιοχή κατά την Εποχή του Χαλκού.
Γεωγραφικός χάρτης της ιταλικής χερσονήσου (δεξιά) που περιλαμβάνει μεγέθυνση (αριστερά) που δείχνει τη μέγιστη επέκταση των ετρούσκων εδαφών και τη θέση και τον αριθμό ατόμων για κάθε αρχαιολογικό χώρο που αναλύθηκε πρόσφατα σε αυτή τη μελέτη [φωτ : Michelle O'Reilly, MPI SHH ]
Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι ομάδες που σχετίζονται με τη στέπα ήταν πιθανώς υπεύθυνες για τη διάδοση των «ινδοευρωπαϊκών γλωσσών», που μιλιούνται τώρα σε όλο τον κόσμο από δισεκατομμύρια ανθρώπους, η επιμονή μιας μη ινδοευρωπαϊκής ετρουσκικής γλώσσας είναι ένα ενδιαφέρον και ακόμα ανεξήγητο φαινόμενο που θα απαιτήσει περαιτέρω αρχαιολογική, ιστορική, γλωσσική και γενετική έρευνα.....(Σ.Α..ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΑΠΌΔΕΙΞΗ )
«Αυτή η γλωσσική επιμονή, σε συνδυασμό με έναν γενετικό κύκλο εργασιών, αμφισβητεί τις απλές παραδοχές ότι τα γονίδια ισοδυναμούν με τις γλώσσες και προτείνει ένα πιο περίπλοκο σενάριο που μπορεί να αφορούσε την αφομοίωση των πρώτων ιταλικών γλωσσών ομιλητών από την ετρουσκική ομιλία, πιθανώς κατά τη διάρκεια μιας παρατεταμένης περιόδου προσμίξεως κατά τη δεύτερη. χιλιετία π.Χ. », λέει ο David Caramelli, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας.
Περίοδοι
αλλαγής
Παρά τα λίγα άτομα (που
βρέθηκαν) στην ανατολική Μεσόγειο, της βόρειας Αφρικής και της Κεντρικής
Ευρώπης, η ομάδα γονιδίων που σχετίζεται με τους Ετρούσκους παρέμεινε σταθερή
για τουλάχιστον 800 χρόνια, που καλύπτει την Εποχή του Σιδήρου και τη Ρωμαϊκή
Δημοκρατία. Η μελέτη διαπιστώνει, ωστόσο, ότι κατά τη διάρκεια της επόμενης
Ρωμαϊκής Αυτοκρατορικής περιόδου, η κεντρική Ιταλία γνώρισε μια γενετική
μετατόπιση μεγάλης κλίμακας, που προέκυψε από την ανάμιξη με πληθυσμούς της
Ανατολικής Μεσογείου, η οποία πιθανότατα περιλάμβανε σκλάβους και στρατιώτες
και άλλους που μεταφέρθηκαν στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
"Αυτή η γενετική μετατόπιση απεικονίζει σαφώς τον ρόλο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στον μεγάλο εκτοπισμό ανθρώπων σε μια περίοδο αυξημένης κοινωνικής και γεωγραφικής κινητικότητας προς τα πάνω ή προς τα κάτω", λέει ο Johannes Krause, Διευθυντής στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ για την Εξελικτική Ανθρωπολογία.
Εξετάζοντας τον πιο πρόσφατο Πρώιμο Μεσαίωνα, οι ερευνητές εντόπισαν βορειοευρωπαϊκές καταβολές που εξαπλώνονταν στην ιταλική χερσόνησο μετά την κατάρρευση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αυτά τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι οι Γερμανοί μετανάστες, συμπεριλαμβανομένων ατόμων που συνδέονται με το νεοσύστατο Βασίλειο των Λογγοβάρδων μπορεί να είχαν αφήσει έναν ανιχνεύσιμο αντίκτυπο στο γενετικό τοπίο της κεντρικής Ιταλίας.
Αυτό όμως που δείχνει, τουλάχιστον περίεργο είναι ότι κανείς δεν έχει κάνει έρευνα και να είναι γνωστή στο ευρύ κοινό για τα εκατομμύρια Ρωμαίων που υπήρχαν στην Ιταλική τι απέγιναν...
Αρχική
εικόνα: Ο Ύπνος και ο Θάνατος Εκτελώντας τον Σαρπηδόνα 400-380
π.Χ., Ετρουσκικό χάλκινο σύμπλεγμα στο
Μουσείο Τέχνης του Κλίβελαντ
Για
τη συνέχεια του άρθρου εδώ:
https://ellinondiktyo.blogspot.com/2021/09/blog-post_10.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου