Επιμέλεια Ευγενία Κοτρώτσιου
Όταν σκεφτόμαστε τον
Βίνσεντ βαν Γκογκ, οι περισσότεροι άνθρωποι φέρνουν αμέσως στο μυαλό τους τα
εμβληματικά, τολμηρά εκτελεσμένα και ζεστά ηλιοτρόπια του. Θα έλεγε κανείς πως
το όμορφο φυτό αποτελεί το «εμπορικό σήμα» του καλλιτέχνη – εντύπωση διόλου
τυχαία.
«Ο ηλίανθος είναι δικός
μου», έγραψε κάποτε, προδίδοντας την επιθυμία του να συνδεθεί δημοσίως με αυτό
το εντυπωσιακό, σε μέγεθος ανθρώπου φυτό και το καμαρωτό, φλογερό στεφάνι του
από πέταλα. Οι ηλίανθοι είχαν σαφώς μια βαθιά σημασία γι’ αυτόν. Τι, λοιπόν,
σκόπευε να συμβολίσει ο Βίνσεντ με το αγαπημένο του helianthus annuus;
Μαζί με το Starry Night,
το Sunflowers της Εθνικής Πινακοθήκης του Λονδίνου είναι ίσως το πιο
αναγνωρίσιμο έργο του. Αλλά ο καλλιτέχνης ζωγράφισε επίσης άλλους 10 καμβάδες
που επικεντρώνονται σε αυτά τα λουλούδια. Ήρθαν σε τρεις σύντομες εκρήξεις
έμπνευσης. Η πρώτη ήταν μια σειρά τεσσάρων έργων που δημιουργήθηκαν στο Παρίσι
το 1887.
Η δεύτερη παρτίδα
τεσσάρων καμβάδων δημιουργήθηκε σε λιγότερο από μια εβδομάδα μετά τη μετακόμισή
του στη νότια γαλλική πόλη Αρλ το 1888. Η τρίτη φάση (στις αρχές του 1889)
περιελάμβανε την αντιγραφή τριών συνθέσεων του προηγούμενου έτους.
Οι πιο διάσημες εκδοχές
από το 1888 ζωγραφίστηκαν σε μια έξαρση αυτοπεποίθησης και αισθησιακής χαράς,
«με το κέφι μιας Μασσαλιώτισσας που τρώει μπουγιαμπέσα», όπως έλεγε ο ίδιος.
Και όμως, όταν έγραφε για τα ηλιοτρόπια στα γράμματά του, ο Βαν Γκογκ δεν έκανε
ποτέ σαφείς δηλώσεις για το τι πραγματικά σήμαιναν γι’ αυτόν.
Για
τη συνέχεια εδώ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου