Η documenta 14 γίνεται ανάμνηση

Η αυλαία πέφτει, τα φώτα σβήνουν και η documenta 14 περνά στην «αθανασία». Το μεγάλο καλλιτεχνικό γεγονός που έκανε διαφορετική την άνοιξη και το καλοκαίρι μας – όπως όλα τα ωραία – τελειώνει. Ο χρόνος θα κρίνει αν η προσπάθεια ήταν επιτυχημένη.

Στο πέρασμα του χρόνου θα δούμε αν η documenta 14 θα λειτουργεί ως σημείο αναφοράς, αν η μνήμη της και οι επιρροές της θα αντέξουν στο κοντινό ή απώτερο μέλλον. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα είναι ένα ακόμη ένα χαμένο στοίχημα σε μια χώρα που έχει εθισθεί στα χαμένα στοιχήματα.

Την ερχόμενη Κυριακή 16 Ιουλίου, λοιπόν, είναι το αθηναϊκό τέλος της documenta14, ίσως της σημαντικότερης έκθεσης σύγχρονης τέχνης, που κατά την 60χρονη ιστορία της, είναι η πρώτη φορά που μοιράζεται την έδρα της, το Κάσελ της Γερμανίας με μια άλλη πόλη. Κι αυτή είναι η Αθήνα.

«Δεν είναι ακόμη ώρα για απολογισμό, αλλά είμαι βέβαιος ότι και η documenta τελικά έμαθε από την Αθήνα, αλλά και η πόλη μας κέρδισε πάρα πολλά, αφού επί τρεις μήνες τώρα βρίσκεται στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος» δηλώνει ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, για την έκθεση που υπολογίζεται ότι έχουν επισκεφθεί περίπου 300.000 επισκέπτες. Σύμφωνα με τη στατιστική ανάλυση επισκεπτών, που πραγματοποιείται από το Πανεπιστήμιο του Κάσελ, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Αθηνών, με επικεφαλής τον καθηγητή Dr. Michael Hellstern, ο οποίος διεξάγει την έρευνα επισκεπτών της documenta εδώ και 20 χρόνια, ποσοστό 47% των επισκεπτών είναι Έλληνες, 25% Γερμανοί, ενώ οι υπόλοιποι επισκέπτες προέρχονται από 57 χώρες απ’ όλο τον κόσμο.

Κατά την τελευταία εβδομάδα της έκθεσης στην Αθήνα, η οποία έως τις 17 Σεπτεμβρίου συνεχίζεται στο Κάσελ, εξακολουθεί να μαγειρεύεται καθημερινά γεύμα στο πλαίσιο της εγκατάστασης Shamiyaana–Food for Thought: Thought for Change του Rasheed Araeen στην Πλατεία Κοτζιά, ενώ από αύριο έως και την τελευταία μέρα γίνονται καθημερινές δράσεις στην εγκατάσταση Untitled των Marie Cool Fabio Balducci, όταν ο ήλιος εισέρχεται στον εκθεσιακό χώρο του ΕΜΣΤ, παρουσιάζεται η περφόρμανς Whispering Campaign (2016–17)​ του Pope.L σε πέντε έως έξι δημόσιους χώρους, η περφόρμανς Epicycle for any participant του Γιάννη Χρήστου στο Ωδείο Αθηνών (ΩA.2) και σε όλους τους υπόλοιπους χώρους, το κονσέρτο διαρκείας Social Dissonance (Κοινωνική παραφωνία) των Mattin με τις Δάφνη Κραζούδη, Δανάη Λιοντάκη, Ιωάννη Σαρρή και Ελένη Ζέρβου στο Ωδείο Αθηνών και η περφόρμανς Géographie-Athens (2017) των Annie Vigier & Franck Apertet (les gens d’Uterpan) στο ΕΜΣΤ.

 http://www.art22.gr/%CE%B7-documenta-14-%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7/