28η Οκτωβρίου 1940: Με τον χρωστήρα των Ελλήνων ζωγράφων

Των προγόνων βλαστοί, μ’ ατσαλένια κορμιά

του πολέμου περνώντας τη φρίκη,

της καρδιάς μας τη φλόγα τη φέραμε μιά!

Ως εκεί που μας πρόσμενε η Νίκη.

 Με τη λόγχη χαράξαμε αδρά στο βουνό,

τ’ όνομά μας -γαλάζιο λουλούδι-

να τα πάρει ως τα πέρατα, ο θρύλος ξανά,

στους λαούς να τα κάνει τραγούδι.

 

Προσταγή στη φυλή μας, σα νόμος βαριά,

το πάλι, ν’ αναστήσουμε θάμα.

Νάναι αιώνια σε τούτη τη γή Λευτεριά,

κάποιας μοίρας ορίζει το τάμα.

 

Μάννα Ελλάδα, δική σου μια σάλπιγγα έχει,

λες ακόμα, στης Πίνδου μια κόχη,

στους λαούς να θυμίζει, γεμάτο ψυχή,

το τρανό που ξεστόμισες «Όχι».

Στέλιος Σπεράντσας

 

ΕΚΤΩΡ ΔΟΥΚΑΣ

 Για τη συνέχεια εδώ:

https://ellas2.wordpress.com/2022/10/27/28%ce%b7-%ce%bf%ce%ba%cf%84%cf%89%ce%b2%cf%81%ce%af%ce%bf%cf%85-1940-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%87%cf%81%cf%89%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%81%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%ae%ce%bd/#more-176998