Ποτίδαια Χαλκιδικής: Ο άγνωστος ζωγράφος που έθαψε την αθανασία στο μάρμαρο πριν από 23 αιώνες

[Credit: Yπουργείο Πολιτισμού/Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης]

Ένας σπουδαίος ζωγράφος εργάστηκε πάνω στο μάρμαρο των νεκρικών κλινών και απέδωσε σκηνές από την καθημερινή ζωή, τη μυθολογία, την τέχνη του 4ου π.Χ. αιώνα. Ο αείμνηστος αρχαιολόγος, Κώστας Σισμανίδης, έφερε στο φως ένα εντυπωσιακό εύρημα από τα σπλάχνα της μακεδονικής γης.

Ο Βάκχος, ένας γέρος Σιληνός κι ένας φτερωτός έρωτας, με ζωγραφιστές ταινίες, λιοντάρια, πάνθηρες και ημίγυμνες γυναίκες με λάγνο βλέμμα ξαπλωμένες σε ανάκλιντρα μπροστά σε ανδρικές μορφές που τις θαυμάζουν. Ζωγραφικές παραστάσεις εξαιρετικές τεχνοτροπίας που έρχονται από το 300 π.Χ. ανακαλύφθηκαν σε έναν μικρό μακεδονικό τάφο στην Ποτίδαια, περίπου 4 χλμ. νότια του ομώνυμου οικισμού της Χαλκιδικής.

[Credit: Yπουργείο Πολιτισμού/Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης]

Η ανασκαφή του τάφου, στα μέσα της δεκαετίας του 1980 από τον αείμνηστο, σπουδαίο αρχαιολόγο, Κώστα Σισμανίδη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή τον Σεπτέμβριο, σε ηλικία 71 χρόνων, έδειξε πως ο τάφος είχε συληθεί πριν από χρόνια, ωστόσο οι αρχαιοκάπηλοι άφησαν στο εσωτερικό του ένα χάλκινο επίχρυσο στεφάνι με πήλινα έντομα και καρπούς μυρτιάς, δύο αλάβαστρα (σ.σ. αγγεία μεταφοράς και φύλαξης ακριβών αρωματικών ελαίων), ένα πήλινο ειδώλιο και αγγεία. Το σημαντικότερο, όμως, εύρημα ήταν δύο ζωγραφισμένες μαρμάρινες κλίνες – που σήμερα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης. Ήταν τοποθετημένες σε ορθή μεταξύ τους γωνία μέσα στο μνημείο, και επάνω τους βρέθηκαν τα οστά δύο νεκρών. Στα πόδια των κρεβατιών αποδίδονται με έντονο κόκκινο χρώμα έλικες, ανθέμια και άλλα φυτικά μοτίβα, ενώ η κύρια διακόσμηση της πρόσοψής τους διατάσσεται σε τρεις παράλληλες ζώνες.

«Ο ζωγράφος του τάφου της Ποτίδαιας ήταν αναμφίβολα μεγάλος καλλιτέχνης, που δούλευε με την ίδια άνεση και ταχύτητα τόσο τα περιγράμματα των μορφών, όσο και τα χρώματα με τις διαβαθμίσεις τους. Πολύ σημαντικό, ακόμη, είναι ότι γνώριζε καλά την τέχνη της προοπτικής, των συνιζήσεων και των φωτοσκιάσεων», αναφέρει στη μελέτη του τάφου, ύψους 4,25 μ. και πλάτους 3,80 μ. ο Κώστας Σισμανίδης. Η πρόσοψη του τάφου είναι απλή, δωρικού ρυθμού με δύο παραστάδες στα άκρα και αέτωμα στην κορυφή, ενώ τρεις τεράστιοι ογκόλιθοι έφραζαν την είσοδο εξωτερικά και εσωτερικά υπήρχε δίφυλλη πώρινη θύρα.

Για τη συνέχεια εδώ:

https://ellas2.wordpress.com/2025/12/05/%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%af%ce%b4%ce%b1%ce%b9%ce%b1-%cf%87%ce%b1%ce%bb%ce%ba%ce%b9%ce%b4%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82-%ce%bf-%ce%ac%ce%b3%ce%bd%cf%89%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%82-%ce%b6%cf%89%ce%b3%cf%81%ce%ac/