του
Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Δεν
μπορούμε φυσικά να ξέρουμε τι αληθεύει και τι όχι από τα όσα «διαρρέονται»
εντέχνως γύρω από την πολύκροτη πλέον υπόθεση των απελαθέντων Ρώσων διπλωματών,
που εξελίσσεται ήδη στη χειρότερη κρίση στην ιστορία των ελληνορωσικών σχέσεων.
Πληροφορίες για μια
τέτοια υπόθεση έχουν μόνο οι μυστικές υπηρεσίες της Ελλάδας, των ΗΠΑ και της
Ρωσίας. Τη στιγμή ακριβώς που ένας δημοσιογράφος γράφει ότι έχει «ασφαλείς
πληροφορίες» για ένα τέτοιο θέμα, την ίδια στιγμή μετατρέπεται από δημοσιογράφο
σε όργανο κάποιας ή περισσότερων από αυτές τις υπηρεσίες. Αν δεν είναι προ
πολλού.
Τίτλοι όπως
“«Μακεδονομάχοι», Κατάσκοποι και Ρούβλια” με υπότιτλο «Έγινε απόπειρα εξαγοράς
από Ρώσους πράκτορες», που διαβάσαμε π.χ. στις εφημερίδες, θυμίζουν αναπότρεπτα
τις χειρότερες στιγμές του ελληνικού μετεμφυλιακού καθεστώτος και της Χούντας,
των τριών μαύρων δεκαετιών που ακολούθησαν τον πόλεμο.
Τότε που εκτελούσαν τον
άνθρωπο με το τριαντάφυλλο, τον Νικο Μπελογιάννη, και χιλιάδες άλλους Έλληνες,
για κατασκοπεία υπέρ των Ρώσων, καθ’ υπόδειξην της αμερικανικής πρεσβείας, που
διοικούσε τη χώρα.
Τότε που κάθε πρωί “την
καρδιά μου στην Ελλάδα ντουφεκάγανε”.
Τότε που όποιος
διαφωνούσε ή διαμαρτυρόταν για κάτι, χαρακτηριζόταν «μίσθαρνο όργανο του
διεθνούς κομμουνισμού» και δεν μπορούσε να βγάλει ούτε δίπλωμα οδήγησης
αυτοκινήτου.
Ούτε ο πιο διεστραμμένος
όμως εγκέφαλος δεν θα μπορούσε τότε να φανταστεί ότι θα ερχόταν μια στιγμή που
αυτά θα ξαναγίνονταν στην Ελλάδα, με μια κυβέρνηση της δήθεν Αριστεράς,
παραδομένη απολύτως στους Αμερικανούς, τους Γερμανούς και όλους τους Διεθνείς
Νταβατζήδες, αρκεί βέβαια να είναι Δυτικοί και όχι Ρώσοι.
‘Οτι θα φτάναμε από τους
«ξενοκίνητους κομμουνιστές» στους «ξενοκίνητους εθνικιστές»!
Δηλαδή το 70% των
Ελλήνων που αντιδρά στο θέμα της Μακεδονίας, πήρε ρούβλια από τους Ρώσους; Και
οι Αμερικανοί, απόλυτα αφεντικά σε αυτή τη χώρα, αυτοί που ίδρυσαν κυριολεκτικά
το μεταπολεμικό ελληνικό κράτος και τις υπηρεσίες του, τι κάνουν, δεν έχουν
δολάρια να δώσουνε ή είναι τζέντλεμεν και δεν τους ενδιαφέρει αν θα μπει η πΓΔΜ
στο ΝΑΤΟ;
Οι Ρώσοι ήταν ή οι
Αμερικανοί που έχουν τόση επιρροή παντού στη χώρα ώστε φρόντισαν και κατάφεραν,
με τις υπόγειες και επίγειες παρεμβάσεις τους, να μη γίνει ουσιαστικά
συλλαλητήριο έξω από τη Βουλή, την ημέρα που γινόταν η συζήτηση για το μακεδονικό;
Γιατί προφανώς δεν άλλαξαν οι διαθέσεις της κοινής γνώμης από το προηγούμενο
συλλαλητήριο-λαοθάλασσα στο Σύνταγμα (ανάλογο εκείνου κατά των Μνημονίων τον Φεβρουάριο του 2012).
‘Όπως είπαμε δεν
μπορούμε να ξέρουμε τι έκαναν ή δεν έκαναν οι Ρώσοι διπλωμάτες. Μόνο οι
χαφιέδες και οι πράκτορες ξέρουν και είναι απίθανο να μας πουν την αλήθεια.
Είναι προφανές ότι, όπως
η Αμερική έχει συμφέρον να βάλει πάση θυσία την πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και θα κάνει τα
πάντα για να μπει, έτσι και η Ρωσία έχει συμφέρον να μη μπει και θα κάνει τα
πάντα για να μη μπει.
Αν και δεν
καταλαβαίνουμε πολύ καλά για ποιο λόγο μια μεγάλη δύναμη χρειάζεται να βάλει
επίσημα μέλη της διπλωματικής της αποστολής να χρηματίζουν έλληνες κρατικούς
λειτουργούς και σε τι αυτό θα την ωφελούσε. Το ότι βέβαια κάτι τέτοιο φαίνεται
κατ’ αρχήν παράλογο, δεν είναι απόδειξη ότι δεν έγινε. Είναι όμως ισχυρή
ένδειξη ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτή την υπόθεση.
Εξάλλου έχουμε
κατακλυστεί διεθνώς από παρόμοιες υποθέσεις, οι πλείστες των οποίων μάλιστα
έχουν ήδη καταρρεύσει με πάταγο, αφού όμως κατάφεραν αν δημιουργήσουν, εκ του
μη όντος, έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο και να μας φέρουν πιο κοντά στο ενδεχόμενο μιας
πυρηνικής σύρραξης.
– Στη Συρία, ο σύμμαχος
των Ρώσων ‘Ασαντ χρησιμοποιεί υποτίθεται κάθε τόσο χημικά όπλα, λες και θέλει
να δικαιολογήσει μια στρατιωτική επέμβαση εναντίον του!
– Στη Βρετανία, οι
πράκτορες του Πούτιν προσπαθούν να βγάλουν από τη μέση έναν πρώην Ρώσο
πράκτορα, που η ίδια η Ρωσία άφησε να φύγει από τη χώρα, χρησιμοποιώντας όχι
ένα από τα χιλιάδες φονικά μέσα που έχει στη διάθεσή της μια μυστική υπηρεσία,
αλλά ένα δηλητήριο που μόνο αυτοί λέγεται μπορούν να τόχουν, ώστε να μάθουν οι
πάντες ότι αυτοί τόκαναν.
– Στην Σκανδιναβία,
τηλεοπτικά σήριαλ περιγράφουν μια ρωσική εισβολή στη Νορβηγία και τη Σουηδία!
– Στη Γερμανία, ο
εκδότης της πιο μεγάλης οικονομικής εφημερίδας της χώρας, της Handelsblatt
διαμαρτύρεται γιατί οι συνάδελφοί του γράφουν για τη Ρωσία ότι έγραφαν και στην
αρχή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου!
– Στην Αμερική την ίδια,
ο Μακαρθισμός ανεστήθη από τις στάχτες του και μέχρι και ο ίδιος ο Πρόεδρος
κατηγορείται σχεδόν για πράκτορας των Ρώσων.
Ας μας επιτραπεί λοιπόν
να μην μπορούμε να αποκλείσουμε ότι όλη αυτή η υπόθεση που τώρα παρακολουθούμε,
να μην αποδειχθεί στο τέλος παρά το ελληνικό ανάλογο μιας παγκόσμιας
προσπάθειας των αμερικανικών υπηρεσιών οτιδήποτε γίνεται στον κόσμο να χρεωθεί
στη Ρωσία του Πούτιν. Δεν μπορούμε δηλαδή να αποκλείσουμε ότι θα αποδειχθεί μια
μεγάλη σκευωρία βάθους δηλαδή, είτε με κατασκευασμένα, είτε με αληθινά αλλά
εντέχνως χρησιμοποιούμενα στοιχεία.
Τέτοιες σκευωρίες είχε
άφθονες η ελληνική ιστορία από τον Γοργοπόταμο και τους Αεροπόρους μέχρι τα
σαμποτάζ του Παπαδόπουλου στον Έβρο, όλες με τους ίδιους αρχιτέκτονες και
ηθικούς αυτουργούς. Έχει επίσης και η παγκόσμια. Που είναι τα όπλα μαζικής
καταστροφής του Σαντάμ, για τα οποία έγινε ο πόλεμος στο Ιράκ;
Περιστατικά διπλωματών
που ξεφεύγουν από τη διπλωματική πρακτική δεν είναι καθόλου ασυνήθιστα. Αν η
κυβέρνηση εφάρμοζε τα κριτήρια που εφάρμοσε στους Ρώσους και στους Αμερικανούς
τους Βρετανούς, τους Γερμανούς ή τους Ισραηλινούς διπλωμάτες, πολύ φοβούμεθα
ότι δεν θα άφηνε και πολλές Πρεσβείες εν λειτουργία στην Αθήνα. Είπαμε να
δουλευόμαστε αδέλφια, όχι όμως τόσο χοντρά.
Το θέμα είναι πως οι
αρχές και οι υπηρεσίες μιας χώρας χειρίζονται τέτοια ζητήματα, αν δεν θέλουν να
οδηγήσουν σε κρίση τις διμερείς σχέσεις.
Κάνουν μόνες τους τις
έρευνες ή υπό την καθοδήγηση και τον έλεγχο ξένων υπηρεσιών; ‘Η είναι οι ίδιες
οι ξένες υπηρεσίες που κάνουν τις «έρευνες», σε μια Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι;
Δεν είμαστε σε θέση να
το γνωρίζουμε στην παρούσα περίπτωση. Γνωρίζουμε όμως τι αποκαλύφθηκε όταν, προ
δέκα ετών, οι ελληνικές υπηρεσίες απήγαγαν δεκάδες Πακιστανούς, γιατί έτσι τους
είπαν να κάνουν οι Άγγλοι. Μερικοί κατέληξαν στα Γκουαντάναμο και μερικοί
απελευθερώθηκαν. Αντί να κάνουν όμως μόνοι τους τις έρευνες, θεώρησαν σκόπιμο
να τις κάνουν μαζί με τους Άγγλους. Γιατί οι ελληνικές υπηρεσίες έχουν
κουλτούρα παραρτήματος των δυτικών υπηρεσιών, ιδρύθηκαν άλλωστε από αυτές και
τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας τους από αυτές ερχόταν και επισήμως η
μισθοδοσία των στελεχών τους! ‘Όταν το κάνει μια χώρα αυτό, δίνει τεράστια
πλεονεκτήματα στις υπηρεσίες τρίτων χωρών να χρησιμοποιήσουν κατά το δοκούν τις
έρευνες ή “έρευνες” και τα ευρήματά τους, αληθινά ή κατασκευασμένα.
Είναι εξάλλου προφανές
ότι αυτή η υπόθεση, ακόμα κι αν αληθεύουν όσα διαρρέουν οι ίδιες οι υπηρεσίες
και οι φορείς άμεσων ξένων επιρροών μέσα στην ελληνική κυβέρνηση και το
ελληνικό κράτος, θα μπορούσε να μην πάρει ουδέποτε παρόμοιες διαστάσεις, αν
κάποιοι δεν ήθελαν ακριβώς να τις πάρει. Θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί
διακριτικά όπως στο παρελθόν αντιμετωπίσθηκαν ανάλογες υποθέσεις. Δεν υπήρχε
λόγος, εννοούμε ελληνικός εθνικός λόγος, να διαρρεύσει αυτή η υπόθεση, με τον
τρόπο που διέρρευσε στην εφημερίδα του κ. Παπαχελά, και να ακολουθήσουν τα όσα
ακολούθησαν. Ώστε, ακόμα κι αν δεν θα το ήθελε η Μόσχα, να είναι πλέον
υποχρεωμένη να αντιδράσει με τον τρόπο που ήδη αντιδρά, ματαιώνοντας κατ’ αρχήν
την επίσκεψη στην Αθήνα του Ρώσου Υπουργού Εξωτερικών.
Μπορούσε και η ελληνική
εθνική κυριαρχία να προστατευθεί από τυχόν έκνομες δραστηριότητες Ρώσων
πρακτόρων, αν όντως σημειώθηκαν, αλλά και να αποφευχθεί μια τέτοια κρίση.
‘Η μήπως η Ελλάδα,
μπλεγμένη όπως είναι σήμερα με τους Γερμανούς, την ΕΕ, τους Πιστωτές, το ΔΝΤ
(ΗΠΑ), με την Τουρκία, έχει την πολυτέλεια να προσθέσει μια κρίση χωρίς λόγο
και με την μόνη εναπομείνασα φιλική προς αυτή και προς την Κύπρο μεγάλη δύναμη;
Προφανώς η Ρωσία δεν
είναι άγγελος. Μεγάλη δύναμη είναι που δεν έχει καμιά δυσκολία να σε χρησιμοποιήσει
και να σε πετάξει μετά. Για να αναπτύξεις άλλωστε προσοδοφόρες σχέσεις και με
τη Ρωσία, και με την Αμερική, και με το Ισραήλ και με οποιονδήποτε άλλον,
πρέπει κατ’ αρχήν να είσαι αυθύπαρκτο υποκείμενο, με δικό του σχέδιο και
στρατηγική.
Και οι δυτικοί δε θα μας
έκαναν ενδεχομένως όσα μας κάνουν, αν είχαν απέναντί τους πατριώτες πολιτικούς
και όχι διεφθαρμένα και ψοφοδεή ανθρωπάκια. Ο καθένας παίρνει υπόψιν του αυτόν
πούχει απέναντι. Οι Αμερικανοί εκτιμούν όσους τους μιλάνε όρθιοι και όσους τους
κοιτάνε στα μάτια, έγραψε ο Φουέντες, καταλαβαίνουν μια γλώσσα διατυπωμένη σε
όρους εθνικού συμφέροντος, γιατί έχουν αυτή την έννοια στη δική τους εθνική
ιδεολογία. Δεν εκτιμούν βέβαια αυτούς που πάνε να τους δούνε με μπλοκάκια στα
χέρια, να κρατήσουνε σημειώσεις μπας και ξεχάσουνε κάποια από τις οδηγίες
(πραγματικό περιστατικό, όχι της φαντασίας μας!)
Κι αν η Ελλάδα ήταν
κράτος, όχι αστείο όπως την είπε ο Οτσαλάν όταν τον στείλαμε στην Τουρκία, θα
είχε δικό της σχέδιο και δική της στρατηγική, επί τη βάσει της οποίας θα
συναλλασσόταν με όλους ανεξαιρέτως και όχι στη βάση των σχεδίων που έχουν οι
άλλοι για αυτήνα.
Σφηνωμένοι ανάμεσα στον
σλαβικό, τον δυτικό και τον μεσανατολικό κόσμο, οι ‘Ελληνες δεν έχουμε την
πολυτέλεια να γίνουμε παράρτημα οποιουδήποτε από αυτούς. Γι’ αυτό και είναι
πραγματικά επαναστατική και σωτήρια η ιδέα του Μίκη για Ουδετερότητα.
Για να ξαναγυρίσουμε στα
των απελάσεων, αν δεν μπορούμε να ξέρουμε ποιος έκανε τι, ξέρουμε αντίθετα πολύ
καλά ποιόν συμφέρει το έγκλημα. Ξέρουμε δηλαδή ποιά διεθνής δύναμη έχει θέσει
σε πρώτη διεθνή της προτεραιότητα την καταστροφή των ελληνορωσικών σχέσεων,
χωρίς άλλωστε να το έχει αποκρύψει.
Η Ελλάδα και η Ρωσία,
ακόμα και όταν ανήκαν σε διαφορετικά στρατόπεδα, όπως στον Ψυχρό Πόλεμο,
φρόντιζαν να διατηρούν όσο το δυνατόν αλώβητη την ιδιαίτερη σχέση τους
(Μαρκεζίνης, Κωνσταντίνος Καραμανλής, Α. Παπανδρέου, Κώστας Καραμανλής και
φυσικά οι ηγέτες της Κύπρου, ακόμα και η δικτατορία Παπαδόπουλου).
Απειλούμενος από την
Τουρκία, ο Ανδρέας Παπανδρέου έστειλε το 1987 τον Υπουργό τότε Εξωτερικών
Κάρολο Παπούλια στη Σόφια, σύμμαχο της Μόσχας. ‘Όπως και ο Τσίπρας ο ίδιος πήρε
την άνοιξη τηλέφωνο τον Πούτιν για να αποφύγει πόλεμο με την Τουρκία.
Τέτοια κατάσταση, όπως
αυτή που πάει τώρα να δημιουργηθεί στις σχέσεις Ελλάδας και Ρωσίας έχει
σημειωθεί μόνο δύο φορές στην ιστορία μας. Στο πρώτο εξάμηνο του 1974, επί
Ιωαννίδη, αυτό που κατέληξε στην κυπριακή καταστροφή. Και την περίοδο 1919-21,
που κατέληξε στην μικρασιατική καταστροφή.
ΥΓ. 1. Συνιστούμε και
στην αντιπολίτευση να τα προσέχει όλα αυτά κάπως περισσότερο. Εστιάζει
αποκλειστικά την προσοχή της στο πως θα αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας.
Αγνοώντας ότι μπορεί, πρώτον, να μην υπάρχει σύντομα η ίδια η χώρα που θέλει να
κυβερνήσει και, δεύτερον, τι θα συμβεί στην ίδια όταν δοκιμάσει να την
κυβερνήσει.
2. Δεν γνωρίζουμε αν ο
Τσίπρας τα επιδιώκει όσα γίνονται κι αν καταλαβαίνει που θα τον οδηγήσουν. Όταν
όμως έχεις γεμίσει το περιβάλλον σου με αυτούς που το έχει γεμίσει, ακόμα και
αν δεν τα θέλεις, θα τα κάνεις υποχρεωτικά, δεν θα έχεις άλλα περιθώρια. Οι
Αμερικανοί θα χρησιμοποιήσουν τον ίδιο τον Τσίπρα και το κόμμα του για να τους
κάνει τις μεγάλες παραχωρήσεις που θέλουν στα εθνικά θέματα, και μετά θα τους
πετάξουν σαν στυμμένες λεμονόκουπες, πιθανώς πριμοδοτώντας μια άκρα δεξιά,
ακόμα πιο εξαρτημένη από αυτούς, που και περισσότερο τους πάει και πιο
κατάλληλη θα είναι για άλλου είδους καφκικές συνέχειες του “ελληνικού
πειράματος”.
konstantakopoulos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου