Ένα
σημαντικό ιστορικό ντοκιμαντέρ για τους ήρωες του 1821, από την «Μηχανή του
χρόνου», που πρέπει να δουν όλοι οι Έλληνες. Νικηταράς, Οδυσσέας Ανδρούτσος,
Μπουμπουλίνα, Μαντώ Μαυρογένους και άλλοι, μέσα από ιστορικές μαρτυρίες. Οι ζωές
και οι περιπέτειες τους, το τέλος τους και η αγνωμοσύνη της επίσημης Ελλάδας απέναντι
στους ήρωες δια των πολιτικών της εποχής εκείνης.
ΤΟ νεοσυστατο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ -υπό Αγγλική κηδεμονία ΠΟΥΛΗΣΕ ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΟΥ 1821 ΣΕ ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΑ ΣΑΝ ΠΑΛΙΟΧΑΡΤΑ Ο αγώνας τού Γιάννη Βλαχογιάννη γιά τή διάσωση τους Το Αρχείο του Αγώνα και του Καποδίστρια από τα πρώτα ακόμα μεταεπαναστατικά χρόνια της σύστασης του νεοελληνικού Κράτους βρισκόταν στο Ελεγκτικό Συνέδριο, ως το 1862. Μονάχα ένα μέρος του μεταφέρθηκε στη Βουλή στα 1855 όπου μια Επιτροπή άρχισε από το 1857 να τυπώνει τα Αρχεία της Εθνικής Παλιγγενεσίας -επιλεκτικά όπως είχε τότε καταγγελθεί. Πέρασαν κάποια χρόνια ως το 1893 που διαπιστώθηκε ότι το Ελεγκτικό Συνέδριο είχε πλημμυρίσει από χαρτιά άχρηστα και χρήσιμα, κι αντί να συσταθεί μια επιτροπή αξιολόγησης τους, ο διευθυντής του Σαρσέντης εισηγήθηκε την εκποίηση τους. Το βάρος τους υπολογίστηκε στις 20 με 30.000 οκάδες. Επειδή πάντα το κακό δεν αργεί, η γραφειοκρατία έκαμε το θαύμα της. Δημοσίευσε «αυθωρεί» την απόφαση για την δημοπρασία εκποίησης. >>>>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>>>>> Αλλά οι άνθρωποι βιάζονταν και πριν από την ημέρα που προσδιορίστηκε για το μεγάλο αυτό έγκλημα, φορτώθηκαν τα Αρχεία σε κάρρα και πετάχτηκαν σε μια μάντρα της οδού Αθηνάς 100, για να τα βλέπουν οι πλειοδότες με άνεση. Ο Γιάννης Βλαχογιάννης μόλις το πληροφορήθηκε έγινε έξαλλος - κι είναι γνωστό ότι συχνά τον έπιαναν τα μπουρίνια του. Τρέχει στη μάντρα και διαπιστώνει πως πολύτιμα έγγραφα είναι εκτεθειμένα στο ύπαιθρο και κινδυνεύουν να καταστραφούν. Εκτός αυτού, ο εργολάβος πού τελικά αγόρασε το «άχρηστον υλικόν» έβαλε μια ζυγαριά δίπλα και πούλαγε για δυο δεκάρες την οκά, τις πιο χρυσές σελίδες της ελληνικής Ιστορίας. Ο Βλαχογιάννης εγκαταστάθηκε δίπλα στον πωλητή και διάλεγε τα πολύτιμα χαρτιά μέσα από το σωρό - πληρώνοντας διπλάσια τιμή. Έβγανε τους χωρίς αξία φακέλους και υπόδειχνε στους άλλους αγοραστές να τους προτιμούν. Έτρεχε για δανεικά, έψαχνε για ανθρώπους που να καταλαβαίνουν την αξία του θησαυρού που χανόταν, κι έμενε νηστικός πολλές φορές για να εξασφαλίσει μια δυο οκάδες ιστορίας παραπάνω ενώ παράλληλα δημιουργούσε θόρυβο γύρω απ' αυτό το ζήτημα προσδοκώντας πως θα συναισθανθεί κάποιος αρμόδιος το χρέος του και θα ενδιαφερθεί.
>>>>>>>>>>>>>>>>Δεν βρέθηκε κανένας. Κάποια στιγμή που βρισκόταν στον πρόεδρο της Εθνολογικής Εταιρίας και τον παρακαλούσε να παρέμβει μπαίνει ο φίλος του ο Ανδρέας Καρκαβίτσας και του φωνάζει: «Καπετάν Γιάννη, τα μετέφεραν στο Φάληρο για πολτοποίηση». Δε χάνει καιρό. Τρέχει στο Φάληρο, βρίσκει τον ιδιοκτήτη του χαρτοποιείου Νίκο Δεσμίνη και τον Τεχνικό Διευθυντή Α. Πρεζάνη και τους παρακαλεί με δάκρυα στα μάτια να αναβάλλουν την πολτοποίηση και να τον αφήσουν να βγάλει τα χρήσιμα για το έθνος χαρτιά. Τους ανέλυσε το ζήτημα, τους μίλησε για την κουτσουρεμένη μας ιστορία και για το φόβο εξαφάνισης των καλλιτέρων και αληθινοτέρων σελίδων της... Και για την εθνική υποχρέωση του κάθε έλληνα να διασώζει τα όποια έγγραφα μπορεί όσα αναφέρονται στον Μεγάλον Αγώνα της Πατρίδας. Η καταστροφή τους δείχνει τουλάχιστο την αγνωμοσύνη μας προς αυτούς που με το αίμα τους μας λευτέρωσαν. Ο αγαθότατος εκείνος χριστιανός διατύπωσε την εύλογη απορία πως κοτζάμ Κράτος τα πέταξε αυτά τα παλιόχαρτα κι έρχεται αυτός ο φτωχός να τ' αγοράσει μάλιστα με δόσεις. Τελικά συμφώνησαν να τα ξεδιαλέξει να τα βάλει σε μια αποθηκούλα του χαρτοποιείου, και κάθε φορά που θα εξοικονομεί λίγα χρήματα θάρχεται να παίρνει ανάλογες οκάδες. Μερικές όμως χιλιάδες οκάδες ιστορίας πουλήθηκαν στην αγορά. Τελικά εξυπηρέτησαν την αθηναϊκή Αγορά: τους στραγαλατζήδες, τους καστανάδες, τους πλανόδιους ψαράδες και τα δημόσια ανακουφιστήρια. Και είναι διαπιστωμένο πως μερικά από τα έγγραφα που διέσωσε ο Βλαχογιάννης έχουν τα αποτυπώματα από τη χρησιμοποίηση τους στα αποχωρητήρια της Ομόνοιας, καθώς εκείνες τις μέρες της αγοραπωλησίας κάθε βράδυ περνούσε απ' αυτά σύμφωνα με μαρτυρία του φίλου του Μαρίνου Σιγούρου κι έψαχνε στα γνωστά καλάθια τους. Έτσι οι ήρωες του '21 αφού υπηρέτησαν με την ημιθεϊκή τους αντρειοσύνη και ανιδιοτέλεια την τρισένδοξη πατρίδα τους, τελικά την υπηρέτησαν και μέσω των παλιατζήδων. Να, λοιπόν, που σωστά το έγραψε ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου: «Η Ιστορία είναι τύχη. Μια γενεά κάμνει ένδοξα κατορθώματα. ...>>>>>>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>>>> Αλλά η φήμη της εξαρτάται από παραμικρά πράγματα μετά πενήντα ή εκατό έτη. Μία κίνησις του μπακάλη εις τον οποίον επωλήθησαν χίλιες οκάδες αχρήστου χάρτου, μια μικρά κίνησις και οι πολεμισταί εκείνοι σβήνονται από την Ιστορίαν, γίνονται μηδέν. Τύλιγμα δύο σαρδελλών επί πλέον, πάει ένα έγγραφον, αντίο μια σελίς της επαναστάσεως. Δια να σωθεί πρέπει να συμβεί ώστε να φτάσει εγκαίρως ο κ. Βλαχογιάννης. Προσέχετε εις την διάρκειαν του χαιρετισμού σας με τον ένδοξον τούτον ρακοσυλλέκτην τον εξάγοντα χρυσόν Ιστορίας, από το χαρτί της οκάς».
Ανώνυμε φίλε ανατρίχιασα! Μόνο αυτό σου λέω! Δεν γνώριζα αυτή την πτυχή του ζητήματος και πολύ σε ευχαριστώ για τη δημοσίευση που έκαμες στο ιστολόγιο μου! Θα το προβάλλω ευρύτερα, εδώ και στο Φ/Β, ώστε να μάθουν όλοι τι είδους "Κράτος" φτιάξαμε (μας φτιάξανε) και πόσο αισχρά φερθήκαμε στους Αγωνιστές και απέναντι στην εθνική μας ιστορία! Σε παρακαλώ μόνο, αν μπορείς να μου στείλεις κάποιον σύνδεσμο για περισσότερες πληροφορίες. Θα το εκτιμήσω ιδιαίτερα!
Καλησπέρα και ευχαριστώ για την απάντηση. Το κείμενο ήδη το δημοσίευσα στο Φ/Β, αλλά και εδώ στο ιστολόγιο. Είναι καλό αυτή η γνώση να διαδίδεται ευρύτερα. Η αλήθεια πάντα διαλύει τα σκότη της άγνοιας και βοηθάει στην αντίληψη της πραγματικότητας που ζούμε ως λαός σε σχέση με την ιστορία μας. Εύχομαι υγεία!
Με την παραδοσιακή -πλέον- θλίψη ανακαλύπτουμε σε κάθε επέτειο πόσα λίγα ξέρουμε για το 21, πόση προσπάθεια γίνεται μέχρι σήμερα, να μην τα μάθουμε. Το λέω αρνητικά για το τηλεοπτικό υλικό της μηχανής του χρόνου. Αποτελεί μια μέτρια προσπάθεια, στην οποία κεντρικό στοιχείο που την διακρίνει, είναι: πώς δεν προβληματίστηκε αυτός ο ιστορικός που το επιμελήθηκε, να δει τι κοινό είχαν οι ήρωες με το «άδοξο τέλος». Αντί για πρόθεση, αποδίδει αμέλεια στο ελληνικό κράτος. Αντί να συναρμολογήσει το παζλ του διχασμού, δίνει ανάκατα τα γεγονότα σε κάθε περίπτωση, ακόμα και χρονολογικά. Έχω και προσωπικές εμπειρίες ότι η εκπομπή κωλύεται στις αποκαλύψεις. Έτσι, κάποιος που δεν ξέρει, δεν μαθαίνει κάτι πολύ παραπάνω.
Όσο για την περίπτωση Βλαχογιάννη, έχω να πω τα εξής: Τι συγκεκριμένο βγήκε από την περίσωση των αρχείων αυτών; Πού καταγράφει ο Βλαχογιάννης την ιστορία αυτή και τα συμπεράσματα; Και ρωτώ, έχοντας στο μυαλό μου τις ανεπιτυχείς ερμηνείες καίριων ιστορικών στοιχείων που έκανε, εγκλωβισμένος μέσα στην παραδοσιακή πλευρά του παμφάγου έθνους-κράτους. Μια παραδοσιακή πλευρά που συχνά αναδείκνυε την κατά περίπτωση ιδιοτέλεια, επειδή έβλεπε το πρόβλημα μέσα από προβληματικά ματογυάλια.
Όσο για την άρνηση "ξαναγράφοντας την ιστορία" θα συμφωνήσω ότι αυτό είναι προγραμματισμένο και σκόπιμο. Όμως η παραδοσιακή εκδοχή έχει σοβαρά προβλήματα και σήμερα απαιτείται να ξαναγραφτεί.
Ξέχασα να σημειώσω και τούτο: το κείμενο "Ελληνική Νομαρχία" χαρακτηρίζεται σημαντικό από πολλούς που ανήκουν σ' εκείνη την πλευρά που έχουν υποφέρει τα πάνδεινα από τους απογόνους των συγγραφέων του. Έχουν ακουστεί και οι πιο τρελές εκδοχές για την ταυτότητα του συγγραφέα του. Άλλη μια απόδειξη ότι το 21 είναι ένας μύλος για τους περισσότερους. Πρόσφατα άκουγα και πάλι τον Λιαντίνη με τρικυμία στο κρανίο για ένα θέμα παράδοσης-νεωτερικότητας. Θα με αναγκάσετε λοιπόν να πω την άποψή μου κάποτε. Ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Και κάτι ακόμα που θυμήθηκα. Μόλις προβλήθηκε στον ΣΚΑΙ ο Ράμφος. Συνέντευξη στον Πορτοσάλτε. Του χει μείνει συνήθεια φαίνεται. Είπε τα γνωστά. Ότι οι Έλληνες θέλουν εθνικό ψυχαναλυτή (το είπε ο Πορτοσάλτε, συμφώνησε ο Ράμφος), ότι θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι τους αν βγούνε απ' την Ευρώπη. Είπε επίσης ότι η εποχή από την οποία διαπιστώνεται χάος στον εγκέφαλό τους είναι η εικονομαχία. Είναι ανεικονικός πλέον ο Ράμφος, που δεν χάνει ευκαιρία να μας θυμίζει πόσο εύκολη είναι η μπουρδολογία μετά σοβαρότητος. Και στον 14ο αιώνα, πάλι πατάτες κάνανε οι Έλληνες Χριστιανοί με τον ησυχασμό. Τι στην ευχή; Τα παίρνει από κάπου; Τόσο πολύ φθείρουν τα γηρατειά;
Ράμφος και Πορδοσάλτε! Ας μη το σχολιάσουμε καλύτερα. Ευρώπη και ξερό ψωμί! Όσο για τα προηγούμενα, θα συμφωνήσω πως η ιστορία του 1821, έχει υποστεί αρκετό "λίφτινγκ" και διάφορα στρογγυλέματα που οπωσδήποτε δημιουργούν εύλογες απορίες και πολλά ερωτηματικά. Τα κίνητρα και οι προθέσεις των ιστορικών, δεν είναι ποτέ ανεξάρτητες από τη βούληση της εκάστοτε καθεστωτικής πολιτικής. Με δεδομένο λοιπόν, πως η εν Ελλάδι πολιτική είναι σταθερά προσανατολισμένη προς την Εσπερία τα τελευταία 180 χρόνια, το κομμάτι εκείνο της ιστορίας (ίσως το πιο σημαντικό) που αφορά τον ρόλο των "προστατών" ευρωπαϊκών δυνάμεων στο παρασκήνιο και στην εξέλιξη των γεγονότων, θα παραμένει ένα "ταμπού". Για την "Ελληνική Νομαρχία", έχω διαβάσει ως πιθανό συγγραφέα της ακόμα και το όνομα του Κωλέττη....
ΤΟ νεοσυστατο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ -υπό Αγγλική κηδεμονία ΠΟΥΛΗΣΕ ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΟΥ 1821
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΕ ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΑ ΣΑΝ ΠΑΛΙΟΧΑΡΤΑ
Ο αγώνας τού Γιάννη Βλαχογιάννη γιά τή διάσωση τους
Το Αρχείο του Αγώνα και του Καποδίστρια από τα πρώτα ακόμα μεταεπαναστατικά χρόνια της σύστασης του νεοελληνικού Κράτους βρισκόταν στο Ελεγκτικό Συνέδριο, ως το 1862. Μονάχα ένα μέρος του μεταφέρθηκε στη Βουλή στα 1855 όπου μια Επιτροπή άρχισε από το 1857 να τυπώνει τα Αρχεία της Εθνικής Παλιγγενεσίας -επιλεκτικά όπως είχε τότε καταγγελθεί. Πέρασαν κάποια χρόνια ως το 1893 που διαπιστώθηκε ότι το Ελεγκτικό Συνέδριο είχε πλημμυρίσει από χαρτιά άχρηστα και χρήσιμα, κι αντί να συσταθεί μια επιτροπή αξιολόγησης τους, ο διευθυντής του Σαρσέντης εισηγήθηκε την εκποίηση τους. Το βάρος τους υπολογίστηκε στις 20 με 30.000 οκάδες. Επειδή πάντα το κακό δεν αργεί, η γραφειοκρατία έκαμε το θαύμα της. Δημοσίευσε «αυθωρεί» την απόφαση για την δημοπρασία εκποίησης. >>>>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>>>>> Αλλά οι άνθρωποι βιάζονταν και πριν από την ημέρα που προσδιορίστηκε για το μεγάλο αυτό έγκλημα, φορτώθηκαν τα Αρχεία σε κάρρα και πετάχτηκαν σε μια μάντρα της οδού Αθηνάς 100, για να τα βλέπουν οι πλειοδότες με άνεση. Ο Γιάννης Βλαχογιάννης μόλις το πληροφορήθηκε έγινε έξαλλος - κι είναι γνωστό ότι συχνά τον έπιαναν τα μπουρίνια του. Τρέχει στη μάντρα και διαπιστώνει πως πολύτιμα έγγραφα είναι εκτεθειμένα στο ύπαιθρο και κινδυνεύουν να καταστραφούν. Εκτός αυτού, ο εργολάβος πού τελικά αγόρασε το «άχρηστον υλικόν» έβαλε μια ζυγαριά δίπλα και πούλαγε για δυο δεκάρες την οκά, τις πιο χρυσές σελίδες της ελληνικής Ιστορίας. Ο Βλαχογιάννης εγκαταστάθηκε δίπλα στον πωλητή και διάλεγε τα πολύτιμα χαρτιά μέσα από το σωρό - πληρώνοντας διπλάσια τιμή. Έβγανε τους χωρίς αξία φακέλους και υπόδειχνε στους άλλους αγοραστές να τους προτιμούν. Έτρεχε για δανεικά, έψαχνε για ανθρώπους που να καταλαβαίνουν την αξία του θησαυρού που χανόταν, κι έμενε νηστικός πολλές φορές για να εξασφαλίσει μια δυο οκάδες ιστορίας παραπάνω ενώ παράλληλα δημιουργούσε θόρυβο γύρω απ' αυτό το ζήτημα προσδοκώντας πως θα συναισθανθεί κάποιος αρμόδιος το χρέος του και θα ενδιαφερθεί.
ΑπάντησηΔιαγραφή>>>>>>>>>>>>>>>>Δεν βρέθηκε κανένας. Κάποια στιγμή που βρισκόταν στον πρόεδρο της Εθνολογικής Εταιρίας και τον παρακαλούσε να παρέμβει μπαίνει ο φίλος του ο Ανδρέας Καρκαβίτσας και του φωνάζει: «Καπετάν Γιάννη, τα μετέφεραν στο Φάληρο για πολτοποίηση». Δε χάνει καιρό. Τρέχει στο Φάληρο, βρίσκει τον ιδιοκτήτη του χαρτοποιείου Νίκο Δεσμίνη και τον Τεχνικό Διευθυντή Α. Πρεζάνη και τους παρακαλεί με δάκρυα στα μάτια να αναβάλλουν την πολτοποίηση και να τον αφήσουν να βγάλει τα χρήσιμα για το έθνος χαρτιά. Τους ανέλυσε το ζήτημα, τους μίλησε για την κουτσουρεμένη μας ιστορία και για το φόβο εξαφάνισης των καλλιτέρων και αληθινοτέρων σελίδων της... Και για την εθνική υποχρέωση του κάθε έλληνα να διασώζει τα όποια έγγραφα μπορεί όσα αναφέρονται στον Μεγάλον Αγώνα της Πατρίδας. Η καταστροφή τους δείχνει τουλάχιστο την αγνωμοσύνη μας προς αυτούς που με το αίμα τους μας λευτέρωσαν. Ο αγαθότατος εκείνος χριστιανός διατύπωσε την εύλογη απορία πως κοτζάμ Κράτος τα πέταξε αυτά τα παλιόχαρτα κι έρχεται αυτός ο φτωχός να τ' αγοράσει μάλιστα με δόσεις. Τελικά συμφώνησαν να τα ξεδιαλέξει να τα βάλει σε μια αποθηκούλα του χαρτοποιείου, και κάθε φορά που θα εξοικονομεί λίγα χρήματα θάρχεται να παίρνει ανάλογες οκάδες. Μερικές όμως χιλιάδες οκάδες ιστορίας πουλήθηκαν στην αγορά. Τελικά εξυπηρέτησαν την αθηναϊκή Αγορά: τους στραγαλατζήδες, τους καστανάδες, τους πλανόδιους ψαράδες και τα δημόσια ανακουφιστήρια. Και είναι διαπιστωμένο πως μερικά από τα έγγραφα που διέσωσε ο Βλαχογιάννης έχουν τα αποτυπώματα από τη χρησιμοποίηση τους στα αποχωρητήρια της Ομόνοιας, καθώς εκείνες τις μέρες της αγοραπωλησίας κάθε βράδυ περνούσε απ' αυτά σύμφωνα με μαρτυρία του φίλου του Μαρίνου Σιγούρου κι έψαχνε στα γνωστά καλάθια τους. Έτσι οι ήρωες του '21 αφού υπηρέτησαν με την ημιθεϊκή τους αντρειοσύνη και ανιδιοτέλεια την τρισένδοξη πατρίδα τους, τελικά την υπηρέτησαν και μέσω των παλιατζήδων. Να, λοιπόν, που σωστά το έγραψε ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου: «Η Ιστορία είναι τύχη. Μια γενεά κάμνει ένδοξα κατορθώματα. ...>>>>>>>>>>>>>>>
ΑπάντησηΔιαγραφή>>>>>>>>>>>>> Αλλά η φήμη της εξαρτάται από παραμικρά πράγματα μετά πενήντα ή εκατό έτη. Μία κίνησις του μπακάλη εις τον οποίον επωλήθησαν χίλιες οκάδες αχρήστου χάρτου, μια μικρά κίνησις και οι πολεμισταί εκείνοι σβήνονται από την Ιστορίαν, γίνονται μηδέν. Τύλιγμα δύο σαρδελλών επί πλέον, πάει ένα έγγραφον, αντίο μια σελίς της επαναστάσεως. Δια να σωθεί πρέπει να συμβεί ώστε να φτάσει εγκαίρως ο κ. Βλαχογιάννης. Προσέχετε εις την διάρκειαν του χαιρετισμού σας με τον ένδοξον τούτον ρακοσυλλέκτην τον εξάγοντα χρυσόν Ιστορίας, από το χαρτί της οκάς».
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε φίλε ανατρίχιασα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο αυτό σου λέω!
Δεν γνώριζα αυτή την πτυχή του ζητήματος και πολύ σε ευχαριστώ για τη δημοσίευση που έκαμες στο ιστολόγιο μου!
Θα το προβάλλω ευρύτερα, εδώ και στο Φ/Β, ώστε να μάθουν όλοι τι είδους "Κράτος" φτιάξαμε (μας φτιάξανε) και πόσο αισχρά φερθήκαμε στους Αγωνιστές και απέναντι στην εθνική μας ιστορία!
Σε παρακαλώ μόνο, αν μπορείς να μου στείλεις κάποιον σύνδεσμο για περισσότερες πληροφορίες.
Θα το εκτιμήσω ιδιαίτερα!
Σε ευχαριστώ και πάλι, να είσαι καλά!
- Δυστυχώς φίλε Γεράσιμε, αδυνατώ στόν χειρισμό αυτών τών νέων (γιά μένα) ηλεκτρονικών τεχνικών εργαλείων ..οπότε;!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρόταση: εάν πραγματικά θέλεις νά "ανατριχιάσεις" ..ανήμερα τής Εθνικής μας Επετείου δημοσίευσε αποσπάσματα από τήν -ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ - Ανωνύμου Ελληνος.... ψάξε λίγο καί θά βρής πολλά!
Καλόν Αγώνα καί Καλή Λευτεριά!
Καλησπέρα και ευχαριστώ για την απάντηση.
ΔιαγραφήΤο κείμενο ήδη το δημοσίευσα στο Φ/Β, αλλά και εδώ στο ιστολόγιο.
Είναι καλό αυτή η γνώση να διαδίδεται ευρύτερα. Η αλήθεια πάντα διαλύει τα σκότη της άγνοιας και βοηθάει στην αντίληψη της πραγματικότητας που ζούμε ως λαός σε σχέση με την ιστορία μας.
Εύχομαι υγεία!
Με την παραδοσιακή -πλέον- θλίψη ανακαλύπτουμε σε κάθε επέτειο πόσα λίγα ξέρουμε για το 21, πόση προσπάθεια γίνεται μέχρι σήμερα, να μην τα μάθουμε. Το λέω αρνητικά για το τηλεοπτικό υλικό της μηχανής του χρόνου. Αποτελεί μια μέτρια προσπάθεια, στην οποία κεντρικό στοιχείο που την διακρίνει, είναι: πώς δεν προβληματίστηκε αυτός ο ιστορικός που το επιμελήθηκε, να δει τι κοινό είχαν οι ήρωες με το «άδοξο τέλος». Αντί για πρόθεση, αποδίδει αμέλεια στο ελληνικό κράτος. Αντί να συναρμολογήσει το παζλ του διχασμού, δίνει ανάκατα τα γεγονότα σε κάθε περίπτωση, ακόμα και χρονολογικά. Έχω και προσωπικές εμπειρίες ότι η εκπομπή κωλύεται στις αποκαλύψεις. Έτσι, κάποιος που δεν ξέρει, δεν μαθαίνει κάτι πολύ παραπάνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για την περίπτωση Βλαχογιάννη, έχω να πω τα εξής: Τι συγκεκριμένο βγήκε από την περίσωση των αρχείων αυτών; Πού καταγράφει ο Βλαχογιάννης την ιστορία αυτή και τα συμπεράσματα; Και ρωτώ, έχοντας στο μυαλό μου τις ανεπιτυχείς ερμηνείες καίριων ιστορικών στοιχείων που έκανε, εγκλωβισμένος μέσα στην παραδοσιακή πλευρά του παμφάγου έθνους-κράτους. Μια παραδοσιακή πλευρά που συχνά αναδείκνυε την κατά περίπτωση ιδιοτέλεια, επειδή έβλεπε το πρόβλημα μέσα από προβληματικά ματογυάλια.
Όσο για την άρνηση "ξαναγράφοντας την ιστορία" θα συμφωνήσω ότι αυτό είναι προγραμματισμένο και σκόπιμο. Όμως η παραδοσιακή εκδοχή έχει σοβαρά προβλήματα και σήμερα απαιτείται να ξαναγραφτεί.
Ξέχασα να σημειώσω και τούτο: το κείμενο "Ελληνική Νομαρχία" χαρακτηρίζεται σημαντικό από πολλούς που ανήκουν σ' εκείνη την πλευρά που έχουν υποφέρει τα πάνδεινα από τους απογόνους των συγγραφέων του. Έχουν ακουστεί και οι πιο τρελές εκδοχές για την ταυτότητα του συγγραφέα του. Άλλη μια απόδειξη ότι το 21 είναι ένας μύλος για τους περισσότερους. Πρόσφατα άκουγα και πάλι τον Λιαντίνη με τρικυμία στο κρανίο για ένα θέμα παράδοσης-νεωτερικότητας. Θα με αναγκάσετε λοιπόν να πω την άποψή μου κάποτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για την φιλοξενία.
Και κάτι ακόμα που θυμήθηκα. Μόλις προβλήθηκε στον ΣΚΑΙ ο Ράμφος. Συνέντευξη στον Πορτοσάλτε. Του χει μείνει συνήθεια φαίνεται. Είπε τα γνωστά. Ότι οι Έλληνες θέλουν εθνικό ψυχαναλυτή (το είπε ο Πορτοσάλτε, συμφώνησε ο Ράμφος), ότι θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι τους αν βγούνε απ' την Ευρώπη. Είπε επίσης ότι η εποχή από την οποία διαπιστώνεται χάος στον εγκέφαλό τους είναι η εικονομαχία. Είναι ανεικονικός πλέον ο Ράμφος, που δεν χάνει ευκαιρία να μας θυμίζει πόσο εύκολη είναι η μπουρδολογία μετά σοβαρότητος. Και στον 14ο αιώνα, πάλι πατάτες κάνανε οι Έλληνες Χριστιανοί με τον ησυχασμό. Τι στην ευχή; Τα παίρνει από κάπου; Τόσο πολύ φθείρουν τα γηρατειά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε φίλε,
ΔιαγραφήΡάμφος και Πορδοσάλτε! Ας μη το σχολιάσουμε καλύτερα. Ευρώπη και ξερό ψωμί!
Όσο για τα προηγούμενα, θα συμφωνήσω πως η ιστορία του 1821, έχει υποστεί αρκετό "λίφτινγκ" και διάφορα στρογγυλέματα που οπωσδήποτε δημιουργούν εύλογες απορίες και πολλά ερωτηματικά. Τα κίνητρα και οι προθέσεις των ιστορικών, δεν είναι ποτέ ανεξάρτητες από τη βούληση της εκάστοτε καθεστωτικής πολιτικής. Με δεδομένο λοιπόν, πως η εν Ελλάδι πολιτική είναι σταθερά προσανατολισμένη προς την Εσπερία τα τελευταία 180 χρόνια, το κομμάτι εκείνο της ιστορίας (ίσως το πιο σημαντικό) που αφορά τον ρόλο των "προστατών" ευρωπαϊκών δυνάμεων στο παρασκήνιο και στην εξέλιξη των γεγονότων, θα παραμένει ένα "ταμπού".
Για την "Ελληνική Νομαρχία", έχω διαβάσει ως πιθανό συγγραφέα της ακόμα και το όνομα του Κωλέττη....
Να είσαι καλά!