«ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟ 1821- Ο Αρκάδας Οπλαρχηγός ΚΕΦΑΛΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, (1785 - 1825)

Πινακοθήκη ηρωικών μορφών

(98)

Επιμέλεια Γ.Γ.Γ

====================

Ο Παναγιώτης Κεφάλας, Έλληνας αγωνιστής της Επαναστάσεως του 1821 και Φιλικός, γεννήθηκε πιθανότατα προ του 1785 στο Δυρράχιο ή Δυρράχι της Μεγαλόπολης στο σημερινό νομό Αρκαδίας και σκοτώθηκε στις 19 Μαΐου 1825 κοντά στο χωριό Μαργέλι στη μάχη στο Μανιάκι.

Βιογραφία

Πατέρας του ήταν ο Γεώργιος Κεφάλας. Σε νεαρή ηλικία δημιούργησε ομάδα κλεφτών από Δυρραχίτες συγχωριανούς του, συγγενείς και φίλους και όταν τον Ιανουάριο του 1806 οι Τούρκοι επιχείρησαν ν' αφανίσουν τους κλέφτες της Πελοποννήσου, έμεινε στα Σαμπάζικα και προστάτευε την περιοχή του, συνεργαζόμενος με τον φίλο και κουμπάρο του Παπαφλέσσα και τον αδελφό του Νικήτα Δικαίο ή Φλέσσα. Το 1815 στην τοποθεσία Κουβαράς, σκότωσε έναν φοροεισπράκτορα των Τούρκων, ονόματι Σπανό, ενώ το καλοκαίρι του 1817 μαζί με τους Παπαφλέσσα, Νικήτα Δικαίο, Παναγή Κολοβό από το Λεπτίνι, που ήταν επικεφαλής κλεφτών της περιοχής, συγκρούστηκαν με αριθμητικά υπέρτερο Τουρκικό στρατιωτικό απόσπασμα υπό τον Χασάν Αγά, για τα χωράφια της Ιεράς Μονής του Αγίου Γεωργίου Ρεκίτσας, όμως αναγκάσθηκαν να υποχωρήσουν. Στη συνέχεια προκειμένου ν' αποφύγει τις αντεκδικήσεις των κατακτητών, κατέφυγε στη Μεσσηνία και εργάστηκε ως μυλωνάς στο μύλο του Παπατσώνη.

Μύηση στη Φιλική Εταιρεία

Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1819 από τον Παπαφλέσσα στη μονή Ρεκίτσας και από το Δεκέμβριο του 1820 πολέμησε ως οπλαρχηγός της τότε επαρχίας Εμπλακίων. Κήρυξε τον πόλεμο εναντίον των Τούρκων από το Νοέμβριο του 1820 μαζί με τα αδέλφια του Θεόδωρο και Δημήτριο κι άλλους συμπατριώτες του. Τον Ιανουάριο του 1821 στη σύσκεψη της Βοστίτσας, το σημερινό Αίγιο, ο Παπαφλέσσας, του οποίου ήταν αδελφικός φίλος, απείλησε τους προεστούς και τους αρχιερείς που συμμετείχαν, χρησιμοποιώντας το όνομα του καθώς και του Νικήτα Δικαίου ή Φλέσσα, που ήταν παρόντες. Τις πρώτες ημέρες του Μαρτίου του 1821, μαζί με τους Αναγνωσταρά, Νικηταρά, Παπαφλέσσα και Νικήτα Δικαίο, πήρε μέρος σε μυστική έγινε μυστική σύσκεψη Φιλικών στο Δυρράχι και στις 20 Μαρτίου 1821 ήταν παρών στην λειτουργία που έγινε στην εκκλησία του Λίθαρου, στον κεντρικό οικισμό του Δυρραχίου, όπου εκφώνησε λόγο ο Παπατούρτας και αναφέρθηκε στην επικείμενη κήρυξη της Επαναστάσεως. Στις 23 Μαρτίου 1821 πήρε μέρος στην κατάληψη της Καλαμάτας.

Άλωση της Τριπολιτσιάς

Στις 15 Απριλίου 1821 πήρε μέρος στη μάχη του Λεβιδίου και στις 12-13 Μαΐου στη μάχη του Βαλτετσίου, όπου από κοινού με τους Μητροπέτροβα, Δημήτριο Παπατσώνη, Ιωάννη Μαυρομιχάλη και άλλους Μεσσήνιους, ανέλαβαν το Δυτικό προμαχώνα. Πήρε ακόμη μέρος τη μάχη στα Δολιανά, ενώ με 600 διαλεχτά παλικάρια πήρε ενεργό μέρος στην πολιορκία της Τριπολιτσάς. Βλέποντας την καθυστέρηση των διαπραγματεύσεων για την παράδοση της πόλεως, ήταν ο πρώτος που στις 23 Σεπτεμβρίου 1821 παραβίασε το κανονοστάσιο της πύλης της Ναυπλίας κι έστησε πάνω στα τείχη την ελληνική σημαία. Σύμφωνα με τον Τρικούπη, στις 9 το πρωί πενήντα άντρες, από τους οποίους αναφέρει μόνο το όνομα του Παναγιώτη Κεφάλα, ανέβηκαν στο τείχος ο ένας στους ώμους του άλλου, άνοιξαν την πύλη και ύψωσαν ένα τύπο σημαίας χρησιμοποιώντας ύφασμα από την άσπρη φουστανέλα του και το βαθύ γαλάζιο εσώρασο, το αντερί, του Παπαφλέσσα και σχημάτισε ένα τετράγωνο με ένα σταυρό. Η σημαία αυτή θεωρείται ότι αποτέλεσε τη βάση της πρώτης επίσημης σημαίας του ελληνικού κράτους.

«Η απελευθέρωση της Ελλάδος», Πέτερ φον Ες (Peter Von Hess), μέρος ΙΙ ». Ο Κεφάλας σηκώνει τη σημαία της ελευθερίας στα τείχη της Τριπολιτσάς.

Η μάχη στο Μανιάκι

Συμμετείχε επίσης στην άλωση του Άργους και του Ναυπλίου, ενώ στα Δερβενάκια, μαζί με τον Παπαφλέσσα κατέλαβαν τον Άγιο Σώστη, όπου έγινε η κύρια επίθεση εναντίον του Δράμαλη και το 1823 έδρασε στον Μεσσηνιακό κόλπο, στην Ανδρίτσαινα, στην Αιτωλία και στην Ακαρνανία. Το Φεβρουάριο του 1824, στη διάρκεια της εμφύλιας αναμετρήσεως τάχθηκε με το μέρος των κυβερνητικών του Γεωργίου Κουντουριώτη και της κυβερνήσεως του Κρανιδίου, όπως και ο Γρηγόριος Δίκαιος ή Παπαφλέσσας. Συνέχισε να πολεμά παίρνοντας μέρος σε διάφορες μάχες μέχρι το 1825 και όταν οι ορδές του Ιμπραήμ αποβιβάστηκαν στη Μεθώνη της Μεσσηνίας και σάρωσαν την Πελοπόννησο, μαζί με τον Παπαφλέσσα αποφάσισαν να τον αντιμετωπίσουν. Αν και διαφώνησε με τον Παπαφλέσσα για την επιλογή του να πολεμήσουν τον Ιμπραήμ στο Μανιάκι και τον συμβούλευσε να συναθροιστούν ψηλότερα στο βουνό, όπου είχαν σταθεί οι περισσότεροι απ’ τους άντρες του, έμεινε μαζί του και αντέταξαν ηρωική όσο κι απελπισμένη άμυνα. Μετά από ώρες άνισης μάχης κι αφού από τους 2.000 άντρες τους απόμειναν περί τους 600, προσπάθησε να διασπάσει τις εχθρικές γραμμές και έπεσε μαχόμενος κοντά στο χωριό Μαργέλι.

https://el.metapedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CE%B5%CF%86%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%82