«Γάρ ἐπιφανέστατον
και των κατά την Ιταλίαν ἱερῶν τοῦτ ελιναι λέγεται [...]»
Και πράγματι, λέγεται
ότι ήταν το πιο φημισμένο ιερό σε όλη την Ιταλία
(Διόδωρος Σικελιώτης Ιστορική Βιβλιοθήκη , βιβλίο 27 , 4 19 -21)
Οι Επιζεφύριοι Λοκροί
ήταν αρχαία ελληνική αποικία της Κάτω Ιταλίας στην χερσόνησο της Καλαβρίας,
βορειοδυτικά του Ρήγιου. Ιδρύθηκε κατά τον δεύτερο ελληνικό αποικισμό από
Λοκρούς, από τους οποίους πήρε και το όνομά της. Σήμερα στην περιοχή της
αρχαίας πόλης βρίσκεται χτισμένη η Ιταλική κωμόπολη Λόκρι (Locri).
Το Ιερό της Περσεφόνης
στους Επιζεφύριους Λοκρούς στην Μεγάλη Ελλάδα, ήταν γνωστό και φημισμένο κατά
την αρχαιότητα.Ο τόπος όπου ανακαλύφθηκαν τα ερείπια του Ιερού της Περσεφόνης
βρίσκεται στους πρόποδες του λόφου Mannella, κοντά στα τείχη της πόλις, και
είναι προσβάσιμο μέσω ενός μονοπατιού που, ξεκινώντας από τον Πύργο του Casa
Marzano, μετακινείται από τη Mannella προς την κοιλάδα Saitta-Abbadessa. Χάρη
στα ευρήματα που έχουν ανακτηθεί και στις μελέτες που διεξήχθησαν, ήταν δυνατή
η χρονολογία χρήσης τους σε μια περίοδο μεταξύ του 7ου αιώνα π.Χ. και του 3ου
αιώνα. π.Χ.
Η ανακάλυψή του και η
επακόλουθη ταύτιση με το περίφημο ιερό της Περσεφόνης έγιναν από τον αρχαιολόγο
Πάολο Όρσι ο οποίος από το 1908 έως το 1911 έκανε μια σχολαστική σειρά
ανασκαφών και εξερευνήσεων στην περιοχή που του επέτρεψαν να διαλύσει κάθε
πιθανή αμφιβολία για την πραγματική προέλευση των δομών και των εξαιρετικών
ευρημάτων που ανακαλύφθηκαν (συμπεριλαμβανομένων των διάσημων πινάκων ).
Αποσυνδεδεμένοι σε
θραύσματα (ήταν ένα τελετουργικό έθιμο να τα σπάσουν) μέσα σε μεγάλους
αναθηματικούς αποθέτες που αναδύθηκαν στο φως κατά τις ανασκαφές στο Ιερό της
Περσεφόνης στην Mannella (το σύγχρονο όνομα του τόπου στις πλαγιές των οποίων
ανεβαίνουν τα ερείπια Ιερού), οι πίνακες είναι πλάκες ανάγλυφες από ψημένο πηλό
που χρονολογούνται από μια περίοδο που κυμαίνεται από 490 π.Χ. έως 450 π.Χ.
Δεδομένου ότι όλα αυτά
τα ανάγλυφα πινάκια συνδέονται με τις λατρευτικές τελετές που έγιναν στο Ιερό
Περσεφόνης, που είναι γνωστές σε όλο τον ελληνικό κόσμο, δεν αποτελεί έκπληξη
το γεγονός ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους πίνακες αντιπροσωπεύουν σκηνές
από το μύθο της Περσεφόνης, αν και υπάρχουν παραδείγματα στα οποία
εκπροσωπούνται επίσης άλλες θεότητες, όπως η Αφροδίτη. Λόγω του μεγάλου αριθμού
πεύκων και θάμνων κατά τις ανασκαφές και των συχνά φτωχών ανασκαφικών συνθηκών, μέχρι στιγμής η ταξινόμησή τους δεν είναι πλήρης. Σήμερα το μεγαλύτερο μέρος
των πινάκων μπορεί να θαυμάσει κάποιος στο Εθνικό Μουσείο του Reggio Calabria,
ενώ μερικά από αυτά εκτίθενται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο του Locri
Epizephyrii .
Ο μύθος της αρπαγής της
Περσεφόνης είναι συμβολικός. Η Κόρη, που την παίρνει μέσα της η γη, ξαναβγαίνει
την άνοιξη. Είναι κατά κάποιο τρόπο η ίδια η άνοιξη που έρχεται να ανθίσει τη
γη, να την καρπίσει, να την κάνει χαρούμενη. Έτσι όμως και μπει το φθινόπωρο, η
γη μαραίνεται και η Κόρη φεύγει από τη μάνα της τη γη και μπαίνει στο
μυστηριώδη τόπο του τίποτα, στην καταστροφή. Η κάθοδος της Κόρης στον Κάτω
κόσμο κάθε φθινόπωρο ταυτίζεται με την απουσία των καρπών, οι οποίοι αναφύονται
την άνοιξη με την άνοδό της. Η Κόρη κατεβαίνει στον Κάτω κόσμο κάθε φθινόπωρο,
όπως οι σπόροι της παλιάς συγκομιδής σπέρνονται στους αγρούς και μπαίνουν στο
χώμα με τη σπορά. Την Άνοιξη
ξαναφυτρώνουν και βγαίνουν ξανά από το υπέδαφος πάνω στη γη. Η «Κόρη» ανεβαίνει
και ενώνεται πάλι με τη μητέρα της Δήμητρα, γιατί ο παλιός σπόρος ενώνεται με
το νέο βλαστό.
Ένας
πήλινος πίνακας του 490-460 π.Χ.
Ελληνική αναθηματική πλάκα ιερό Περσεφόνης από τους Λοκρούς Επιζεφύριους
Για
τη συνέχεια εδώ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου