“Τ’ άγια χώματα”: Ένα τραγούδι για την Πόλη

Γιώργος Μουσταϊρας

Από το 1988 ξεκίνησα να εργάζομαι ως μουσικός παραγωγός σε τοπικά ραδιόφωνα της Αργολίδας, καταφέρνοντας το 1991 να στήσω στο σπίτι μου, στην Δαλαμανάρα Άργους, τον δικό μου ραδιοφωνικό σταθμό (Ράδιο ΗΡΑ), που άντεξε, μέσα στο συνειδητά δημιουργημένο, από πλευράς Πολιτείας, χάος των Fm (είναι μεγάλη κουβέντα και όχι της στιγμής), μέχρι τις αρχές του 2003.

Από προσωπική άποψη και συνειδητή επιλογή ο σταθμός έπαιζε μόνο ελληνική μουσική, δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στο λαϊκό, στο ρεμπέτικο και στο παραδοσιακό τραγούδι.

Επειδή – όσοι δούλεψαν σε επαρχιακούς σταθμούς το έχουν βιώσει – δεν υπήρχε η “πολυτέλεια” της κατανομής αρμοδιοτήτων, ο καθένας από τους ενασχολούμενους έκανε διάφορες δουλειές. Έτσι κι εγώ, πέραν της ιδιότητας του ιδιοκτήτη ήμουν πρωινός εκφωνητής – παραγωγός ενημερωτικού προγράμματος, παραγωγός καθημερινής εκπομπής με ρεμπέτικα αλλά, ταυτόχρονα, είχα και την ευθύνη να αναζητώ, σε πρώτη ευκαιρία, υλικό για να εμπλουτίζω την δισκοθήκη του σταθμού με λαϊκά, ρεμπέτικα, της Πόλης και παραδοσιακά τραγούδια. Και είχα μια εμμονή να ψάχνω να βρω δίσκους που είχαν μείνει, για λόγους άσχετους με την ποιότητα του περιεχομένου τους, στην αφάνεια.

Κάποια φορά, λοιπόν, που ανέβηκα προς αναζήτηση δίσκων στην Αθήνα “έπεσα” πάνω στον δίσκο του Απόστολου Καλδάρα “Τα Ορθόδοξα”, που τραγουδούσε ο Στράτος Διονυσίου και κυκλοφόρησε από την ΕΜΙ – Columbia το 1978 (και έκτοτε αγνοείτο η τύχη του, όπως θα έλεγε το δελτίο αναζήτησης του Ερυθρού Σταυρού)…

Για τον συγκεκριμένο δίσκο βρήκα μια χαρακτηριστική αναφορά του γνωστού ραδιοφωνικού παραγωγού Γιώργου Τσάμπρα σε εκπομπή του – αφιέρωμα στον Απόστολο Καλδάρα της περιόδου 1969-1989, στο 2ο πρόγραμμα της ΕΡΑ (11-4-2010):

«Η αλήθεια είναι, ότι όλα εκείνα τα χρόνια ο Καλδάρας μιλάει πολύ συχνά ενάντια στις επιλογές των δισκογραφικών εταιρειών. Έχουν τελειώσει για “κείνον” τα συμβόλαια αποκλειστικής συνεργασίας που είχε από το ξεκίνημά του μέχρι και τα μέσα του ’70. Έχει αποχωρήσει μάλλον επεισοδιακά από την εταιρεία που έκανε το τελευταίο συμβόλαιο κι από κει και κάτω συνεργάζεται με όλες τις άλλες εταιρείες για διάφορους δίσκους, χωρίς όμως ποτέ ξανά οι δουλειές του να στηρίζονται ιδιαίτερα από τους ανάλογους μηχανισμούς των εταιρειών δίσκων, να αποτελούν μέρος της πολιτικής των εταιρειών. Για την τύχη των δίσκων δεν μπορούμε να υπολογίσουμε με ακρίβεια πόσο έφταιγαν αυτές οι σχέσεις και πόσο το υλικό τους, αν και “Τα Ορθόδοξα” του ’78, είναι ένας δίσκος που αν κάποιος τον ακούσει κάποια στιγμή ολόκληρο, μπορεί να δώσει μια απάντηση».

O Θανάσης Γιώγλου* σε άρθρο του στο ogdoo.gr (16/02/2011), με τίτλο: Απόστολος Καλδάρας & Στράτος Διονυσίου: “Τα Ορθόδοξα”, έχει ως υπότιτλο: «Aν, από τη μεγάλη δισκογραφία του Στράτου Διονυσίου, θα έπρεπε οπωσδήποτε να κρατήσω έναν μόνο δίσκο στη συλλογή μου, χωρίς δεύτερη σκέψη, αυτός θα ήταν “Τα Ορθόδοξα” σε μουσική & στίχους Απόστολου Καλδάρα» και το αιτιολογεί παρακάτω στο κείμενό του:

Για τη συνέχεια εδώ:

https://slpress.gr/politismos/t-agia-xomata-ena-tragoudi-gia-tin-poli/