Ο ζωγράφος Άγγελος: Ένα διαρκές σκάνδαλο! – Τέχνη, αγορά και…κιτς

Μάνος Στεφανίδης

Ο ζωγράφος Άγγελος (γεννημένος το 1943) προκάλεσε αληθινό σκάνδαλο με την πρώτη κιόλας εμφάνισή του. Πριν από μισόν αιώνα ακριβώς! Τον απέρριψαν μετά βδελυγμίας οι ψαγμένοι και οι “γνώστες” του χώρου, κατηγορώντας τον για ανεπίτρεπτο κιτς και παλαιομοδίτικη, αναχρονιστική θεματογραφία. Τον απέρριψαν επίσης και οι συνάδελφοι του, αποδίδοντας του τεχνική ανεπάρκεια, κυρίως επειδή χρησιμοποίησε  πρώτος(;) για τις συνθέσεις του πρότζεκτορα.

Κατ’ ουσίαν, όμως, γιατί έκανε από την πρώτη στιγμή τεράστια αίσθηση και γιατί άλλαξε τους όρους της ελληνικής αγοράς τέχνης. Μέχρι τότε σ’ αυτήν κυριαρχούσαν ο Βασιλείου, ο Τσαρούχης, ο Γαΐτης κ.λπ. Τον υπερασπίστηκε τότε μόνο ο κορυφαίος ιστορικός τέχνης καθηγητής Στέλιος Λυδάκης. Σήμερα δεν υπάρχει σπίτι τόσο στα βόρεια όσο και τα νότια προάστια, από Εκάλη έως Βουλιαγμένη, που να μην έχει έναν τουλάχιστον Άγγελο στο καθιστικό του, διπλά συνήθως σ’ έναν Φασιανό, έναν Τσόκλη ή έναν Μποκόρο.

Φαίνεται ότι η τέχνη του σταμάτησε προς στιγμήν αυτό τον ακήρυκτο  πλην σοβούντα πόλεμο μεταξύ Βορείων και Νοτίων κι ότι ο Άγγελος κατάφερε να συμφιλιώσει τους ορεινούς με τους παραλιακούς νεόπλουτους, σπάζοντας έτσι το μονοπώλιο της γενιάς του τριάντα. Την μονοκρατορία λ.χ. του Μυταρά και του Τέτση. Την δεκαετία του ’90 ο αείμνηστος Χάρης Καμπουρίδης χρησιμοποίησε την περίπτωση του Άγγελου ως καθοριστικού παραδείγματος ως προς το πόσο συνιστά ιστορικό κριτήριο η αποδοχή ενός καλλιτέχνη από το ευρύτερο κοινό. Υπογράμμισε ποσό ερεθιστική είναι για έναν κριτικό το φαινόμενο Άγγελος σε σχέση με τους βαρετούς και προβλέψιμους μοντέρνους.

Η πρώτη του επεισοδιακή εμφάνιση στην ιστορική “Ώρα” του Ασαντούρ Μπαχαριάν το 1975 είχε θρησκευτικά θέματα à la Caravaggio. Στον “Ζυγό” αργότερα είχε διευρυμένη θεματολογία, πάντα όμως “αναχρονιστική” εν μέσω του κυρίαρχα επιθετικού, ιδεολογικοποιημένου μοντερνισμού. Πενήντα χρόνια μετά, ο Άγγελος συνεχίζει να προκαλεί και να διχάζει. Να έχει φανατικούς θαυμαστές αλλά κι ορκισμένους εχθρούς. Κι αν ήταν απλά θέμα γούστου, τότε απλά δεν θα υπήρχε θέμα. Επειδή de gustibus et coloris non disputandum est. Καμιά αστυνομία της τέχνης δεν μπορεί να επιβάλει στον οποιοδήποτε τι θα του αρέσει και τι όχι.

Για τη συνέχεια εδώ:

https://slpress.gr/politismos/o-zografos-angelos-ena-diarkes-skandalo-texni-agora-kai-kits/